Rozłożyste Akacje

[Davu]

Nie czekając dłużej na lwa ani na nową koleżankę, pobiegł w stronę Lwiej Skały. Pewnie zaraz do niego dołącza.

zt.

[Mjuvi]

Mjuvi ruszył z córką w kierunku Lwiej Skały.

z.t x2

[Rea]

Wreszcie zatrzymała się, widząc miejsce idealne na postój. Rozłożyste korony akacji zapewniały dużo cienia, który był ukojeniem dla sparzonych łap. Rea odwróciła się do Silvera.
- No więc... pokazałam ci już większość tutejszych terenów. - oznajmiła, siadając przy pniu jednego z drzew. - Nie mieliśmy tyle szczęścia, by na kogoś się natknąć. Nikomu chyba nie chce się dziś smażyć na słońcu. - dodała, choć wcale nie czuła rozczarowania z tego powodu. Zdecydowanie nie miała dziś chęci, by się uspołeczniać.

[Silver Hunter]

Gepard i lwica obeszli terytorium Lwiej Ziemi, które bardzo przypadło mu do gustu. Ziemia była żyzna - bogata w zwierzynę i zasoby wodne. To było naprawdę wspaniałe miejsce i chętnie poznałby innych członków stada.
- Wiesz, podoba mi się tutaj - oznajmił chowając się w cień dużych i rozłożystych akacji, które rosły obok siebie, tworząc przyjemne schronienie przed upalnym słońcem. - Czy członkowie Twego stada chętnie przyjmują nowych? - spytał siadając obok niej.

[Rea]

- Tak? Miło, przynajmniej się opłaciło to moje łażenie. - odparła, znużona całą tą wędrówką i słońcem. Najchętniej już wróciłaby do siebie, ale... musiała odpocząć przed kolejną turą spacerku.
- Są całkiem otwarci, nie ma co się obawiać. - rzuciła w odpowiedzi na pytanie, po czym przeciągnęła się leniwie. Cień, to było dokładnie to, czego teraz potrzebowała.
- Swoją drogą, poznałeś ty tu kogoś oprócz mnie, w tej krainie? - zapytała z ciekawości, spoglądając na geparda. Jakby nie patrzeć, minęło trochę czasu od ich ostatniego spotkania, a w krainie był już zapewne nieco dłużej.

[Silver Hunter]

- Tak - małą lwicę o imieniu Jasmin. Znasz ją? - zapytał, kładąc się wygodnie na ziemi porośniętej gęstą, soczystą, zieloną trawą.

[Rea]

- Nie sądzę. - odparła w zamyśleniu, nie przypominając sobie żadnej młodej o tym imieniu. Właściwie, nic w tym dziwnego. W końcu do niedawna jeszcze siedziała w dżungli, z dala od tutejszych lwów.
- Więc... nie natknąłeś się pewnie na nastoletnią, brązową lwicę o zielonych oczach? - zapytała nagle, i choć spodziewała się zaprzeczenia, wolała jednak się upewnić. Fakt, że już od dawna nie widziała Narie gdzieś podświadomie coraz mocniej ją niepokoił. A wzmianka o małej Jasmin była impulsem, który przypomniał jej o tym.

[Silver Hunter]

- Och nie - pokręcił głową. - A co, poszukujesz jej? Jeśli chcesz, możemy poszukać jej razem. W końcu co dwie głowy to nie jedna - zaproponował jej z uśmiechem. Miał tylko nadzieję, że ów młódka nie zaginęła w niewyjaśnionych okolicznościach tak, jak jego nieszczęsna siostra.

[Hamza]

Skała była dalej niż się wydawało i chociaż przywykł do dalszych podróży, czy to z likaonami, czy potem w bandzie to samotne spacerki były nudne. Ani nie było do kogo otworzyć pyska, by pogadać, ani też na czym oka zawiesić. Tylko trawa, trawa i akacja, o następna i trzecia. A koło niej, dwa srebrne kotki. Czyli poza samym oznaczeniem okolicy, można było też napotkać tu jakichś mieszkańców. Wybornie.
Szelmowski uśmiech wpełz na pysk Hamzy, postanowił podejść bliżej i się ładnie przywitać z nimi.

[Rea]

Była pewna takiej odpowiedzi i mimo, że wewnątrz poczuła pewien zawód, zupełnie nie wyglądała na rozbitą. Nie lubiła tego uczucia, towarzyszyło jej zawsze, gdy Narie wpadała na jakieś niespodziewane pomysły. A co, jeśli rzeczywiście coś kombinuje?
- Cóż, dawno jej nie widziałam. Ale nie ma co, na pewno nic jej nie jest. To królowa, musiały pochłonąć ją obowiązki. - wyjaśniła, zupełnie nie wiedząc po co właściwie o tym wspomniała. Zamiast zamykać temat, pewnie jedynie przykuje uwagę Silvera tą "królową". Spojrzała przed siebie, na jedną z akacji, lecz coś szybko odciągnęło od niej jej wzrok. Ujrzała obcego lwa o specyficznym umaszczeniu i równie specyficznym uśmieszku, który postanowił podejść bliżej. Przez moment nie mówiła nic, jakby zastanawiając się, co z tym faktem zrobić.
- Co tam? - rzuciła bezceremonialnie ku niemu, bez cienia obawy czy wyrzutu. Była ciekawa, co to za typek. A on chyba sam chciał ich zaczepić.