Podnóże

[Ventruma]

Hamza jednak sobie nie pośpi. Ven zerwała się z nóg i spojrzał na nowo przybyłego. Podeszła szybko.
-Hej, nigdy cie tu nie widziałam.-Powiedziała i przekręciła głowę.
-Ale dziwnie wyglądasz... taki szary i czerwone oczy... czemu tak?-Zapytała zdziwiona. Nigdy wcześniej nie widziała lwa takiego umaszczenia. Miał kropki, czarne nogi, szary tułów, czerwone oczy... to pewnie zło wcielone! Może zgłosi to Tibowi?
Na pewno ją pochwali za odwagę, ale lepiej najpierw się dowiedzieć kto to jest. Może to po prostu ktoś ze stada kogo nie znała?
A może jakiś wysłannik wodza! Albo jakiś niegroźny przechodzień.... hmmm...

[Mjinga]

- W środku dżungli, potężnej dżungli lew stary mooocnoo śpiii - podśpiewywała znany motyw w rytm stawianych dość energicznie kroków. Ogon, którym zakończone było pokryte rozczochraną sierścią ciało, kołysał się łagodnie na boki. Nie wiedziała, czy ktoś się tutaj znajduje; szukała jedynie tamtej przyjaznej lwicy, która niedawno jej powiedziała, co i jak. A raczej część jej powiedziała, bo reszty nie zdążyła. Jakaś ceremonia, której sensu Mjinga nie pojmowała, przerwała im swobodną rozmowę...
Finalnie przystanęła pod półką, na której spoczywał wnuk Skazy, nie zdając sobie sprawy ani z jego dorobku genetycznego, ani nawet samej obecności raptem kilka susów od jej osoby.
- Obok wioski, spokojnej wioski, lew stary mocno śpi... - przerwała, słysząc słowa jakiejś lwicy. Och, patrzcie, jakie zgromadzenie! Może jeszcze nie jest za późno, by dołączyć do stada?
- Cześć! - wyszczerzyła się najserdeczniej jak umiała. Tak przynajmniej sądziła - finalnie bowiem wyglądała jak upośledzona umysłowo. Żadna nowość...

[Ventruma]

Usłyszała śpiew. Jak ona lubiła jak ktoś śpiewa!
Od razu się obejrzała i zobaczyła kolejną twarz której nie znała. Migiem zostawiła Hamze w spokoju dając mu spać i skoczyła w stronę Mjingi.
-Hej!-Odpowiedziała radośnie.
-Kim jesteś?-Zapytała. Ale ona fajnie wyglądała.. jednocześnie wyglądała na starszą od Ven a jednocześnie jak lwiątko! Tak słodziaśnie!
Przekręciła głowę przyglądając się lwicy. Jak ona będzie miała teraz duuuużo znajomych! Takie se o dorosłe życie.
Jak jeszcze była mała (czyli miesiąc temu) to by nie dogadywała się ze starszymi lwami, bo byłaby za młoda. Ale dzisiaj.. Dziś jest dorosła i będzie się tym chwalić każdemu!

[Hamza]

I nie pośpi. Uchylił powieki wysoce znużony energicznym zachowaniem Ven.
- A wiesz, ja Ciebie chyba też pierwszy raz tu widzę. - Uśmiechnął się kącikiem. Z wszystkich lwów musiał trafić na ekstrawertyczkę, strzelającą pytaniami jak wiewiórka na kofeinie.
Ściągnął zaraz potem usta.
- Dziwnie? Oj nie, wyjątkowo, niecodzienne. Tak, to zabrzmiałoby nieco przyjemniej młoda damo. - Pogodnie poprawił lwice, nie będzie się gniewał, przecież ta jedynie się przejęzyczyła.
Obrócił zaraz potem łeb w ślad za okrutnym zawodzeniem, jeszcze tego brakowało. Wokalisty któremu głosu zazdroszczą wszystkie okoliczne wrony. Odechnął głeboko. - A witaj, witaj, ciekawa piosenka. Przysięgam że już wcześniej gdzieś ją słyszałem

[Ventruma]

Uśmiechnęła się odwracając się spowrotem do Hamzy. Zrobiło jej się smutno, że go obraziła.
-Przepraszam, nie chciałam być nie miła.-Powiedziała ze smutkiem w głosie, ale chyba nie był zły, bo by było to widać. Spojrzała znów na Mjinge czekając na odpowiedź. Tej piosenki też musi się nauczyć. Czemu ona nie zna żadnych piosenek? Na okołoo wszyscy coś śpiewają! A ona nie ma co. Musi jak najszybciej zobaczyć się z Sheilą... no tak!
Pan Mjuvi!
Tylko gdzie oni mieli przyjść... Jaskinia Lwiej Straży! Może Mjuvi się nie obrazi jak pogada chwilę.... chwila. A to nie było dla lwiątek?
Czemu Ven ma się bawić w takie rzeczy skoro jest już dorosła? Ale w sumie... będzie fajnie... i tak tam pójdzie. Jak skończy rozmowę oczywiście.

[Mjinga]

Mjinga uśmiechnęła się raz jeszcze - najpierw grymas ten kierując do życzliwej (jak się jej wydawało) samicy; potem zaś przekręciła głowę w stronę samca, oczywiście ani na moment nie przestając się szczerzyć. Och, tyle komplementów w tak krótkim czasie, zaraz ocipieje oszaleje ze szczęścia!
- Jestem Mjinga, będę członkiem Stada Lwiej Ziemi, kiedyś tutaj mieszkałam ale tego nie pamiętam, dziękuję, tej piosenki nauczyła mnie stara lwica, którą kiedyś znałam ale ona już nie żyje, nie zauważyłam żeby ktoś był niemiły... - wyrzuciła na jednym wydechu, na koniec niemal siniejąc na pysku. Nabrała dużo powietrza, szybko wypuściła - i tak kilka razy, próbując opanować oddech. - Ojeeej... - jęknęła, siadając twardo i przykładając jedną z łap do przepony. O ile tutaj zakładamy, że anatomia pozwala na podobne gesty. - Ale mi coś wali! Tam, w środku! - tak, tak, miała na myśli serce - bo cóżby innego?

[Hamza]

- Nie ma sprawy. Wybaczone. Dawno temu i nieprawda. - Grunt też że skończyły się pytania i nie musi opowiadać swojej szalenie ciekawej historii życia, bo chybaby zwrócił zebrze udko które jadł jakiś czas temu.
Przechylił łeb słuchając drugiej młodej osóbki całkiem uważnie. Do rozgarniętych bynajmniej Mjinga nie należała, a więc typowy mieszkaniec Lwiej Ziemi.
- Oh to prawda. Na Lwiej Ziemi wszyscy są mili i bardzo uczynni. - Prawdziwa idylla, raj na ziemi. Obserwował jak samica traci dech i siada na tyłku w wyniku niedotlenienia.
Pokręcił głową, że ta jeszcze żyje. Los bywa wyjątkowo złośliwy czasem.
- Pamiętaj o oddychaniu, biedactwo, musisz uważać bo stracisz przytomność. Posiedz chwilę i nic nie mów.

[Mjinga]

- Ale to takie... trudne! - zawetowała, kiedy samiec nakazał jej nic nie mówić. Wiedziała jednak, że ten może mieć rację - w końcu gdy siedziała cicho, nieprzyjemne pieczenie ustawało, a ona czuła się o wiele lepiej. Problem jednak leżał w tym, iż Mjinga... naprawdę miała poważne problemy z zachowaniem milczenia. W zasadzie nawet przez sen dużo gadała, podobno - sama w końcu nigdy siebie na tym nie przyłapała!
Ale ten samiec... Och, ależ on był troskliwy! Jakże się o nią martwił! Uśmiechnęła się pogodnie. Dla kogoś takiego chyba warto się poświęcić? Dla kogoś tak uczynnego i bohaterskiego warto przez moment posiedzieć cicho!
- Dla ciebie spróbuję - szepnęła ledwo słyszalnie, nie chcąc prawdopodobnie, aby jej bohater usłyszał i wyłapał sens z jej słów. Odwróciła pyszczek, wyraźnie onieśmielona. Nie chciała, by dostrzegł tych wielkich maślanych oczu, które uczepiły się beżowej mordki samicy. Biedactwo. Ojej, dawno nikt się o nią nie troszczył!

[Ventruma]

Dobra, dobra. Pora się zbierać. Ven wstała i skierowała wzrok na zebranych.
-Ja już muszę iść, ale tam jest Tib, kanclerz.-Wskazała w stronę Tiba.-On wam wszystko powie. Zobaczymy się później!-Powiedziała i odbiegła w stronę jaskini w której miało być spotkanie ,,Lwiej Straży''.
Miała nadzieję, że się za bardzo nie spóźniła i, że nikt się nie zesłości. Po jakimś czasie zniknęła za rogiem. Zt

[Hamza]

- Wierzę w to że sobie z tym poradzisz. - A jeśli nie, będzie świadkiem całkiem zabawnego zgonu i tak czy siak jego dzień będzie całkiem udany. Cały czas uśmiechał się, już dawno odkrył że ten rodzaj pozytywnej ekspresji jest w stanie zdziałać wiele, a już na pewno kosztuje mniej wysiłku niż zamordowanie kogoś.
- Oh tak, papa. Do zobaczenia mam nadzieję niebawem. I dziękuję za wskazówki. - Dodał na odchodne Ven. Dobrze wiedział który to Tib, ale nie zamierzał o nic wypytywać "wielkiego" Kanclerza.
Został sam na sam z głupiutką Mjingą, zastrzygł uchem, zdawało mu się że ta coś mówiła? Nieee. No dobrze zobaczymy jak długo wytrwa w ciszy, podczas gdy będzie na nią patrzył.
Czas... START.