Nowe znajomości [Sigrun, Ragir]

[Ragir]

Lekko uniósł jedną brew widząc, ze ta zaprzeczyła moim domysłom. Hmm...
-Nie możesz mówić w ogóle czy nie umiesz?- Kto tam ja może wiedzieć, że była zamknięta gdzieś i przez brak kontaktu z innymi nie posiadła umiejętności mowy? Jak miałbym w takim razie komunikować się z lwicą?

[Sigrun]

Pazurem wykonała przekreślony znak na swych ustach, to już powinno rozwiać wszelkie wątpliwości. Idealna osoba do wysłuchania i pewność, że nawet podczas tortur nie zdradzi informacji, bo nie potrafi ich przekazać. Piktogramy, malunki zaś mogą być odbierane dwojako i zajmują dużo czasu by dojść do sedna sprawy.
Pozostawała też mowa ciała.
Zeszła ze wzniesienia na którym siedziała, zrównując się obcym lwem. Była od niego niższa i dużo szczuplejsza. Jej nie przeszkadzało to, że nie mogła mówić. Miała tak od swoich narodzin i dla niej to było coś normalnego, nie odczuwała pojęcia straty czegoś czego nie posiadała.

[Ragir]

-Rozumiem...- No dobra nie potrafi mówić, dziwne i interesujące na swój sposób.
-Wybacz ale po raz pierwszy widzę osobę, która nie może mówić a jest zdrowa- No język ma, kości w gardle jej nie stoją. Jak tutaj z taka osoba prowadzić dialogi?
-W takim wypadku nie wiem w sumie jak mogę się z tobą komunikować- A może tylko tak mi się wydaje?
-Zaintrygowałaś mnie, nie dość, że masz nietypowe umaszczenie to jeszcze nie możesz mówić...- Tak to wszystko sprawiło, że bardziej zaciekawiła mnie jej osoba.

[Sigrun]

Nietypowe umaszczenie, to nie było tu lwic podobnych do jej koloru? Interesujące, to jakie tu one są czyżby tylko w odcieniach brązu jak ten lew? Na kolejne pytanie lwa przymrużyła ślepia i podeszła bliżej jego boku. Przysiadła na zadku i wysuniętym pazurem przejechała po jego boku rysując jakby szlaczki. Przerwała czynność i przechyliła łeb uśmiechając się do niego wesoło. Dając mu kolejną podpowiedź jak wygląda jej komunikacja z innymi.

[Ragir]

Obserwowałem jak ta idzie i siadał. Czując za to jej pazur lekko zastrzygłem uchem.
-no tak.. więc rysujesz?- No to obrazki coś tam mówią. Jednak nie zawsze można zinterpretować to tak samo jak rysujący by chciał.
-A czymś się zajmujesz?- W końcu nie wyglądała na mistrzynie łowów, bardem nie jest to kim jest? No nie wojownikiem an pewno.

[Sigrun]

Pytanie czym się interesuje zaskoczyło ją. Lubiła przyrodę, przebywać wśród innych zwierząt, słuchać ptasich treli czy wysłuchiwać opowieści wędrowców. Lubiła wschody o poranku, krople deszczu spływające po ciele podczas ciepłego deszczu. Szum wiatru i wtórujący temu szelest liści oraz kołysanie trawy. Tworzyć muzykę, malować kolorowe obrazy, tworzyć małe drobiazgi które cieszą oko. Nic jednak z tych rzeczy nie było czymś co mogłoby zostać uznane za bardzo pożyteczne.
Wskazała na swoje ucho a potem wykonała gest jakby czegoś nasłuchiwała. Pokazała mu jednego z ptaków na drzewie który świergotał. Poruszyła ogonem by rozległ się szeleszczący dźwięk, wtórujący do rytmu wyśpiewywanej przez niego piosenki.
Chciała mu przekazać coś jeszcze ale wszystko po kolei.

[Ragir]

Nie byłem mistrzem domysłów ale starałem się być cierpliwy i wyrozumiałym. Obserwowałem to co robiła lwica i co pokazywała. Było to trochę zabawne. Jednak przyglądałem i słuchałem wszystkiego. Taka komunikacja trochę dziwna.
-Chodzi... o muzykę?- Zapytałem po tych obserwacjach ale nie byłem pewny- Lubisz słuchać otoczenia i wraz z nim w jednym rytmie żyć? Czy tam być?- No to wszystko to takie moje poglądy.

[Sigrun]

Poniekąd to co powiedział było słuszne, choć samemu tworzenie lub dołączanie do istniejących pieśni było czymś co wywoływały u niej dreszcze podniecenia. Brakowało jej bębenka, który utraciła dawno temu. Potrzebowała tylko materiałów i kogoś kto pomoże jej wykonać trudniejsze części. Wszystko w swoim czasie.
Zerwała źdźbło trawy, do tego liść z pobliskiego krzaka pokazała je Ragirowi. Łapę przytknęła do łba, wykonując ruch jakby obserwowała otoczenie lub czegoś szukała. Nie wiedziała ile do końca z tego zrozumie ale chciała znaleźć nauczyciela i zająć się medycyną. Potrzebowała tylko znaleźć nauczyciela.