Strumień Młodości /miejsce wyjątkowe/

[Zawadi]

- Uwierz, że nie jestem idealna. - zaśmiała się wdzięcznie.
Ona także była niezwykle szczęśliwa, a głębokie uczucie odbijało się w jej błękitnych oczach. Chyba nic więcej nie musiała dodawać, jedynie tuląc się do sierści swojego pierwszego i zapewne ostatniego partnera, któremu musiała przekazać teraz całą miłość, tak długo trzymaną.

[Silver Hunter]

- Nie musisz być idealna, żebym Cię kochał - posłałem jej czuły uśmiech. - Czyli od teraz mogę Cię nazywać swoją lubą? - zapytał chcąc się upewnić.

[Zawadi]

- Chyba na świecie nie ma idealnych lwów. - odparła czułym głosem, zanim liznęła go w policzek. Na jego następne pytanie cicho się zaśmiała, posyłając mu przy tym uśmiech. - Oczywiście, mój miły.

[Silver Hunter]

- To co? Idziemy ogłosić wszystkim, że jesteśmy parą? Lepiej żeby wiedzieli na wypadek, gdyby ktoś spróbował sprzątnąć mi Cię sprzed nosa - zażartował uszczęśliwiony, że zgodziła się zostać jego partnerką, ponieważ od dawna o tym marzył. Teraz, kiedy całe napięcie opadło, pozwolił sobie na żarty.

[Datura]

/kontrola rodzicielska mode: on /

Skoro już wybrała się na długo odkładany patrol, nie musiała spędzać go bezczynnie. Wciąż wisiała Nabo sporo maruli, a niesprzyjające okoliczności wciąż nie pozwoliły jej na spłatę długu za tamten jakże niezapomniany wieczór panieński, który zgodnie z jej oczekiwaniami przyczynił się do odłożenia ślubu na czas bliżej czy dalej nieokreślony. Była dumna z tego, że ocaliła Mjingę przed nieuniknionym nieszczęściem w lekkomyślnie zawartym związku z Hamzą. Miała nadzieję, że jej droga Raisa także była bezpieczna przed kolejnymi pożalcie się Przodkowie zalotnikami, którym zależało jedynie na jej ciele i tytułach. Może powinna z nią porozmawiać od serca, tak dawno się nie widziały. Mogła się założyć, że ten drań Thanatos ponownie złamał jej serce, samemu zaklepując sobie jeszcze bliższe miejsce w kolejce do złamania kilku kości lub innych elementów ciała, które choć kości pozbawione, mogły przy właściwym postępowaniu zostać złamane.
Nucąc sobie pod nosem szła wzdłuż strumyka do drzewa marulowego, gdy usłyszała jakieś głosy. Skierowała kroki w tamtą stronę i z początku nie uwierzyła własnym oczom widząc mizdrzącą się parkę.
- Co się tu dzieje? Chyba wam marula za mocno do głowy uderzyła. - ani chybi dorwali się do owoców, po które tutaj przyszła. Jak inaczej wyjaśnić że gepard i lwica ćwierkają sobie jak dwa gołąbki.

[Silver Hunter]

Gepard drgnął zaskoczony pojawieniem się znienacka płowej lwicy o fiołkowych oczach.
- O Datura, witaj - uśmiechnął się nieco speszony, odsuwając się od Zawadi. - Nic się nie dzieje, poza tym że Zawadi właśnie zgodziła się zostać moją partnerką - oznajmił z nieskrywaną dumą w głosie, uśmiechając się szeroko.

[Zawadi]

Uśmiechnęła się.
- Czyżbyś się obawiał? Przecież będę ci lojalna.
Chyba dla większości osobniczek płci pięknej, wyznanie głębokich uczuć jest czymś wspaniałym, budującym, podtrzymującym na duchu. Zawadi nie była wyjątkiem i zdecydowanie mieściła się w tej grupie, zwłaszcza, że bardzo długo czekała na kogoś, kto uraczy ją większą sympatią. Nie obchodził jej gatunek, pozycja, czy dzielące różnice wzrostu, czy wieku. Po prostu cieszyła się tą chwilą, czując się lekka. Miała ochotę w tamtej chwili jedynie na tulenie się w sierść swojego partnera, czując się silniejsza i bezpieczna. Zamierzała zostawić dla siebie jak najdłużej te wspomnienia, oraz ciepłe uczucie, dalej przepływające przez całe jej zwinne ciało. Oczywiście nie uważała, że to jest miłość, bo znali się za krótko, by to stwierdzić, jednak wystarczyło, że traktowała go jak przyjaciela i że jednak jej serce zabiło mocniej, a to był dobry znak. Ostatnie wydarzenia odeszły w niepamięć, pozostawiła jedynie te najmilsze. Czas w tym momencie zdawał się zatrzymać, czekała na to, co mogło się wydarzyć dalej, licząc kolejne wschody słońca. To zabawne jak działał los. Gdyby wtedy nie wybrała się poza tereny Lwiej Ziemi, zapewne nigdy nie zbliżyłaby się z Silverem do takiej relacji. Wyznanie samca było dla niej łagodnością, szczerością i szczęściem.
Mrucząc z zadowoleniem, jeszcze długi czas tuliła się do srebrnego futra, dopóki nagły odgłos kroków, nie zwrócił jej czujności. Wyrwała się z romantycznego stanu, powróciła do niej wojownicza czujność, sprawiając, że wysunęła pazury, gotowa bronić swojej rodziny. Dopiero wyczuwszy znajomy zapach, uspokoiła się, pozostawiając gładką sierść.
- Cześć, Daturo - powitała pobratymkę.
Zastrzygła uszami na zdziwienie i speszenie jakie teraz poczuł gepard. Rzuciła mu spojrzenie mówiące jasno, że jeśli tylko zawaha się przyznać, co tutaj robili, będzie spał na zimnym kamieniu. Na szczęście dla Silvera, ten przyznał się, że została jego partnerką, chociaż Zawi dalej czuła się nieśmiało z taką perspektywą. Zaszurała łapą po ziemi, co właściwie było już jest zwyczajem.
- Tak, jesteśmy razem. - przyznała.
Obecność Datury ją również wprawiła w zaskoczenie. Zamierzała więc o to zapytać, nie bojąc się lwicy. Była lwioziemką i tym samym posiadała szacunek ze strony brązowej. Spoglądała na nią błękitnymi oczami, w których odbijała się duma, radość i pewność siebie. Schowała pazury, uznając, że już nie ma powodu do obrony życia.
- Jaka marula? Z resztą nieważne. Co tutaj robisz? Pewnie wyszłaś na patrol! Jest piękna pogoda. - machnęła ogonem. Pewnie gdyby tylko mogła, rozgadałaby się w najlepsze, jednak postanowiła przez dobre maniery, poczekać na odpowiedz koleżanki.

[Datura]

Spojrzała to na jedno to na drugie z niedowierzaniem.
- Tak, jestem na patrolu. Z jakiegoś powodu kanclerz przydzielił mi do patrolowania las. Chcę wierzyć, że z powodu występujących tu ziółek medycznych. Tak naprawdę liczył pewnie, że nie będę miała tutaj okazji na nikogo przypadkiem wpaść. A tu proszę, jakie zaskoczenie. - rzekła z wesołością w głosie. Wciąż z uprzejmą miną usiadła naprzeciw dwójki dając do zrozumienia, że chce z nimi porozmawiać.
- Mówicie że jesteście razem... No cóż, jako stadny medyk czuję się w obowiązku wyjaśnić wam pewne sprawy. Oszczędźmy sobie gadania o kwiatkach i pszczółkach, gdyż zakładam że podstawy dobrze znacie. Jeżeli jednak chodzi o relacje międzygatunkowe, sprawa się komplikuje. Owszem, zdarza się że lew może związać się lampartem, gdyż są gatunkami wystarczająco sobie bliskimi. Ich potomstwo oczywiście jest bezpłodne a często kalekie. Pomiędzy lwicą a gepardem taki związek zwyczajnie nie wchodzi w grę. - zerknęła kątem oka na Silvera i podeszła bliżej Zawadi by zwrócić się do niej szeptem.
- Możemy porozmawiać chwilkę na osobności? - zapytała. To co chciała powiedzieć za chwilę powinno pozostać między dziewczynami.

[Silver Hunter]

Gepard usiadł wysłuchując tego, co nowo przybyła lwica miała im do powiedzenia. Datura słynęła z tego, że lubiła się wymądrzać i tak było też tym razem, przez co z trudem powstrzymał się od wybuchnięcia śmiechem.
- No wiesz, na temat dzieci jeszcze nie rozmawialiśmy. W końcu dopiero co postanowiliśmy zostać parą. Nie wybiegamy aż tak daleko w przyszłość, żeby myśleć o dzieciach. Poza tym przypominam Ci, że ja tylko z wyglądu przypominam geparda, ale w rzeczywistości jestem lwem - oznajmił rozbawionym głosem. - I jasne, gadajcie sobie ile chcecie. I tak miałem odwiedzić Tiba, choć myślałem że Zawadi wybierze się razem ze mną, ale jak chcesz zostać z Daturą to spoko - oznajmił nie chcąc narzucać jej swego zdania. W końcu nie musiała z nim iść, jeśli nie miała na to ochoty, a jeśli tak - to mógł na nią zaczekać.

[Zawadi]

Miała ochotę wywrócić oczami, widząc w ślepiach lwicy niedowierzanie. Uznała jednak, że miała ku temu jakiś powód i jedynie wpatrywała się w nią z uśmiechem. Skinęła głową, gdy ta usiadła, niszcząc romantyczną atmosferę jej i Silvera. Przemilczała tą kwestię, od razu ze zdziwieniem słysząc kolejne słowa.
- Potomstwo? fuuj. - skrzywiła się, niechętna prowadzić rozmowę o dzieciach.
Nigdy specjalnie ich nie pragnęła i nie wyobrażała sobie siebie w roli matki. Oczywiście, niech inne lwice zakładają rodziny, powiększając tym samym stado, nie pałała też nienawiścią do lwiątek, które przecież były urocze. Każdy miał jednak swoje zdanie na dany temat. Ta kwestia pozostała niezmienna i chociaż poczuła się zawstydzona zbliżającą się rozmową, nie zamierzała się wycofać z czystego uczucia do swojego partnera, poza tym nie należała do tchórzliwych osobniczek.
- Poczekaj na mnie, też chce zobaczyć co u Tiba. - zwróciła się do Silvera. Tego dnia raczej nie powinni się rozdzielać.
Potem ponownie spojrzała na Daturę, by jej odpowiedzieć.
- Jasne.
Stojąc bliżej Datury, ogonem dała jej znać, by ta wybrała kierunek "na osobności". O czym mogła chcieć porozmawiać?