Na ratunek ukochanej [Silver Hunter, Zawadi, Mane]

[Silver Hunter]

- Całe szczęście - stwierdził, kiedy odpowiedziała na jego pytanie. - Wiesz, nie powinnaś zapuszczać się tu sama. Lepiej stąd chodźmy - wstał ignorując ból poranionego ciała.- Opowiesz mi coś o sobie? - zapytał, kiedy opuścili ciemną jaskinię, wychodząc na jasne światło dnia.

[Zawadi]

Ciągle czuła się skrępowana, niepewna, wściekła, oraz smutna. Zawadi ciężko było skierować wzrok z powrotem w oczy geparda.
-Wiem, miałam dużo szczęścia. Przodkowie nade mną czuwają.-uśmiechnęła się lekko.-Nie powinnam, ale pogorzelisko wydawało się takim.. tajemniczym miejscem.
Gdy tylko nowo poznany zaproponował opuszczenie jaskini, skinęła głową. Podniosła się na równe łapy, od razu kierując w stronę wyjścia.
-Od czego tu zacząć.. Jestem lwioziemką, lubię chodzić na spacery, ogółem obserwować Krąg Życia i.. lubię też polować.-odpowiedziała. Zmrużyła oczy, gdy promienie słońca oślepiły ją na chwilę.-Jeszcze raz dziękuję za pomoc. Właściwie, to dlaczego tędy przechodziłeś?

[Silver Hunter]

- Ja też lubię polować. I biegać - uśmiechnął się. - Tu jeszcze nigdy nie byłem, ale Tib wysłał mnie żebym rozejrzał się po okolicy i okazało się, że okoliczne tereny należą do innego stada. Spotkałem jego członków, którzy nie pozwolili mi przebywać na swoich terenach, dlatego musiałem wracać okrężną drogą, która prowadzi przez pogorzelisko - wyjaśnił w odpowiedzi na jej pytanie. - Tego parszywca miałem już kiedyś okazję poznać i uwierz, to nie było przyjemne spotkanie. Nie wiedziałem, że się tu pałęta. Kiedy go poznałem, posiadał swoje stado. Wcale bym się nie zdziwił, gdyby został z niego wygnany. W końcu to skończony łajdak i tchórz - stwierdził z nienawiścią w głosie, jaką czuł na samą myśl o Mane'u. - A jak właściwie trafiłaś do naszego stada? - spytał ciekawy, spoglądając na idącą obok niego lwicę.

[Zawadi]

- Nie dziw im się, chyba każde stado w pierwszej kolejności troszczy się o swoich. Czyli poznałeś już tamtego lwa? Wierzę, że nie było to przyjacielskie spotkanie.-lwica zwolniła kroku, by zrównać się z gepardem. Z rozbawieniem pomyślała, że w biegu nie miałaby z nim szans. - Myślisz, że jeszcze kiedyś go spotkamy?
Słysząc kolejne słowa znajomego, skinęła głową. Akurat nie musiała zbyt długo zastanawiać się nad odpowiedzią.
-Urodziłam się w naszym stadzie. Jeśli pozwolisz, nie będę wdawała się w większe szczegóły, gdyż wspomnienie mojej tchórzowskiej ucieczki, wcale nie napawa mnie radością. Wystarczy ci tylko wiedzieć, że przez długi czas błąkałam się, nie mogąc znaleźć z powrotem Lwiej Ziemi. Wróciłam dopiero nie dawno. -powiedziała Zawadi i nieśmiało spojrzała mu w oczy. -Przepraszam, my się już chyba spotkaliśmy.. wtedy na Lwiej Skale.. a ja nawet nie pamiętam twojego imienia.

[Silver Hunter]

- Owszem, poznałem go, kiedy niechcący wkroczyłem na teren jego stada. Na szczęście zdołałem mu uciec - odpowiedział na jej pytanie. - A potem natknąłem się na Reę, dzięki której znalazłem się w naszym stadzie - dodał z uśmiechem. - A zatem Twoja rodzina również należy do Lwiej Ziemi? - spytał. Nie szedł zbyt szybko, ponieważ utykał na lewą tylną łapę, na której miał dość głęboką ranę po kłach lwa, więc lwica bez problemu dotrzymywała mu kroku. - No owszem, spotkaliśmy się. Byłaś wtedy z Thanatosem - powiedział ignorując ból łapy i innych poranionych miejsc. Chciał jak najszybciej znaleźć się na terenach Lwiej Ziemi. - Nazywam się Silver Hunter. I wiesz, cieszę się że wróciłaś - uśmiechnął się szerzej i był to naprawdę szczery uśmiech. - A czy przez ten czas należałaś do jakiegoś innego stada, czy przez cały czas się błąkałaś, usiłując wrócić? - spytał chcąc dowiedzieć się o niej czegoś więcej i lepiej ją poznać, ponieważ naprawdę go intrygowała i bardzo mu się podobała.

[Zawadi]

Słuchała go w milczeniu, tylko od czasu do czasu, skinieniem głowy pokazując, że jest skupiona na jego słowach.
-Czyli dobrze, że jesteś w naszym stadzie. Jeśli chodzi o rodzinę, to są lwioziemcami.-odpowiedziała, cały czas idąc u jego boku. Słysząc o Thanatosie skrzywiła się. Odczekała chwilę, nim odpowiedziała.-Silver Hunter? Niespotykane imię. Miło cię poznać. Cóż, może teraz będzie więcej czasu żeby porozmawiać.
Rozejrzała się wokół, próbując ustalić, gdzie dokładnie się znajdują. Nie mogła niestety rozpoznać okolicy, dlatego instynktownie wysunęła pazury, kolejny raz tego dnia.
-Pozostałam wierna Lwiej Ziemi i nie dołączyłam do żadnego innego stada. Przez długie miesiące, błąkałam się w poszukiwaniach. Muszę przyznać, że podróż mnie trochę wzmocniła.-odparła ze szczerym uśmiechem.
Kontem oka zauważyła, jak utykał na jedną łapą.
-Bardzo cię boli?

[Silver Hunter]

- A jak się nazywają członkowie Twojej rodziny? - zapytał, ciekaw czy ich pokojarzy. W końcu nie znał jeszcze dobrze wszystkich Lwioziemców. A przy okazji próbował odwrócić uwagę od bólu. - Dobrze, że udało Ci się wrócić, choć wciąż nie potrafisz usiedzieć na miejscu - posłał jej krzywy uśmiech, zwalniając nieco. - Wyliżę się - stwierdził choć wyraźnie opadał z sił na wskutek zbyt dużej utraty krwi, która wciąż sączyła się z jego ran.

[Zawadi]

-Pewnie i tak ich nie znasz. Powinnam odnowić ze swoją rodziną kontakty. Po podróży wciąż dochodzę do siebie.-lwica odpowiedziała na jego pytanie.
Zwolniła trochę tempa, z niepokojem przyglądając się raną geparda. Ciągle kulał, a na dodatek widziała, że czuje ból, chociaż starał się go ukryć.
-Powinieneś odpocząć.-rzuciła stanowczym tonem.
Zawadi zatrzymała się w jednym miejscu i by podkreślić wagę swoich słów, po prostu usiadła. Łapy tak czy siak, zaczęły jej już odmawiać posłuszeństwa. Chociaż chciała oddalić się jak najdalej od jaskini, w obawie, że nieznajomy lew może wrócić, musiała też myśleć rozsądnie, a przemieszczanie się po utracie krwi, zdecydowanie nie było dobrym pomysłem.
-Myślisz, że będziemy mogli się zaprzyjaźnić?

[Silver Hunter]

- Jak liczna jest Twoja rodzina? - zadał kolejne pytanie, choć coraz trudniej było mu się skupić na rozmowie. Rany naprawdę mu doskwierały. - Musimy jak najszybciej opuścić te tereny. Tu nie jest bezpiecznie - zauważył kiedy lwica usiadła. - Ale dobrze, możemy chwilę odpocząć - dodał czując, że opada z sił. Usiadł obok niej i zaczął wylizywać krwawiące rany na swym grzbiecie, łapie i bokach. Dopiero po chwili uświadomił sobie, że zadała mu pytanie.
- Zaprzyjaźnić się? Oczywiście - uśmiechnął się do niej pomimo odczuwanego bólu i powrócił do wylizywania ran, co przynosiło mu pewną ulgę.

[Zawadi]

-Nie jest wielka. Tylko ojciec i matka. Nie mam rodzeństwa, z tego co mi wiadomo, chociaż zawsze marzyłam o dużej rodzinie.
Czuła, jak pomału staje się coraz bardziej odprężona, tym samym powracał jej powoli dobry humor. Przyłapała się jednak na tym, że co jakiś czas rozgląda się wokół, za siebie, albo z niepokojem przypomina sobie wszystko to, co wydarzyło się na pogorzelisku.
Gdy odczuła, że gepard jest już zmęczony, usiadła. Jej także przyda się odpoczynek. Wyczekująco wpatrywała się w niego, dopóki nie zrobił tego samego.
-To świetnie. Zdobywanie nowych przyjaciół jest ciekawą sprawą. Może opowiesz mi trochę więcej o sobie? Mogę się do ciebie zwracać Silver?-spytała z delikatnym uśmiechem. Również postanowiła zająć się swoimi ranami, powoli je wylizując.