Biznes to biznes [Danusia i Ignis]

[Danuta]

Las Namorzynowy, po wizycie u Nabo

Przysiadła w miarę suchym kawałku ziemi, by odpocząć chwilę po marszu z Wąwozu. Niedaleko stąd zaczynały się mokradła, gdzie miała do załatwienia kilka spraw. Na razie wyciągnęła kamień, który dostała od Hakiego i zaczęła mu się uważnie przyglądać. Może znajdzie się jakiś włosek, czy cokolwiek co pomogłoby w przeprowadzeniu rytuału. Podobno do rzucenia klątwy najlepsza jest czyjaś krew, ale ją trudniej byłoby zebrać niepostrzeżenie. Chyba nic z tego. Będzie musiała się zadowolić odciskiem łapy. A później znaleźć tego całego Gambę, żeby zajął się klątwą.

@Ignis

[Ignis]

Ruszył przed siebie, a doszła do niego plotka, od przyjaznej wróżki, że ktoś tutaj na niego oczekuje, a dokładnie na jego łapy. Jakkolwiek mógłby intepretować to, wiedział, że chodziło o rzemieślnictwo. Wynurzył się z zarośli, a zauważyć go trudno nie było, spojrzał na lwice, a ta trochę nie pasowała do jej wróżby. Ale co mu tam, może ewoluuje czy coś? Ruszył w jej stronę...
- Pewien ptaszek mi zaśpiewał, że szukasz rzemieślnika. Także z jakim zleceniem przybywasz? - Zadał poważniejszym tonem jej pytanie prosto z mostu, jak profesjonalista w tej dziedzinie, ubrany w swoją zbroję, torbę i sakwę z narzędziami przypiętą do niej. Każdy z jego tworów miał na sobie wygrawerowany znak ognia.

@Danusia

[Danuta]

Podniosła głowę, przyglądając się rudemu lwu. Skądś go znała. Chyba był jednym z członków menażerii Tiba, która się zebrała pod Lwią Skałą. Pewnie doszły go słuchy, że poszukuje uzdolnionego podpalacza, w końcu wcale się z tym nie kryła. Malunek w kształcie płomienia potwierdzał w jej opinii, że miała do czynienia z piromantą.
- Te lwioziemskie ptaszki mają strasznie długie języki. Przybywam? Nie mów, że tu mieszkasz. - spojrzała, marszcząc nos, na otaczające ich błota i moczary.
Właściwie było to dość niespodziewane, że akurat w tym momencie zjawił się rzemieślnik. Zaraz niedługo po tym jak mówiła Tibowi, że potrzebuje rzemieślnika, który zbuduje jej tron. I kolejną chwilę po tym jak tupnęła łapą i zostawiła go pod Skałą z resztą gromadki. Sprytnie to sobie obmyślił.

[Ignis]

Przyjrzała mu się, a on stał w spokojnej i nieco dumnej postawie. Oczekując na jej słowa, jednakże jedyne co wywołały to drapieżny uśmiech na jego pysku oraz pokiwał głową na boki.
- Wolałbym nie ufać lwioziemskim ptaszkom, jednakże słowa Abidemi to już inna para płomyków - Odparł spokojnie, podchodząc bliżej, ale nie miał zamiaru grząźć w błocie.
- Zgasło, nie mieszkam tutaj. Wilgoć nie sprzyja procesowi tworzenia - Dodał, to byłoby ostatnie miejsce, gdzie chciałby zamieszkać.
- Jednakże wracając, jestem Ignis. Wędrowny Wojownik oraz Mistrz Płomieni i Rzemieślnictwa - Powiedział, powoli obchodząc lwicę, w kierunku zachodu, po czym zaprzestał, znajdując się po przeciwnej stronie. Był ciekawy czy wróżba Abi była dokładna, jednakże nieznana mu lwica, @Danusia nie zaprzeczyła, więc coś w tym może być.

[Danuta]

- Mistrzem dedukcji za to nie jesteś, skoro potrzebowałeś wróżki by powiedziała ci to, co wie cała Lwia Ziemia? - i zapewne okoliczni mieszkańcy także, bo regularnie próbowała zwerbować kogoś na swoją stroną.
- Ale jak tam chcesz. - skupiła się znów na oglądaniu kamienia skoro rudzielec bawił się w jakieś podchody i chodził w kółko. Może i by potraktowała jego przechwałki poważnie, gdyby nie to, że dopiero co widziała go pod Skałą. I jeszcze to futro jak żywcem zdjęte z Simby. Po prostu nie da się traktować poważnie kogoś, kto wygląda jak Lwioziemiec.
- Jeśli ktoś uważa się za mistrza wszystkiego, to zapewne jest we wszystkim przeciętny. Masz jakiś dowód swoich umiejętności?

[Ignis]

Spojrzał na nią spod łba. Tutaj kończyło się jego bycie miłym.
- Nie chce mieć z wami nic wspólnego... Lwioziemko. A skoro cała Lwia Ziemia wie o twoich zachciankach, to tym bardziej - Stwierdził, dalej spokojnym tonem, niech mówi co chce, on właśnie się odetchnął z ulgą, że nie jest częścią tego cyrku. Na jej kolejne słowa po prostu przewrócił oczami, on sobie pójdzie dalej, a ona będzie szukać.
- Nie jesteś zbyt obeznana... Moja zbroja i torba są najlepszym dowodem, które mam na sobie - Powiedział, prezentując je i spoglądając na nią. Nie musiał niczego udowadniać... Był pewny siebie, a każdy klient był uradowany jego tworami. Chociaż jak widać wróżba się nie spełniła, może iść teraz na reklamację, a może pójdzie nawet teraz?
- Ale biznes to biznes... Masz interes do rzemieślnika, a ja właśnie przechodzę obok. Jeśli nie, to ruszam dalej - Stwierdził, widział gołym okiem, że coś chce. Ale mu nigdy nie zależało na klientów...

[Danuta]

Już niedługo cała Lwia Ziemia nie tylko będzie wiedzieć o jej zachciankach, ale też je spełniać. Taka piękna przyszłość ją czekała.
- To że je masz na sobie nie musi znaczyć, że je zrobiłeś. Przecież nie są oznakowane twoją twarzą czy coś. - nie lubiła kiedy ktoś nazywał ją nieobeznaną. Nawet mimo tego, że rzeczywiście na rzemieślnictwie się nie znała.
- Mam interes, a nawet kilka. Ale zacznijmy od najprostszego. Potrzebuję zestawu pojemników na trucizny, idealnie szczelnych i nierozpoznawalnych od zewnątrz. Co ty na to? - po tylu próbach otrucia wreszcie musiało się udać. Jeszcze trochę i jej ofiara uodporni się na jej miksturki, a to jej znacznie utrudni życie.

[Ignis]

Czyżby barwik już zszedł, nie... Nadal był w mocy, więc nie wiedział już o czym lwica mówi. Jednakże mógł ją uświadomić.
- Każdy swój twór oznaczam wygrawerowanym znakiem ognia i czasami go nawet barwię na płomienne kolory - Stwierdził, po czym pokazał łapą swoje prawe ramię, gdzie znajdował się takowy znak. Duży znak. Potem na swojej torbie, sakwie, a nawet wyciągnął kościane ostrze, gdzie takowy miał na na skórzanym uchwycie.
- Żaden szanujący się rzemieślnik nie nosiłby szmelcu - Dodał mając nadzieję, że to nieco rozświetli jej punkt widzenie. W końcu to najlepsza reklama. Już miał zrobić krok, kiedy lwica się w końcu zdecydowała. Szczelne pojemniczki na truciznę... Z jakiegoś powodu nie dziwiło go to, że akurat lwioziemka tego chce.
- Identyczne i szczelne... Hmn. Tylko tyle, czy mam jeszcze coś z zapachem pokombinować? Jeśli tak, to mam pewien pomysł, ale będzie to kosztowne. 10 paciorków za jeden pojemnik - Powiedział, przez chwilę spoglądając i podrzucając kościany nóż. On już miał w głowie plan tworzenia. Chociaż i tak coś od siebie dorzuci do tego tworu.

[Danuta]

Oznaczenie każdego fragmentu ciała i każdego posiadanego przedmiotu malunkiem płomieni zakrawało jej zdaniem na objaw monomanii. Potwierdziło to jednak jej przypuszczenia, że ma do czynienia z miłośnikiem podpalania.
- Dziesięć paciorków? Dobry żart. Już taniej mi wyjdzie się oblać trucizną a później wyleczyć poparzenia. Czy masz może mniej kosztowny pomysł? - wygląda na to, że będzie potrzebowała sporo paciorków. Chyba czas wprowadzić na Lwiej Ziemi podatki.

[Ignis]

Jej milczenie uznał, że zrozumiała przekaz. A nie miał zamiaru się powtarzać. Jednak tańsza opcja, na jaką wpadł wymagała nieco więcej wkładu z strony lwicy.
- Ale jednak chcesz sobie ułatwić życie, co nie? - Zadał jej pytanie retoryczne, skoro mogła się leczyć z poparzeń i trucizn, to znaczyło, że była już tym zmęczona.
- Jeśli nie przeszkadza ci zapach siarki, to mam inny pomysł. Aczkolwiek jestem otwarty na handel wymienny. Jak dorzucisz mi co najmniej 5 bryłek węgla i informację, gdzie znajdujesz ich większe ilości, to zejdę do 5 paciorków za jeden pojemnik - Odparł luźnym tonem, w pewnym sensie miał niedobór tego materiału, a niestety poszukiwania go były dla Ignisa nieco zbyt czasochłonne. @Danusia