Podnóże

[Ventruma]

-Hej! Wróciłam! O raju!-Powiedziała mocno zdyszana.- Prawie, by tam mnie pozabijali!- Powiedziała ciągle dysząc.- Musimy ratować tego lwa!- Powiedziała do Kanclerza

[Nilima]

Trochę dziwna sytuacja, najpierw rozmawiał z młodą lwicą, chyba nieco starszą od szarej, jednakże ta szybko wybiegła, dzięki czemu mogła przynajmniej spokojnie porozmawiać z wujkiem, choć kto wie ile tego czasu będzie miała. -Chcę cię o coś prosić...- no i jak już liczyła na spokojną rozmowę, chciała bowiem zmienić coś w swoim życiu, no i oczywiście zaznaczyć mu że ciotka Datura chyba nie jest na najlepszej pozycji jeśli chodziło o stadną hierarchię, niestety ta lwica wróciła i to siejąc panikę. -Uspokój się, jakiego lwa. Co się stało.- rzuciła do Ven, starając się ją nieco opanować, nie mogli lecieć w nieznane, musiała choć trochę opisać sytuację.

[Datura]

Uśmiechała się pod nosem, słuchając wywodów Nilimy. Ach, mała urocza kuleczka, która złapanie zająca uważała za wyczyn godny prawdziwego stadnego wojownika. Nigdy nie twierdziła, że zachowuje się jak dorosła, więc tę uwagę zignorowała. Zresztą i tak nie miała jak odpowiedzieć Nil, która już odwróciła się na pięcie i poszła do kanclerza. Skoro Tib miał już czas, mogła zwrócić się do niego ze swoją sprawą.
- Rośnie z niej mała wojowniczka. Ma szansę wyrosnąć na nawet bardziej wredną ode mnie. A to na prawdę coś znaczy. - rzekła z rozbawieniem do Mjuviego.
- Chodźmy do kanclerza. - powiedziała.
- Dołącz do nas, kiedy już skończysz robić... cokolwiek tam robisz. - zwróciła się do Mjingi. Miała lekkie opory przed zostawianiem jej samej, w końcu mogła być niepoczytalna, ale Mjuvi wystarczająco się już naczekał. Ruszyła do przodu, prowadząc go do kanclerza. W międzyczasie wypatrzyła Nabo i posłała mu znaczące spojrzenie. Miała nadzieję, że zrozumie.
- Szefie, przyprowadzam panu nowego rekruta. Znalazłam go przy Wodopoju. - rzekła do Tiba. Spojrzała tylko na zadyszaną Ventrumę. Nie słysząc jej wcześniejszych słów, wyglądała jakby się zwyczajnie zmęczyła w czasie zabawy.
- Mam też sprawę. Proszę o pozwolenie na wyjście na kolejny patrol. Na Pustkowiu można znaleźć węgiel, który przyda się jako odtrutka, kiedy wokół grasują truciciele krokodyli. I chciałabym... zabrać ze sobą Nabo. - dodała, zastanawiając się jaki efekt wywołają te słowa. Wzajemna niechęć między nią a rudym szamanem była dobrze znana kanclerzowi.

[Nabo]

-Tia, Tib jest powszechnie znany z posiadania zakutego łba ale Athastana nigdy nie brałem za tępaka…może rzeczywiście mają jakiś plan?- powiedział spoglądając na znajdującego się na Skale krótkogrzywego. Oczywiście Nabo powinien wiedzieć jakie prawo będzie obowiązywać w Królestwie Lwiej Ziemi, jednak był wtedy zbyt pijany by cokolwiek zapamiętać.
-Nie tylko ty jedna- odparł, po czym poklepał się po swoim dość pokaźnym brzuszysku.
-Mam nadzieję, że to nie jest cześć ich nowego programu, że od teraz zamiast mięsa będą nas karmić podniosłymi formułkami- zażartował. Chociaż była dość małomówna to Nabo nawet polubił Alf i z chęcią zaprosiłby ja na jedną ze swoich popijaw. Rudy miał dziwne wrażenie, że po jego specyfiku hienowata stałaby się nieco bardziej rozmowna.
-Niestety nie- odparł kręcąc przy tym łbem. Czyżby grubas(Tib) sprowadzał tutaj kolejne stado hien? Może w takim razie powinni zmienić nazwę na Królestwo Hieniej Ziemi?
Kiedy kończył myśl minęła ich Datura i widząc jej spojrzenie Nabo w mig załapał o co chodzi. W końcu dość niedawno o tym gadali.
-Wybacz, ale obowiązki mnie wzywają- powiedział, po czym posłał Alfajiri delikatne skinienie łbem.
-Baw się dobrze czy coś w ten deseń- dorzucił wesoło a następnie udał się za szamanką.
Dał Daturze mówić, gdyż sam nie miał najmniejszej ochoty na rozmowę z Tibem.
-Jakby co możemy nie wrócić na noc- dodał po słowach Datury, jednocześnie posyłając lwicy oczko, w sposób żeby wszyscy w pobliżu mogli je bez problemu dostrzec.

[Tib]

No i Ven w końcu się odnalazła, jednak nim Tib zdążył cokolwiek powiedzieć, ta wyjechała z tekstem po którym szeroki uśmiech na obliczu kanclerza momentalnie zniknął.
-Nil ma rację- odparł, jednocześnie spoglądając na córkę Thanatosa z uznaniem- odetchnij i opowiedz nam dokładnie co się stało- powiedział spokojnym tonem przyglądając się uważnie Ven. Nie mogło to być zbyt daleko, skoro zniknęła dosłownie na chwilę.
Kiedy zbliżył się do nich Datura, brązowogrzywy zdobył się na uśmiech, po czym wysłuchał słów szamanki.
-Doskonale moja droga- pochwalił ją a następnie przeniósł wzrok na potencjalnego rekruta.
-Dobry pomysł, w sumie to miałem ciebie o to poprosić, ale przez to całe zamieszanie jakoś wypadło mi to z głowy- odparł a na wzmiankę o Nabo jego uśmiech wyraźnie się skurczył.
-Jasne tylko uważajcie na siebie- dodał i już miał ponownie zwrócić się w stronę Ven gdy nagle Nabo postanowił zabrać głos.
-Z twoją tuszą to nic dziwnego, że możesz nie zdążyć przed zachodem słońca a nocą byłbyś łakomym kąskiem dla drapieżników- odparł, jednocześnie posyłając rudemu złośliwy uśmiech a następnie zwrócił się do Ven.
-To co się dokładnie wydarzyło?-

[Mjuvi]

Samiec spoglądał się na siejącą panikę młodą lwicę, która coś mówiła o jakimś ratunku dla nieznanego im samca. Przymrużył ślepia siedząc spokojnie, wtedy usłyszał słowa Datury która wspomniała o nim jako rekrucie. Obdarował przyjaznym wzrokiem Kanclerza, a potem zaczynał uważnie słuchać dyszącej lwicy. No robiło się nie co dziwnie. Po chwili obserwował lwiątko, które próbowało wejść na Lwią Skałę. Nosz cholera gdzie rodzic, że nie może dopilnować swoich młodych, westchnął cicho na ciekawskie lwiątko. Na chwilę wstanął idąc za brązowym samczykiem. Na to wygląda, że ten gwardzista nie umie chyba pilnować młodych. Mjuvi ruszył w kierunku Malahira.
- Witaj Malahir, zauważyłem że zaciekawiła Ciebie Lwia Skała? - spytał się przyjaznie do lwiątka. No to miejsce było faktycznie widowiskowe i majestatyczne.
- Z drugiej strony nie oddalaj się za bardzo, bo twoja mama będzie martwiła o Ciebie - rzekł krótko do malca. Spokojnie pilnował malca, żeby nie szedł za daleko, bo to naprawdę jest niebezpieczne. Ogółem lubi lwiątka, jednakże nie myślał jeszcze o byciu ojcem ale może kiedyś. Po chwili wziął młodego Malahira i położył go bliżej Tiba i zgromadzonych żeby był bezpieczny w końcu.

[Malahir]

Już miał nadzieję, że jego plan się powiódł, kiedy na jego drodze stanął jakiś lew, który w dodatku się do niego odezwał. Samczyk zatrzymał się gwałtownie i zadarł łebek, by móc się przyjrzeć mu z zainteresowaniem. Przekrzywił nieco głowę. Nie tylko nie pamiętał, żeby kiedykolwiek go spotkał, lecz również nigdy wcześniej nie widział osobnika o takim umaszczeniu. Przez chwilę wpatrywał się w nieznajomego ze zdziwieniem, zastanawiając się, skąd tak właściwie zna jego imię. Lecz, jako, że był nadal jedynie małym lwiątkiem, nie myślał nad tym zbyt długo.
- Tak! Z góry musi być całkiem fajny widok! - potwierdził wesoło. Uśmiech jednak szybko zniknął mu z pyszczka, kiedy usłyszał kolejne słowa samca. Jęknął. - Ale Jasmin i Zafir też sobie gdzieś poszli! - zaprotestował. Gdy samiec go podniósł, wydał z siebie coś na wzór dziecięcego warknięcia i powierzgał chwilę łapkami w powietrzu, ale niewiele więcej mógł zrobić. Koniec końców wylądował znów bliżej zgromadzenia. Rozejrzał się dookoła z naburmuszoną minką, po czym postanowił wyładować złość na jakiejś leżącej w trawie gałęzi. Skoczył na nią, przytrzymując łapkami i zaczął zawzięcie podgryzać.

[Datura]

Miała przez chwilę nieodpartą chęć wyrwania Nabo kilka tych rudych kłaków, ale musiała zachować przykrywkę.
- Zgadza się, może nam się trochę.. przedłużyć. Mam tylko nadzieję, że co dziesięć kroków nie będzie sobie robił przerw na drugie, trzecie i dwunaste śniadanie. - rzekła z zaciśniętymi zębami, siląc się na uśmiech. Spojrzała ostro na Nabo, sugerując tym samym co się stanie, jeśli jeszcze raz powie coś głupiego.
- Będziemy na siebie uważać. Postaram się, żebyśmy oboje wrócili w jednym kawałku. - odpowiedziała Tibowi, zerkając czy Nabo znowu czegoś nie odwala.
- W drogę. - rzekła do szamana, opuszczając pospiesznie zgromadzenie.

ZT

[Nabo]

Czując na sobie ostre spojrzenie szamanki Nabo momentalnie spoważniał i na chwilę się uspokoił. W oczach czaiło się zło gorsze od tego co ja opętało. Ripostę Tiba zniósł z pokorą jednak, gdy tylko Kanclerz zwrócił się w kierunku Ven, szaman za pomocą łap posłał w jego kierunku wulgarny gest, a następnie odwrócił się i ruszył za Daturą.
-Jasne, ruszajmy- odparł, po czym zespaślaczył spod Lwiej Skały.

z/t

[Mjuvi]

Mjuvi na dobrą sprawę nie wiedział czemu nazwał tak lwiątko ah możliwe, że usłyszał z tłumu rozmowę jasnej lwicy z właśnie z nim dlatego zajerestrował owe jego imię. Cały czas pilnował lwiątko, że nie oddalało się, jednakże nie spuszczał wzroku z innych zgromadzonych tu lwów.