Potwór z bagien [Beri, Lyanna]

[Lyanna]

Malec zdawał się pogodzić z jej decyzją, która bądź co bądź już od początku była ostateczną... uspokoiło to Szkarłatną do tego stopnia, że nie musiała się już denerwować postawą adoptowanego samczyka. Kolejne pytanie naruszyło nadal niezabliźnioną ranę jaką miała po utracie Ragira, po jego odejściu i zostawieniu jej samej z całym stadem na głowie.
- Przejęłam tę pozycję po kuzynie, który zaginął... bardzo tego nie chciałam, ale zdawałam sobie sprawę z tego, że tylko ja mogę utrzymać stado w garści i starać się je rozwijać. To chyba najcięższa decyzja jaką podjęła, ale jednocześnie jedna z najlepszych jak się później okazało. - wytłumaczyła Beriemu jak do tego wszystkiego doszło.

[Beri]

Beri nieco opuścił łeb. -Mi też ciocia umarła. pewnie byłaś sama z tym wszystkim. Wybacz że pytałem- odpowiedział jej dość spokojnie i przez jakiś czas szedł razem z nią w ciszy. Czuł się źle że musiała wracać myślami do tak strasznych wydarzeń. Malec też tego nie lubił a gdy musiał wracać do takich wydarzeń zawsze czuł się smutny bo przez to właśnie jest teraz sam. -Jeśli chcesz mogę ci pomóc w rządzeniu. Nie wiem jak ale się nauczę. Naprawdę będę przydatny- Chciał jakoś zrekompensować lwicy swoje zachowanie i dopytywanie. Nie wiedział w prawdzie jak długo będzie spędzał w jej stadzie ale chciał by przez ten czas był przydatny a nie tylko żerował na wszystkich. Nie lubił tego robić i zawsze pomagał ciotce a to z znalezieniem miejsca na nocleg a to z przedzieraniem się przez jakieś zarośla. -Tak to dobry pomysł będę twoim pomocnikiem!- Powiedział zadowolony z kolejną dawką energii.

[Lyanna]

Ragir nie umarł! On żyje, a ja już dawno powinnam wysłać kogokolwiek na poszukiwania nawet jeśli kosztowałoby mnie to utratą terenów! Jestem głupia. Przez myśli przedzierał się również głos Beriego, który chyba nieopatrznie zrozumiał kilka spraw. Nadal dążyli do siedziby stada, ale propozycja brzdąca była bardzo dziwna i zdecydowanie zbyt kierowana fantazją lwiątka. Lyanna nigdy nie korzystałaby z pomocy dziecka w władaniu stadem, nie na tym polegało bowiem rządzenie, nie liczyła się rzeczywista władza, lecz to co się z nią robi i w jaki sposób. Beri z pewnością wcale by jej nie pomógł, a może nawet zaszkodził w polityce stadnej i między stadnej.
- Zdecydowanie pomożesz mi bardziej nie oddalając się od miejsca, w które cię prowadzę. Czas poświęcaj na nauce i doskonaleniu swojego ciała. Tylko w taki sposób możesz mi realnie pomóc. - rzekła spokojnym tonem, przedzierając się przez pagórkowaty zagajnik, wiedziała doskonale, że byli bliscy celu.

[Beri]

-Rozumiem, Będę się pilnie uczył, zobaczysz.- Uśmiechnął się do niej zadowolony. i zaczął się zastanawiać jak właściwie będzie wyglądać takie życie w stadzie. I co ważniejsze kto się nim zaopiekuje. -To wiesz już kto będzie się mną opiekował czy jeszcze nie zdecydowałaś?- Zapytał już z nieco mniejszym entuzjazmem. Zastanawiał się też ile jeszcze im zajmie dojście do niej. Szedł obok niej przez dłuższą chwilę aż w końcu nie wytrzymał i musiał się zapytać. -Daleko jest to miejsce do którego zmierzamy? A w ogóle jak ono wygląda- Ciekawość malca nie znała granic a dodatkowo dźwięk wydobywający się z jego brzucha świadczył o tym że lwiątko na prawdę się niecierpliwi.

[Lyanna]

Zbliżali się już do twierdzy stadnej, lwica doskonale wiedziała, że od celu dzieli ich jeszcze jedno wzgórze i będą na miejscu, a malec będzie mógł dostrzec swój nowy dom. W gruncie rzeczy nie chciałaby dokładać Nuzirze więcej obowiązków i zadań, ale była pewna, że kuzynka chętnie zajmie się kształceniem znalezionej przez kuzynkę sieroty.
- Nuzira, moja kuzynka... ma starsze od ciebie lwiątka i jest idealną nauczycielką. Będziesz miała najlepszą nauczycielkę i rówieśników do zabaw ci nie zbraknie. - odpowiedziała przywołując sobie obraz dzieci zastępczyni.
Przeszli jeszcze przez ostatnie dzielące od siedziby wzgórze i ich oczom ukazała się kamienna kaskada, serce Szkarłatnych Grzyw. Lyanna odetchnęła całą piersią i oblizała schnące wargi jęzorem. W odpowiedzi na kolejne pytanie wskazała młodemu łapą majestatyczną formację skalną, uśmiechając się intrygująco.
- Jesteśmy na miejscu.



z/t