Pagórek przyjaźni

[Chloris]

Witaj Tarwosz.-Odpowiedziała z uśmiechem kiedy lew się przedstawił, ale nadal była dla pewności schowana za Uran. Nagle usłyszała warknięcie i jeszcze bardziej się skuliła. Słuchała z za medyczki co mówi lwica która przyszła.
-Chyba nie jesteśmy tu mile widziani...może już chodźmy?-Powiedziała i wskazała łebkiem na wchód. Tam daleko widziała kiedyś pewne ładne miejsce, mogą tam na jakiś czas zostać.. lub na stałe.
-Dziękuje, nadal chcemy się uczyć.-Powiedziała do lwa z czapką który zaproponował naukę szamanizmu. Skoro nie mogą tu przebywać niech już idą... może przy okazji w tym tłumie zgubią te dwa lwy i nie zostaną zjedzone? Jakoś nieswojo się czuła kiedy przebywało tu tyle lwów... Szkoda, że Kron ich opuścił, mógł przecież iść z nimi.. popatrzyła na Uran znacząco, żeby już szli. Nie ma sensu tu dalej siedzieć. zt (jeśli Uran też pójdzie)


/Uran, zaraz założę margines z nami i z Tarwoszem, na nim będziemy się uczyć.

[Thanatos]

Nagle przyszyła ty Lyanna, jeszcze jej tutaj brakowało. Lew zaklną w duchu. Zauważył, że pozostałe zwierzęta też nie są za bardzo chętne do rozmowy, a nawet wolą trzymać z lwicą.
Gwardzista odwrócił się i zaczął wracać, lecz powiedział na koniec sarkastycznie. - Jeśli to są twoje ziemi to Lwia Ziemia jest we władaniu Wielkiej Wody. - Powiedział śmiejąc się na koniec.
Po czym ruszył szybszym krokiem w stronę Lwiej Skały.
/zt

[Uran]

Wysłuchała uważnie słów szamana, który zaczął mówić o przerwanym szkoleniu jako znaku. Grubo przesadza, a dobre tyle, że zaproponował dalszą naukę.
- Dziękuję, spotkajmy się na neutralnym gruncie, aby dokończyć moje szkolenie. - oznajmiła do Tarwosza i i cicho szepnęła miejsce, gdzie obaj mogą się spotkać. Pora stąd iść. Uran nie otrzymała odpowiedzi na pytanie odnośnie stad, zgredy nie chcą podzielić się wiedzą.
- Do zobaczenia, szamanie. - Machnęła dłonią na pożegnanie i uśmiechnęła się pogodnie. Spojrzała na małą, która ponagliła ją wzrokiem.
- Widziałaś jak opatrywalam ranę? Sok z marula zapobiega zakażeniu - zagaiła do Chloris i ruszyła wraz z nią w drogę.

Zt

[Lyanna]

Szkarłatna była zadowolona z tego, że towarzystwo posłusznie za jej rozkazem opuściło sawannę w miarę szybko. Oczywiście musiało ją te spore grono jeszcze i tak poddenerwować, a w szczególności lew, który okazał się być mieszkańcem Lwiej Ziemi. Jak on w ogóle śmiał się w taki sposób odzywać w jej stronę.
Jednak jeden jak się okazało szaman wzbudził w niej dość pozytywny odbiór. Zaintrygował ją już od samego początku dzięki znakowi rozpoznawczemu jakim była jego czapka. Nakrycie głowy o tyle nietuzinkowe nie oznacza jednak wszystkiego. Całe szczęście jej posiadacz swoją mową bardzo się jej przypodobał. Skinęła mu więc łbem, by przywitać go należycie.
- Zwiemy się Szkarłatnymi Grzywami. - zaczęła - Niestety dość długo bezskutecznie poszukujemy, a trzeba przyznać, że takowy jest nam na wagę złota. - dodała.
W gruncie rzeczy Szkarłatni nadal nie posiadali nikogo o takim fachu, a przyznać trzeba było już otwarcie, że taki osobnik był i nadal jest im bardzo potrzebny. Znajomość ziół i podstawy leczenia byłyby wybawieniem dla stada w nieprzyjemnych sytuacjach i zbiegach okoliczności.
- Byłabym rada gdybyś podzielił się z nami swoim niebywałym jak miewam talentem. Ot jesteśmy zwykłym lwim stadem, o niezbyt przychylnej opinii ze względu na historyczne fakty nas dotyczące. Mogę jednak gwarantować, że zostałbyś z pewnością docenioną personą w naszej grupie. - nie chciała za wiele zdradzać obcemu, póki ten nie podejmie ostatecznej decyzji. - Oczywiście jeśli ktoś ma odwagę do nas dołączyć musi liczyć się z tym, że nie ma z tego wyboru odwrotu. - podkreśliła.

[Tarwosz]

Opuścili to miejsce kolejno lew, a potem fenek z małpką, która raczyła oznaczyć miejsce spotkania. Niebawem spotkają się, a Tarwosz otworzy przed Uran nową drogę życia. Wladcza lwica przegnała wszystkich, a twarz szamana rozpogodziła się na wieść o poszukiwaniu szamana. Miejsce, skąd pochodził pęķało od szamanów nie mających zajęcia ale tutaj, w tej krainie jest kimś pożądanym. Spełnia ważną rolę poszukiwaną przez Szkarłatne Grzywy.
- Szkarłatne Grzywy, dumne to i waleczne tak jak pani, gdy przegnała stąd obcych, niegodnych stąpania po gruncie waszym. Z dalekich stron, stamtąd wywiodłem podróż szacunku i ważności w świecie poszukując. - Otworzył się przed nieznajomą. Poprawił czapkę, którą opadła mu na oczy podczas schylania się i dodał. - Kimże byłem wśród szamanów wielu, jednakowo jednakowych, bijących się o rolę w stadzie, w którym próżności w poszukiwaniach zajęcia dla tylu. Tu zaś, piękna i jasna pani, prościejsze stado. - Przerwał niespodziewane i pociągnął powietrze najgłębiej jak mógł, nabrał śliny w zaschnięte od mowy usta i kontynuował. - Silne stado ciałem, silne wolą ale słabe duchem. Nie byłoby dla mnie zaszczytu wyższego niż gdybyś, przejaśniejsza pani, ukróciła mą tułaczkę, mój los błąkania się samotnego... I pozwoliła dołączyć do stada. - Uchylił głowę przed lwicą. Stado zdaje się mieć restrykcyjne zasady, co trzyma je w ryzach podczas trudnych chwil i zacieśnia więzy. Mają złą reputację, aczkolwiek to przez wartości, które wyznają. Tarwosz dodał pod koniec podnosząc głowę.
- Odchodzić, jakiż w tym cel, jasna pani? Skazywać się na zgubę, ucieczkę i samotną tułaczkę okrutną wśród błądzenia. Dokąd prowadzi droga samotności? Do zguby. Choć i są czasy, gdy będę was opuszczę na zachodów słońca kilka, zioła i wodę księżycową zbierać należy. Poszukiwać oświecenia i zagubionych dusz wśród przeklętych gniewem miejsc przepełnionych siłą wykonawczą zmarłych. - Powiedział sporo i nie oszczędzam w słowa. Bycie szamanem to nie tylko siedzenie wygodnie w jaskini i błogosławienie członków stada. Wytężył węch i wyczuł woń werbeny w powietrzu.

Tarwosz wyrzuca 3d100:
37, 15, 72

Wyczuł z odległości, werbena. Chwycił zębami zioło i umieścił na łapie. Schowawszy pod czapkę wrócił wzrokiem do jasnej pani.

{Znaleziono 1 werbena}

[Lyanna]

Z każda kolejna minutą spędzoną na słuchaniu i przebywaniu w obecności tego lwa zyskiwała przekonania, że trafiła naprawdę w bardzo dobre miejsce znajdują najodpowiedniejszego z odpowiednich na to stanowisko w jej stadzie. Posłała mu kilka zaintrygowanych spojrzeń i uśmiechów, ale żadne z nich nie było w tym momencie w stanie określić jej radości z zdobycia osobnika, którego tak im potrzeba.
- Muszę stwierdzić żeś przyjęty natychmiast! Zaskakujesz mnie swą mądrością i znajomością świata, nie ważne kim byłeś wcześniej, a ważne kim się dzięki nam staniesz. Oczywiście rozumiem doskonale, że zioła same się nie znajdą dlatego też uzyskujesz moje pozwolenie na czasowe opuszczanie nas w słusznym celu. Nasze ziemie ciągną się stąd aż do wielkiej wody. Aktualnie przejmujemy tę sawannę i pobliską rzekę. - przekazała kilka istotnych informacji. - Mam też nadzieję, że wybaczysz mi iż odeślę cię dalej na południe, gdyż muszę przejrzeć jeszcze resztę tej sawanny i ruszyć nad rzekę. Możesz się gdzieś zadomowić, znaleźć swój kąt. - zrobiła pauzę - Oto twój naszyjnik stadny, od teraz jesteś naszą częścią.
Zawiesiła mu na szyi stadny amulet i otarła się o jego ciało kilka razy, by ten przesiąkł jej zapachem na wszelki wypadek, w razie gdyby ktoś ze stada uznał go za szpiega lub obcego samca przemieszczającego się po stadnym rewirze.
- Mam nadzieję, że niedługo się spotkamy i będziemy mieli okazję bliżej się poznać. - rzekła mu na pożegnanie i śmiałym krokiem ruszyła na dalszy przegląd ziem, już bardzo zadowolona ze znaleziska jakim był nowy rekrut.


z/t

[Tarwosz]

Wywyższony i doceniony. Tak niewiele wystarczyło dla osiągnięcia wewnętrznego szczęścia. Zaspokojenie podstawowych potrzeb istnej piramidy stworzonej z fundamentów szacunku. Z chwałą przyjął naszyjnik stadny i wynikające z jego przywileje. Dumnie poniesie go wraz z czynami i zaprezentuje stado ale teraz najjaśniejsza go zostawia. Wspomniała o zajęciu terytorium i może pora zyskać w oczach pięknej pani, przejąć je razem z nią. Mowa o rzece, to wstęga kręgu życia, tak, to ona jest najbliżej. O niej mówiła samica. Poprawił czapkę zsuniętą podczas nakładania naszyjnika, a gdy to osiągnął pomaszerował dumnie i ze szczęściem ducha na tereny rzeki.

zt

[Tarwosz]

Zjawił się pod dwoma drzewami, gdzie poznał lwicę. Tu stał się częścią stada i poznał piękną królową, która z perspektywy czasu nie wydaje się aż tak oczarowująca. Niepotrzebnie zachwytowi uległ, aczkolwiek wspominać nie przybył, a zebrać werbenę ze źródła, co to zdążyło odnowić się przez czas miniony. Zębami chwycił roślinę i w sakiewce rozporządził razem z wodą. Więcej do czynienia mieć tu nie posiadał, to opuścił sawannę.

{1 werbena
{zt

[Tarwosz]

Nad pagórek przyjaźni do dwóch akacji sąsiadujących powrócił. Tu dawno już odkrył źródło werbeny, której poddawał zbiorowi regularnemu, pamiętając o prawach odnawialności roślin. Dużo do poczynienia nie miał, acz wkroczył na ziemie szkarłatnych ponownie, szczęścia całe, że naszyjnik stadny już wcześniej założył, więc teraz nie będzie musiał wyciągać go w pośpiechu, do którego nie przywykł. Zerwał werbenę dobrze znaną i schowawszy do sakiewki kroczył dalej.

{1 werbena
zt}

[Nana]

Idąc dalej z Ndevu nie poruszała już tematu lisów pustynnych i szakali. Większość czasu rozmyślała nad klątwą i głowiła się zastanawiając za jakie grzechy. W końcu uznała że przodkowie pozwalają sobie na zbyt wiele wtrącając się w świat śmiertelnych. Jedyna opcja pozostaje się zgłosić do Pramatki by przywróciła naturalny porządek świata.
Wdrapując się na pagórek poczuła zapach, świeży zapach lwów.
- Co jest grane?! -Ostatnim razem jak tu była po zbiory teren nie należał do nikogo. Została wybita z tropu i rozejrzała się dookoła.
- Też to czujesz czy nos mi już figle płata? - Zapytała samca. Kolejny problem, lwy powiększały swoje terytoria będąc już niebezpiecznie blisko ich równiny.

@Ndevu