Eksperci od małej zwierzyny [Jasmin i Tamu]

[Tamu]

Tak, lwica zdecydowanie była ucieleśnieniem jego tęsknoty. "Rozmowa" z nią pomogła mu uświadomić, że naprawdę powinien wrócić na Lwią Ziemię. To było jedyne rozwiązanie jakie widział. Nie chciał jednak wracać tam z pustymi łapami. Wciąż był tylko bezużytecznym słabeuszem. Musi znaleźć jakąś własną ścieżkę. Musi porozmawiać z kimś mądrym. Zanim ruszy prosto na południe powinien ochłonąć i nabrać sił. Dżungla wciąż wydawała się rozsądnym celem.
- Jestem pewien, że kiedyś tam wrócisz. Jak tylko będziesz gotowa. -popatrzył się jej prosto w oczy i zadrżał. Jak na halucynację była strasznie realistyczna. Musiało być z nim gorzej niż myślał. Spuścił wzrok w tym samym momencie co ona, ale po chwili podniósł go z powrotem. Jeśli nie jest w stanie szczerze rozmawiać z własnymi zwidami to równie dobrze może się poddać.
- Chciałbym ci powiedzieć, że wszystko będzie dobrze, ale już za starzy jesteśmy na takie naiwne obietnice. Mogę tylko postarać się z całych sił żeby było lepiej. Jeśli ty też się postarasz to już krok po kroczku będziemy na właściwiej drodze -wyprostował grzbiet i uśmiechnął się. Może po takiej filozoficznej motywacji jego podświadomość przestanie męczyć go koszmarami. Kto by pomyślał, że rozmowa z własnym wytworem wyobraźni może być taka pouczająca.
- Leć Jasmin, leć. Na pewno prędzej czy później spotkamy się ponownie. -zaśmiał się po raz pierwszy od dawna. Zobaczy się z nią kiedy głód znów przywoła omamy. A on powie jej wtedy, że zrobił coś dobrego, coś przydatnego. Nie zawiedzie swojej umysłowej zjawy, w końcu wróci na Lwią Ziemię. Kiedy lwica odeszła kilka kroków, odwrócił się do niej by ułatwić jej zniknięcie spójne z logiką. A po krótkiej chwili samemu ruszył w stronę malującej się horyzoncie dżungli (Cóż właściwie miejsca gdzie zapamiętał dżunglę, w ciemnościach linia drzew nie była widoczna). Do uszu Jasmin doleciały za to pierwsze wersy nuconej przez niego piosenki. Taaak, Tamu zdecydowanie nie był normalny.

[Jasmin]

No właśnie, kiedy będzie gotowa. Nie wiedziała kiedy to nastąpi. Nie była gotować wracać do miejsca, które budziło tyle wspomnień, a w którym nie było już nikogo z jej bliskich.
- Masz rację, będę się starać. Do zobaczenia wkrótce. - odpowiedziała. Lew mówił bardzo mądrze, nie było tu nic więcej do dodania. Skinęła mu tylko głową na pożegnanie i odwróciła się. Ruszyła w stronę Oazy, a już po chwili wchodząc za wydmę zniknęła z pola widzenia Tamu.

ZT