Królewska Jaskinia

[Datura]

Nareszcie dotarli na miejsce i oby Tib nie postanowił znowu zmienić jaskini. Padła na legowisko, nie przejmując się, że skóry wydzielają lekki smrodek. Chyba kiedy ostatnio tu była, zostawiła trochę śmierdzących rzeczy w ramach niespodzianki dla niegdysiejszej królowej.
Zrzuciła z grzbietu torbę, po czym gestykulując, spróbowała powiedzieć Tibowi, że musi się zająć przygotowaniem lekarstwa. Wyciągnęła z torby skórę, która w przeciwieństwie do tutejszych była czysta oraz kilka pęczków ziół. Na początku ułożyła na skórze wysuszony imbir i kocankę. Z użyciem kamienia roztarła je na drobny proszek. Następnie dodała mocno przejrzały owoc maruli, który już przy lekkim dotknięciu zamienił się w papkę. Wymieszała wszystko razem i powolutku wypiła, krzywiąc się przy każdym łyku.

- 1x imbir, 1x kocanka, 1x marula

[Tib]

Wydobywajacy sie ze skór zapach wywołał na pysku Tiba wyraz zdegustowania.
-Cholerni H'runi, wolę nie myśleć co tu wyczyniali. No nic trzeba będzie je później wymienić na świeże- powiedział, a widząc, ze Datura bierze się za przygotowywanie medykamentu, ułożył się na ziemi w bezpiecznej odległości, po czym zaczął obserwować poczynania medyczki. Brązowogrzywy przyglądał się jej z pewna dozą fascynacji. Z perspektywy Tiba, który posiadał bardzo ograniczoną wiedzę na temat medycyny, poczynania fiołkowookiej nie różniły się zbytni od magii.

@Datura

[Datura]

Ledwo udało jej się wypić całe lekarstwo, bo każde przełknięcie wiązało się z okropnym bólem. Wolała pozostać tu na jakiś czas i powygrzewać się zanim wróci do wprowadzania chaosu na Lwiej Ziemi. Skoro już nie miała co robić, uznała że spróbuje znowu przekazać Tibowi wieści o Hakim. Położyła przed sobą kamień otrzymany od Hakiego. Najpierw wskazała łapą na kamień, a potem na Tiba.

[Tib]

Tib pogrążony był we własnych myślach do momentu, aż Datura ponownie wyciągnęła ku niemu kamień. Król szybko zrozumiał, że musiało chodzić o coś innego więc przyjrzał mu się uważnie. Jego wzrok niemal natychmiast powędrował ku odciskowi łapy.
-Powinienem znać tego, kto wykonał ten symbol? To, jakiś mój przyjaciel? Krewny? Wróg?- brązowogrzywy powoli stawiał pytania, jednocześnie obserwując, kiedy lwica potwierdzi jego przypuszczenia skinieniem łba.

@Datura

[Datura]

Pokiwała trzy razy łbem, odpowiadając twierdząco na każde z pytań. Trudno było opisać relację Tiba z Hakim. Ile może być osób, które Tib darzy jednocześnie tak skrajnymi emocjami? Oprócz niej oczywiście.
Dziwne swoją drogą, że jeden z nich spędził cały ten czas na Kilimandżaro a drugi w Wąwozie a mimo to się nie spotkali. Możliwe, że Haki wiedział cały czas o ojcu, ale go unikał. Spodziewałaby się tego po tym wyrodnym pomiocie. Szkoda, że jednak nie zostali w Jaskini kanclerza. Tam na jednej ze ścian widniała mapa krainy i Datura mogłaby wskazać miejsce swojego znaleziska. Jak widać królowie nie uznawali za konieczne znać geografii swojego królestwa, więc tutaj nie było żadnej mapy.

[Tib]

Widząc trzy kiwnięcia Tib poczuł się zbity z tropu. Jakoś nie potrafił skojarzyć osoby, która jednocześnie pasowała by do każdej kategorii. Może znowu naszła ją ochota na droczenie się?
-Zgrywasz się, prawda? -zapytał, po czym oderwał wzrok od kamienia, by na chwilę skupić się na własnych myślach.
-Jest to ktoś ze mną spokrewniony, zgadza się? On mnie nie lubi...czy ja go?- Tib ponownie pozwolił sobie na dłuższe przerwy pomiędzy pytaniami, tak by lwica miała czas na skiniecie mu.

@Datura

[Datura]

Przewróciła oczami. Ten jeden raz próbowała być poważna i przekazać wiadomość, a on uważał to za żart. No kolejne pytania znowu dwukrotnie przytaknęła. Ciekawe, że zgadywania szło mu tak opornie skoro Haki był oficjalnie jego jedynym krewnym. Chyba że miała rację co do tych wszystkich bękartów.
Wbiła spojrzenie w oczy Tiba i schowała kamień z powrotem żeby nie rozmazał znajdującego się na nim malunku. Będzie go przecież potrzebować.

[Tib]

Odpowiedź Datury po raz kolejny zmusiła Tiba do przemyślenia wszystkiego od początku. O ile podejrzewał, że kilku krewnych może za nim nie przepadać, ale on raczej lubił swoją rodzinę. W sytuacji w jakiej się znalazł, chyba nie pozostało mu nic innego jak wymienienie wszystkich po kolei.
-Haribu...Haki...Khalie...Newton...Nejlos...Aman...?- i to by było chyba na tyle. Po każdym imieniu Tib robił krótką pauzę by dać fiołkoowokiej czas na reakcje. Brązowogrzywy miał już swój co prawda wytypowaną osobę, jednak był ciekaw tego, czego dowie się od Datury.

@Datura

[Datura]

Przytaknęła po raz kolejny kiedy wymówił imię Hakiego. Ciekawa była jego reakcji na tą wiadomość. Znając ich relacje Tib mógłby być nawet zawiedzony informacją, że jego syn żyje.
Rozłożyła się wygodniej na legowisku. Zaczynała czuć, że lekarstwo działa. Wreszcie czuła w kończynach przyjemne ciepełko. Ból gardła też już nieco zelżał, ale wolała na razie nie nadwyrężać głosu.

[Tib]

Reakcja Tiba była bardzo jednoznaczna, bo gdy tylko usłyszał, ze jego syn żyje, uśmiechnął się szeroko.
Na prawdę? Gdzie go widziałaś?- zapytał podekscytowany, na chwilę zapominając, że lwica nie jest w stanie mówić. Brązowogrzywy był pewien, że jego syn zginął już na początku inwazji i zdążył się już pogodzić z faktem, ze nigdy go nie zobaczy. Oczywiście nawet przez moment nie łudził się, że jego syn przestał go nienawidzić, jednak brązowogrzywemu wystarczyło, że ma się dobrze. Stwarzało to pewne problemy przy dziedziczeniu władzy, jednak Król był pewien, że Haki nie będzie chciał zasiąść na tronie.
-Czy wyglądał jakby wszystko było u niego w porządku?- zadał w końcu pytanie, na które mozna było odpowiedzieć ruchem głowy.

@Datura