Serce Dżungli

[Noir]

Rozjuszyło to czarnucha, nic go tak nie złościło jak widok lwa. Odciski łap wyraźnie wskazywały na duże kocisko. Ślady prowadziły w kierunku spadającej wody, tereny, które nie należały do lamparta. Noir'a nie obchodziło, że intruz coś sobie zerwał, jego bardziej interesował fakt, że ktoś ośmielił się tu stąpać nieproszony. Zastanawiał się przez chwilę czy jest sens ruszyć dalej. Pochylił się by obwąchać wydeptane miejsce, poszlaki były wciąż świeże.
Przeciął ogonem powietrze niczym bicz i ruszył dalej, szukając właściciela śladów.
z/t

[Shanteeroth]

Pamiętała doskonale to miejsce... Serce Dżungli, region w którym przyszła na świat. Szybko jednak sobie przypomniała, iż nie po wspomnienia tutaj przybyła, lecz coś zgoła odmiennego - to właśnie tutaj, pośród drzew, miała swoje źródełko lwiego ogona. Uważnie zaczęła się rozglądać za miejscem, w którym po raz ostatni widziała ową roślinę.
W końcu natrafiła na wyjątkowo znajomy region, co wywołało delikatny zarys uśmiechu na szarawej mordce lwicy. Tuż przed nisko opuszczonym w poszukiwaniach nosem pojawił się pomarańczowy kwiat, kiwający się na długiej cienkiej nóżce. Zgrabnie zerwała jedną uncję, nie chcąc za mocno naruszać źródła. Zresztą mogło jej się przydać jeszcze później, prawda? Schowała ziółko do torby.

/zebrano: 1x lwi ogon ze źródła

[Shanteeroth]

Pora powoli opuszczać tereny dżungli. Ułożyła wszystko ładnie w torbie, po czym ruszyła niespiesznie w stronę obrzeży, by opuścić ten skrawek świata - chociaż prawdopodobnie i tak wkrótce tu powróci. Zawsze wracała.

/zt.

[Silver Hunter]

Silver jak zawsze był spragniony przygód i nie potrafił usiedzieć zbyt długo w jednym miejscu. Mimo że należał do stada lwów, w którym znalazł prawdziwych przyjaciół, często wyprawiał się na samotne wędrówki, bo taka już była jego gepardzia natura. Gdy dowiedział się o pożarach trawiących pobliską dżunglę, postanowił sam zbadać ich przyczynę i odkryć, co też mogło się za tym kryć. Wyruszył więc na kolejną samotną wyprawę. Wszedł do gęstego, tropikalnego lasu, gdzie panowała duchota i wilgoć. Zaczął przedzierać się przez gęste poszycie, zwinnie przeskakując powalone i zmurszałe pnie drzew. Kolczaste krzewy czepiały się jego szarej sierści, lecz on nie zważając na to, brnął dalej w głąb dżungli, aż dotarł do starego, omszałego głazu, wokół którego rosły nocne kwiaty. Przystanął i rozejrzał się wokoło, czujnie węsząc. Do jego nozdrzy doleciał swąd spalenizny. Był już blisko tej części dżungli, która była trawiona przez pożar. Musiał zastanowić się, co czynić dalej, by nie narazić się na niepotrzebne niebezpieczeństwo.

@Mistrz Gry

[Mistrz Gry]

@Silver Hunter czuł zapach dymu. O ile pożary na suchej sawannie nie były niczym wyjątkowym, to ogień w dżungli wydawał się nienaturalny. Niemal nie zdarzało się, żeby pożar wybuchł samoistnie wśród wilgoci tropikalnego lasu. W miejscu gdzie znajdował się teraz gepard było bezpiecznie, ale kto wie co mogło czekać głębiej w zaroślach.
Gepard widział zwierzęta uciekające od ognia. Po niebie przeleciało stado skrzeczących głośno ptaków. Zaraz też Silver usłyszał zbliżające się do niego szybkie kroki. Ktoś pędził w jego kierunku przez zarośla.

[Silver Hunter]

Gepard odskoczył na bok, by nie zostać rozdeptanym przez stado antylop, zebr i bawołów, które właśnie przebiegało przez polanę, rycząc przeraźliwie, wyraźnie spanikowane, podobnie jak lecące w górze ptactwo, które skrzeczało donośnie, przelatując nad uciekającymi w popłochu zwierzętami. Silver zaczął posuwać się ostrożnie wzdłuż gęsto rosnących krzewów. Spanikowane zwierzęta nie zwracały na niego żadnej uwagi, gnając w przeciwnym kierunku i wydając przy tym mnóstwo hałasu przez donośne rżenie i ryczenie. Uciekały tak szybko, jakby faktycznie się za nimi paliło, a gryzący swąd dymu stawał się coraz intensywniejszy i wyraźnie docierał z drugiego końca dżungli, czyli tam, gdzie zmierzał gepard. Wtem usłyszał jakiś szelest w pobliskich zaroślach. Spojrzał w tamtym kierunku, marszcząc brwi. Mimo woli sierść zjeżyła mu się na karku, bo przecież nie wiedział, czego się spodziewać i nie miał gdzie za bardzo odskoczyć w razie napaści, gdyż drogę tarasowały galopujące zwierzęta.

[Mistrz Gry]

@Silver Hunter poczuł uderzenie, po czym padł na ziemię przygnieciony leżącym na nim ciężarem. Po chwili mógł się zorientować, że tym co go przygniata jest lampart.
- Oj, oj, nie chciałem. - lampart odskoczył od Silvera. Widać, że widok geparda go uspokoił. Mógł trafić znacznie gorzej.
- Dokąd idziesz? Tam się pali! - powiedział ostrzegawczo. Lampart obejrzał się za siebie, sprawdzając jak daleko za nimi jest pożar. Na razie mogli być spokojni. Przyjrzał się więc uważnie gepardowi. Nie znał go, musiał być nowy w dżungli.
- Czego tu szukasz? - dopytywał dalej, tym razem bardziej podejrzliwie.

[Silver Hunter]

Gepard wydał z siebie groźny pomruk, kiedy nagle coś rzuciło się na niego całym ciężarem, zwalając go z łap. Już miał zaatakować domniemanego napastnika, kiedy ten odskoczył od niego, tłumacząc, że nie chciał na niego wpaść.
- Uważaj, jak chodzisz, dobra? - zirytowany Silver podniósł się na łapy, popatrzywszy na stojącego obok niego lamparta. - Wiem, że tam się pali, ale chciałem sprawdzić, co jest przyczyną tego pożaru - wyjaśnił mu, ruszając w dalszą wędrówkę, gdyż nie sądził, by nowo poznany osobnik chciał mu pomóc w tym przedsięwzięciu. Zresztą był pewien, że poradzi sobie sam, bez niczyjej pomocy.