Wzniesienia

[Mistrz Gry]

Słoń nadal próbował odpędzać drapieżniki kłami. Davu nie miał przez to możliwości zbliżyć się do jego szyi. Ofiara leżąc na ziemi nie miała jednakże jak obronić się przed Hathor, która wgryzła się w zadaną wcześniej ranę. Jej pazury musiały uszkodzić ważny narząd. Słoń machnął raz jeszcze łbem i znieruchomiał. Zeus dodała jeszcze od siebie cios w bok słonia, ale ten miał już znaczenie czysto symboliczne.

Pozostali polujący przybliżyli się do ofiary, a na ich czele kroczył Umahiri. Patrzył z zadowoleniem na nowych rekrutów. Polowanie miało być dla nich testem, by przekonać się ile są warci. Przekonał się, że trójka z nich jest szczególnie kompetentna w łowiectwie. Jasna lwica wyraźnie nie wiedziała w jaki sposób atakować słonia, a więc musiała być mniej doświadczona. Nie dało się jej jednak odmówić determinacji.
- Dobra robota. Będziemy mieli z tego słonia dużo skór i kości. Czy ktoś z was zna się na oprawianiu zwierzyny? - zapytał. Kiedy już zajmą się odpowiednio zdobyczą, przyjdzie czas na ucztę.

Przyznane PD

► Pokaż Spoiler

Każdy otrzymuje:
+15 PD do waleczności
+10 PD do zręczności
+10 PD do percepcji
@Davu , @Hathor i @Bastet otrzymują +35 PD do Łowcy
@Zeus ty za to masz szansę zdobyć PD do rzemieślnika

[Davu]

Jego starania się nie powiodły, ale przynajmniej finalnie to Hathor dobiła ofiarę z czego był równie zadowolony.
Usiadł, oblizał pysk z krwi i zaczął wylizywać też łapy naokoło pazurów.
Powoli zaczynał do niego dochodzić ból z kopniaka kiedy adrenalina ustępywała, co raczej można było też zobaczyć po jego pysku.
Spróbował też wylizać rany, ale z zewnątrz były tylko zadrapania i siniaki, a prawdziwy ból pochodził gdzieś ze środka, no na bank to były jakieś kości. Aż żałował, że nie był teraz na Lwiej Ziemi z szybkim dostępem do medyka który by się teraz bardzo przydał.
Jego oddech nadal był szybki, to zajmie chwile zanim po takim czymś się uspokoi. Wiedział jedno - już nigdy na słonia nie zapoluje, chyba, że to będzie konieczne.
Po pytaniu ciemnego, sam się rozejrzał w zaciekawieniu czy mieli między sobą jakiegoś rzemieślnika.

[Hathor]

Czarna skupiła się już teraz tylko i wyłącznie na słoniu a przede wszystkim dobiciu go. Zapomniała o otaczających ich lwach, fakcie że zwierzę ją poturbowało, adrenalina robiła swoje i to bardzo dobrze. Ostatecznie po gmeraniu w nim pazurami, oraz przegryzaniu mięśni zębami udało jej się, przestał się ruszać i nastała chwilowa cisza. Udało się. Przez chwilę leżała tak na nim, z łapami w ranie, zbierając oddech. Powoli dochodził do niej ból żeber oraz mięśni, mimo to żyła i nie było aż tak źle, do tego miała za sobą pierwsze polowanie na słonia. W ciągu jednego dnia zrobiła więcej niż przez ostatnie miesiące.
Po chwili podniosła się, oblizała pysk i łapy, po czym zeszła na dół by dać rzemieślnikowi wziąć się do roboty, o ile mieli takowego wśród nich. Rozejrzała się po każdym z zebranych, Davu raczej wyglądał jej na urodzonego łowcę, innych w trakcie polowania nie obserwowała zbytnio więc ciężko było jej wyrazić opinię. Usiadła więc obok Davu i oczekiwała na rozwój wydarzeń.

@Zeus @Bastet @Mistrz Gry

[Bastet]

Lamparcica zeskoczyła ze słonia zaraz po usłyszeniu pytania czarnego lwa. Co prawda dość niechętnie, bo czuła się pewniej na wyższym punkcie obserwacyjnym, gdzie też cielsko nie przysłaniałoby jej niczego, jednak skoro ktoś miał tego zwierza oprawiać, to nie wypadałoby na nim stać.
Wzruszyła też barkami na jego pytanie i zerknęła króciutko na innych, jakby pytająco, żeby nie było, że ignoruje słowa lwa i też dając tym samym znać, że sama nie zna się na... tym całym oprawianiu. Zaraz po tym przysiadła na ziemi, by spojrzeć na potłuczone i nieco krwawiące pozostałości po polowaniu na swoim ciele. Na boku, wzdłuż kręgosłupa, więc częściowo też na grzbiecie, na szczęście nie na tyle wysoko, by nie mogła dosięgnąć ze swą kocią gibkością, suchy pień musiał poharatać jej skórę przy uderzeniu. A samo przygmocenie musiało zostawić jej kilka brzydkich siniaków, o czym z pewnością też świadczyła mocno obolała część jej ciała.
Zabrała się za wylizywanie bolesnych miejsc, nie spuszczając przy tym wzroku różnokolorowych oczysk z lwów. Na tyle na ile mogła w tej pozycji, w każdym razie.

@Zeus @Mistrz Gry

[Zeus]

Polowanie na szczęście dobiegło końca. Może nie udało mi się zaimponować swoimi umiejętnościami łowieckimi, za to determinacji nie można mi odmówić. Co się tyczy oprawiania zwierząt, to tak, mam z tym doświadczenie i to spore.
- Ja potrafię oprawiać zwierzynę. - powiedziałam z entuzjazmem i chwyciłam zaostrzony kamień między zęby. Może słoń nie jest jak antylopa, ale z goła oprawianie wygląda tak samo, z tą różnicą, że można pozyskać kości oprócz skóry. Na początek zaczęłam ciąć pasy na skórze, a następnie zrywałam je pazurami. Kiedy skóra była gotowa zaczęłam wygrzebywać ścięgna oraz kości. Oba oddzielałam od mięsa, które wypluwałam lub gryzłam w zależności od swojej woli oraz smaku. Tak przygotowane zasoby rzemieślnicze położyłam na kupce dwa kroki od ciała zabitego słonia. Wyplułam ostry kamień ubrudzony od krwi i chwyciłam w buzię jedną z kości.
- Nadasz się na kościany nóż. - oznajmiłam co mam zamiar zrobić z kością.

@Mistrz Gry

[Mistrz Gry]

Lwica, która wcześniej nie radziła sobie dobrze w polowaniu, okazała się zręczną rzemieślniczką. Takie umiejętności także mogą być przydatne. Umahiri czekał aż lwica zakończy pracę. Gdy skończyła skinął na Sumu, żeby zajęła się zdobyczami. Podszedł i wziął pierwszy kęs mięsa.
- Czas jeść. - powiedział, zapraszając do siebie pozostałych. Mięsa wystarczy dla wszystkich na wiele dni. Taka zdobycz nie zdarzała się często. Kiedy już się najadł, usiadł tak, aby widzieć wszystkich zebranych.
- Sprawdziliście się w polowaniu. Wasze umiejętności będą przydatne do stada i zostaną wynagrodzone. Czas na pytanie, kto z was chce pozostać w naszych szeregach i przyjąć nasze symbole? - czarny lew powiódł wzrokiem po zebranych.

zasoby stada: +2x mała skóra, + zestaw kości, +6x ścięgna

@Davu @Hathor @Bastet @Zeus

[Davu]

A więc jasna była rzemieślniczką... chyba wszyscy ocenili ją zbyt pochopnie, logiczne, że nie można być dobrym we wszystkim.
Patrzył się w jej stronę zaintrygowany i z podziwem w oczach, w końcu był to ciężki fach. Sam kiedyś zastanawiał się nad wykonywaniem go, ale nie czuł się na tyle pewny z ostrymi narzędziami w łapach, przyznając trochę się bał uczyć nowych zawodów - skoro już jest w miarę dobrym łowcą to chyba przy tym zostanie.
Dokładnie obserwował jak niebieskooka przecina skórę i zdejmuje ją, jeżdżąc przy tym ogonem po ziemi wolno. Może da radę nauczyć się tylko tego? Przydałoby się.
Po słowach czarnego samca wstał i również podszedł do zwierzyny by się najeść, wybrał sobie udo, jego ulubiona część - mógł być wybredny, bo i tak dla reszty starczy nie ważne co sobie weźmie.
Gdy wszyscy skończyli ucztę, znowu zajął miejsce obok Hathor słuchając przemowy zamykającej polowanie.
Po dosyć ważnym pytaniu zadanym przez przywódcę przypomniał sobie, że jest na terenach obcego stada i właśnie z nimi zapolował, co teraz? Dopiero do jego mózgu dotarła ta informacja.
Ma zostać? Na razie wstrzymał się od odpowiedzi, przeleciał szybko wzrokiem po zebranych by zatrzymać się na ciemnej lwicy obok niego. Przekręcił głowę w bok pytająco, czekając na jej reakcje.
Jeśli dołączy, to on też może. W końcu nie musi być to decyzja na zawsze... jeśli mu się nie spodoba to zawsze może zniknąć, nie wyglądali na takich co by mieli potem go szukać z kłami i pazurami.

[Hathor]

Przyglądała się każdemu po kolei, do czasu aż jasna nie odezwała się oznajmiając iż to ona jest rzemieślnikiem. Nie przyglądała się zbytnio innym przy polowaniu więc nie wie jak jej szło, dobrze jednak że mieli wśród nich kogoś takiego. Pytanie czy zostanie? I jakby czytał jej w myślach czarny właśnie powiedział mniej więcej to samo na głos. Zerknęła na Davu z którym to przyszła, póki co jednak wymienił z nią spojrzenia i milczał, czyżby czekał na jej decyzję? Polubiła go i chciała by został, nie mogła go jednak do niczego zmusić. Czy więc oznaczało że sama chce dołączyć do stada? Cóż, spodobało jej się to, jak zarządzał polowaniem, nie bał się wyzwań ale i nie kazał nikogo zamordować bo gorzej mu poszło. Pasowała więc tu chyba idealnie, a czy faktycznie to się niedługo okaże. -Chętnie przyjmę wasze symbole i zostanę w stadzie.- odpowiedziała w końcu, podnosząc się, zagryzając przy tym lekko zęby. Adrenalina schodziła i ból trochę jej dokuczał.

@Davu @Mistrz Gry @Zeus @Bastet

[Bastet]

Spoglądała z nieukrywanym zainteresowaniem na jasną lwicę. A to dziwy. W stronach Bastet nie oprawiano zwierzyny, toteż samica była tym całym rzemieślnictwem i jak ono przebiegało (zwłaszcza na tak ogromnej zdobyczy) zaskoczona i zafascynowana w równym stopniu. Zwolniła nawet swoje wylizywanie okaleczeń i siniaków.
Gdy oprawianie zostało zakończone, Pierwotny oznajmił, że czas na jedzenie. Lamparcica nie była jakoś bardzo głodna, tylko nieco, jednak miała to wolne miejsce w żołądku. Wychodziła z założenia, że zawsze warto je zapełnić, gdy miało się ku temu okazję. Zwłaszcza, gdy żyło się głównie w ruchu. Chciała zawsze utrzymywać swoje ciało w gotowości. A nuż przyjdą któregoś dnia cięższe czasy, gdy zwierzyna wyeimigruje.
Po skończonym jedzeniu padło jakże... stresujące pytanie. Wibrysy Bastet drgnęły lekko, jednak ta utrzymywała kamienny wyraz pyska, wodząc po innych wzrokiem przez parę chwil. Bycie w grupie, która potrafiła upolować słonia... a przynajmniej tak zakładała, że potrafili, bo wcześniej była zbyt skupiona na trzymaniu się i masakrowaniu nogi zwierzęcia, by patrzeć na innych - sama jednak na pewno go nie powaliła! W każdym razie było to coś na plus. Życie w stadzie miało na pewno swoje pozytywy. Ochrona, pomoc z większymi zwierzami... Choć pustkowia niezbyt jej odpowiadały, to chyba na północ stąd była dżungla, do której zawsze mogła wpaść. Jej samotnicze serce było rozdarte. Ostatecznie jednak stwierdziła, że zawsze będzie mogła czmychnąć, gdy jej się nie spodoba, gdy ktoś zacznie ją rozstawiać po kątach albo patrzeć na jej gatunek z góry.
Wypuściła cicho powietrze nosem.
- Przyjmę symbol Pazurów Północy. - oznajmiła z poważną miną, mając przy tym nadzieję, że "symbol stadny" nie oznacza czegoś... bolesnego. Nie znała tutejszej kultury. - Czy mógłbyś osobiście opowiedzieć trochę więcej o stadzie, Pierwotny? Nie można ufać plotkom. - dodała jeszcze. - Moje imię to Bastet. - zakończyła przedstawieniem się, bo wcześniej nie było zbytnio okazji. A skoro już zdecydowała się zrobić ten krok, to warto było podzielić się imionami z... towarzyszami. Dziwnie to brzmiało nawet w jej myślach! Może "znajomymi ze stada"...? Uh oh, też dziwnie.

@Zeus @Mistrz Gry

[Zeus]

Po oprawieniu zwierzyny i poodgryzaniu mięsa że ścięgien byłam już na tyle najedzona, że większa porcja nie wchodziła w rachubę. Mimo wszystko zdecydowałam na kilka kęsów pomniejszych kawałów mięsa, gdyż nie wiadomo kiedy trafi się kolejny raz do tak zacnego posiłku. Po jedzeniu padło ważne pytanie, nad którym zastanawiałam się zanim doszło do słuchu, że jest tutaj jakiś słoń. Czy wiedziałam przed polowaniem, że dołączę do Pazurów Północy? Nie jestem w stanie tego stwierdzić, jednak teraz jestem świadoma swojej decyzji.
- Jestem gotowa nosić wasze barwy, Pradawny. - Powiedziałam zwięźle, modulując swój głos aby brzmiał pozytywnie.
Więcej do dodania nie miałam, najwidoczniej swoimi umiejętnościami rzemieślniczymi i zawziętością stałam się czymś pożądanym w stadzie. Wcale mnie to nie dziwiło. Szczególnie, gdy ktoś będzie chciał ochronić swoje cielsko i zdecyduje się na pancerz.

@Mistrz Gry