Słuchaj, patrz, milcz. [Trening percepcji +2/3 Lyanna - Sigrun] udane

[Sigrun]

Odwzajemniła liźnięcie przejeżdżając swoim szorstkim jęzorem policzek Lyanny a potem zerwała się i w podskokach wbiegła częściowo do wody. Fale obmywały jej łapy a ogon z przyczepioną doń grzechotką poruszał się na boki. Wpatrzyła się w niebieską toń.

[Lyanna]

Lyanna już miała wbiec za znajomą do wody, ale gdy tylko zmoczyła łapę zahamowała się na chwilę i powąchała jej taflę. Delikatna fala umoczyła jej wargi, a lwica natychmiast je oblizała, jakim jednak nieprzyjemnym okazała się być ona smakiem. Słona i bardzo nieprzyjemna... Lyanna niepewnie weszła dwa kroki dalej i wlepiła pytający wzrok w Sigrun.

[Sigrun]

Zerknęła na lwicę, która niechętnie podążyła za nią w morską toń. Wyciągnęła ku niej łapę by ta ją ujęła, nie obawiała się i podeszła bliżej, tuż obok szarej. Potem wskazała na oczy by je przymknęła i delikatnie smagnęła opuszkami jej uszy by skupiła się na melodii wygrywanej przez fale i mewy. Chciała by lwica zaznała relaksu, chwili ukojenia duszy i ciała jednocząc się z naturą. Gdy Lyanna zastosuje się do jej porady a potem zakończy medytację pokaże jej to czego nie widać na pierwszy rzut oka.

[Lyanna]

Niepewnie kroczyła za Sigrun coraz dalej, jej łapy wyraźnie zestresowaniu dawały ujścia trzęsąc się i niezgrabnie układając na dnie. Serce lwicy biło znacznie szybciej niż zawsze, po prostu bała się pustej przestrzeni i słonej wody. Początkowo walczyła z zamknięciem ślepi, sprawiało jej dyskomfort stanie z ciemnością przed oczyma. Mimo to po kilku próbach udało jej się. Pierwsze kilka chwil było okropne, fale raz po raz uderzały o jej ciało, a ona ich nie widziała. Czuła jedynie jak się zbliżają, rozbijają o jej ciało i płyną dalej. Przez moment podczas silniejszej zachwiała się, lecz nie otworzyła oczu. Nasłuchiwała szumu i starała się utrzymywać równowagę.

[Sigrun]

Zauważyła, że lwica się trzęsie, niepewnie stawia łapy. Przytuliła się do jej boku by dodać jej otuchy. Nos wsunęła pod jej brodę a potem przejechała nim wzdłuż policzka całość zwieńczając delikatnym liźnięciem w pysk. Gdy otworzy oczy ukaże jej to co czego nie dostrzegła wcześniej pod taflą wody, zaaferowana własnym strachem. Mnóstwo małych półprzezroczystych żyjątek, które co jakiś czas ocierały się o łapy lwic. Lawirowały w pięknym tańcu poruszając swą błoną. Sigrun wyciągnęła jedną trzymając ją w swych łapach. Meduza zatrzęsła się delikatnie niczym galaretka.
Uśmiechnęła się i włożyła oceaniczne stworzenie z powrotem do wody.

[Lyanna]

Wsparcie fizyczne ze strony towarzyszki naprawdę podniosły Lyannę na duchu. Może czułości ze strony drugiej lwicy nie były dla niej tym czego, by chciała to mimo to obawiała się wody już znacznie mniej. Problem pojawił się, gdy zobaczyła dziwne stworzenie, którego nazwy nawet nie znała. Intrygowało ją to iż były praktycznie przeźroczyste, a ponadto ocierały się o jej łapy. Gdy tylko Sig wyjęła jedną z nich, Lya niemal nie podskoczyła ze strachu. Prychnęła w stronę tego dziwnego czegoś, by potem patrzeć jak oswobodzone żyjątko oddala się w głębi wody, słonej wody.

[Sigrun]

Reakcja Lyanny była urocza, Sigrun zaśmiała się bezgłośnie. Uznała, że czas pokazać jej dużo więcej. Powoli kierowała swe kroki w stronę piasku gdzie woda była dużo płytsza. Tutaj na dnie spoczywała rozgwiazda, która powoli pełzła w stronę głębin. Obok leżała sporych rozmiarów skręcona muszla. Sigrun podniosła ją strząsając zalegająca w niej wodę i przyłożyła do swojego ucha a potem podała lwicy by również spróbowała.

[Lyanna]

Ucieszyła się w duchu widząc szarawą kroczącą ku plaży. Szybko ruszyła jej śladem chcąc jak najszybciej postawić łapy na suchym gruncie. Jakie zatem było jej zaskoczenie, gdy jej mentorka zatrzymała się po prostu w płytszym miejscu. Dopiero teraz dzięki jej pomocy zaczęła dostrzegać jak wiele życia ukryte jest w wodzie i ilu stworzeniach nie miała zielonego pojęcia. Rozgwiazda wyglądała niezbyt przyjemnie, ale muszla była bardzo piękna. Lya patrzyła zafascynowana na to jak kocica przykłada ją do uszu. Gdy sama zaznała tego zaszczytu niemal oniemiała. W muszli było słychać prawdziwe morze. Szum fal rozbijanych o brzeg i głuchą toń wodną. Księżycowooka z radością podziękowała lwicy, liżąc ją w nos. Uśmiechnęła się szerzej i zrobiła wokoło niej dwa kółeczka.

[Sigrun]

Znaczna poprawa nastroju u Lyanny sprawiła, że Sigrun zrobiło się cieplej na sercu. A czułości, nigdy nie wiązała je z erotycznym motywem. Dla niej to był a forma komunikacji, nadrabianie braku mowy poprzez dotyk. Podeszła do kolejnej muszelki, która wydawała się być niemalże identyczna do tej co podała kremowej. Tutaj jednak zastukała delikatnie pazurem w muszlę a z niej wyszedł lokator i urażony, że ktoś mu przerwał odpoczynek podreptał w zaciszne miejsce. Kolejnym etapem było znalezienie bursztynów wyrzuconych na brzeg. Podniosła jeden ku słońcu a promienie przebiły się przez kamień i padły prosto na łapę Lyanny nadając jej ciepłej barwy.
Znajdywanie piękna z pozoru mało znaczących rzeczy.

[Lyanna]

Oczywiście kolejna muszla z równie dziwnym co rozgwiazda lokatorem ponownie ją zaskoczyła i uświadomiła jak wiele jeszcze nie wie. Uśmiechnęła się do uciekającego stworka i początkowo miała ochotę nawet go złapać, zjeść i zobaczyć jak smakuje. Opamiętała się jednak dzięki obecności towarzyszącej jej Sigrun, która w międzyczasie znalazła dziwnej barwy kamień. Właściwie nie był to wcale żaden kamień, lecz bursztyn. Lyannę zastanawiało powoli to skąd zwykła prosta lwica ma tyle wiedzy i doświadczenia. Podeszła, by bliżej przyjrzeć się zastygniętej żywicy.