Zajęcze pole

[Athastan]

Sprawców pojawienia się tajemniczych jajopodobnych obiektów nie udało się na razie odnaleźć, miał jednak jeszcze jeden trop do sprawdzenia - polanę nawiedzoną przez chordę równie niepasujących do okolicznej fauny zajęczaków. Co prawda te akurat nie mogły nieść ze sobą jakiegoś większego niebezbieczeństwa, ale i tak wypadało się nimi zaineresować.
Gdy jednak pojawił się już na polanie, to co ujrzał przerosło jego najśmielsze oczekiwania. Króliki były bowiem praktycznie wszędzie, a do tego odbijały się od ziemi na podobieństwo futrzastych, kauczukowych piłek.
- Co się tu na wy... - skierował pytanie w stronę Datury, chcąc uzyskać chociaż jakiś ogólny obraz tego co się tu dzieje, jednak dalszy ciąg wypowiedzi przerwało uderzenie czegoś puszystego.

[Mistrz Gry]

Tym czasem w odległym kącie polany, gdzieś w olbrzymiej podziemnej komorze będącej częścią kompleksu NORY, zwołano zebranie mające rozważyć problem w postaci pojawiających się na powierzchni przerośniętych kotów.
Tam też jeden z dowódców, major Angora stwierdził że nadszedł czas bycia nieco mniej milusim, choć oczywiście wciąż jak najbardziej puszystym.
Wystąpł na środek forum i wodząc twardym spojrzeniem wielkich czarnych oczu po otaczającej go rzeszy sterczących uszu i marszczących się nosów zaczął obiaśniać zgromadzonym swój plan:
- Bracia, siostry, wujowie, ciotki, stryjkowie, stryjenki,kuzyni, kuzynki i cała reszta krewniaków! W obliczu nowego zagrożenie jesteśmy zmuszeni działać! A oto jak zrobimy...

[Bjørn]

Zajączki, zajączki wszędzie! Male puchate kicaje na widok których dorosły lew trzęsie się na całym ciele. A przynajmniej tak było z nim, bynajmniej nie ze strachu, a z ekscytacji. Chciał je ganiać, jak mały lwiak nie dorosły facet, instynkty jak najbardziej mordercze powodowały białym. Pragnął je wyściskać na śmierć, wiec zaraz gdy tylko w polu widzenia pojawił się właściciel omyka zakradał się, a potem galopował za nim, aż ten nie umykał mu w norce.
- Psia kość.. - Ale to jeszcze nic straconego, upoluje ich kilka, dla cennego miękkiego futerka, wartego wiele, przynajmniej dla niego. Bo kto by nie chciał posłania z takich skórek?

[Narie]

Narie pokręciła przecząco głowę.
- Nie mam pojęcia. Może jakaś klątwa?
Datura zdecydowanie znała się na takich rzeczach lepiej niż ona. Może na to są jakieś zioła?

[Datura]

Klątwa była prawdopodobną opcją. Tylko dlaczego jakiś szaman na tyle zdolny, żeby rzucić tak potężną klątwę zamiast kogoś zabić, otruć lub chociaż poważnie poturbować wywołuje deszcz słodkich króliczków? Chyba, że ich słodycz miała zamaskować mordercze przeznaczenie... Wykonała szybki unik, by nie zostać trafiona puchatym kicającym pociskiem.
- Może zabijają swoją uroczością? - wyszeptała śmiertelnie poważnym tonem.

[Athastan]

Królik który przed chwilą trzasnął go w pysk odbił się znów od ziemi i pokicał dalej jak gdyby nigdy nic, jemu zaś pozostało jedynie doczyszczenie się z włażących mu chwilowo do oka kłaków, które pozostały po tym bliskim spodkaniu trzeciego stopnia, a które chwilowo właziły mu do oka. Będzie musiał zacząć uchylać się przed tymi puchatymi pociskami.
Zaś klątwa? Może i tak, choć z równym powodzeniem mogła być to nowa broń biologiczna o zasięgu strategicznym, oddziałująca poprzez zmianę klimatu.
- Nie wiem, nie spotkałem się jeszcze z zejściem śmiertelnym wywołanym przez ujrzenie nadmiaru słodyczy. Bardziej stawiałbym na działanie innego mechanizmu - będą się tutaj namnarzać i paść, aż wyjedzą całą roślinność i spowodują całkowite spustynnienie terenu. - pokiwał poważnie łbem. Zaiste, straszliwy musiał być umysł stojący za stworzeniem tak niszczycielskiego narzędzia.

[Mistrz Gry]

Obserwator złożył kolejny raport i umykał w podskokach z sali panowania taktycznego, a urocza sztabowa o pięknym, szarym futerku kończyła właśnie oznaczać na mapie polany pozycje kolejnych obiektów, symbolizowanych przez fragmenty korzonków różnych warzyw.
Marchew, pietruszka i seler - dla młodocianych, rzodkiew dla fioletowookiej, seler dla krótkowłosego - wszystkie były już na miejscu. Tylko ostatni cel, oznaczony białym burakiem nie chciał stać spokojnie i odpowiedziałna za widok taktyczny sierżant Karotka przesuwała go po całej mapie w miarę kolejnych aktualizacji raportów.
Major rzucił jeszcze raz okiem na stół i umieszczone na nim wskaźniki a następnie odwrócił się do swojego adiutanta.
- Kapralu Miękka Łapka, jaki jest stan brygad inżynieryjnych? - zapytał twardym głosem.
- Na pozycjach i gotowe do akcji, sir! - padła natychmiast odpowiedź.
- Znakomicie. A więc niedługo zaczynamy... - stwierdził major, po czym zaczął ze swego miejsca nadzorować ostatnie fazy przygotowania.

[Lyarra]

Gdy uszaste stworzenia zaczęły uciekać, Lyarra wyskoczyła z traw i pognała za nimi. Dziwne istoty okazały się jednak szybsze, niż z początku jej się wydawało, i nim zdążyła któregoś dorwać, już zniknęły w norze. Wymamrotała pod nosem kilka nie do końca cenzuralnych słów, jednocześnie obchodząc dziurę w ziemi.
- Myślisz, że można by zrobić podkop? - zwróciła się do Bjorna, najwyraźniej równie niezadowolonego z obrotu spraw.

[Narie]

Główka księżniczki pracowała szybko, gdy próbowała zrozumieć owo dziwne zajście.
- A może to tajni zabójcy? Mają wyglądać uroczo i bezbronne, żeby nikt ich nie podejrzewał, a jak tylko za bardzo się zbliżysz to nagle skaczą na ciebie i wgryzają się w szyję? - Wydawało się to bardziej prawdopodobną teorią niż zabijanie słodyczą, ale kto wie? Każda z tych trzech teorii wskazywała jasno na jedno - osoba odpowiedzialna za ten wybryk natury musi mieć nie po kolei w głowie.
- Może by tak jednego złapać i przepytać?

[Datura]

Teoria Narie podobała się jej. Broń idealna, milusia i puchata żeby nikt niczego się nie spodziewał, a jednocześnie okrutnie mordercza. Uśmiechnęła się od ucha do ucha, chętnie korzystałaby z takiej broni.
- Możliwe, widziałaś te ich zęby? Myślę, że mogłyby przegryźć tętnicę. - skupiła wzrok na jednym z zajęcy.
- Dobry pomysł. Odwróć jego uwagę, a ja spróbuję go dorwać. - pochyliła się nisko nad ziemią, obierając na cel jednego z króliczków.