Przestronna jaskinia

[Mjinga]

Mjinga nie skrywała pewnego rodzaju rozczarowania, kiedy wyszło na jaw, iż tłuściutki samiec nie zamierzał uraczyć ich tańcem. Rozejrzała się po zgromadzonych w jaskini samicach, jakby poszukując wśród nich wsparcia. Oczywiście, jak zawsze, z pomocą przyszła jej najlepsza z najlepszych przyjaciółek - Datura. Uśmiechnęła się szeroko w podzięce, bo chociaż nie znała ukrytych motywów kompanki, czuła, że ma w niej oparcie. A czasami to znaczyło więcej niż tysiąc słów i pięćset opakowań Rafaello razem wziętych.
Oczywiście zanim rzuci się na szyję Dance odpowie ze zdziwieniem na słowa niedoszłego tancerza. W co się wpakowała, jak to? Nawet on, chociaż jej nie zna, uważa jej małżeństwo za zły pomysł? Dlaczego wszyscy byli w tej kwestii przeciwko niej? Tylko ona wierzyła w dozgonną miłość oraz widziała sens w zawieraniu stałych związków? I to na Lwiej Ziemi? Coś tutaj nie grało. Zamrugała nerwowo, okazując po części również brak zrozumienia wobec oburzenia Nabo.
- Wpakowałam? Nie rozumiem. Przecież bycie z kimś, kogo się kocha to chyba szczyt marzeń każdego lwa? - spytała.
Należy przyznać uczciwie, iż ktoś pokroju Mjingi bardzo szybko zmienia zdanie w zależności od tego, co mówią inni czy jakich sugestii i podpowiedzi udzielają. Jako istota zwyczajnie tępa była na to wszystko bardzo podatna, więc ustawiała się tak, jak zawieje wiatr - zero siły w niej samej, by stawić opór i trwać przy swoim. Dlatego coraz bardziej odczuwała narastające wątpliwości, coraz częściej łapała się na myślach, iż chyba faktycznie to nie jest zbyt dobry pomysł.
I kiedy już chciała zapytać Datury, co o tym sądzi, samica wystrzeliła w kierunku kąta, w którym - jak miało się okazać - znajdowała się kolejna lwica, gotowa zapewne wieszać psy na męskiej części gatunku i odciągać biedną Mji od pomysłu poślubienia Hamzy.


@Datura @Raisa @Ventruma @Viseria @Nabo

[Raisa]

Raisa podczas leżenia w cieniu próbowała zasnąć przy innych jednakże to nie było dokładnym celem w tej jaskinii. Nie chciała zbytnio podsłuchiwać ich rozmów ale wychodziło trochę inaczej niż sobie to zaplanowała wtedy usłyszała głos swojej kochanej ciotki a nawet matki którą tak traktowała potem jak dorastała na ojczystej ziemi. Cały czas myślała o Thanatosie, że to jej wina bo zamiast z nim wyjaśnić sytuację pewnie nadal byliby razem. Co takiego widziała w Maru, że dokonała takiego niegodziwego wyboru pomiędzy dwoma samcami. Każdy król czy królowa byli ze sobą do końca swych dni a biała miała zawahania sercowe. Z drugiej strony nadal uczucia do byłego partnera nie zgasły żeby go nienawidzić, tak chciałaby cofnąć cholerny czas. Westchnęła czując jak z prawego ślepia łza poleciała po licu samicy. Po usłyszeniu znajomego głosu spojrzała się na Daturę. - Cześć Ciociu, nic się nie stało - odpowiedziała zmieniając pozycję na siedzącą. Minę nie miała zadowoloną. - Maru mnie zostawił i poszedł w siną dal - odparła krótko do gwardzistki. Potem jak wypowiedziała słowa spojrzała kątem oka na ciemno-kremową lwicę. Westchnęła cichutko na słowa Aspirantki.
- Moim zdaniem każdy zasługuje na miłość tylko ciężko znależć tego jedynego który zostanie do końca życia - odpowiedziała krótko wiedząc, że ona chyba ma rozterki miłosne. - Niestety nie znam twojej sytuacji pod kątem zakochania ale uważam że to nic złego być kochanym przez drugą osobę o ile jest ta osoba wierna i lojalna - odparła trochę zdeptana uczuciowo.

[Viseria]

Viseria siedziała przysłuchując się o czym mówią samice. Przez brak wzroku czuła się jakby wszyscy i wszystko ją pomijało. Była młoda, ale jakby miała o przynajmniej 10 lat więcej. Dźwignęła się i podeszła do Nabo. Tak naprawdę, nie wiedziała dlaczego straciła wzrok ani czy go kiedyś odzyska. Nie spotkała nigdy kogoś o wiedzy medycznej a jej matka nic o tym nie wiedziała.
- Nabo?Mam pytanie- powiedziała cicho podchodząc do samca po tym jak usłyszała jego głos. Poruszyła uchem i upewniła się,że Datura i Mjinga rozmawiają z... no właśnie kto to był? Głos był jej obcy. Ale tym zajmie się zaraz.
- Jesteś czymś w rodzaju medyka tak? Powiedz.. tylko prawdę. Czy będę jeszcze kiedyś widzieć? Straciłam wzrok jako dziecko. Na początku widziałam. Ale im starsza byłam, tym gorzej. Pewnego dnia po prostu się obudziłam i otaczała mnie ciemność.- szepnęła do samca.Była zrezygnowana i prawie pewna że samiec nie będzie miał dla niej dobrych wieści.

[Nabo]

Nabo był tym wszystkim tak zaaferowany, ze na początku nie zanotował pojawienia się Raisy a na słowa Datury zareagował wściekłym spojrzeniem. Czy ona uważała, że go od tak można było wynająć?! Był przecież jedynym w swoim rodzaju geniuszem i...i w sumie to fajnie byłby sprawić sobie porządną torbę na medykamenty. Poza tym po po pijaku robił już gorsze rzeczy niż tańce.
-W takim razie to będzie cię kosztować siedem owoców maruli plus dziesięć paciorków- powiedział, po chwili namysłu. Nabo miał do siebie ogromny szacunek, ale dziesięć paciorków to dziesięć paciorków. Tłuścioch nie zamierzał podsłuchiwać Raisy i Datury dlatego swoją uwagę skupił na Viseri.
-Cóż,nie miałem do czynienia z wieloma ślepymi osobnikami. Głównie z takimi którym ktoś wydrapał oczy ale z tym nie można było już nic zrobić- odparł, starając nadać swojemu głosowi nieco weselszy ton.
-Pozwól, że im się przyjrzę zgoda?- rzekł, po czym staną na przeciwko lwicy i zaczał sie uwaznie przyglądać jej oczom.
-Mógłbyś mi podać nieco więcej szczegółów? Ile dni to trwało, czy zjadałaś coś szczególnego albo czy czymś oberwałaś?

[Datura]

Pokiwała ze zrozumieniem głową, ale oszczędziła Raisy słów 'a nie mówiłam'. Po tym jak szybko Maru otrząsnął się po stracie Alex trudno go było podejrzewać o posiadanie zdolności do głębszych uczuć.
- Lepiej niech się nie pokazuje z powrotem. - powiedziała z zaciętą miną. Jeszcze nie zdążyła rozprawić się z Thanatosem, a tutaj już następny w kolejce by pokazać mu jak kończą tacy niegodziwcy. Musiała poprawić się w obowiązkach jako ciotka i przyspieszyć grafik, by nadążyć za tymi facetami.
- Nie warto się po nim smucić. Dołącz do nas. - rzekła pokrzepiająco do Raisy i opuściła ciemny kąt.
- Bycie z kimś kogo się kocha jest ważne w życiu. Ale nie żyjesz dla niego, tylko dla siebie, więc zasługujesz na najlepszego możliwego kandydata. - zwróciła się do Mjingi - Dlatego musisz najpierw bardzo dokładnie go poznać i wiedzieć czego możesz się spodziewać w przyszłości. - zerknęła w bok i zauważyła, że Nabo bada Viserię. Oby tylko nie zdecydował się jej leczyć, bo w jego przypadku nie mogłoby to się skończyć dobrze. Podeszła bliżej niego.
- Umowa stoi. Maruli nie mam przy sobie, ale dostaniesz ją później. W zastaw mogę zostawić trochę moich ziół. - mówiła cicho. - Dorzucam kolejne dziesięć za taniec. - rzekła zdecydowanie, starając się zachować niezmienioną minę. Wizja tańczącego Nabo nie należała do rzeczy o których marzyła, ale na pewno ten prześmieszny widok poprawi humor dziewczynom.

[Raisa]

Raisa rozmawiając z Daturą czuła się dość nieswojo, jakoś nie miała ochoty na zabawę tymbardziej żeby upić w dobrym towarzystwie. Ona naprawdę potrzebowała chwili oddechu. Ciocia miała rację, żeby lepiej nie wchodził w drogę Maru i nie powracał na te tereny. Wiedziała doskonale, że musi się otrzasnąć bo jako królowa Lwiej Ziemi powinna być twarda i silna oraz trzezwo myśleć.
- Ciociu, przepraszam ale jednak wolę spędzić na ten moment sama chcę wszystko poukładać po kolei w uczuciach i jak myślach - rzekła.
- Niedługo wrócę jeśli nadal będziecie się jeszcze bawić. - Odparła krótko wychodząc z cienia. Na dobrą sprawę powinna nieznanym przedstawić się bo Nabo, Datura znają ją przecież ale nowe osoby jak Mjinga, Viseria niestety nie miały szans na to. Przed wyjściem uśmiechnęła do dwóch lwic.
- Jestem Raisa, córka Mheetu i Vitani. Terazniejsza Królowa Lwiej Ziemi a bardziej pretezentująca rodzinę Królewską - odpowiedziała krótko chcąc rozjasnić im umysłu żeby wiedzieli z kim mają do czynienia.
- Przepraszam, jeszcze raz - odpowiedziała markotna i wyszła z przestronnej jaskinii.

z.t

[Ventruma]

Zobaczyła, że Datura gdzieś idzie. Wstała i spojrzała w tamtym kierunku, by dowiedzieć się o co chodzi.
Raisa. Nie wyglądała za... zadowoloną? Słuchała o czym mówią. Aha. O to chodzi... chwila co? Czemu ona o niczym nie wie? Jak to się stało? Ven wie zawsze wszystko... to musi być czarna magia.
Usłyszała szepty Viserii. Momentalnie obróciła głowę w tamtą stronę, ale nie słyszała. Mówili wyjątkowo cicho. Machnęła uchem i wróciła do Datury i Raisy, które już do nich przyszły. Usiadła znowu ciągle uśmiechnięta, bo nie mogła się powstrzymać, od wyobrażenia tańczącego Nabo. Ale czy aby na pewno przy tym tańcu nikogo nie zgniecie? Może się potknie, to może być niebezpieczne. Ciekawe czy Dat ma jakieś bramki które je oddzielą od ,,sceny''.

[Mjinga]

Mjinga nie była wścibska. A raczej obecnie nie była wścibska. Dlatego zdecydowanie większym zainteresowaniem darzyła tancerza z przypadku, aniżeli Raisę, która niedawno pojawiła się w jaskini. Owszem, dostrzegła, iż Datura z kimś rozmawia - uznała jednak, że to nie jej sprawa. Poza tym jasna samica wyglądała na przybitą. Dobre serduszko Mji rwało się do pocieszania nowej koleżanki, jednakże uznała, iż ktoś tak wspaniały jak Danka z pewnością wie lepiej, co powiedzieć i zrobić. Jeśli będą jej potrzebować - z pewnością zawołają. A ona, bez cienia wątpliwości czy krztyny zastanowienia, przybędzie.
Dlatego zareagowała dopiero na słowa, skierowane - jak można wnioskować po kontekście czy raczej miejscu, w który wzrok skierowała Królowa - do niej właśnie. Przeniosła spojrzenie na lica srebrzystej samicy, skinąwszy głową. No! Przynajmniej jedna ją wspierała i popierała! Przynajmniej w części, ale zawsze lepsze to, aniżeli okrąglutkie zero wsparcia! Tylko... Dlaczego sprawiała wrażenie smutnej? Czy zaczerwienione oczy były efektem płaczu? Uszy Mjingi mimowolnie położyły się po głowie, a ogon - dotąd wesoło rozkołysany - wsunął się pomiędzy zadnie łapy. Delikatnie pochylona głowa. No, jak nic zaraz i Mjinga wpadnie w atak rozpaczy! Nabo, lepiej zaczynaj ten taniec brzucha czy co to tam masz w zanadrzu - w końcu do zrobienia fali to masz nie lada predyspozycje!
- Dziękuję za wsparcie, ale... Ojej, mogę ci jakoś pomóc? - zaoferowała.
Odpowiedzi jednak nie miała szansy otrzymać, bo zanim zebrała się w sobie na tyle, aby odezwać się do Raisy - tamta już była przy wyjściu. Być może nawet nie usłyszała już wypowiedzianych nieszczególnie głośno słów...
Potrząsnęła głową. Tak, musi go lepiej poznać. Datura - jak zawsze, psiajejmać! - ma rację. Skinęła tylko łbem, znacznie wypompowana z entuzjazmu, co nie zdarza się u niej często. Na szczęście podobne stany emocjonalne nie zwykły trzymać się najbystrzejszej w gronie nazbyt długo.


@Datura @Ventruma @Viseria @Nabo

[Viseria]

Uśmiechnęła się na żart zielarza, chociaż w sumie to jej nie śmieszył. Lew miał dziwne poczucie humoru jednak nie chciała psuć nikomu zabawy. Pokiwała głową i wpatrzyła się w przestrzeń. Czekała z niecierpliwością, nerwowo machając ogonem. Zawahała się. Mało pamiętała, była mała. Jednak z całej siły starała sobie przypomnieć.
- N nie nie wydaje mi się. W górach nie ma zbyt wiele do jedzenia dlatego jedliśmy wszystko co matka uważała za stosowne. Mięso wszystkich zwierząt nawet gadów, korzenie i owoce, robaki. I jakoś przeżyliśmy. Poza dwoma lwiątkami, ale one zmarły tuż po porodzie. Mama nam kiedyś opowiedziała.- mówiła próbując wydobyć szczegóły tamtego okresu z głowy. Obca lwica już poszła i ... czyżby Vis dobrze usłyszała? Była to królowa? Nie wiedziała jak zareagować. No cóż już teraz poszła więc chyba wszystko w porządku prawda?

[Nabo]

-Może to przez te owoce? Niektóre mają na prawdę paskudne właściwości...- zastanawiał się na głos. Wnet szamanowi wpadł do łba pewien pomysł, myśl genialna(zwłaszcza jak na niego) aczkolwiek bardzo niebezpieczna. A gdyby tak związać z Viserią ducha który za pomocą myśli przekazywałby lwicy to co sam widzi? Problem w tym, że szaman nie wiedział czy coś takiego w ogóle jest możliwe wiec wcześniej wolałby pogadać z Athastanem, zwłaszcza po tej ostatniej akcji z Daturą.
-Cóż, obawiam się, że teraz nic nie poradzę, ale pogadam jeszcze z Athastanem. Powiedzmy, że mam pewien pomysł, ale wolałbym zasięgnąć rady kogoś bardziej doświadczonego- powiedział. Wbrew temu co chciał o sobie sądzić, rudogrzywy potrafił od czasu do czasu zachować się w miarę przyzwoicie.
Kończąc z Viseria, Nabo skierował się ku Daturze.
-Zgoda- odparł- i ani paciorka mniej.
Jeżeli miał już sprzedać swoją godność to chociaż za w miarę dobrą cenę.
-Skoro już jesteśmy tutaj wszyscy to pora się czegoś napić!- zakrzyknął wesoło, po czym ruszył ku swoim zapasom maruli.
Nabo wykorzystał całych pięć sztuk do sporządzenia napoju. Każdy z owoców starannie zgniótł w misce z łupiny baobabu po czym zlał ich zawartość do zbiornika. Kiedy napój był już gotowy lew ostrożnie przelał go do pięciu za w czasu przygotowanych misek.
Kidy były już napełnione po brzegi podstawił je każdej z lwic a jedną zachował dla siebie.
-No drogie panie, w takim razie do dna- rzekł wesoło, po czym skosztował swojej porcji.

-5 marula