Plaża

[Furaha]

Zaśmiałem się lekko kiedy lwica objęła mnie łapami. Liznąłem ja po pyszczku i chrapliwie zamruczałem.
-Ciekaw byłem kiedy mnie poznasz- dodał szczerząc lekko kiełki. Nie spodziewał się, że ja spotka ale życie potrafi zaskakiwać. Zresztą jest jak jest i będzie jak będzie. Wiatr i duchy nasze drogi ze sobą złączyły po raz kolejny. Tak miało być jak widać. Cieszyłem się, że zyje i jest wszystko dobrze.

[Sigrun]

Odkleiła się od braciszka, by jeszcze raz się mu przyjrzeć i otrzeć łzę, która zakręciła się w jej oku. Nie spodziewała się, że los splecie jej ścieżkę z rodzeństwem. W końcu minęło tyle lat.
Uśmiechnęła się, musiała przyznać, że samiec całkiem dobrze wyrósł. Miała tyle pytań do niego. Szczególnie te co robił przez te kilka lat.

[Furaha]

-Ciekawi mnie jak sobie poradziłeś przez te lata- Powiedziałem z uśmiechem patrząc na szarą lwicę.
-Ładne- dodał wskazując na przedmiot jaki miała Sigrun- Umiesz wspinać się na drzewa?- Lekko przekrzywił łeb w bok. Była smukła ale co prawda mięśni nie było jakoś szczególnie widać ale hej!

[Sigrun]

Nie zawsze było łatwo ale wciąż była cała i zdrowa. Przede wszystkim żywa.
Z kijka była dumna, podsunęła go bliżej pod lwa by zaprezentować mu różne kwiatki oraz mech. Szturchnęła pazurem w zieleninę i wyleciał z niej żuczek. Na jego pytanie zastanowiła się. Wchodziła na drzewa ale tylko te położone. Pokazała mu łapą równą linię i lekko pochyłą. Gdy uniosła ja wręcz na wprost pokiwała łbem na nie. Spojrzała na niego pytająco. Czyżby on potrafił?

[Furaha]

-Jak zawsze wykombinowałaś sobie jakieś fajne rzeczy- Spojrzał na kij a następnie na żuczka, czy hoduje robaczki? Kto tam wie, zawsze była taka wesoła i otwarta.
-Masz coś jeszcze?- Zapytałem z ciekawości.
-Mogę ci pokazać jesteś drobna i powinnaś dać radę, najwyżej poćwiczymy- To juz mogło samo w sobie dać odpowiedź czy potrafił. Lubił to robić zapewniało to mu poczucie bezpieczeństwa kiedy siedział an drzewie.
-W końcu nie po to mam tą linie i wiesz te pazury aby nie umieć- pozwoliłem sobie na żarcik.

[Sigrun]

Rozpierała ją duma z pochwały, lubiła słuchać szczerych komplementów a Furaha nigdy nie kłamał. Przynajmniej nigdy nie okłamał szarej. Pokazała mu jeszcze swoją torbę z przegródkami wewnątrz i wskazała na siebie, sugerując, że jest to jej wyrób.
Na naukę lekcji wspinania uśmiechnęła się niepewnie. Wysunęła swoje pazury, były pościerane i nie tak ostre jak te u samca. Zresztą daleko jej było do jego gibkiej sylwetki. Po za tym czy starczyłoby siły na to by się wdrapać? A czy jak już wejdzie to będzie potrafiła bez szkody zejść? Podrapała się po głowie nie wiedząc co ma o tym myśleć.

[Furaha]

-No to widzę, ze mocno się rozwinęłaś- Machnął lekko ogonem - Będziesz musiał mi pokazać jak zrobiłaś takie cudo- Uśmiechnął się do niemowy.
-Chodź, mam dosyć siedzenia na tyłku- Znaczy nie do końca siedzenia ale czas zmienić miejscówkę na coś innego i pogadać po drodze. Nie przeszkadzało mi to, że ta nie mówi w normalny sposób. Jakoś zawsze udawało nam się dogadać. Ja byłem tym rozgadanym.

[Sigrun]

Oczywiście, że może mu pokazać jak uszyła sobie własną sakwę ze skór. A nawet gdyby Furaha miał problemy to poprawiłaby tam gdzie by mu nie wyszło i mógłby sam się poszczycić rękodziełem. Podniosła się na sugestie zmiany miejsca. Obejrzała się jeszcze na pięknie szumiące fale, jeszcze tu kiedyś zawita a potem ruszyła za bratem dziarskim krokiem.
z/tx2

[Lyarra]

Przyprowadziła tu swoją nową podopieczną. W zasadzie nie miała na razie za bardzo pomysłu, co z nią zrobić. Gdy znalazły się nad brzegiem morza, legła w piasku, by nieco oporządzić swoje futro i wypocząć. Cały czas obserwowała kątem oka Klindi. Ciekawe, czy ta widziała już wielką wodę...

@Klindi

[Kilindi]

Kilindi wlekła się niechętnie za rudofutrą lwicą. Z jednej strony, odpowiadało jej, że nie będzie musiała dłużej oglądać srebrnookiej, lecz z drugiej ciekawa była, czyim posłańcem był tajemniczy ptak... Wspominał coś o stadzie Złej Ziemi.
Czerwonooka stanęła jak wryta, uderzona nagłą myślą, akurat, gdy zatrzymały się na kamienistej plaży... oszołomiona, początkowo nawet nie zwróciła uwagi na bezkresne jezioro, rozciągające się z jednej strony.
- Czy twoje stado jest stadem Złej Ziemi?! - wysapała z bijącym sercem, wpatrując się w starszą samicę w napięciu. Czerwonooka dopiero teraz zrozumiała, że może mieć realną szansę na znalezienie ojca, poznanie go... i dowiedzenie się, czemu porzucił jej matkę, a potem zmycie mu za to uszu.