Brzeg

[Qatila]

Nie stąd? Zabijesz?
-Och. Szkoda- Lwica lekko uniosła kąciki ust zastanawiając się jakie miała by szanse w walce. Co prawda był to samiec i na starcie powinien mieć przewagę ale czy zabił kiedyś innego lwa? Pewnie jakby to zrobił na jej oczach to dostałby 5 punktów do atrakcyjności
-Spotkałam po drodze kogoś kto opowiadał mi o tych terenach ale liczyłam że będzie tu ktoś kto zna teren lepiej-
Albo uda się go łatwo zabić. Uśmiech Zabić. Prawda?
-Wiesz czyj to teren?-
Wydało się jej że to ważne pytanie. W końcu kto tam lwa wie. Może tereny uzna za swoje, a ona zgrywając słabą laiczkę da mu się zaciągną w krzaki, by potem przegryźć mu ścięgna i bawić się z nim póki jej się nie znudzi lub sam sobie języka nie odgryzie.
Ale trzeba pozbyć się grzywy bo krwi na szyi nie zauważysz
-Czuje się nieco zagubiona w tej okolicy- Czyżby ktoś nauczył się rzucać przynęty? A co jak on nie ma duszy zdrajcy? Przecież to lew, więc to nie możliwe
Qatila stanęła w miarę bezpiecznej odległości, po czym opuściła zad siadając
-Woda dziś ma wyjątko dobry smak- A może gdzieś ktoś do niej się wykrwawiał lub coś w niej zginęło i był to posmak śmierci? Przecież to w polowaniu było najlepsze... No ale utrwalić w wodzie smak uciekającej duszy było nie możliwe więc to pewnie tylko krew. To oznacza zagrożenie spod wody lub łowce idiotę, jednakże jeszcze nie była zainteresowana poszukiwaniem przyczyny

[Nakato]

Zmarszczył brwi. Nie należał do zbytnio rozmownych, a cała ta konwersacja wydawało mu się być... dziwna. I nieco naciągana. Niewarta ruszania jęzorem.
- Źle trafiłaś - odpowiedział, starając się ukryć swoją niechęć do dalszej rozmowy - i nie sądzę, by ktoś zamieszkiwał te tereny, a jeśli jest inaczej, to gospodarz powinien się zabrać za porządne oznakowanie granic. Ta dżungla śmierdzi prędzej małpiszonami niż samczym odorem.
Prychnął cicho pod nosem i przestąpił nerwowo z jednej łapy na drugą. Puścił komentarz o smaku wody koło uszu. Ba, co można w ogóle na to odpowiedzieć? Odnosił wrażenie, jakby ta cała wymuszona rozmowa miała jakiś ukryty cel.
- To idź szukać dalej swojego miejsca na ziemi - odparł znów sucho. - Wybacz, rozmowy ani porady nie są moją mocną stroną.
Innymi słowy przestań się użalać i biegnij dalej, bąknął w myślach Nakato.

[Qatila]

Widzusz nie jest zły. Ale jak takiego dusza smakuje? A jak ma smakować? Miodem? To złe dusze są najlepiej przyprawione. NIE ZABIJAJ! Niewarto. A może jednak?
Głosy chyba nie chciały by skupiła się na rozmowie. Inaczej nie przekrzykiwały by siebie
-Ach, a już myślałam że to ciebie do tego ktoś posłał-
Posłała lwu o dziwo dla niej samej miły i szczery uśmiech
-Widzę właśnie że nie masz do tego talentu ale może pokażesz jakiś azymut gdzie skierować się? Znaczy widziałeś tu jeszcze kogoś?-
Fajne oczy chcesz? Zostaw przydadzą mu się jeszcze
Lwica uważnie przyglądała się pyskowi lwa i niespodziewanie nawet dla siebie przedstawiła się
-A jak by kiedyś zdarzyło nam się spotkać to możesz wołać na mnie Qatila.-

[Mistrz Gry]

Powietrze w Dżungli było gorące i czuło się lekki zapach dymu. @Nakato i @Qatila mogli zauważyć, że w okolicy jest dziwnie spokojnie. Można by się spodziewać, że dżungla będzie pełna zwierząt różnych gatunków. Tymczasem jedynym dźwiękiem jaki słyszeli był szum wodospadu. Nawet ptaki milczały, o ile jakiekolwiek znajdowały się w pobliżu.
Wtem Qatila poczuła powiew chłodnego wiatru, tak niespodziewanego w parnej dżungli. Zamiast ulgi od upału wywołał on nieprzyjemną gęsią skórkę. Szamanka poczuła czyjąś obecność, chociaż wiedziała, że nie chodziło o nikogo żywego. Znała to uczucie - w pobliżu znajdował się duch.

[Nakato]

Odpowiedź Quatili nieco go uspokoiła. Tylko część spotkanych zwierząt akceptowała jego skrytość, ba, niektórzy widzieli w tym słabość lub argument do drwin. Dziwnym trafem w większości przypadków były to bandy podrostków, które dopiero co wyfrunęły spod opiekuńczych skrzydeł matek. "Dziwnym trafem" szybko pod nie wracały. Z ranami na dupie. Albo na pysku.
Pokręcił przecząco łbem.
- Przemykam się między granicami, całe szczęście nie udało mi się jeszcze nikogo napotkać. Prócz ciebie, oczywiście - poprawił się szybko. - Mów mi Nakato.
Mimo wszystko był dość spięty rozmową, stąd też nie mógł zauważyć ciszy, która wokół nich zapanowała, a już z pewnością nie odczuł obecności niematerialnego bytu. Był przecież tylko zwykłym, szarym lwem.

[Qatila]

-Duszek!-
Nagle ucieszyła się się lwica i spojrzała w stronę skąd powiało chłodem.
Czy to dla mnie?
-Raczej nie szczęście. Nie napotykając nikogo można jednak zajść za daleko w głąb czyiś terenów lub na teren polowań. A gdy wiesz że w okolicy jest duch to możesz myśleć że kogoś u zabito-
Powiesz mu bo będzie miał cię za wariatkę. A szaman nie powinien taki być? Na pewno nie z taką ilością krwi na łapach. Czy to źle? to pozwala jej nas słyszeć
Lwica nastawiała uszu, może gość który za bycie już martwym ma +10 do atrakcyjności, wyjdzie z ukrycia
-Jestem szamanem i wyczuwam ducha @Nakato, jeszcze nie wiem czego ale może się czegoś dowiemy-
Pamiętasz że nie możesz go przywiązać do siebie? Jeszcze nie jesteśmy legion

[Mistrz Gry]

Duch przez chwilę przyglądał się dwójce lwów, zastanawiając się, czy ktoś jest w stanie wyczuć jego obecność. Reakcja Qatila'i uświadomiła mu, że ma do czynienia z szamanką. To oraz mroczne obecności gnieżdżące się w jej głowie, które dostrzegł po chwili. Słyszał jak rozmawiają między sobą i szybko doszedł do wniosku, że wolałby się do nich nie zbliżać. Nie znalazł jednak w pobliżu innego szamana, więc była to jego jedyna szansa.
- Słyszysz mnie? - zapytał. Oczom Qatil'i ukazał się duch mandryla. Pochylone plecy oraz szare kosmyki w futrze wskazywały na to, że liczył on sobie wiele lat przed śmiercią.
Zdał sobie sprawę, że tylko lwica go widzi. Lew o rudej grzywie chyba go nie widział.

@Nakato @Qatila

[Nakato]

Podniósł uszyska w zdziwieniu, a kiedy chłodny powiew zmierzwił mu grzywę, cofnął się w chwili zaskoczenia. Nigdy nie miał do czynienia z duchami, chyba nawet nie bardzo wierzył w ich istnienie. Jego ojciec z resztą surowo karał za wspomnienie o Wielkich Władcach. Być może nie chciał w ich uwierzyć, bojąc się słusznej kary za swe występki?
Zawiesił spojrzenie na Qatili. Na jego pysku malowało się zaciekawienie i jakby... wesołość? Ale nie taka prześmiewcza wesołość, tylko... taka radość. Czysta, niepohamowana radość. Dawno nie widział tak czystych emocji i entuzjazmu, jakie lwica przejawiała w tym momencie. Powiew wiatru - a może rzeczywiście obecność ducha? - jakby tchnął w nią życie.
- Nikogo nie widzę, Qatilo - rozejrzał się na boki, żeby jeszcze raz upewnić się, że byli tu sami. - Jesteś pewna, że mamy towarzystwo?

[Qatila]

Ślepota! Nie każdy widzi ale może. Naczynie pamiętasz rytuał? Jak go zrobisz to zobaczy. Ale po co? Co z nami? Co jak zobacz? To jej umysł niech decyduje
-Jest rytuał który pozwoli ci zobaczyć ducha.-
Lwica patrzyła na przednie kończyny małpy i lekko się uśmiechnęła. Przeciwstawne kciuki? Ach gdyby i ona miała takie, mogła by chwycić kogoś za szyje i miażdżyć krtań zamiast tak po prostu całą masą na kogoś naprzeć po powaleniu go na ziemie. Było by zabawniej.
-O ile się nie boisz @Nakato. Wszak nie gwarantuje że od razu poznasz co realne, a co jest duchem-
Potem odezwała się do ducha
-Tak słyszymy cię, a przynajmniej...- Uśmiechnęła się dotykając swej piersi
Mała małpka czegoś chce?

[Mistrz Gry]

Słowa rudego lwa potwierdziły przypuszczenia ducha - widziała go tylko długowłosa lwica. Oraz otaczające ją duchy, których jednak wolałby nie napotkać.
- Nie musicie się mnie bać. - powiedział duch, wyciągając przed siebie ręce. Mandryl spoglądał to na lwa to na lwicę. Miał nadzieję, że nie przeszkodził im w niczym. Wolałby nie podpaść tej szamance.
- Chcę waszej pomocy. - odpowiedział głosowi, który towarzyszył szamance.

@Nakato @Qatila