Dostanie w łeb czy duża przyjaźń? [Ventruma, Lyarra]

[Ventruma]

Ja nie mam nic do roboty, tak naprawdę jestem tam od niedawna, jeszcze mi nie powiedzieli co mam robić. Czemu mam tu znaleźć śmierć?-Zapytała. To pustkowie, nikogo raczej tu nie ma. No ale jednak Lyarra tu była. Lyarra sama w sobie nic nie zrobi Ven. Jest może silniejsza, ale Ven jednemu lwu by uciekła, a większej ilości, by tak szybko nie zwiała. Nie wyglądało to na groźnie miejsce.
Ven faktem, że nie miała co robić była smutna. Czuła się doczepiona i tak naprawdę nie do końca czuła się, jakby w tym stadzie była. Ciekawe co tu mogło jej przynieść śmierć. Może Lyarra?

[Lyarra]

- To nie jest zbyt przyjazna okolica. Ciężko o wodę i zwierzynę, a na pustyni nie znajdziesz drzew, których cień ochroni cię przed upałami.
Dziwna sprawa, ale właściwie zrobiło jej się żal obcej lwicy. Była tak głupia czy tak nieszczęśliwa? Ciężko powiedzieć, ale przypominała trochę Lyarrę. Albo może lepiej byłoby powiedzieć Jasiri.
- Jak się właściwie nazywasz?

[Ventruma]

Nazywam się Ven.-Powiedziała miło. Lyarra zaczęła być miła, chyba.
-skoro jest tu nie przyjaźnie, co ty tu robisz?-Zapytała. W końcu czemu Lyarra miała tu przeżyć, a Ven nie?
-Dzięki za pomoc-Powiedziała uprzejmie uśmiechając się do niej. Lyarra może by jej pomogła? Tak naprawdę nie zna drogi do domu, ale powinna dać radę sama wrócić.

[Lyarra]

- Miałam tu coś do załatwienia. - Ta cała Ven nie musi więcej wiedzieć.
- Lyarra - przedstawiła się krótko. Westchnęła ciężko, wstała, otrzepała zakurzone futro i podeszła bliżej do lwicy.
- Dobra, to gdzie mieszkasz? - Jeśli mają się wlec po tych pustkowiach to lepiej niech zaczną jak najszybciej.

[Ventruma]

W lwiej ziemi.-Powiedziała krótko. W końcu to był jej od dawna wyczekiwany dom. Fajny dom. Ven się domyśliła, że Lyarra raczej nie żyje sama. Wyglądała na typowego lwa ze złej ziemi, dobrze wiedziała o ich stadzie, głównie dlatego, że jej ojciec był stamtąd. Wolała nic nie mówić. Może Lyarra nie ma złych zamiarów. Widziała to po kształcie jej nosa i kręgach w uszach, które również mogli mieć lwy z innych stad, ale w złej ziemi było to charakterystyczne. I ta barwa.

[Lyarra]

Pokiwała głową. Tak właśnie myślała.
- Chodź, odprowadzę cię - powiedziała łagodniej i ruszyła w odpowiednią stronę.
- Jak się ma rodzina królewska? - zapytała niby od niechcenia.

[Ventruma]

Rodzina królewska? Z tego co mi wiadomo to żyje tylko księżniczka Narie z rodziny królewskiej, ale może ma rodzeństwo o którym mi nie wiadomo. A tak ogółem to rządzą teraz kanclerze.-Opowiadała. Szły w tamtą stronę powoli.
-Wiem, że jest takie stado jak zła ziemia. Wyglądasz kompletnie jak oni. Czarne paski w uszach, taki śmieszny kształt nosa i kolor futra. Wszystko się zgadza. Jesteś stamtąd?-Ven tak podejrzewała, ale czy Lyarra się przyzna? Szczerze w to wątpiła. Ale jednak Lyarra zadawała jej mnóstwo pytań, to ona też jakieś chciała zadać. Słońce dopiero ominęło środek nieba. Jeszcze było jasno, a o tej godzinie było wyjątkowo gorąco. Twarde podłoże i piach na pustyni był strasznie gorący.

[Lyarra]

Narie żyje? A to ci nowość. Czyli jednak jej siostruni tron przejdzie koło nosa. Och jaka szkoda.
- A jej kuzynki, Raisa i Jasiri? - Zerknęła uważniej na Ven, ciekawa jej reakcji.
- Kanclerze? - Wygląda na to, że na Lwiej Ziemi zaszło dużo zmian. W zasadzie nie sądziła, by aż tak zaciekawiło ją, kto tam sprawuje władze. A jednak chyba nie było aż tak łatwo zapomnieć o starym domu...
Parsknęła śmiechem na pytanie Ventrumy, co brzmiałoby krótkie szczęknięcie.
- Tak. A co? Boisz się mnie?