Wielki Meander

[Ukatili]

Gdy młoda zalała go wodą dzięki czemu też już był mokry zaczął się śmiać. Też potrzebował, aby chwilę się zrelaksować i zapomnieć o tym co się stało. Chlapnął ją też kilka razy i wrócił do rozmowy.
Rozejrzał się i zauważył niedaleko w wodzie kamienie, po których akurat można by się przeprawić na drugą stronę rzeki. - Myślę, że wystarczy po tych kamieniach. Powinniśmy dać radę. - Kucną, by młoda mogła na niego wejść. - Wskocz na mnie i wbij pazury w moja skore. Nie będzie to dla mnie przyjemne, ale dam radę. To jedyny sposób, abyś nie zleciała.

[Jasmin]

Spojrzała uważnie na kamienie, zastanawiając się czy będzie potrafiła przez nie przejść. Na pewno są śliskie i niebezpieczne. Na samą myśl o przeprawie przez tą ścieżkę zjeżyła się jej sierść na karku. Ulżyło więc jej, że Ukatili ją przeniesie. W końcu był od niej dużo większy, no i oczywiście był dorosły. Z uśmiechem na pyszczku wskoczyła na plecy czarnego, traktując to jak kolejną zabawę. Nie mogła jednak wbić pazurów w jego skórę.
- Przecież to by cię bolało! - powiedziała ze współczuciem. - Może po prostu złapię bardzo mocno za twoją grzywę? Przytrzymam się pazurami i zębami, zobaczysz, nie spadnę. - zapewniła opiekuna.

[Ukatili]

Gdy Jasmin wskoczyła powoli wstał. Gdy usłyszał obawy Jasmin powiedział ze spokojnie. - Nie dam rade. To będzie bardziej bezpieczne. Zrób tak, a nie spadniesz na 100%.

[Jasmin]

Zachwiała się lekko kiedy Ukatili wstał, ale udało się jej zachować równowagę. Zmarszczyła pyszczek, zastanawiając się nad tym co powiedział lew.
- No dobra. Skoro jesteś tego pewien... Ale mów jeśli będzie bolało. - powiedziała niepewnie i zagryzając wargę wbiła pazurki w grzbiet Ukatiliego. Przycisnęła się mocno do jego pleców, gotowa na niebezpieczną przeprawę. Zamknęła oczy, żeby nie patrzeć w dół, bo ze strachu mogłaby puścić uchwyt a bardzo, bardzo nie chciałaby wpaść do tej rzeki.

[Ukatili]

Przeszły mu ciarki po tym jak Jasmin wbiła w niego pazury, ale zacisnął zęby i starał się o tym nie myśleć. Zależało mu tylko, aby małej się nic nie stało.
Wysunął pazury i wszedł ostrożnie na pierwszy kamień. Czuł, że kamienie są cholernie ostre. Kolejne ogniwo bólu, ale o tym też starał się nie myśleć. Przeszedł przez dwa następne i dotarł okolu do 1/3 odległości rzeki. W tym miejscu była największa ogłosić między kamieniami, z całej tej ścieżki. Jak na złość pomiędzy było dosyć głęboko i nurt był bardzo mocny. Miał nadzieję, że nie spadną do niego. - Jak tam się czujesz, wszystko ok?
Gdy zamienił zdanie sięgnął jedną łapą do kolejnego kamienia oraz po chwili drugą. Był teraz dwoma łapami na jednym kamieniu i dwoma na drugim. Teraz dopiero czuł jak kamienie są ostre i wbijają się mu w łapy.

► Pokaż Spoiler

Test zręczności

Mistrz Gry wyrzuca 3d100:
89, 25, 100

Rana lekka

Mistrz Gry wyrzuca 1d6:
2

[Mistrz Gry]

Czarny lew nie przejmując się ostrymi kamieniami i pazurami lwiczki wbijającymi się w jego grzbiet pokonywał kolejne stopnie. Skały były śliskie i gdyby nie stąpał zdecydowanym krokiem to łapy mogłyby mu się osunąć do rwącej wody. Pomimo bólu Ukatili stawiał kolejne kroki, a kamienne ostrza zostawiały rany na jego łapach. Tym poświęceniem udało mu się przejść na drugi brzeg z Jasmin bezpiecznie uczepioną jego pleców.

Ukatili -4 HP

[Jasmin]

Poczuła że ruszyli i słyszała szum wody w dole. Nie otwierała oczu, lecz cały czas kurczowo trzymała się Ukatiliego, mając wrażenie że w każdej chwili może spaść do tej rzeki, która pewnie nie miała dna, a jeśli nawet to pewnie naszpikowane było śmiercionośnymi kamieniami.
- Wszystko dobrze. - odpowiedziała gdy udało się jej z trudem wydobyć głos. Chciała spytać jak długo jeszcze, ale zdała sobie sprawę jak głupie to by było pytanie. Gdyby Ukatili się spieszył mógłby się poślizgnąć albo się skaleczyć. Posłusznie pozostawała więc w bezruchu, z łapami wczepionymi w plecy samca, czekając aż znajdą się na drugim brzegu.

[Ukatili]

Na szczęści udało mu się przejść z ten trudny moment, lecz poczuł jak już łapy "odpadają" mu z bólu. Wypuścił z siebie powietrze, aby jakoś nie myśleć o tym bólu. To był już koniec trasy zeszedł z ostatniego kamienia na ziemie i stanął na piasku. Z bólu, od razu się przewrócił. Popatrzył na łapy, z których leciała krew. Leżał na plecach, a łapy trzymał w górze by nie miały styczności z pisakiem.
Zaczął wylizywać przednie łapy. - Cholera... muszę to umyć. Skombinuj mi kilka takich dużych liści to położę na nich łapy. - Powiedział kierując łeb na Jasmin.

[Jasmin]

Kiedy tylko zorientowała się, że stanęli na stabilnym terenie otworzyła oczy i zeskoczyła na ziemię. Łapki jej się trzęsły ze strachu, ale nie miała czasu się tym przejmować, bo zobaczyła, że coś złego dzieje się z Ukatilim. Leżał na ziemi, a na jego łapach była krew. Teraz to dopiero się przestraszyła. Może coś mu się stało i potrzebuje medyka? Ale skąd tutaj jakiegoś znaleźć?
- Bardzo cię boli? Skaleczyłeś się? - dopytywała, lecz kiedy tylko opiekun wydał jej polecenie, pędem pobiegła w stronę najbliższych zarośli. Zerwała kilka większych liści i biegiem wróciła na miejsce. Położyła liście przy Ukatilim i spojrzała wielkimi oczami na jego łapy.
- Czegoś jeszcze potrzebujesz? - zapytała słabym głosem.

[Ukatili]

Widział, że młoda od razu poleciała po liście. W tym czasie wylizał do końca łapy i kulejąc podszedł do wody i zaczął je dokładnie obmywać. W tym momencie przyleciał z powrotem młoda. - Połóż je w odstępach abym mógł się położyć i żeby łapy mogły na nich leżeć.
Syknął jeszcze raz, bo obmywanie łap bardzo szczypało.