Jaskinia zwierzeń

[Tib]

Tib na moment oderwał wzrok od więźnia, a nastepnie przeniósł go na Thana.
-Cóż, twoja zmiana dobiegła juz końca więc myślę, że nic się nie stanue, jeżeli pójdziesz odetchnąć trochę świeżym powietrzem-odparł, posyłając samcowi szeroki uśmiech, po czym po przyjacielsku klepnał go w bark.
Kiedy brązowy wyszedła z pomieszczenia spojrzenie Tiba powróciło na uwięzionego lamparta.

[Mistrz Gry]

Lampart odruchowo parsknął z pogardą słysząc pochwałę skierowaną w stronę jego brata. Odkąd pamiętał zazdrościł mu siły i talentu bojowego. Nie mógł też znieść tego, że to właśnie Eltaen przekonał Wodza by oszczędził im obu życie. Valtan warknął z poirytowaniem i zmierzył Tiba gniewnym wzrokiem.
- W rzeczy samej mój brat jest wielkim wojownikiem -wycedził przez zęby - ale nie może się równać z takim chociażby Teliasem, Czarną Śmiercią. On zabiłby was w kilka chwil, nawet się przy tym nie pocąc -dodał po chwili, instynktownie zmieniając temat na taki nie dotyczący "jego ukochanego braciszka".
- Naprawdę myślisz Kanclerzu, że twoje stado przetrwa oczyszczenie? -zapytał po chwili milczenia, a z jego głosu zniknął cały fanatyzm zastąpiony przez skrajne zmęczenie. Valtana naprawdę interesowało jak bardzo pewne siebie jest to stado.

[Imari]

Imiari siedział i nie tracił czujności. Słuchał tego wszystkiego i starał się spamiętać tyle ile będzie trzeba. Nie przerywał jednak kanclerzowi. Machnął mocniej ogonem i spojrzał za Tanatosem. Nie pytałam o nic spojrzałem znowu na przesłuchanie.

[Tib]

-Cóż, czas pokaże mój drogi, powiedziano mi kiedyś, że duma poprzedza upadek, więc wolę wstrzymać się z wydawaniem osądów- powiedział, po czym powrócił do przesłuchiwania.
Tib dopytywał się Valtana o współpracowników ich wygląd, pochodzenie oraz gatunek. Chciał się dowiedzieć, czy Wódz współpracuje jeszcze z innymi zwierzętami i gdzie znajdują się jego kryjówki. Kanclerz nie zamierzał odpuszczać i za każdym razem, gdy lampart nie wyczerpywał odpowiedzi, brązowogrzywy męczył go tak długo aż nie miał pewności, ze nie usłyszał wszystkiego. [Tib wykorzystuje umiejętność specjalną Kanclerza].

[Mistrz Gry]

Jedno trzeba było Valtanowi przyznać, naprawdę się starał utrzymać poufne informacje dla siebie i nie zdradzić czegoś co mogłoby zaszkodzić pozostałym Heroldom. Niestety zmęczenie i upór Kanclerza w końcu złamały go całkowicie. Tib dowiedział się wszystkiego co lampart miał do powiedzenia. Usłyszał o prawym i honorowym Mugambie, który dołączył do Wodza po przegranym pojedynku, o Teliasie najwierniejszym i śmiertelnie skutecznym zabójcy, o Gha'alu, który dzierży nadprzyrodzoną moc przodków, o najmłodszej członkini ich małej grupy Astrid, którą Wódz oszczędził z rzezi hieniego klanu, o Azmodanie skrzydlatym dyplomacie, który polityką posługuje się równie sprawnie co sokolim okiem i skrzydłem, o Lemanie który cudem ocalał, atak Teliasa, czym zasłużył na miejsce u boku Wodza. Valtan powiedział również, że Wodzowi zdarza się brać do pomocy różnego rodzaju najemników. Kanclerz dowiedział się o kryjówce Wodza ukrytej na górskich zboczach Kilimandżaro i o tym, że Valtan został tu wysłany w celu zdobycia toksyny i zatrucia okolicznych wodopojów. W końcu Herold wyczerpany przesłuchiwaniem i nadmiarem emocji, zwyczajnie zemdlał, urywając w połowie zdania.

[Tib]

Tib był zadowolony, że udało mu się wyciągnąć z Valtana najważniejsze informacje i kiedy ten zemdlał postanowił już go nie budzić. Zasłużył sobie na odrobinę odpoczynku.
-Dobra, chyba już nic więcej z niego nie wyciśniemy- rzucił do pozostałych.
-Spisaliście się panowie, ale zanim udamy się na zasłużona przerwę, to trzeba zanieść go do jego celi, gdzie w końcu będzie mógł się trochę zdrzemnąć- powiedział, po czym spojrzał na śpiącego Herolda.
Lampart przypominał teraz małego śpiącego aniołka i jedynie świadomość, ze jest on wysłannikiem ich wroga psuła magię tej chwili.
Nie tracąc czasu, Kanclerz zarzucił sobie więźnia na grzbiet i z pomocą pozostałych opuścił jaskinię.
z/t ?