Podnóże

[Baqiea]

-Niech więc tak będzie-
Rzekła hiena i ruszyła za lwem niosącym nieprzytomnego. Intrygowało ją to że sprawa nie została zakończona, a nie lew został wzięty w "bezpieczniejsza" miejsce. Do tego będzie mogła się temu przyglądać! To coś nie do pomyślenia.

//ZT

[Mistrz Gry]

Valtan obrzucił nieprzytomnego Chala wzrokiem pełnym pogardy. Być może Spopielony Kapłan miał rację kiedy nazwał Wodza "wszechpotężnym diabłem i sługą otchłani". Wyglądało na to, że skromny lampart na usługach Oczyszczenia ocalił się dzięki wyjątkowemu zbiegowi okoliczności, no chyba że w tym nagłym omdleniu Mściciela było coś więcej. Valtan uśmiechnął się kpiąco i rozluźnił. Był absolutnie pewien, że te "zwykłe" lwy nie stanowią dla niego zagrożenia i prędzej czy później ucieknie, póki co jednak był gotów udawać potulnego jeńca. Skinął łbem w stronę ewidentnego przywódcy tej zgrai, dając znak że jest gotów udać się gdzie go zaprowadzą.

ZT tam gdzie chcecie

[Tunu]

Szła powoli z mokrymi oczkami, ale nie zamierzała płakać. Usiadła w koncie i patrzyła w ziemie garbiąc się przy tym. Skuliła ogonek pod siebie. Miała wyraźnie smutno minę. Czemu pani Datura była nie miła? W końcu ona chciała pomóc... Może nie nadaję się do bycia szamanem? Może pani Datura chciała jej to przekazać? To może Tunu zostanie samotnikiem? Będzie się wiecznie wylegiwać i sama polować..Ehh...

[Davu]

Ależ ta skała była ogromna kiedy się pod nią stało! Davu obszedł ostrożnie formację, ale było tam tyle różnych wejść i jaskiń, że nie wiedział już gdzie się kierować. Może lepiej usiądzie tutaj i poczeka na pana Mjuviego,w końcu obiecał, że przyjmą go do stada więc pewnie bez problemu znajdzie przywódców i przedstawi im nowego rekruta.
Obejrzał się, czy ktoś nie idzie za nim. Może za bardzo się pospieszył? Tak czy inaczej tutaj nic mu nie grozi, i pan Mjuvi na pewno go tu znajdzie. No i przecież może sobie umilić oczekiwanie zabawą.
- Cześć - Przywitał się wesoło z samiczką.

[Tunu]

Hej..-Odpowiedziała pociągając nosem przez płacz. Obróciła się i spojrzała na Davu. Był podobny do niej, ale nie miał kropek. Ustała przed nim. Zdziwiła się przypatrując mu się. Nigdy go tu nie widziała.
-Kim jesteś?-Przekręciła głowę na bok. Nie wygląda jak jej rodzeństwo, ani jak inne lwiątka stąd. Chyba jakaś nowa osoba.

[Davu]

- Jestem Davu. Taki jeden miły lew powiedział, że mogę dołączyć do waszego stada. - Przedstawił się i wyjaśnił sytuację. Zakładał z góry, ze mała lamparcica też jest z Lwiej Ziemi.
- Ej, wszystko w porządku? Też zgubiłaś mamę? - Nie mógł nie zauważyć zapłakanych oczek lamparcicy. Siedziała tu sama i smutna, zupełnie jak on jeszcze przed chwilą.

[Tunu]

Jestem Tunu. Nie, wszystko okej.-Powiedziała uśmiechając się. Nowy członek stada?
-O, to bardzo fajnie.. byłeś już u pana Tiba? Lub mojego wujka Athastana? To oni tu rządzą.-Powiedziała dumnie. W końcu jest ważna, bo jej wujek jest ważny. Pytanie ją trochę rozbawiło, ale jednocześnie uznała, że on zgubił mamę, więc było jej smutno.
-Zgubiłam mamę? Nie.. nie ważne.-Jak miała mu to powiedzieć? Że taka pani powiedziała jej, że nie jest pomocna? Tunu była wrażliwa nawet na takie rzeczy. Davu miał dziwny kolor. Ale taki.. fajny!

[Davu]

- Nie, nie wiem gdzie ich szukać, pan Mjuvi powiedział że mnie tam zaprowadzi, więc czekam na niego tutaj - Odpowiedział. Jej wujkowie są przywódcami? To też lamparty? Ale to musi być fajne stado.
- Oby przyszedł szybko, chciałbym już zobaczyć resztę krainy. Albo możemy się pobawić tutaj. - Skoczył do "bojowej" pozycji zachęcając Tunu do przyjacielskiego sparingu. Dawno już nie bawił się z nikim.

[Tunu]

Uśmiechnęła się i skoczyła na Davu udając, że to atakuje. Próbowała go wywalić. Udawała, że to drapie, chodź nie miała wystawionych pazurków. Śmiała się i skakała w koło. Zorientowała się, że nie ma już tu jej nowej znajomej, ale na pewno zaraz wróci.

[Mjuvi]

Ciemny samiec ruszył w kierunku Lwiej Skały szukając podopiecznego do momentu zauważył dwójkę bawiących się nieopodal tego terenu. Ah no tutaj jest młodziak pomyslał przed chwilą wtedy skierował swoimi krokami w ich stronę. Potem usiadł na ziemi obserwując teren ze spokojem, spoglądając za córką która dążyła do tego miejsca.