Jezioro

[Ragir]

Wędrowałem tak aż zapadła noc. Podszedłem do jeziorka napić się, zaraz potem położyłem się na jednej ze skałek. Były nagrzane i było całkiem przyjemnie. Nie zwróciłem uwagi na inne zwierzęta, które tutaj mogły się znajdować. Nie czułem żadnej woni aby to było czyjeś. oblizałem lekko pysk. Jednak zapach tutejszych skał i ziemi.. Był jakoś tak bliski, znajomy. Tak mi się zdawało. Leżąc zabrałem się do mycia sobie przednich łap.

[Mistrz Gry]

Dość szybko nad jeziorem zjawił się pierwszy nieznajomy. Niestety nie był to niewinny roślinożerca, którego pozbycie się nie byłoby żadnym problemem. Przybysz okazał się być całkiem sporym i groźnie wyglądającym lwem. Musieli znaleźć jakiś sposób by podać mu truciznę, tak by on wcześniej ich nie zabił. Z drugiej strony mogli też zostawić go w spokoju i poczekać na lepszą ofiarę. Leman owinął się wokół paczuszki z toksyną dając znać, że on się tym zajmie, a Astrid skierowała się w stronę lwa, żeby go zagadać, a nuż czegoś się o nim dowie.
- Witaj nieznajomy, ładne miejsce nieprawdaż? -zagadał, podchodząc nieco bliżej, w pełnej gotowości do ewentualnej ucieczki.

[Ragir]

Lekko zastrzygł uchem patrząc się an zwierzę, które zaczęło podchodzić. Przestałem myć sobie łapy i zlustrowałem ją. Skinąłem jej lekko łbem.
-Owszem urokliwe, w szczególności zachód słońca, które okrywa te dziki wzgórza i skały swym czerwonym i pomarańczowym blaskiem- Rzucił do samicy i zastukał lekko ogonem o ziemię.
-Z kim mam przyjemność?- Spoglądał szkarłatnymi ślepiami an rozmówczynie.

[Nana]

Kierując się bardziej na północ wzdłuż nurtu rzeki dotarła do ogromnego zbiornika wodnego. Nie było tu zbyt dużo większych zarośli ale nie krzewów tu szukała. Tylko małych żółtych kwiatków, które powinny rosnąc na tym skalnym podłożu. Ostatnio była zbyt skupiona na szukaniu i wyrabianiu trucizn, że zapomniała całkiem o przydatnych ziołach. A zapasy się pokończyły.

Nana wyrzuca 3d100:
79, 45, 23

Długo nie trzeba było szukać, te barwne rośliny mocno się odznaczały na tym terenie. Podeszła zrywając i wkładając do swojej torby kocankę. Przy tym wszystkim nie zauważyła, że po drugiej stronie brzegu majaczyły lwie sylwetki. Dopiero jak uniesie łeb znad ziemi dostrzeże je i to sprawi, że jej serce zaleje fala niepokoju.

+2 kocanka

[Ragir]

Nie ptrzymałem odpowiedzi ale trudno. Wstałem przeciągając się.
-Chyba trochę onieśmieliłem- Rzekł z typowa dla siebie miną.
-Do zobaczenia- pożegnał się, w jego posturze nie było widać ani strachu ani agresji. Po prostu zrelaksowany lew.
- Pewnie zobaczymy się- Wyszedłem z jeziora idąc dalej.

[Mistrz Gry]

Astrid trudno było stwierdzić dlaczego, ale kiedy lew zapytał się o jej tożsamość, nerwy kompletnie ją sparaliżowały. Całe swoje życie spędziła w hienim klanie, który nie utrzymywał z lwami żadnych kontaktów. Potem przygarnął ją Wódz, który jeszcze nigdy nie wysyłał jej na poważne misje i bez buforu bezpieczeństwa jakim był przywódca Heroldów czuła się zupełnie przytłoczona. Bez słowa dała odejść samcowi i otrząsnęła się dopiero po krótkiej chwili. Była na siebie wściekła i już chciała oddać prowadzenie następnych rozmów Lemanowi, kiedy dostrzegła po drugiej stronie jeziora sylwetkę innej hieny. Może jeszcze nie wszystko było stracone.
- Hej ty! Witaj! -zakrzyknęła i ruszyła biegiem w stronę nieznajomej postaci, pędząc po brzegu i obiegając jezioro Być może z drugą hieną pójdzie jej łatwiej, w końcu to ta sama krew. Miała tylko nadzieję, że Leman zorientuje się w zmianie sytuacji.

[Nana]

[Nie będę świnią i dokończę ten wątek.]

Została zauważona przez hienę, której wcześniej musiała nie dostrzec bo lwy zasłaniały. Biegnąc tutaj omalże nie pogubiła własnych łap. Nana zmarszczyła czoło.
- Nie jestem w nastroju na rozmowy. - Odparła z zamiarem odejścia. Jakoś nie widziało jej się bratanie z kimś kto zadaje się z lwami. -Więc pytaj szybko jeśli chcesz się czegoś dowiedzieć. Może będę znała odpowiedź.

[Mistrz Gry]

Tak z hieną powinno pójść znacznie łatwiej. Co prawda Astrid zaczęła podważać sens zatruwania tego akurat źródła, ale nadal mogła się dowiedzieć gdzie leżą najbliższe gęściej zamieszkane ziemie by tam zacząć, proces trucia.
- Cóż nieco się zgubiłam, wiesz może którędy dotrę do najbliższej okolicy obfitującej w zwierzyn? -zapytała siląc się na głos uprzejmej, nieco naiwnej podróżniczki.

[Nana]

- Ah tak. - Mruknęła przyglądając się uważniej obcej. - Jedyne obfite ziemie w zwierzynę łowną o jakich mi wiadomo są zajęte przez stado zadufanych lwów. - Odparła chłodno. Obca hiena nie przypadła jej do gustu, szczególnie, że w pobliżu były widoczne wcześniej dwa lwy. Może jednak ta się czuje dobrze w ich towarzystwie i dołączy do lwioziemskiej bandy idiotów. Nie zdradziła natomiast jeszcze drogi jaką powinna się udać. Mimo, że z początku Nana chciała odejść to teraz wolała dowiedzieć się więcej o tych osobnikach. Gdy wróci na równinę będzie musiała koniecznie zdać raport Alfajiri.
- Tu chyba nie chodzi tylko o zapełnienie żołądka?
-Teraz to ona zadała pytanie chcąc wiedzieć czy zechcą dołączyć do lz czy znaleźć się tam tylko przelotem. Przecież nie może pozwolić by wrogowie hien rośli w siłę, nie po tym jak je skrzywdzili.

[Mistrz Gry]

Nieznajoma hiena nie była aż tak towarzyska jak oczekiwała Astrid. Na całe szczęście towarzyszenie Wodzowi właściwie każdego dnia, wyrobiło w niej jakąś taką polityczną czujność, albo zwyczajną przebiegłość. To, że obca nie uwielbiała lwów było dość oczywiste i w prostu sposób determinowało stronę w którą należy pociągnąć rozmowę.
- Lwów? To niedobra wiadomość, nie przepadam za kotowatymi. I rzeczywiście nie chodzi jedynie o potrzebę fizjologiczną liczyłam na jakieś miejsce, w którym mogłabym zostać na dłużej. Mój poprzedni dom zniszczyły właśnie lwy - powiedziała, wkładając w to całą swoją szczerość. Technicznie to nawet nie skłamała, jej klan został przecież wyrżnięty przez Wodza. Astrid liczyła na to, że tym sformułowaniem zaskarbi sobie sympatię nieznajomej.