Honor, a rodzina [Lyanna, Ragir]

[Lyanna]

- Jasne, zawsze chętnie spędzę z tobą czas i podszkolę swoje umiejętności. - odpowiedziała zadowolona spoglądając nieprzychylnie na obolałą część ciała.
- I ty możesz mi zawsze ufać... - dodała po jego słowach.
Teraz wiedziała, że już nie jest sama. Nie tylko on czuł się bardzo na uboczu stadnej społeczności, bo sama Lyanna nie najlepiej siebie samą w tej kwestii klasyfikowała. Też wydawało jej się, że jest bardziej odrzucana i traktowana jak coś gorszego sortu, ale to w głównej mierze ze względu na to kim była jej matka, a właściwie ze względu na jej czyny. Zdradzając stado matki stała się zdrajcą, a zła opinia teraz uwiera jej córę.
- Wracamy do termitier? - spytała, wyprzedzając odpowiedź, zaczęła iść chwiejnym krokiem.

[Ragir]

Skinąłem jej głowa na jej słowa. Dobrze wiedzieć, że ma się kogoś takiego. Szkoda, że z bratem relacje mi się poluzowały. Nie wiedziałem jednak jak on by na to reagował no i ostatnim czasem był zajęty różnymi rzeczami.
-Ruszajmy- Rzuciłem truchtając aby zrównać się z lwica.
-Tylko nie wywrócić się po drodze- dodałem lekko zadziornie do lwicy.

[Lyanna]

Już po chwili Ragir zrównał się z nią ramię w ramię. Jego zadziorna uwaga wywołała w niej ten sam stan. Podeszła bliżej i zachichotała.
- Spokojnie, przecież potrafię chodzić! - rzuciła.
Zaraz po tym impulsywnie postarała się bo pchnąć w bok w taki sposób aby stracił równowagę i sam upadł na ziemię. Jeśli jej się uda może będzie ją trochę bolała obita kończyna, ale ubaw jaki sobie zafunduje wszystko zrekompleksuje.

[Ragir]

-Na pewno?- Rzuciłem prowokacyjnie. Nie spodziewałem się ze strony lwicy takiego numeru. Tym bardziej po tym jak była, jest ranna. Zachwiałem się i to mocno ale udało mi się nie wywrócić.
-Ej- Rzuciłem patrząc na nią- widzę, że mimo łapy to zadziorna panna jest- Po tym schyliłem się i skoczyłem na nią z zamiarem przewrócenia ją an ziemię. No ale nie tak aby ja połamać.

[Lyanna]

Jej zadanie nie do końca się powiodło, głównie pewnie przez osłabienie, ale nie można było zaprzeczyć siły Ragira, która zdecydowanie przekraczała tą samiczą. W każdym razie srebrnooka i tak się zaśmiała. Nie spodziewała się jednak odwetu i nim się zorientowała leżała już obalona na plecach, przygwożdżona przez kuzyna do ziemi. Nie zamierzała jednak łatwo się poddawać, zaczęła wierzgać.

[Ragir]

Udało mi się przewrócić samice na plecy. To trochę pokrzepiło moje ego. Ta jednak mimo to jak na złoziemke przystało zaczęła się bronić. Wierzgała niczym powalona zebra. Nie walczyliśmy an śmierć i życie. To były wygłupi i nie miałem zamiaru aby sobie bardziej tę łapę nadwerężała.
-Dobra, dobra już schodzę- Rzekłem kiedy to w czasie jej wierzgania kilka razy dostałem w pysk łapa. Wcześniej jednak postanowiłem popastwić się nad nią i obśliniłem jej jedno ucho.

[Lyanna]

Może i były to wygłupy, ale nic nie stało lwicy na przeszkodzie, by troszkę przesadzić. I pozwolić sobie się trochę zmęczyć, porównać siły. W każdym jednak razie mądrość samca zadecydowała o końcu zabawy. Kilka razy trafiła łapą, ale nie spodziewała się, że w zamian będzie miała mokre ucho! Naburmuszyła się i wytknęła krewniakowi język.
- Jesteś okropny! - krzyknęła zanosząc się śmiechem.

[Ragir]

Poprawiłem swoją grzywę łapę i wyszczerzyłem swoje kiełki.
-Wiem, że za to mnie lubisz- Dodałem i zaśmiałem się. Dobrze jest czasem wyluzować a nie być ciągle na poważnym i na straży swoich słów i czynów i wszystkiego dookoła. Takie bycie ciągle na baczność nie jest za dobre.
-Ale masz parę w łapach i umiesz być dość energiczna- No to taki powiedzmy komplement.

[Lyanna]

- Nie pochlebiaj sobie! - zażartowała usiłując ponownie trafić go w twarz łapą.
Według niej również każdemu potrzebna jest chwila oderwania się od szarej, nudnej rzeczywistości, która okropnie potrafi przytłoczyć swoimi obowiązkami i zawiłościami losowymi jakie zsyła każdego dnia.
- W końcu silne geny! - mówiąc to prawie się opluła.

[Ragir]

- Ja jestem iście skromnym lwem a moje geny są najlepsze jakie mogą być- dodałem ale pewny swych słów. Nigdy nie zaprzeczałem aby mój ojciec miał złe geny.
-Widać czyją jesteś córką- Dodałem zrobiłem kilka kroków do tyłu i biegłem ale nie aby tym razem ją przewrócić ale przeskoczyć. potem znowu z gracja poprawić sobie grzywę na głowie- To sie nazywa dobre wejście i wiesz poza odpowiednia i wszystkie lwica tracą dech- Mówiąc to starałem się wydać poważny. Nie miałem wzięcia wśród lwic al nie przeszkadzało mi to.