Próba uczuć [Wątek prowadzony, dla postaci zapisanych]

[Hiraeth]

- Wody wielkie nie zdołają ugasić miłości, nie zatopią jej rzeki. - odpowiedziała Hiraeth w podobnej tonacji, zeskakując z gracją z Athastanowego grzbietu, i powstrzymując przemożną chęć wylizania go z czekolady do czysta. I choć higieniczny gest byłby ze wszech miar uzasadniony w obecnej sytuacji, fenka uświadomiła sobie, że trochę by jej to zajęło, a lew najwyraźniej chciał podążać naprzód, ku szczytom (zapewne absurdu, ale cśśśś).
- Pójdźmy za tym wezwaniem, drogi! - przemówiły feromony, endorfiny, serotonina i inne bliżej niezidentyfikowane substancje egzo- i endogenne głosem fenki. Które okazały się mieć dodatkowe właściwości napędowe, bo nawet biegnąc obok Athastana, Hir spokojnie dotrzymywała mu kroku. Kogoś ominęli, kogoś wyprzedzili. Miejmy nadzieję, ze nikomu nie podcięli łapek wstążką. Lodowce były coraz bliżej.

[Enasalin]

Wcale jej się nie podobało to w jakim kierunku to wszystko zmierzało. Co prawda otoczka tego wszystkiego była wesoła, ale po prawdzie tylko dlatego miała bardzo dobry humor jak na nią. Tyle że, no właśnie.
- Rusz ten tyłek paseczku bo wpadniemy!
Krzyknęła na niego, gotowa odskoczyć i spaść na cokolwiek byle nie prosto w tą czekoladę. Tylko, psia mać, łączyła ich ta opaska, więc nie mogła sobie pozwolić na pokonanie tego wszystkiego w pojedynkę, bo jeszcze wyrżnie pyskiem w tę kolorową podstawkę i co wtedy. Powoli zaczynała żałować, że nie przegryzła tej wstążki.

[Nana]

Wybacz @Tauro ale nie chce mi się dłużej czekać.

Jej partner od całej tej eskapady znowu zajął się sobą ignorując hienę kompletnie. Zrobiło jej się ponownie przykro jednakże mniej niż w pierwszym odruchu. Widocznie silne odurzenie rozeszło się przez ten czas trochę po kościach i jej hormony nie szalały tak ewidentnie. Westchnęła ciężko i ruszyła sama kwiecistym szlakiem, na którym odznaczały się mocno czekoladowe ślady. Chciała znaleźć Ndevu, w końcu jego tylko tu znała a z lwami nie chciała mieć do czynienia.

[Silver Hunter]

Silver wspinał się do góry. Dzięki pomocy lwicy szło mu łatwiej, choć łapy wciąż ślizgały mu się na śliskim zboczu. - Idę! - stęknął z wysiłkiem, jaki wkładał w wydostanie się z opresji.

[Ventruma]

Pobiegła zaraz za Hakim w stronę góry, którą wskazał.
-Jak tam wejdziemy?-Powiedziała patrząc na szczyt. Spróbowała się wspiąć, jednak łapki ślizgały jej się i ponownie zjechała na dół.-Masz jakiś pomysł?-W końcu Haki zawsze miał jakiś pomysł. Przecież jest tak mądry i utalentowany. Nie miała pojęcia, co mogłaby zasugerować, na szczęście był z nią brązowy który ku temu zaradzi. Może jakby złapali się czegoś i przyciągnęli na górę? A może po prostu mogą te górę ominąć? Raczej tak nie da rady, to może gdzieś tu są jeszcze cukrowe laski? Mogą zrobić z nich nożyki i wbijać coraz wyżej, wspinając się ku szczytowi. Rozejrzała się za hieną i lwem, jednak oni nie byli dalej niż Ven i Haki. Muszą coś zdziałać sami.

[Ndevu]

Na fakt, że Jojo nie chce rozmawiać, jego serce przepełnił smutek, być może ona nie czuje tego samego co on... ale co on może z tym faktem zrobić? Nim zdążył sobie odpowiedzieć na to pytanie stanęli przed jaskinią i rozwidleniem.
Miłość drogę zna... to zdanie wbiło mu się w mózg... ale czy była tu jakakolwiek miłość? Miłość powinna być odwzajemniona by być czymś prawdziwym...
– Musimy wybrać drogę. – Spojrzał na partnerkę. – Ja proponuję iść w prawo – Ta droga wydała mu się rozsądniejsza z jakiegoś powodu.

[Jojo]

Odwróciła się, mając wrażenie że niedaleko ktoś śpiewał coś o miłości. Jednak musiało jej się przesłyszeć. Nie wiedziała w którą stronę mają iść, więc jedyne co mogła zrobić to zgodzić się z Ndevu.
- Dobrze, idę za tobą. - powiedziała. Miała nadzieję wydostać się stąd jak najszybciej.

[Haki]

Haki pędził razem z Ven i wkrótce zbliżyli się do wielkiej lodowej góry. Zielonooki zaczął rozglądać się za czymś co pomogłoby mu wybawić ich z opresji. W pewnym momencie jego wzrok natrafił na na jaskinię w której przed chwilą zniknęli Jojo i Ndevu.
-Tędy!- zawołał, po czym skierował się w kierunku groty. Czy muszę po raz kolejny wspominać, jak epicko wyglądała jego różowa peleryna podczas biegu?

[Mistrz Gry]

Wszystko wskazywało na to, że Nana i Tauro postanowili zrezygnować z dalszego udziału w wyścigu. Teraz z odległości mogli obserwować jak kolejne pary znikają w mroku jednej z lodowych jaskiń. W końcu Nana nie wytrzymała i ponownie przerwała łączącą ją z Tauro wstążkę i popędziła śladem pozostałych. Na drodze ku Ndevu stanęła jaj pierwsza przeszkoda czyli czekoladowa rzeka. Hiena poradziła sobie z tym przegryzając cukrową laskę, po której bez problemu przeszła na drugi brzeg.

Zarówno Athastan z Hiraeth, jak i Haki z Ventrumą dotarli do jaskini niemal w tym samym momencie. Kiedy pary znalazły się na rozwidleniu, każdy z czwórki uczestników tego pozbawionego sensu i logik wyścigu mógł usłyszeć w głowie cichutka piosenkę.
"Miłość drogę zna..."

Tymczasem Enasalin i Silver jakimś cudem wydostali się na w miarę stabilny teren. Dalej jednak mieli przed sobą pierwszą przeszkodę. Podążą śladem swoich poprzedników, czy może wytyczą nową ścieżkę.

A na końcu przyjrzyjmy się naszym faworytom. Ndevu wraz z Jojo gnali prosto przed siebie aż w końcu na ich drodze pojawiło się...kolejne rozwidlenie. Tego się nie spodziewaliście, co nie? Jedna ścieżka skręcała w lewo po łuku, druga natomiast odbijała w prawo i próżno było wypatrywać jej końca.
Oczywiście nie mogło zabraknąć znajomego głosu: "Podążaj drogą serca..."

[Ndevu]

Dogra znowu się rozwidlała, tym razem jednak Ndevu nie zamierzał wybierać. Miał podążać za sercem... Spojrzał na Jojo i powiedział:
– Ty musisz wybrać drogę! – Zatrzymał się i czekał na jej decyzję.