Płonące wody

[Nabo]

Nabo był zaskoczony, gdy zamiast zganić go za jego zachowanie Shantee zaczęła się śmiać. Po raz kolejny lew znalazł się w nowej sytuacji, na która nie był przygotowany. Pomimo, że z natury był dość wygadany i otwarty to z samicami nigdy mu się specjalnie nie układało. Rudogrzywy zareagował szerokim uśmiechem na słowa lwicy i nim zdążył zrobić coś sensownego, Shentee wtuliła się w niego. To dopiero była dla niego nowość, zwłaszcza, że szara zdawała się być całkowicie trzeźwa. Na szczęście tym razem instynkt Nabo go nie zawiódł i lew objął samicę swoimi łapami. W tym momencie uderzyło w niego wszystko to o czym starał się nie myśleć. O utraconym stadzie, przyjaciołach także o tym, że postąpił jak ostatni tchórz i zostawił ich na pastwę losu. Jego uścisk stał się nieco silniejszy niż zamierzał, a oprócz zaciskających się wokół niej łap, lwica mogła poczuć na futrze ciepłe łzy.
-Oni wszyscy odeszli...Chini, Athastan, Jasir, Haki... cała Lwia Ziemia zniknęła-wyszeptał, próbując zapanować nad swoim głosem. Aż do teraz nie miał komu się wygadać, przez co emocje uderzyły w niego ze zwielokrotnioną siłą.

[Shanteeroth]

Nie spodziewała się podobnych zwierzeń. Nie chodziło o to, że ona dawno przestała myśleć o tym, co się stało i że wszyscy przepadli - bo ta myśl wiecznie tliła się w jej głowie. Po prostu nie spodziewała się, że @Nabo zacznie temat. Nie podejrzewała, by nie był skory do uczuć wyższych, nie w tym rzecz - jednak miała go za względni beztroskiego, poza tym... czy nie wypowiadał się o Lwiej Ziemi w raczej mniej przychylny sposób, nim ją utracił? Spoważniała zatem nagle, bo przyziemne rozumowanie spadło na nią niczym grom z jasnego. Nie skomentowała też wcale tego, że lada moment a wyciśnie z niej oczka, podobnie, jak w przypadku za mocno tulonego chomiczka.
- Spokojnie, Nabo. Spokojnie - zaczęła dość kojącym tonem, łapkami delikatnie przesuwając po łopatkach samca (czy gdzie tam sięgnęła z racji na jego gabaryty). Chciała go pokrzepić, dodać otuchy - tylko jak, kiedy sama również była w podobnej rozsypce? Chociaż, w przeciwieństwie do szamana, ona z Oazą rozstała się jeszcze nim na dobre rozprzestrzeniły się te wszystkie hordy-srordy. Próbowała sobie przypomnieć, czy może nie spotkała w niedalekiej przeszłości kogoś z wymienionych przez samca jednostek, niemniej nic nie przyszło jej do głowy. Połowy zresztą nawet nie znała. - Nie możesz zakładać, że nie wrócą. Może są gdzieś całkiem niedaleko, cali i zdrowi? Skąd wiesz? Szukałeś ich? - próbowała jakoś go pocieszyć, lecz chyba nie szło jej najlepiej...

[Nabo]

Nabo miał wrażenie jak wszystkie złe emocje zaczynają z niego ulatywać, co zamanifestowało się słabnącym uściskiem jego łap. O dziwo zwykłe przytulanie działało znacznie lepiej niż produkt skompilowanych przemian chemicznych. Dziwne. Wszystko szło już w dobrym kierunku, jednak ostatnie z pytań lwicy uderzyło w niego jak drewniana kłoda w Nukę. Ponownie grubas objął mocniej szarą i przycisnął do niej swój łeb.
-No właśnie nie! Chodzi o to, że ich zostawiłem, porzuciłem na pastwę losu!- wyrzucił to z siebie nieco gwałtowniej niż zamierzał.
-Zanim jeszcze zaczęło się to całe piekło dałem nogę na bagna a cała moje egzystencja ograniczyła się do łażenia po bagnach i upijania się-powiedział już znacznie spokojniej.
-Powinienem przy nich być, w końcu jestem medykiem ale zamiast tego wolałem zaszyć się tutaj i do końca swoich dni pędzić marulówkę-najgorsze w tym wszystkim było dla niego to, że przez większość czasu było mu z tym dobrze. Oczywiście w końcu nadchodził ten moment kiedy zaczynał trzeźwieć, jednak zawsze miał w pobliżu gotową porcję alkoholu.

[Silver Hunter]

Szary gepard o imieniu Silver od jakiegoś czasu krążył po okolicy w poszukiwaniu członków swego stada. Był bardzo zmartwiony tym, że do tej pory nikogo nie znalazł. Obawiał się, że wszyscy, których znał, cenił i lubił już nie żyli. Pewnego razu przyszedł nad wodopój. Tam natrafił na ślady jakichś lwów, które postanowił odnaleźć. Ruszył więc ich tropem, aż ich odnalazł. Ku swojej największej radości w jednym z nich rozpoznał medyka swego stada. Drugim natomiast okazała się szara lwica o fioletowych oczach, z czarną grzywką zawadiacko opadającą na czoło, której nie znał.
- Nabo, to naprawdę ty?! - wykrzyknął uradowany, podbiegając do pulchnego lwa o rudej grzywie. - Tak się cieszę, że cię widzę! Co tu robisz? - zapytał ucieszony jego widokiem.

[Nabo]

Nabo czekał aż Shantee zareaguje na jego słowa, a z każdą kolejną chwilą nabierał przekonania, że powiedział coś nie tak.Na szczęście zdarzyło się coś, co w innych okolicznościach mogłoby rozzłościć rudogrzywego medyka.
-Silver?- rzucił, przez cały czas niedowierzająca własnym oczom. Kiedy pierwszy szok minął, grubas zaczął się zastanawiać ile czasu musi minąć, by zlazła się tutaj reszta Lwiej Ziemi.
-Tak się składa, że tutaj mieszkam, no i w dalszym ciągu produkuję swój napój-odparł a jakby na potwierdzenie jego słów, jeden z owoców wypadł z jego torby i z pluskiem uderzył w wodę.

[Silver Hunter]

- Poważnie, mieszkasz tu? A już się bałem, że wszyscy zginęliście! Spotkałeś kogoś jeszcze z naszego stada? - zapytał, rozglądając się wokół, po czym zatrzymał wzrok na stojącej obok lwicy. - Witaj, jestem Silver - przedstawił się jej z uśmiechem na pysku.

[Nabo]

-Niestety nie- odparł, po czym wyraźnie spochmurniał. Zatem Silver też nie spotkał nikogo innego. Ale był przynajmniej on. To już coś.
-Gdzie się podziewałeś, kiedy zaczął się ten koszmar?- zapytał. Inwazja krwiożerczej hordy była dobrym tematem na rozkręcenie rozmowy.

[Silver Hunter]

- Ukryłem się w wąwozie, kilka mil na zachód stąd. A więc nie wiesz, czy ktoś jeszcze przeżył? - gepard nagle posmutniał, zwiesiwszy smętnie głowę. Bardzo tęsknił za członkami swego stada, zwłaszcza za Zawadi i Ventrumą, obawiając się, że już więcej ich nie zobaczy. Westchnął ciężko, zauważywszy w wodzie jeden z owoców, który wypadł lwu z torby. Wyciągnął łapę i wbił w niego pazury, wyciągając go z wody.
- Trzymaj - rzucił smutno, podając owoc przyjacielowi.

[Datura]

Dotarła wreszcie do miejsca najbardziej odległego od Lwiej Ziemi jak tylko się dało. Gdyby umiała pływać na duże odległości, przepłynęłaby nawet Wielką Wodę byle oddalić się od tego całego bajzlu. Jakby było mało Lwiej Ziemi, to na dodatek byli jeszcze Nabo i Haki, którzy zirytowali ją w równym stopniu.
Brodziła sobie spokojnie w chłodnej wodzie, starając się nie myśleć o pijawkach, od których się tu roiło. Z drugiej strony, mogłaby złapać kilka do zastosowania w "nowatorskiej" terapii leczenia. Jeśli na jakąś natrafi, na pewno zabierze ją ze sobą, żeby wypróbować na przykład na Tibie. Upuszczenie krwi na pewni wyszłoby mu na dobre. Najlepiej w dużej ilości. Na dodatek posiadanie przy sobie próbki czyjejś krwi mogło być niezwykle przydatne...
Na razie jednak rozglądała się za za lwim ogonem. W złotym blasku zachodzącego słońca mogło nie być łatwo wypatrzeć pomarańczowym kwiatów.

Datura wyrzuca 3d100:
81, 49, 26

2 sukcesy
Tym razem się jej poszczęściło. Przeczłapała przez wodę w stronę wypatrzonych kwiatów. Przysiadła w wodzie, żeby zachęcić pijawki do bliższego spotkania i zajęła się zrywaniem kwiatów.

+1x lwi ogon, znalezione małe źródło rośliny

[Mistrz Gry]

Na początku wszystko było w porządku. Kwiatki, słoneczko, pijawki, żyć nie umierać. No właśnie, pijawki! Fiołkowooka mogła dostrzec jak małe stworzonka przyczepiają się do jej łap i zaczynają wysysać z niej krew. Jeżeli lwica chciała złapać pijawki, to miała teraz ku temu idealną okazję. Z drugiej strony lwica poczuła jak zaczyna robić się jej zimno a w gardle pojawiło się delikatne drapanie.