Podnóże

[Datura]

Otworzyła ze zdumienia pysk, widząc odpowiedź Thana. Owszem, generał kazał dobrze traktować podejrzanych, ale żeby od razu ich zapraszać do legowiska? No cóż, musiała przyznać że od tej strony nie znała gwardzisty. *powinieneś go teraz pilnować* - przekazała gestem. Może i byli blisko, ale nie można tak całkiem ufać obcym.

[Nilima]

Zmrużyła oczy słysząc odpowiedź jasnej lwicy, jak ona śmiała nazywać ich bękartami? Myślała że jak jej pomogła to będą przyjaciółkami czy coś w tym stylu? To raczej tak nie działało, przynajmniej nie w przypadku Nil, miała charakterek, była uparta i odważna, lecz czy to jej kiedyś nie zgubi? -Mogę robić co mi się podoba.- rzuciła więc krótko, unosząc łeb w geście czegoś w rodzaju małego focha. Widząc jak ci ze sobą rozmawiali postanowiła wykorzystać chwilę by rozejrzeć się, nie kojarzyła wszystkich, na dodatek jeszcze parę zwierząt dołączyła. Zebra, jakaś hiena, lwica... chwila. Już ją przecież widziała, to była ona! Przed nią uciekli, należała do tych złych. Zerknęła na chwilę na tatę który wymieniał jakieś spojrzenia z tą jasną, więc szybko ulotniła się po cichu by zaraz pojawić się obok Lyanny. -Hej, ty! Czego tu szukasz, to nie twoje ziemie.- krzyknęła po czym wyszczerzyła małe kły by przestraszyć lwicę, która pewnie nie weźmie tego nawet na poważnie, jednakże młoda czuła potrzebę ochrony swej rodziny, tak jak zrobił to dopiero co ojciec. Nie chciała być więcej bezużytecznym lwiątkiem.

[Baqiea]

Hiena zeskoczyła z grzbietu zebry i zajęła miejsce między nim, a lwami. Cicho najpierw powiedziała do zebry
-Hemest cofnij się dwa kroki i poszukaj gdzie zgubiłeś instynkt samozachowawczy-
Potem szybko wyłapując parę istotnych faktów z rozmów powiedziała
-Mogę zapewnić że nie jesteśmy związani z żadnymi z tutejszych stworzeń od stad zebry po tutejsze hieny. Jenak jeśli jest jakiś wolny kawał zieleni to nie będziemy wam przeszkadzać w istotnych sprawach terytorialnych i opuścimy to miejsce kierując sie tam gdzie żadnemu z was nie będziemy przeszkadzać w czasie ustalania granic-

[Lyanna]

O i w sumie nawet nie została jakoś źle powitana, to było tylko na plus. Łączenie faktów szło jej coraz lepiej, a co za tym idzie miała od początku rację i grupa lwów, którą spotkała na cmentarzysku miała być częścią Lwioziemców albo teraz to oni zajęli ich miejsce. W każdym razie cel jej myślenia był dobry od samego początku. Uśmiechnęła się lekko ku Daturze.
- Miło znów cię tu widzieć, całą. - powiedziała, widząc już przed oczyma scenkę, w której to jednak hieny robią ich w zebrę i napadają rozszarpując sztuka po sztuce. Mroczny widok, ale jakże uroczy dla wyobraźni Lyanny.
Terytorialne zachowanie małego lwiątka tylko upewniły ją w tym, że ta grupa się tu osiedliła na stałe, ale nie oznaczało to wcale tego, że wystraszy się lwiątka. Uśmiechnęła się również i do niego i pokręciła głową na boki.
- Skąd ta pewność mała? - trochę jadowitego tonu niestety wkradło jej się w słowa.
Jej uwagę i tak najbardziej pochłaniała obecność Datury, bo to ona wydawała się ewidentnie twardo stać na łapach i realiach nie to co cała reszta jak mogła się jedynie domyślać. Brązowy bez powodu przed nią uciekł, a teraz patrzy się na nią jakby była co najmniej w rui. W każdym razie on jej jakoś bardzo nie kręcił, po prostu nie był w jej typie, więc nawet nie zastąpił zaszczytu skierowania nań wzroku srebrnookiej lwicy.
- Ładne ziemie sobie wybraliście, pewnie przyniosą wiele kłopotów. - zażartowała do fioletowookiej, wymijając zaraz po ostatnim słowie Nilimę.

[Mistrz Gry]

Do i tak już nie codziennej sytuacji miał swoje trzy grosze dorzucić dziś jeszcze jeden czynnik, choć efekty jego działania należały do definitywnie subiektywnych. Ogniskowały się zaś na pewnej fioletowookiej szamance, której to jakiś czas temu zdarzyło się przypadkiem podpaść niewłaściwej osobie, choć nie miała jeszcze o tym pojęcia. Na jej nieszczęście jednak pewne mechanizmy rządzące tym światem miały w głębokim poważaniu, czy ktoś jest świadom ich działania czy też nie, tak więc wzrok Datury na chwilę utracił ostrość, a gdy już wyostrzył się z powrotem, kilka rzeczy wyglądało z jej perspektywy nieco inaczej.
Wszystkie obecne zwierzęta były wciąż obecne na swoich miejscach, choć niektóre wydawały się być nagle mniej realne, sprawiające wrażenie przeźroczystych, tak jakby nie było dla nich miejsca w tej scenie i choć gdy skupiła na nich wzrok, wydawały się całkowicie normalne i realne, to nie odczuwała ich obecności, tak jak zazwyczaj czuje się obecność innych osób.
Większe zmiany zaszły w wyglądzie hieny - stała się nagle nieco większa a jej sierść bardziej potargana, w okolicy pyska zlepiało ją również kilka plam na wpłół zaschniętej krwi, tak jak przy każdym bardziej obfitym posiłku. Natomiast po jej obydwóch stronach pojawiły się dwa kolejne osobniki - ponuro wyglądająca stara samica i wielki, umięśniony samiec o ciemnym futrze poznaczonym licznymi bliznami. Po między nimi zaś, na ziemi leżał ich posiłek - średniej wielkości zakrwawiony krztałt, obleczony jeszcze resztkami skóry pokrytej płową sierścią.
Zarówno dwie hieny jak i krztałt pomiędzy nimi były jakby widmowe, nieco przesunięte w kolorystyce w stronę brązu, jak nie dość dobrze naświetlone sylwetki na starym zdjęciu, jednak pomimo to wydawały się być znacznie bardziej realne niż na przykład stojąca nieopodal zebra. I w przeciwieństwie do niej poruszały się, tak jak hieny zajęte posiłkiem.
Zmiana dotknęła także lwiczki, która teraz miała nieco ciemniejsze ubarwienie, i zielone oczy. Mała siedziała dysząc ciężko, i patrzyła z przerażeniem i zgrozą na hienie trio, które nie zwracało na nią uwagi, zajęte swoją sprawą. Obok niej stał widmowy złotawy lewek, który po krótkiej chwili pacnął ją delikatnie w ramię, co wyrwało ją z bezruchu, i oboje pobiegli ile sił w łapkach.
Ostatnia zmiana dotknęła samej Datury, szamanka również bowiem była tam obecna, przynajmniej tak to teraz odbierała. Stała nieopodal, choć odległość wydawały się być chwilowo czymś względnym, i patrzyła na całą scenę nie mogąc podejść bliżej ani uciec, choć poza tym zachowała swobodę ruchu.
Jednak poruszając się czuła się dziwnie - jej ciało było większe, inaczej umięśnione i wyważone, tak jakby nie należało do niej. Poniekąd przypominało to poruszanie się w grubym kostiumie, z tym że przylegał on bez porównania lepiej, reagował również na wszelkie bodźce.
W okolicy nie było nic, co mogło by służyć za lustro, ale w jej polu widzenia znajdowały się przecież jej łapy, a gdy na nie spojrzała, okazały się być jasnobrązowe, z ciemniejszymi palcami. Były wyraźnie starsze od jej własnych, futro było już rzadsze i utraciło połysk, u lewej brakowało również jednago pazura.
Pomimo to jednak znała je, tak samo jak znała obydwa lwiątka, jedną z hien, a także, choć mogło się to wydawać trudne do określenia, wiedziała, kim był ich posiłek.
Wszystko dookoła widziała wyraźnie i ten stan utrzymywał się przez trudną do określenia chwilę, ale w końcu widmowe postaci zaczęły blednąć, zaś obecne dookoła zwierzęta z powrotem nabrały kolorów.

[Datura]

Nagle poczuła jak zaczyna się jej kręcić w głowie i zacisnęła powieki, potrząsając przy tym łbem, by się otrzeźwić. Musiała na chwilę stracić przytomność, ponieważ gdy otworzyła oczy wszystko wyglądało jednak inaczej.
Zwróciła wzrok na hienę i cofnęła się ostrożnie, widząc że dołączyły do niej inne osobniki. Wyszczerzyła zęby, lecz nowi przybysze byli bardziej zajęci posiłkiem niż jej osobą. Z kolei zebra będąca wcześniej wierzchowcem białej hieny stała w bezruchu, zapewne sparaliżowana strachem. Szamanka musiała szybko odwrócić od niej wzrok, ponieważ jej widok powodował kolejną falę zawrotów głowy, zupełnie jakby jej umysł i oczy nie zgadzały się ze sobą.
- Źle się czujesz? Gdzie jest Thanatos? - spytała z niepokojem, zauważając dziwne zachowanie Nilimy. Zawsze miała zielone oczy? Nie mogła sobie przypomnieć. Zanim lwiczka zdążyła odpowiedzieć, pobiegła gdzieś z nieznanym Daturze złotym samczykiem. - Czekaj! - zawołała do Nil i chciała pobiec za nią, lecz jej własne łapy odmawiały jej posłuszeństwa. Spojrzała w dół i wydała stłumiony krzyk, robiąc nagły krok w tył. To nie było jej ciało. Z każdą chwilą zaczynała też odnosić wrażenie, że jej umysł należy do innej osoby. Zdała sobie sprawę, że wie kim było truchło pożerane przez hieny oraz dwójka lwiątek i że wiedziała to od zawsze. Tak jakby nie była szamanką, ale kimś innym, a tamto życie było tylko snem. Była... próbowała sobie przypomnieć, ale wizja nagle znikła tak nagle jak się pojawiła.
Datura usiadła ciężko na ziemi i zwiesiła łeb, koncentrując się na tym co widziała przed chwilą, by zapamiętać jak najwięcej szczegółów. Jednak z każdą sekundą wspomnienia jej drugiej świadomości odpływały. To nie była zwykła halucynacja, miała co do tego pewność.

[Thanatos]

Thanatos siedział nieruchomo nie miał ochoty nigdzie iść oprócz tego, żeby pilnować swojej pociechy. Obserwował cały czas zachowanie Lyanny, która jednak w jego oczach zbrzydła przez swoje grymasy. Nie potrafił siebie zrozumieć, co on widział w niej wcześniej. Jedynie westchnął ostatni raz, spoglądając na szarą z pogardą. Jednak usłyszał dziwne pytanie co jego przykuło uwadze, które było skierowane na temat Thanatosa. W danym momencie zobaczył dziwne zachowanie Datury jakby była czymś "naj*bana".
- Datura siedzę w tym samym miejscu, gdzie byłem - odpowiedział. Brązowy spojrzał się na piaskową i stanął podchodząc do niej. Chciał uspokoić ją po krzyku, które było dość dziwne. Nie spojrzał się na przybyłych. Martwił się tak naprawdę teraz zdrowiem Datury. Obserwował ją cały czas gwardzistkę, żeby nie zemdlała w tym momencie. Stał cały czas przy niej, żeby miała możliwość oparcia się na nim, jeśli by tego potrzebowała.
- Wszystko dobrze, Datura? - spytał się dość zmartwionym i opiekuńczym głosem, co mało kiedy okazuje do lwic.

[Lyanna]

Dziwne zachowanie Datury jej również nie uciekło. Lyanna zobaczyła jak podejrzanie się zachowuje, w jej oczach było widać szaleństwo, a to co mówiła wcale się nie pokrywało z tym co działo się rzeczywiście. Lwica nie wiedziała co się dzieje i co powinna zrobić, ale ostatecznie podeszła do złotej i szturchnęła ją bokiem o bok. Może się ocknie?
- Eyy piękna? Wszystko w porządku? - zapytała fiłkowooką.
Pominęła już fakt, że nie otrzymała odpowiedzi zwrotnej na poprzednie pytanie. Wiedziała, że coś jest ewidentnie nie tak jak powinno, ale nie potrafił określić co konkretnie. Nadal patrzyła na szamankę wzrokiem pełnym zaskoczenia i niepewności. Obrzydliwie odpychającego samca w postaci Thanatosa nie obdarzyła nawet najkrótszym spojrzeniem, w jej oczach był zwykłym tchórzem, nic nie wartym śmieciem oceniającym wszystkich po okładce. Gdyby tylko mogła wypatroszyłaby go własnymi łapami i powiesiła o tam, na szczycie skały na pokaz dla wszystkich debili jego pokroju. A fujjj! Teraz jednak skupiła się na samopoczuciu Datury.

[Datura]

Oddychała powoli, wracając do siebie. Potrzebowała chwili odpoczynku, z dala od tego zbiegowiska. Odsunęła się powoli od Thanatosa, nie zamierzając korzystać z jego pomocy, szczególnie że jeszcze chwilę temu ślinił się do szarej lwicy.
- Tak, już lepiej. - odpowiedziała siląc się na uśmiech.
- Chyba lepiej będzie jak wrócę do mojej jaskini. - rzekła słabo, spoglądając na Lyannę. Może w jakimś zakamarku pozostały jej jeszcze ziółka. Albo jeszcze lepiej sfermentowana marula.
- Nie miałabyś ochoty na spacer? - spytała cicho szarej, wskazując znacząco na Thana. W tej chwili nie miała ochoty znosić męskiego towarzystwa. Nie była damą w opałach, za którą zapewne w tej chwili uważał ją gwardzista.

ZT

[Lyanna]

Widziała, że mimo wszystko Datura nie czuła się wcale aż tak dobrze jak zapewniała, nawet jej ton głosu doskonale o tym mówił. Kiwnęła więc głową na wzmiankę o jaskini. Tak chyba będzie dla fiołkowookiej lepiej. Lyanna zaniepokoiła się jednak mimo wszystko, bo to wydawało jej się być na tyle podejrzane by snuć różniaste teorie...
- Tak, pewnie. - odchrząknęła, bo zaschło jej w gardle, czyżby wlazła właśnie do gniazda żmiji? Ruszyła pewnie za jasną.


z/t