Szkarłat futra wraz z brązem jesieni [Laishia, Tendai]

[Tendai]

W końcu jednak usiadłem i zaśmiałem się.
-Dobra spoko młoda- Powiedziałem i poruszyłem lekko ogonem.
- Jak ty chcesz sobie poradzić bez takiej wiedzy- Zapytałem lekko przekrzywiając łeb w bok. Byłą zabawna ale i urocza w tym wszystkim.
-Może się przejdziemy?- Spojrzałem na nią z uwaga i zaciekawieniem.

[Laishia]

Spojrzała na niego z niezrozumieniem. Przekrzywiła łeb nna bok i zmarszczyła nos. Nie rozumiała. Dlaczego nagle usiadł? No i wszystko jasne... Robiła coś źle?
- Ja... Nie wiem. - Nie miała za bardzo możliwości i okazji się tego uczyć. Udało jej się pouczyć trochę tropienia i polowania, ale walki nigdy. Klapnęła tyłkiem z niezadowoloną miną. Nie dał jej jednak długo użalać się nad swoim brakiem umiejętności. Podniosła się trochę z ociąganiem i podeszła bliżej do samca.
- Ty prowadzisz. - Ona nie znała tych terenów.
- Ciebie kto uczył walczyć?

[Tendai]

-Wiesz, nie jesteś malutka, powinnaś pouczyć sie różnych rzeczy inaczej moze ktoś zrobić ci krzywdę skoro nie masz stada- W końcu stado to nie tylko obowiązki ale też poczucie bezpieczeństwa. Ja uważałem, sam sobie raczej nałożyłem, obowiązków. Czułem, ze muszę dac o stado nawet nie będąc dorosłym. W końcu jak nie aj to kto?
-Nie znam tych ziem ale moze tam- Bardziej w stronę gór? Zaprosiłbym na nasze ziemie ale nie wiem...

[Laishia]

- Stado... - W głosie było słychać niechęć i niepewność. Tak naprawdę nie wiedziała jak to jest, ale samo wyobrażenie ją odtrącało. Jej rodzina jej nie chciała, matka jej nie chciała, ona już też nie potrzebowała nikogo.
- Staram się. - Tego co mógł, uczył ją brat. Ale przecież wszystkiego nie będzie potrafił jej nauczyć. Co mogła to starała się sama, ale walczyć jak miała się uczyć sama?
- Nie znasz? Przecież mieszkasz blisko. - Może mieszkał tu krótko? Innego wytłumaczenia nie widziała, ona chodziła sobie jak i gdzie chciała.

[Tendai]

-No tak a co?- Spojrzałem na nią lekko pytająco. Dla mnie to było oczywiste i proste.
-No mieszkam blisko ale nie wychodziłem poza terany. Mamy tam duzo fajnych rzeczy, jak wielkie jezioro, wzniesienia, lasy wielka wodna kaskadę...- Zacząłem wymieniać powody czemu nie kręciłem sie po świecie. No ogólnie nie wolno nam było bo za mali. No ale też nie ciekawiło mnie co jest tam za terenami i tyle.

[Laishia]

Chwilę milczała. Nie bardzo wiedziała jak wytłumaczyć swoje nastawienie, ciężko mówi się o uczuciach, których samemu do końca się nie rozumie.
- Bo... Stado, nie rozumiem sensu... Eh, nie ważne. - Widocznie nie lubiła tego tematu. Za dzieciaka trochę więcej wypowiadała się na temat niechęci do stada. Teraz jednak była starsza, jej przemyślenia się zmieniły, trochę więcej rozumiała i stało się to bardziej skomplikowane.
- Wodną co? - Jak to coś wygląda? Nigdy nie widziała czegoś takiego. Jeziora też nie, ale wiedziała co to, ale ta ka-coś... A może kiedyś to widziała, ale nie wiedziała, że się to tak nazywa.
- A to dlaczego teraz tu jesteś? - Skoro ma tyle ciekawych rzeczy w granicach, to dlaczego tym razem wyszedł poza?

[Tendai]

-Ale czego nie rozumiesz?- No aj nie rozumiałem tego czego ona nie rozumiała. Zawsze byłem w stadzie i nie wyobrażałem sobie żadnego innego życia. No przynajmniej an razie.
-no kaskadę to takie coś jak po skałach spada woda, jak wodospad ale fajniejsze- No chyba dobre tłumaczenie?
-Nie wiem, jakoż tak wyszło- za trudne pytania zadaje lwica. Do głowy przyszła mi pewna myśl ale trochę niedorzeczna. Nie wiem czy powinienem.

[Laishia]

- Sensu... Bo ja nigdy nie byłam w stadzie, chyba... - Może była. Nie wiedziała. W każdym razie nie pamiętała tego, była zbyt mała by pamiętać tamten okres. Tak samo nie pamiętała i nie rozumiała powodu, dla którego ją pozostawiono. Zakładała więc, że stada tak robią. Najwyraźniej nie przypadła im do gustu, więc stado nie jest nic warte. Jak można porzucić lwiątko? Przecież nie mieli pojęcia co potrafi, czego może się nauczyć. Jakim prawem ją ocenili i zdecydowali o jej śmierci? Bo przecież umarłaby z głodu gdyby nie Shamar, byli tego świadomi, ona już też.
- Super... Ale wodospadu też nigdy nie widziałam... Skoro mówisz, że to fajne. - Z początku w głosie było słychać entuzjazm, później trochę zmalał, w końcu nawet nie była pewna czym się tak ekscytuje. Spływająca woda... Co w tym niesamowitego?
Dla Laiki takie wytłumaczenie było wystarczające. Ona wszędzie chodziła tak o, zwykle bez większego powodu.
- A nie musisz wracać? Napewno możemy iść jeszcze dalej od twoich terenów? - Wolała się upewnić. Nie wiedziała czy Stado daje jakieś wytyczne.

[Tendai]

-Stado ma dużo sensu, to nasze rodzina, bronimy się żyjemy razem, polujemy i w ogóle jest fajnie- Nie potrafiłem sobie nawet wyobrazić jak to jest nie posiadać stada. Jak można żyć w czymś takim, samemu, bez rodzeństwa, ciotek i innych.
-W sumie mogę ci ja pokazać- Zastawiłem sie moment. Weszlibyśmy tka by nikt nas nie zauważył. znaczy jej. Na razie to ją jeszcze nawet lubiłem. może by jej sie spodobało i została by? Hmm...
-Nie musze mogą chodzić czasem gdzie indziej.

[Laishia]

- A czym jest rodzina? Nie potrzebuję chordy ludzi uważających się za moich bliskich, a tak na prawdę mających mnie gdzieś. - Bardziej warknęła niż powiedziała. To słowo wywoływało u niej złość i gorycz. Nie rozumiała pojęcia rodziny, przynajmniej nie tak jak inni. Nie potrafiła połączyć tego z poczuciem bezpieczeństwa czy ciepła, kojarzyło jej się z niechęcią, porzuceniem, brakiem ciepłych uczuć.
- Przepraszam. - Dała uczuciom wziąć górę. On nie był niczemu winien, właściwe nawet to jego całe stado nie było. Położyła po sobie uszy i opuściła łeb.
- A mogę? Chyba nie powinnam, nie wchodzi się na nie swoje tereny. - Shamar ostrzegał. Nie chciała być dla nikogo ciężarem, a szczególnie nie dla brata. No i Tendai też mógłby mieć przez nią kłopoty.