Jaskinia kanclerza

[Thanatos]

Thanatos wracał z sawanny oddalonej na zachód od terenów Lwiej Ziemi. Pomyślał, że już długo nie widział Tiba, więc miał nadzieję, że spotka go w jego jaskini. Wszedł pewnym krokiem do jaskini i zderzył się łbem o jakąś ciemną lwicę. Otrząsnął się. - Oj przpepra....co tu się... - Popatrzył za lwice i dojrzał jakiegoś lwa, Ven, Ree oraz oczywiście Daturkę. Na chwilę się zwiesił. - ....co się tutaj dzieję? Co to za lew i lwica? - Spytał patrząc na zmianę na Ven i Daturę.

[Datura]

Than nie zderzył się wcale z ciemną lwicą, a z Daturą która jak napisano w postach wyżej blokowała wyjście z jaskini. Nie mógł więc wejść do środka, chyba że chce wołać MG żeby sprawdził jak mu poszło taranowanie Datury. Jak widać samiec był na tyle zamyślony, że tego nie zauważył.
- Nic się nie dzieje, babskie ploteczki. A to mój pacjent, który potrzebuje odpoczynku. Jeśli nie masz co robić, to poszukaj swojej córki, bo poszła do lasu i zaginęła. - powiedziała do Thana, jasno dając mu do zrozumienia, że jego obecność jest niepożądana.

[Gvalch'ca]

Klapnęła na posadzce, gdy Datura i Ventruma zagrodziły jej drogę. Pierwsza świadomie, druga niekoniecznie.
- Fizycznie nie, gorzej z psychiką. - sapnęła przez nozdrza.
- Najpierw miałam zostać, by sobie z tobą pogaworzyć. Później, by czekać aż ten palant wyzdrowieje, a teraz wyjeżdżasz z Tibem. Zdecyduj się w końcu na jedną wersję. - żachnęła się, mając powoli dosyć jej niezdecydowania połączonego z szachrajskimi gierkami. Na dłuższą metę to było naprawdę irytujące. Ku uciesze rozmówczyni.
- To niech któraś po niego pośle. Kanclerz przecież nie wie, gdzie akurat jestem. Pewnie ma i tak tuzin innych spraw na głowie. - jak to kanclerz. Chyba kremowa nie sądziła, że będą tu czekać na niego do usranej śmierci, aż łaskawie zajrzy do własnego leża? I nie brała Falki za tak niedomyślną, żeby w końcu tego nie zaproponowała?

[Thanatos]

/zt

[Ventruma]

Warknęła wychylając się z za Datury gdy Uhari stwierdził, że się go boi. Ona się boi? To on się powinien bać! Datura powiedziała, że Ven ma mu pokazać, że tego nie toleruje, więc zaczęła się chwile zastanawiać co żółta miała na myśli i jak ma to pokazać, gdy nagle Falka zbierała się do wyjścia.
Ven jednym susem znalazła się obok Datury zastawiając czarnej drogę. Kiwnęła głową na słowa Datury które były wyraźnym poleceniem, że nie mogą jej dać odejść. Jeśli Falka będzie próbowała uciec, to Ven będzie walczyć na poważnie po raz pierwszy... i najlepiej ostatni. Czuła, że trochę jej podskoczyła adrenalina. Teraz czuję się jak prawdziwa Lwioziemka. Zatrzymuje tych złych!
-Usiądź sobie może jeszcze na chwilkę?-Powiedziała i spojrzała na Falkę z przymrużonymi oczami, sygnalizując jej, że nie zamierzają tak sobie dać jej wyjść. Niech się rozgości i przyjdzie... Tib? Jeszcze go tu brakowało. Na szczęście Czarna się posłuchała, więc Ven usiadła nadal zagradzając wyjście.

[Uharibifu]

Nie bez trudu odwrócił się pyskiem w kierunku wejścia do jaskini. Przepychanka zwyczajnie go już nużyła. Ponownie się podniósł, by zaraz oprzeć się zdrowszym bokiem o ścianę. Chociaż nie pokazywał tego żadnym większym gestem, mimowolne, krótkotrwałe grymasy bólu zdradzały, jak mocno właśnie cierpiał. Spojrzał poważnie na Daturę.
- Wypuść ją, jeśli chce odejść. Czego jeszcze od niej chcesz? - warknął, mając oczywiście na myśli czarną lwicę. Spróbował nawet zrobić krok w przód, w stronę fioletowookiej, co jednak wyszło zgoła nieudolnie, potknął się i ponownie znalazł na podłożu, nabijając sobie jedynie kolejnego siniaka. Czuł się w potrzasku. Koniecznie chciał uciec. Podobnie, jak wilk, którego uwięziono we wnykach, więc odgryzł łapę, byleby tylko się uwolnić.
Miał dość tej przeklętej Krainy.
- Mnie też wypuść. Mam dość waszego pieprzonego kółka wzajemnej adoracji, nawet odpocząć i dojść do siebie nie można - dodał. Zupełnie, jakby znajdował się na tyle mocnej pozycji, by móc czegokolwiek żądać, o cokolwiek prosić.

[Datura]

Thanatos posłusznie opuścił jaskinię i miejmy nadzieję, że przejął się nieobecnością córki i rzeczywiście poszedł jej poszukać.
- Sama więc widzisz kochana, że jest bardzo wiele powodów dla których musisz tu zostać. A kanclerz kiedy wróci, z pewnością przyjdzie do swojego legowiska. Jak słusznie zauważyłaś, ma wiele spraw na głowie, więc poczekaj na swoją kolej. - rzekła stanowczo. Może gdyby kochanica Tiba była choć piękną lwioziemką, ba! mógł mieć nawet księżniczkę, wtedy machnęła by na to łapą i stwierdziła, że jest tylko żałosnym samcem myślącym tym co ma między nogami. Ale przybłęda ze Złej Ziemi, która wyglądała jak samiec? To już godziło w zasady dobrego smaku. Tib opisał jej wygląd i imię kochanki, ale zapomniał wspomnieć że jest zwykłą łajzą.
- Wspaniale Ven. - rzekła z dumą - Jesteś lwicą, nie szczeniakiem, więc nie masz powodu przed nikim się chować. Okazując strach przed taką gnidą, tylko sprawiasz mu satysfakcję, a on zdecydowanie nie jest tego wart. Jesteś od niego silniejsza, on się ledwie trzyma na nogach. To on jest na twojej łasce, nie na odwrót i to on ma grzecznie ciebie słuchać. - gnida nie zasługiwała nawet na to, by używać jego imienia.
- Eunuchu, nie masz tutaj nic do powiedzenia. Jesteś przestępcą, którego słowo jest warte tyle co szczurze łajno.

[Viseria]

Viseria przywlókła się do jaskini gdzie miała przyjść. Kompletnie wyleciało jej z głowy. Ostatnio była dość senna. Może to przez stres? No cóż jeśli będzie się to utrzymywać może powie o tym Daturze. Zatrzymała się przed wejściem węsząc. Czuć było zapach krwi i brudu. Pacjenci przybyli. A więc może dzisiaj będzie pomocna. O ile w ogóle da radę coś zrobić.
- Już jestem -powiedziala cicho. Usłyszawszy sarkastyczny i jedyny w swoim rodzaju, głos Datury, podeszła do lwicy i otarła się o nią łbem, w niemych przeprosinach.

[Enaron]

Nie wie jak się znalazł w jaskini. Szedł przed siebie i dotarł do dużej skały. Tam nikt nie zwracał na niego uwagi kiedy chodził po półkach skalnych. Potem usłyszał odgłosy i zeskoczył znajdując się przed wejściem do jaskini. Wszedł do niej a w środku zbiorowisko.
- To jest napad! Oddawać wszystkie kosztowności i paciory! Ostrzegam was! Jestem z bólem... Znaczy jestem zbójem, a wy jesteście otoczeni. Bez żadnych sztuczek. - mówił smiertelnie poważnie chociaż połowa z tego to kłamstwo.
- Nie szukajcie wzrokiem moich towarzyszy! Są ukryci w szczelinach jaskini i nie znajdziecie ich! Oddawać paciory i kosztowności – chwycił w pysk nożyk zrobiony z kory drzewa. Nie jest ostry ani niebezpieczny.

[Tib]

Przez całą droga do jaskini Tib zastawiał się jaki widok tam zastanie. Stos zmasakrowanych przez Daturę ciał czy może zamiast tego lwice dogadały się między sobą i w ramach zemsty zrzucą go z Lwiej Skały? Kanclerzowi żadna z opcji nie wydawała się zbyt kusząca. A gdyby tak rzucić to wszystko i wyjechać w góry?- pomyślał, jednak ostatecznie wygrała ta jego część osobowości która kazał mu posprzątać bałagan jakiego narobił. Widząc dość sporą grupkę tarasującą wejście, Tib zatrzymał się tuż obok Viseri, po czym zeskanował zebranych przelotnym spojrzeniem.
-Jeżeli chcecie przetrzymywać kogoś wbrew jego własnej woli, to więzienie jest trochę niżej-powiedział, po czym pozwolił sobie na ciche westchnienie.
-Ven, mogłabyś mi wyjaśnić co tu się tak właściwie stało?-zwrócił się do jedynej osoby, która była tutaj wystarczająco długo a jednocześnie nie była emocjonalnie zaangażowana w cały ten konflikt. Dodatkowo, jakimś dziwnym trafem Ventruma zawsze wiedziała zaskakująco dużo...

//wybacz, że cie pominąłem kotku ale nie miałeś jak dostać się do środka jaskini skoro wejście jest obstawione, więc nie wiem jak miałbym to uwzględnić w poście