Siła to nie wszystko (trening zręczności(+2), Tib i Jasir)( zakończone, udane)

[Jasir]

Tib leżał na Jasirze, ale czarnogrzywy zachował jeszcze dość dużą swobodę ruchu. Nie czekał na to, aby generał zwiększył swój nacisk, dlatego zerwał się i szybkim ruchem całą siłą uderzył na prawą stronę przeciwnika, próbując go zrzucić z siebie i zwalić na bok, na ziemie, pomagając sobie także łapami i nogami. Z prawej strony wyrywał się całym ciałem i napierał na brązowogrzywego, a z lewej kręcił się i próbował wyślizgnąć się z jego łap. Nie musiał być siłaczem, żeby odniosło to zamierzony skutek. Wystarczyło, że niespodziewanie przerzucił siłę na jedną stronę i zyskał chwilową możliwość, by się wyrwać. Pod jego naporem łapa przeciwnika odsunęła się, nie przyciskała już Jasira do ziemi, a Tib w końcu przewalił się na bok. Przeturlał się i był już wolny.
- Siła to nie wszystko! - dokończył. W tym wypadku również nie chciał tracić czasu i skoczył na Tiba licząc na jego nieprzygotowanie do odparcia ataku.

[Tib]

Upojony swoimi sukcesami generał na moment stracił czujność i właśnie te kilka sekund wykorzystał Jasir by wyrwać się mu. Tib wylądował na ziemi, jednak nim jego przeciwnik zdążył wzbić się w powietrze generał już jako tako doszedł do siebie. Co prawda nie zdążył stanąć na czterech łapach, ale za to wyprowadził potężne uderzenie prawą łapą w miejsce gdzie lata moment miał znaleźć się pysk Jasira.
-Oczywiście, ale w walce w zwarciu jest cholernie przydatna- odciął się czarnogrzywemu.

[Jasir]

Jasir wyskoczył na przeciwnika, pewny że wpadając na niego szybko, uda mu się swoją siłą (a nie był też wcale taki słaby) powalić go i unieruchomić, choć bardziej liczył na przyłożenie się do gardła na znak, że ten krótki pojedynek dobiegł już końca. Oczywiście wszystko odbywało się bez pazurów i niepotrzebnego nabijania sobie guzów - były to tylko ćwiczenia, taka forma zabawy.
Jednak Jasir nie policzył się z tym, że Tib także zastosował uderzenie, które miało odeprzeć jego atak.
Generał w tym czasie nie zdążył wstać na wszystkie cztery łapy, a i jego uderzenie nie było najdokładniejsze, ale poza tym Jasir nie kierował się przede wszystkim w okolice głowy przeciwnika i nie podstawił za bardzo też swojej, więc brązowogrzywy uderzył go tylko w bok, gdzieś w okolicach barków, co niewiele ruszyło Jasira. On wylądował na plecach przeciwnika, żeby Tib nie mógł dosięgnąć go łapą (musiałby się obrócić) i szybko położył swoje łapy na jego gardle. Tylnymi kończynami przyciskał przeciwnika, żeby nie mógł albo wstać, albo obrócić się, by go dorwać.
- Masz rację. To wszystko to prawda, wszystko się wykorzystuje. - przyznał generałowi. - Uczymy się nawzajem od siebie, żeby nauczyć się wykorzystywać różne rzeczy.
Jasir nagle odsunął się od niego i przeszedł kilka kroków dalej, gotowy pokazać mu coś nowego.
- Do ciebie też chętnie zapisałbym się na szkolenie. Ale wróćmy do naszego treningu.

[Tib]

Na początku Tib nieco stracił panowanie nad sytuacją a kiedy już się ogarnął, to okazało się, że ma Jasira na grzbiecie. Tib już zamierzał wykonać kontrolowaną przewrotkę by zrzucić z siebie napastnika, jednak nim zabrał się za realizację swojego postanowienia czarnogrzywy zeskoczył z jego grzbietu i już stał za jego plecami. Brązowogrzywy podniósł się z ziemi tak szybko jak tylko potrafił i stanął naprzeciwko Jasira.
-Jasne, w końcu wypadałby, żebym jakoś ci się zrewanżował synu- odparł po czym na powrót przyjął postawę bojową.
-W takim razie zaskocz mnie- rzucił i skupił swój wzrok na czarnogrzywym. nIech to on wykona pierwszy ruch.

[Jasir]

//chciałem ci już Zafirem napisać xD

Jasir w odpowiedzi uśmiechnął się tylko krótko jednym kącikiem ust. Po chwili zaczął pzedstawiać uczniowi kolejne ćwiczenie, które miałoby poprawić jego umiejętności, przede wszystkim równowagę, zwinność i szybkość. Przynajmniej w teorii. Miał go zaskoczyć, innego zamiaru nie miał.
- W kolejnym ćwiczeniu nie walka będzie ważna, ale osiągnięcie i dotrwanie do celu. - powiedział w skupieniu, jakby wypatrując czegoś w powietrzu. Po chwili nagle zerwał się - Padnij! - padł na ziemie, nisko ugiął kolana, głowę i tułów trzymał przy ziemi.
- Następnym zadaniem będzie polowanie na motylki. To też jest przydatne zajęcie. Musisz złapać tego białego motyla - wskazał na niego łapą, był on w miarę widoczny, jego bardzo bardzo wyróżniała się od otoczenia. - a ja będę ci w tym przeszkadzał w odpowiednim momencie. Nie ja jestem celem. Ale ten piękny okaz. Pamiętaj to i zaczynaj. - czekał. Spodziewał się, że pewnie najpierw wyskoczy w stronę fruwającego owada. Ciekawe, czy będzie w stanie łatwo znieść i jakoś przejść te ćwiczenie. Motylek leciał sobie niejednostronnie, to na jedną, to na drugą, w tamtej chwili leciał bardzo nisko, na mniej niż metr i łatwo byłoby go dopaść.

[Tib]

//no cóż, zdarza się xD


Na pierwsze słowa Jasira Tib jedynie skinął łeb, jednak, gdy czarnogrzywy krzyknął: „padnij”, zadziałał automat i kanclerz odruchowo rzucił się na ziemię. Chwilę później, rozejrzał się po okolicy jednocześnie zdając sobie sprawę, że był to fałszywy alarm.
-Ty śmieszku…- przeszło mu przez myśl, po czym dźwignął swoje cielsko ku górze.
-A więc teraz będzie łapać motylki? No proszę jak uroczo- powiedział uśmiechając się przy tym wesoło.
W pierwszej chwili Tib bał się, że będzie to zwykła pogoń za motylami, ale na szczęście brązowogrzywy zapewnił go, że będzie mu w tym przeszkadzać. Zapowiadała się niezła zabawa.
-Alles klar- odparł, po czym spokojnym krokiem ruszył w kierunku owada. Wbrew oczekiwaniom Jasira, Tib nie rzucił się od razu na swoją ofiarę. Wpierw zamierzał dobrze mu się przyjrzeć i poczekać aż ten znajdzie się w dogodnym miejscu. Co chwilę zerkał również w kierunku Jasira, czy ten aby nie zamierza mu przeszkodzić.

[Jasir]

Skoro generał zrozumiał reguły gry, można było już zacząć. Nie były one całkowicie jasno wyłożone dla Jasira. Po prostu nie dopuści do tego, aby ta gra była za łatwa. Ale ważniejsze było dla niego, bardziej niż wchodzenie mu za każdym razem w drogę, zobaczyć co towarzysz zrobi, jak się będzie spisywał. Nie można też było podejść do motyla ot tak, jednak jak na razie spisywał się znakomicie. Był rozważny, więc teraz czarnogrzywy wypróbuje jego rozwagę. Podszedł do niego równie powoli i cierpliwie jak generał podchodził do motylka. Zaczaił się na niego z boku. Jedak to on ma wykonać pierwszy ruch. Motylek jeszcze przez pewien czas latał sobie chaotycznie, bujając się na prawo i lewo, nadal nisko przy ziemi. Trochę się od niego oddalał. Jeżeli się nie ruszy, motyl oddali się jeszcze dalej, na taką odległość, że nie będzie mógł go złapać. Jasir z kolei mógłby uderzyć w niego i trochę go odrzucić, co udaremniłoby jego skok i uratowało życie robaczka. Oprócz rozwagi i cierpliwości to szczęście oraz zręczność mogą być tu kluczem.

[Tib]

Widząc, że motyl nie ma najmniejszego zamiaru nigdzie przysiąść, Tib postanowił nieco zmienić swoją taktykę. Przyśpieszył nieco, by poruszać się nieco szybciej od lecącego motyla, bo po dłuższej chwili móc go wyprzedzić a następnie przeciąć przewidywaną trasę jego lotu. Kanclerz liczył, że owad sam ustawi się w odpowiednim miejscu i wystarczy, ze on sam tylko w miarę celnie machnie łapą.

[Jasir]

Tib zaczął stawać na drodzę motylowi, tak aby wymusić na nim zatrzymanie się na pewien moment. Jasir musiał przyznać, że całkiem nieźle to obmyślił. Czarnogrzywy podążał za nim, ale trzymał się od niego na pewną odległość, tak by nie spłoszyć mu ofiary. Piękny okaz pewnie pomyślał sobie, że jeśli przysiądzie na kwiatku i nie będzie się ruszał, to może duży go nie zauważy i zostawi go w spokoju. Okaże się, czy owad dobrze myślał. Tib miał szansę, tyle że musiał powoli i ostrożnie zbliżyć się do motyla. Trzeba mieć też na uwadze to, że jeśli podejdzie zbyt blisko, skrzydlaty przyjaciel może znów odlecieć. Nadal jest dość płochliwy. W takim wypadku z odległości półtora metra powinien już wyskoczyć. Tutaj liczyła się cierpliwość i umiejętność cichego podkradania się.

[Tib]

I w końcu nadażyła się okazja. Owad postanowił sobie przysiąść i brązowogrzywy nie zamierzal przepuścić takiej okazji i zaczął najostrożniej jak tylko umiał zbliżać się w jego stronę. Tib nie zamierzał rzucać się na motylka po prostu kontynuował powolne zbliżanie się. Lew zamierzał zbliżyć się do rośliny, na której przysiadł owad i pardzo powolnymi ruchami spróbować go złapać pomiędzy łapy. Jeżeli wszystko pójdzie zgodnie z planem, to być może owadowi nie stanie się wieksza krzywda.
Oczywiście w tym wszystkim, Tib całkowicie zlekceważył obecnośc Jasira i nieświadomy tego zagrożenia w skupieniu realizował swój plan.