W środku dżungli potężnej dżungli... [Mwezi i Haki]

[Haki]

Od czasu swojej ucieczki z Lwiej Ziemi Haki upatrzył sobie na swój nowy dom dżunglę. Podejmując tą decyzję skupił się wyłącznie na jej jasnych stronach jak na przykład duża ilość potencjalnych kryjówek, całkowicie zapominając przy tym o jej wadach. Ponieważ brązowy zdecydowanie do dobrych myśliwych nie należał a podbieranie zdobyczy lampartom uważał za ostateczność, lew przeszedł na doskonale znaną z bajek robakową dietę.
Przemierzając dżunglę nastolatek natrafił na powalone, butwiejące już drzewo a jako, że zbliżała się pora obiadu, zielonooki zatrzymał się przy nim, rozejrzał się by upewnić się, że aby na pewno jest sam, po czym zamaszystym ruchem łapy zdarł z drzewa korę, pod którą znajdował się jego posiłek. Haki skrzywił się na samą myśl o tym co go za chwilę czeka, ale nie miał innego wyjścia. Próbując nieco odwlec to w czasie, lew jeszcze raz się rozejrzał, po czym zabrał się do jedzenia.

[Mwezi]

Mwezi od ucieczki z miejsca gdzie ostatni raz widziała matkę czuła się... Wolna. Brak widoku pyska matki na horyzoncie który to tylko by mówił "jak to za moich czasów..." był świetny dla młodej Mwezi, nawet jeśli tęskniła za matką to... Czy tak na prawdę? Bardziej tęskniła za tym, co matka jej dawała niż za jej prostą osobą.
Wolność, zabawa i brak zrzędzeń, w końcu.
Mwezi czuła się wolna jak ptak i nie były to żadne żarty, mogła robić co tylko jej się chciało. Mogła jeść co chciała, chodzić gdzie ją łapy poniosą, a o ojca ani matkę nie musiała się wcale martwić ich dwujkę miała daleko za sobą. Lecz... Nadal była w niej ta pustka, nawet jeśli wraz z rodzicami jej problemy mineły, to pustka nadal została, a ona nue wiedziała jak sobie z nią poradzić.
Przechodziła zamyślona po terenach, gdy nagle do jej uszu dotarł dźwięk. Dziwny.
Obróciła głowę i swymi brązowymi ślepiami ujrzała innego lwa. Nie zastanawiała się długo i podeszła do niego od tyłu, by lepiej przyjrzeć się temu co robił.

[Haki]

W pewnym momencie Haki miał wrażenie, że czuje na sobie czyjś wzrok. Oczywiście na początku się tym nie przejmował gdyż był zbyt głodny, by poświęcać uwagę czemuś co na dobrą sprawę mogło być tylko jego urojeniami, jednak kiedy usłyszał za sobą czyjeś kroki, jego instynkt samozachowawczy wziął górę nad głodem. Pierwszą myślą jaka go naszła było, ze to jeden z tych przeklętych lampartów, jednak odgłos towarzyszący krokom mnie pasował do dorosłego osobnika. Zielonooki nieco się uspokoił, przełknął kolejny kęs, po czym spokojnie odwrócił się w kierunku zbliżającej się nieznajomej.
-Cześć- rzucił na powitanie uśmiechając się przy tym szeroko. Haki był tak przejęty tym całym zajściem, że kompletnie nie zdawał sobie sprawy, że jedno z odnóży utknęło pomiędzy jego zębami.
-Chcesz się dołączyć?- zaproponował uśmiechając się jeszcze szerzej przez co owadzie odnóże stało się jeszcze lepiej widoczne.

[Mwezi]

Jej wzrok wylądował na młodziku który to... Grzebał w drzewie? Na to wyglądało.
Czy tak miała wyglądać jej wolność? Patrzeć jak inne lwy jedzą... R o b a k i? No chyba nie, lecz nie tak została wychowana żeby teraz się wycofać, bo jeszcze młody przed nią lew mógł sobie pomyśleć, że jest tutaj z pomyłki i... Czy akurat nie była? Szlajała się po świecie bez nikogo, więc może w końcu warto mieć kogoś do pomocy? Albo przynajmniej... By załatwił jakieś jedzenie.
-Witaj - Miauknęła spokojnym tonem w stronę nieznajomego, a na jego kolejne słowa tylko przechyliła łeb na bok z neutralnym wyrazem pyska, lecz jedną brwią podniesioną do góry gdy zauważyła robacze odnóże pomiędzy zębami młodego. Huh. Interesujące.
-Nie lubie robaków. - Odpowiedziała mu swym dość niskim głosem, po czym by uniknąć kontaktu wzrokowego odwróciła swą głowę. -Znasz się na miejscach? - Spytała się go. Miała pewien plan.

[Haki]

Uniesiona brew była dla Hakiego jasnym sygnałem, że coś jest nie tak. Minęła chwila nim jego język natrafił, na wystające spomiędzy zębów odnóże.
-Momencik- rzekł uśmiechając się przy tym niezręcznie i na moment odwrócił się by sprawić, żeby jego uśmiech znów mógł lśnić nieskazitelną bielą. Kiedy skończył, odwrócił się w stronę Mwezi.
-Ja też nie- odparł wesoło- jednak kiedy alternatywą jest śmierć głodowa robaki są zdecydowanie mniejszym złem. Z drugiej strony lew nie był pewien jak długo pociągnie na obecnej diecie. Może jednak powrót na Lwią Ziemię nie jest takim głupim pomysłem?
-Jakie miejsca?- rzekł nieco zdziwiony, delikatnie przekrzywiając przy tym łeb.
-Jeżeli masz na myśli dżunglę, to coś tam wiem, ale roi się tu od tych paskudnych lampartów i na każdym kroku trzeba być bardzo uważnym. Jeszcze wleziesz takiemu do legowiska…- urwał, przypominając sobie jak to o mały włos w bardzo głupi sposób nie stracił życia.
-Swoją drogą, nazywam się Haki- przedstawił się uśmiechając się przy tym szeroko.
-A ty?

[Mwezi]

Brew lwiczki ponownie powróciła na swoje miejsce, gdy nowo znajomy nieznajomy postanowił, że wyczyści sobie zęby, ona tylko patrzyła na niego. Co? To jedyne pytanie które mogła sobie zadać...Przecież nie było problemu, jej zęby też nie były jakieś najczystsze, więc co ona miał za problem... Lecz eh. Lwy. Kto wie co one sobie myślą.
-Tiaaa....ale ja i tak nie wezme tego nigdy do pyska. Wybacz. - Po swych słowach opuściła swój czarny ogon na ziemię.
Czy on nie zrozumiał, czy może ona dała mu za mało szczegółów?
-To nie. Ugh - Młódka położyła łapę na twarzy. -Na myśli akurat nie miałam nic o lampartach czy innych głupich, a o stadach. Czy ty jesteś z jakiegoś stada- - Po swoich słowach szybko dodała. -Haki? - Bo jeśli tak, to miałaby wypełnienie pustki gwarantowane. Samemu szlajać się po świecie to troche nudno. -Mwezi.- Proste pytanie, to prosta odpowiedź. Lew nie musiał wiedzieć nic więcej.

[Haki]

-Po porządnej głodówce gwarantuję ci, że zmienisz zdanie- odparł żartobliwym tonem- cóż, w takim razie więcej dla mnie.
Haki delikatnie przekrzywił łeb gdy Mwezi położyła jedną ze swoich łap na pysku. Brązowy znał ten gest ale, czy on powiedział coś nie tak? Nie miał nawet czasu na zastanowienie się bo czarna pośpieszyła z wyjaśnieniem.
-Tak- rzucił niemal z automatu, gdyż samotnikiem był dość od niedawna.
-To znaczy nie- poprawił się szybko- byłem ale już nie jestem.
Nastolatek miał nadzieję, że jego nowa znajoma nie będzie drążyła tego tematu, bo głupio byłby mu się przyznać, że zwiał z domu a teraz nie potrafi sobie poradzić.
-Miło poznać- odparł uśmiechając się przy tym miło.