Korzenna Pajęczyna

[Ukatili]

Nagle Berghi i inni zaczęli się zwijać. Widocznie wszyscy mieli to co powiedział głęboko w dupie. Berghi nawet się nie odezwała na to co powiedział. Krzyknął tylko do niej jak się oddalała. - Dzięki za tak wyczerpującą odpowiedź.
Stał przez chwilę i mrużył oczy ze zdziwienia. Popatrzył następnie na Jasmin, która znowu była przy nim oraz na Hakiego. Wysłuchał to co miał do powiedzenia, po czym podniósł łapę i zaczął drapać się po głowie. - Powiem ci, że sam się w tym pogubiłem. Przecież skoro mówi o wolności to dlaczego niszczy uczucie między tobą, a Narie? To gdzie ta wolność? Sam nie wiem co o tym wszystkim myśleć. Może dajmy szanse Berghi, może zmieni podejście do ciebie?
Pochylił się do Jasmin. - Mała a ty jak chcesz? Chciałabyś pójść z Berghi? - Skończył czekając na odpowiedź Jasmin.

Potem wstał i ruszył powolnym krokiem do lwicy o specyficznie ciemnym umaszczeniu, która się dziwnie mu przyglądała(dla sprostowania chodzi o FEDHE). Zatrzymał się kawałek przed nią. Podniósł łapę i pokazał w jej kierunku i popatrzył na nią z lekkim uśmiechem niechcąc jej wystraszyć, gdyż widział, że chyba się jego boi. - A ty to....?

[Jasmin]

Nie, nie, nie, znowu wszystko było nie tak jak powinno. Berghi wyszła zapłakana i chociaż Haki mówił, że jest zła zrobiło jej się przykro. Potem pojawiła się reszta a Haki cały czas nie był w humorze.
- Niech pan nie odchodzi! - podbiegła do Hakiego - Narie na pewno pana kocha. Przecież jest pan jej rycerzem. Musicie żyć długo i szczęśliwie. - powiedziała stanowczo.
- I przestańcie się wreszcie kłócić! - zawołała tupiąc nogą, tak jak robiła to mama kiedy droczyli się z rodzeństwem.
- Ja chcę iść z panem i z Hakim i z Narie. I macie się kochać i nie krzyczeć na siebie. - powiedziała stanowczo, ocierając z buzi łzy. Jeśli straciła prawdziwą rodzinę, to chciała żeby przynajmniej ta nowa była szczęśliwa i zgodna.

[Haki]

-Może...- odparł wzdychając przy tym ciężko. Nie tak to sobie wszystko wyobrażał. Mieli być tylko on i Narie a wylądował w miejscu jeszcze gorszym niż Lwia Ziemia.
Dopiero kiedy podbiegła do niego Jasmin, Haki podniósł wzrok, po czym posłał jej delikatny uśmiech.
-Skoro tak stawiasz sprawę, to chyba nie mam wielkiego wyboru- odparł odzyskując dobry humor w który wprawiło go zachowanie niebieskookiej. Czyżby był aż tak dziecinny, żeby dzieciak musiał mu matkować?
-W każdym razie, jako jedyny nadstawiłeś dla mnie karku, więc głupio byłoby cię teraz tak zostawić,wygląda na to, ze siedzimy w tym razem- powiedział, spoglądając z wdzięcznością na czerwonookiego.
Następnie, jego wzrok powędrował za spojrzeniem ciemnego, jednak na razie brązowy nie zamierzał się odzywać.

[Lapis]

-No to Przywódczynią, a raczej Królową, bo tak siebie nazwała jest Berghi. Ogólnie nie ma za długiej historii, bo stado powstało niedawno, ale Berghi chce skończyć ''burze'' na lwiej Ziemi cokolwiek to znaczy.-Powiedział i poszedł z nimi dalej w stronę w którą poszła Narie i Berghi, po drodze zahaczając o Czarne Ucho i patrząc na nią pytająco czy idzie z nimi. //zt?

[Fedha]

Fedha zmrużyła oczy, gdy zauważyła, że jeden z samców ruszył w jej kierunku i cofnęła się o dwa kroki, obserwując go nieufnie. Gdy uniósł łapę, obnażyła zęby i warknęła cicho, spodziewając się, że pomarańczowooki zamierza spróbować ją uderzyć. Nie zamierzała mu na to pozwolić, wolała osobiście przetrzepać mu zad.
Zjeżyła się, widząc zadowolony z siebie, zarozumiały uśmieszek, jaki pojawił się na pysku lwa.
- Nie twoja sprawa - burknęła, nie mając zamiaru spoufalać się z byle samcem i zdradzać mu swego miana. To, że Lapis wiedział, jak Fedha ma na imię, było skutkiem ubocznym faktu, że oboje byli więźniami Mane'a, szafirowo-fioletowooka nie chciała jednak, by więcej lwów znało jej tożsamość.
Wyminęła szarofutrego dumnym krokiem, nawet nie patrząc na drugiego, zielonookiego samca, i niechętnie zbliżyła się do Lapisa, który właśnie zaczął opowiadać o stadzie Berghi. Jego informacje nie były zbyt dokładne czy szczegółowe, ale Fedha niczego innego się po nim nie spodziewała.
Spoglądała za nim przez chwilę, gdy ruszył w nieznanym jej kierunku, zastanawiając się, czy dołączyć. Obawiała się jednak, że jeśli tego nie zrobi, a Kisasi i złota lwica pójdą z czarnogrzywym, ona zostanie tu, z dwoma tępymi, irytującymi samcami. Z dwojga złego, wolała już łazić za Lapisem, nawet, jeśli nie podobało jej się podążanie za kimś takim, jak on.
Ruszyła za niebieskookim, nie oglądając się za siebie.

z/t

[Ukatili]

Zwrócił wzrok na Jasmin. - Słuchaj... ta sytuacja nie jest taka prosta, na jaką wygląda. Aaa i mów mi po imieniu proszę. - Powiedział kończąc mrugnięciem okiem do Jasmin.

Następnie popatrzył na Hakiego. - Oj tak... po same uszy.

Dobra Jasmin i Haki, chodźmy tam gdzie poszła Berghi. - Powiedział, robiąc ruch łapą.

Niemożliwe. Ona się do niego odezwała. - Ooo czyli umiesz mówić. - Powróżył ją papugując. - Nie moja sprawa... nie to nie - Prychnął na koniec.
Gdy zauważył jak ją mija powiedział tylko. - Ohoo, tyle się nie przewróć. - Zaśmiał się.

/zt?

[Jasmin]

Długo nie wytrzymała z tą srogą miną i wyszczerzyła ząbki w uśmiechu. Dorośli zawsze wszystko niepotrzebnie utrudniali, a przecież wystarczyło się pogodzić i już jest miło.
- Dobrze panie Ukatili. - odpowiedziała odruchowo. Czarny lew był od niej starszy o pewnie jakieś kilkanaście lat, a przynajmniej takie miała wrażenie patrząc na dorosłych, więc trudno będzie się jej zastosować do tego o co prosił.
- To chyba nieładnie tak się z kogoś śmiać? - zwróciła się do Ukatiliego.
- Idzie pan z nami? - spytała Hakiego ruszając za czarnym lwem.

ZT

[Haki]

Haki przyjrzał się uważnie lwicy, która ich minęła. Cóż, miał nadzieje, że nie będzie ona częścią ich grupy, jednak w głębi duszy domyślał się odpowiedzi. Chyba trzeba będzie się postarać o jakąś robotę na obrzeżach, żeby przypadkiem nie przejąć zachowań od całej reszty tych gburów. No nic, przynajmniej z Ukatilim dało się dogadać.
-W takim razie prowadzacie- rzekł wesoło, po czym ruszył za swoimi kompanami.
z/t

[Lapis]

Wrócił, więc na pajęczynę.
Jedyne co w tej chwili zauważył to właśnie Czarne Ucho. Stał chwilę i się przyglądał co robi, po czym podszedł i usiadł obok.
Na powitanie, otarł swym łbem o jej i spojrzał na to, co upolowała. Schylił się do jedzenia i się poczęstował, chyba nie będzie miała mu za złe.
Gdy trochu pojadł, wstał i skierował się, w stronę gdzie poszli wszyscy i machnięciem głową zaproponował lwicy, aby już tam do nich poszli.
Musi ją jak najszybciej nauczyć mówić, bo takie pokazywanie jest męczące....

[Czarne Ucho]

Lwica właśnie kończyła jeść, gdy jej oczom ukazał się Czarnogrzywy. Otarła się o niego z pomrukiem zadowolenia, po czym odeszła kilka kroków i zajęła się pielęgnacją swoich łap. Oczywiście nie miała nic przeciwko podzieleniu się posiłkiem, dla niej samej i tak było za dużo. Gdy ujrzała gest samca, wpatrzyła się w niego z niedowierzaniem. Przecież dopiero co się położyła, dlaczego ma teraz gdzieś iść?