Bród

[Jerycho]

- Nie zabijajcie mnie okrutni kanibale! Będę was gnębić po śmierci! Mój duch nie da wam żyć w spokoju! Uciekajcie nowe hieny! Uciekajcie! Z wami zrobią to samo, gdy popełnicie jeden błąd!
Rodzina jest na dobre i na złe! Nie pożera swoich! Kanibale! Ndevu nie pozwól na to! To był tylko żart! Przewróciłam się na brzuch i zasłoniłam go. Spróbowałam się wyrwać z całych sił i uciec. Pobiegnąć jak najdalej.

[Mistrz Gry]

► Pokaż Spoiler

1. Zręczność Mtego(+1 za naszyjnik) vs Jerycho
Mtego(48)

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
44, 36, 35

Jerycho(50)

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
39, 2, 37

2 sukcesy Mtego, 13% na ranę ciężką, 3% na krytyczną

Mistrz Gry wyrzuca 1d100:
42

obrażenia 2+

Mistrz Gry wyrzuca 1d6:
2

2. Zręczność Ndevu(+1 za naszyjnik) vs Jerycho(-50% za atak grupowy)
Ndevu(56)

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
15, 36, 31

Jerycho(25)

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
20, 8, 39

3 sukcesy Ndevu, automatyczna rana ciężka 10+

Mistrz Gry wyrzuca 1d10:
3

3. Chester trafia automatycznie, 23% na ranę ciężką

Mistrz Gry wyrzuca 1d100:
98

obrażenia 2+

Mistrz Gry wyrzuca 1d6:
3

Jerycho próbowała osłonić swój brzuch i o ile utrudniło to Mtego rozszarpanie jej brzucha, nie przeszkodziło jednak Ndevu zacisnąć szczęk na jej karku, wgryzając się głęboko w tkankę. Otoczona przez trójkę Płomiennych Jerycho nie mogła już uniknąć ciosu Chestera, który rozdrapał jej skórę na brzuchu. Samica była unieruchomiona chwytem szczęk Ndevu i nie była w stanie zerwać się do ucieczki.

Jerycho -22 HP

[Ndevu]

Gdy Jerycho zaczęła krzyczeć Ndevu zrobiło jej się szkoda, nie chciał by to tak się skończyło, ale wiedział też, że wszystko co teraz mówi jest kłamstwem.
Puścił ją z uścisku szczęki ale wciąż przyciskał swoim ciałem by nigdzie nie uciekła.
– Ten niby żart mógł się skończyć naszą śmiercią – Odpowiedział samicy po czym spojrzał na brata
– Czy na pewno musimy to robić? Nie ma innego sposobu? Na przykład możemy odgryźć jej język by nie nasłała więcej zdesperowanych lwów. – W jego głosie można było usłyszeć lekkie załamanie – A jeśli nic innego nie przychodzi ci do głowy, to proszę nie tak brutalnie... Przytrzymacie ją a ja... ja ją udusze, szybko i bez boleśnie... – Spojrzał jeszcze w stronę pręgowanych hien.
– Przepraszam cię Kuru, że jesteś tego świadkiem, na prawdę nie chciałem by tak się to skończyło... – Spoglądał na nią smutnym wzrokiem, miał nadzieję, że nie weźmie ich za potwory.

[Mtego]

Mtego był uniesiony tą sytuacją.
Nie zwracał uwagi na hieny pręgowane.
Szkoda, że to tak wyszło, że wszyscy tu zebrani widzą ich porachunki.
Nic dziwnego, że ich to zniesmacza. Ale cóż. Lepiej stracić poparcie tych tu teraz, niż wciąż męczyć się z klamstwami i obelgami ze strony tej wariatki.
Dziś przez nią zaatakował ich lew! I sama osobiście rzuciła się na Ndevu.
Przestała być krokutą, po prostu jest wrogiem.
Wrogiem klanu, który stanowi zagrożenie i trzeba się go pozbyć.
Ndevu jak zwykle zaatakowało poczucie winy... Dlatego to zawsze Mtego był wyżej w hierarchii. Do tego trzeba mieć stalowe nerwy i łeb na karku.
Odgryzienie języka... Niby to dobre, ale i tak ją to zabije.
Udyszenie nie jest złym pomysłem.
- Duś ją. - Powiedział zimno.
Od razu po tym spojrzał na Chestera.
- O ile zgodzi się nasz Król. -
Gdy nie ma Alfajiry to Chester dowodzi, a Mtego jest doradcą, nie chce sam wydawać rozkazów... Cóż zrobił to. Ale słowo "król" na pewno sprawi, że wyższy stopniem samiec poprze swojego wiernego doradcę.
Późnej zaczął ją trzymać za łapy, żeby ta nie ruszała się podczas swojej zasłużonej egzekucji.

[Chester]

- To był żart? Ta próba zabójstwa, a wcześniej kradzieży? Jesteś naprawdę żałosna! - prychnął z ironią na słowa szarej hieny. - Miałaś swoją szansę. Mogłaś stąd odejść i nigdy nie wracać, ale postanowiłaś wrócić, by dalej działać na naszą szkodę, dlatego poniesiesz śmierć, skoro nie mamy żadnej gwarancji na to, że odejdziesz stąd na dobre. Nie skorzystałaś z danej ci szansy, więc musisz zginąć. To jest moja ostateczna decyzja - oznajmił stanowczym głosem, spoglądając na trzymającego ją za szyję Ndevu, po czym skinął głową w geście zezwolenia na jej uduszenie.

[Jerycho]

Ndevu nie trzyma mnie za gardło. Spróbowałam wykorzystać swoją zręczność i podnieść się momentalnie na nogi. Napędza mnie adrenalina. Nie chcę zostać pożarta żywcem. Od razu po wstaniu próbuję przeskoczyć nad głowami hien i uciec najdalej od nich. Byleby daleko i poza ich zasięgiem. - Nie dam się zabić! Rodzina powinna się wspierać! Krzyknęłam podczas próby ucieczki.


zt

zt?

[Alfajiri]

Przybyła na miejsce po jakiejś chwili, z niepokojem i złością wymalowanymi na pysku. Ostatnie dni do spokojnych nie należały. Niedawne wydarzenia budziły w niej niemały niepokój, sprawiając, że zaczęła poważnie martwić się o przyszłość klanu. Czekało ich jeszcze dużo pracy. Bardzo dużo.Na razie jednak należało pozbyć się obecnego problemu.
Szła przed siebie miarowym tempem, co jakiś czas zerkając na towarzyszącą jej córkę. Martwiła się o nią, obawiała, że i jej może stać się krzywda.
Wreszcie dotarła na miejsce. Obrzuciła bacznie okolicę, zatrzymując wzrok na wszystkich zgromadzonych. Przebiegła spojrzeniem po dwójce hien pręgowanych stojących nieopodal, po czym skupiła się na samcach z jej klanu, szarpiących znajomą jej obłąkaną samicę, która najwyraźniej próbowała uciekać. A więc to ona była źródłem problemów. Alfajiri odruchowo warknęła, czując, jak narasta w niej gniew. Chciała dać jej szansę, nie rozpoczynać historii swego klanu przelewem krokuciej krwi... Lecz najwyraźniej się pomyliła. Jerycho tej szansy nie wykorzystała i fiołkowooka nie miała zamiaru dać jej kolejnej. Mogła wybaczyć raz, lecz niestety szybko traciła cierpliwość.
Rozejrzała się jeszcze wokół, w poszukiwaniu wspomnianego przez czarną nieznajomą karłowatego lwa. Nigdzie takiego nie ujrzała, lecz nieświadoma tego, co miała miejsce nie była pewna tego, że ot tak się wyniósł. Dlatego też pozostawała czujna, osłaniając córkę w razie ataku.
Powiodła wzrokiem po zgromadzonych, ciskając gromy z fiołkowych oczu.
- Co się tutaj, do jasnej zarazy, wyrabia?! - ryknęła po chwili, nie kryjąc zdenerwowania.

[Mistrz Gry]

Próba wyrwania się Jerycho, jej zręczność vs łączna krzepa Ndevu i Mtego którzy ją trzymają
Jerycho(50)

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
1, 31, 12

Strażnicy(70)

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
2, 26, 22

3 porażki Jerycho

Jerycho próbowała wywinąć się trzymającym ją krokutom, lecz na nic się to zdało. Żelazny uścisk Ndevu i Mtego trzymał ją przy ziemi. Choć żaden z braci nie używał zębów by ją przytrzymać, masa ich krzepkich ciał wystarczyła do unieruchomienia samicy.

[Mtego]

Pojawiła się Alfajira. W samą porę.
Samica była przejęta, a na jej pysku widać było złość.
Słusznie...
Mtego podniósł uszy gdy usłyszał jej głos. Była sama.
- Ta wariatka krzyczała, że jesteśmy bandytami, kanibalami czy czym tam jeszcze! Przez to zaatakował nas lew. Dobrze, że pręgowani uwierzyli nam, i pomogli. - Mtego mówił szybko ale płynie.
Wciąż trzymał samicę, był skupiony na tym żeby nie uciekła.
- Jak mówiłem wcześniej, musimy ją zabić. Chester już zgodził się na mój wyrok. -

[Jaskier]

Przybiegł zaraz po fioletowookiej, a właściwie po dwóch fioletowookich, jednej młodszej, drugiej starszej. W sam środek jakiejś burdy. Zaraza. Kilka hien przytrzymywało jedną samicę, a ta wykrzykiwała im jakieś pogróżki. Naprawdę była tak silna i nieobliczalna, że aż musiało ją przygważdżać do ziemi trzech samców? Nie miał pojęcia o co poszło, dlatego nikogo nie osądzał. Ani też się nie odzywał. Nie chciał się mieszać w nie swoje sprawy, chyba, że grupa o to poprosi.