Strumień Młodości /miejsce wyjątkowe/

[Datura]

- To zajmie tylko chwilę. Nie będę zabierać Zawadi dużo czasu. - zwróciła się do Silvera. Chociaż może jeśli pójdzie do Tiba, to ten zrobi mu męski odpowiednik pogadanki. Albo i nie... Tib i odpowiedzialne związki nie szły ze sobą w parze. Wystarczy spojrzeć na liczbę matek jego dzieci.
Odprowadziła Zawadi kawałek dalej pod drzewo, by zapewnić ich rozmowie odrobinę prywatności.
- Posłuchaj moja droga, obie wiemy, że samce lwów to pobawione rozumu i moralności stworzenia porzucone przez Przodków. Ale uciekanie się do związków międzygatunkowych nie jest rozwiązaniem. Mówisz że nie myślisz o dzieciach, wspaniale, i tak na Lwiej Ziemi zbyt dużo ich się plącze pod łapami. Ale platoniczna miłość to nie wszystko, jeśli wiesz co mam na myśli. Zawadi... to jest gepard. Miłość przesłania ci pewnie jasność widzenia, ale zawiedziesz się i to mocno. - nie chciała by rozmowa była zbyt krępująca dla lwicy, więc spojrzała tylko na nią wymownie by sama domyśliła się reszty.

[Silver Hunter]

- No dobra - skinął głową popatrzywszy na oddalające się lwice. Następnie wstał i pochylił się nad strumieniem, by napić się wody i zaczął rozglądać się wokoło. Dostrzegł skarabeusza, który posuwał się mozolnie po leśnej ściółce i zaczął mu się przyglądać z udawanym zainteresowaniem, co jakiś czas zerkając w stronę dwóch rozmawiających nieopodal lwic, próbując wychwycić coś z prowadzonych przez nie rozmowy.

[Zawadi]

Oddaliła się, podążając za Daturą w miejsce bardziej prywatne, by mogły odbyć rozmowę w spokoju i żeby wszystko pozostało między nimi. Trochę się stresowała tym, co chciała powiedzieć jej lwica. Co jeśli było to coś, przez co znienawidzi Silvera? Gdy dotarły pod drzewo, zaszurała łapą po ziemi, żeby chociaż trochę się uspokoić.
Słuchała słów lwioziemki w ciszy, zachowując przy tym uwagę. Nie chciała jej przerywać. Dopiero, gdy Datura skończyła, lekko się uśmiechnęła.
- Ja nie jestem pewna, czy to jest miłość, znam go zbyt krótko, żeby to stwierdzić. - zaczęła, faktycznie skrępowana tematem. - Czy wartości takie jak lojalność, bezpieczeństwo i dobro nie wystarczą, żeby stworzyć udany związek?
Spytała zupełnie tak, jakby Datura miała znać rozwiązanie, na dręczące ją dopiero teraz wątpliwości. Szybko pokręciła głową. Musiała pozostać pewna.
- Nie będzie dzieci, więc nie trzeba tego robić. - stwierdziła. - Posiadanie partnera to swego rodzaju odpowiedzialność, na którą jestem gotowa.
Już raz zawiodła się, a wtedy był to osobnik z jej gatunku, którego teraz całym sercem nienawidziła. Zawadi pragnęła, by w końcu jej historia potoczyła się szczęśliwie i żeby wreszcie nie musiała wątpić, że ma jeszcze kogoś w tym wielkim świecie.

[Datura]

Tak niewinna, tak naiwna, inaczej nie mogła pomyśleć słysząc odpowiedź Zawadi.
- Żyjesz ideałami kochana. Każdy samiec obiecuje lojalność i wszystkie cuda świata dopóki nie dostanie czego chce. A później, co to za polowanie na zwierzynę, która wcale nie ucieka. Drapieżnik potrzebuje zdobywać wciąż więcej. - do tej pory wszystkie przykłady na Lwiej Ziemi potwierdzały jej teorię. Gdyby Raisa i Mjinga wcześniej posłuchały jej rad, ba, gdyby sama ich przestrzegała, każda z nich uniknęła by okrutnego rozczarowania.
- Och Zawadi... W tym nie chodzi tylko żeby mieć dzieci. - tutaj lwica ją zaskoczyła. Czy Zawadi była aż tak niedoświadczona w kwestiach sercowych? Skoro jednak tak się miały sprawy, nie wierzyła że samiec przystanie na te warunki. Uczucia uczuciami, ale nie słyszała by Silver był kastratem.
- Dobrze, ostrzegałam, ale nie wtrącam się w twoje wybory. Życzę szczęścia. Mam jeszcze resztę lasu do sprawdzenia. I trochę ziół do zebrania.

[Zawadi]

Brązowa nie uważała, że jest naiwna. W wielu sytuacjach zachowała ostrożność, a przez kilka ostatnich wydarzeń stała się bardziej nieufna. Nie mogła nic jednak poradzić na to, że naprawdę pragnęła mieć kogoś bliskiego i może właśnie to zakrywało wszelkie niedoskonałości.
- Lwy są lepszymi drapieżnikami od gepardów. Będę ostrożna. Nie sądzę, że mógłby chcieć tylko jednego. - stwierdziła.
Następne słowa bardziej doświadczonej koleżanki wysłuchała w ciszy. Dopiero po kilkunastu kolejnych uderzeniach serca, zebrała się, by odpowiedzieć.
- Dziękuję. - odpowiedziała pewnym głosem, chociaż koniuszek jej ogona drgnął niespokojnie. - Bezpiecznego patrolu życzę.
Chociaż na jej pysku wciąż malował się uśmiech, wewnętrznie poczuła uczucie, którego naprawdę pragnęła się pozbyć. Rozmowa z Daturą wprawiła ją w wątpliwości. Wahała się. Spuściła więc głowę, spoglądając chwilę na własne łapy.

[Silver Hunter]

Silver dalej siedział nad strumieniem, spoglądając co i raz w stronę rozmawiających lwic. Zaczynał się trochę niecierpliwić, więc wstał i podszedł do nich.
- No i co? Nagadałyście się już? Możemy iść? - zapytał spoglądając na nie z zawadiackim wyrazem pyska.

[Datura]

Zaczęła zbierać się do drogi akurat gdy podszedł do nich Silver.
- Tak, koniec ploteczek, oddaję ci twoją damę. Zawadi, gdybyś miała ochotę na więcej babskich pogaduszek, to zapraszam. - rzuciła na pożegnanie do parki.
Niespiesznym krokiem skierowała się bliżej strumienia, gdzie rosło marulowe drzewo. Przeszła się wokół niego szukając w trawie opadłych owoców. Znalazła wreszcie jeden nie całkiem zgniły, ale lepsze to niż nic. Z poczuciem dobrze spełnionego obowiązku mogła teraz ruszyć na dalszy patrol. Ciekawe kogo jeszcze można dziś spotkać w lesie.

+1x marula

ZT

[Zawadi]

Rozmowa z Daturą wpędziła ją w wątpliwości.
- Będę pamiętać. - odparła jeszcze do lwioziemki.
Obserwowała dłuższy czas w ciszy, jak ta odchodzi, wykonać swój obowiązek, czujnie patrolując każdy jej ruch. Słowa lwicy dalej dźwięczały w jej uszach. Niemal nie zwróciła uwagi na Silvera, który pojawił się obok niej.
- Chyba możemy już wracać. Mieliśmy odwiedzić Tiba, prawda? - uśmiechnęła się sztucznie, nie będąc na razie skora do rozmowy z Silverem.

[Silver Hunter]

- No zgadza się - przytaknął. - Stało się coś? - spytał nieco zaniepokojony widokiem jej niepewnej miny.

[Zawadi]

O ile wcześniej była niesamowicie szczęśliwa, czując to budujące, niezapomniane uczucie, teraz miała wątpliwości. Pokręciła jednak głową na pytanie partnera, nie zamierzając dzielić się z nim swoimi troskami. W końcu musiała zawsze być silna i pewna każdej decyzji.
- Dlaczego tak sądzisz? - mruknęła, przestając się teraz uśmiechać. - Oj tam, jestem tylko zmęczona.
Machnęła ogonem.
- Idziemy?