Zapisy

[Sestendelzat]

Historia:
Sestendelzat znany głównie jako Sest, to spokojny i starający się być roztropnym gad. Zimnokrwisty mieszkał niegdyś wiele mil od Lwiej Ziemi. Wbrew swym pobratymcom miał dobre relacje z braćmi i siostrami. Do czasu; aż lwy, tak - lwy z okolicy przeniosły się bliżej terenów zalesionych. Te "bezłuskie kotowate gnidy" zniszczyły środowisko które nigdy do nich nie należało. Wtargnęły tam gdzie nie miały prawa.
I rodzeństwo Sesta, zdechło z głodu...
Nie zasługiwali na to.

On nigdy tego im nie zapomni. I wyruszył, zwiedził świat szukając swojego miejsca. Słyszał o Lwiej Ziemi. A teraz przybył po swoje.
Może teraz odmieni zdanie, może okaże się być sojusznikiem. A może nie, może tylko zemsta jest jedynym słusznym wyjściem.
To już oceni ślepy los.

Charakter:
Zdecydowany, stawiający sobie jasne cele. Honorowy i nie łamiący danego słowa, przy czym zimny i wyrachowany gdy trzeba. Nie znosi mieć nie spłaconych długów.
Przyjaciół trzyma blisko, a wrogów jeszcze bliżej.

Wygląd:
Wielki ponad czterometrowy pyton skalny, o charakterystycznym umaszczeniu pomagający utrzymać swe bytowanie w tajemnicy. To co go głównie wyróżnia, to blizna nad lewym okiem i kilka oderwanych łusek.

Krzepa: 10
Zręczność: 70
Percepcja: 20

Gut

[Shuravi]

Imię: Shuravi
Wiek: 4 lata

Rodzina: Matka Ayo, ojca nie zna, rodzeństwa nie miała, nie wie przynajmniej nic o nim.
Aparycja: Smukła, zwinna ale i z pewna siła w łapie czy w szczęce.
Ozdoby i ich pochodzenie:
Historia: Wychowywana w zasadach lampartów, matka dbała i uczyła. Z ciekawszych rzeczy jakich się nauczyła, było pozyskiwanie barwników i malowanie na futrze czy też na drzewach. Kiedy nadszedł czas ruszyła szukać swego miejsca i ziem. Nic szczególnego, tragicznego. Może jak kogoś pozna i polubi to opowie więcej.

Krzepa: 45
Zręczność: 65
Percepcja: 30

Akcept

[Q'kie]

Q'kie to miłośniczka kwiatów, słodkości i przeróżnych zapachów. Uwielbia je zbierać i wykorzystywać w różnych celach.

Jest jeszcze młoda i nie ma jakiś większych osiągnięć na swoim koncie. Jej matka była służką w rodzinie królewskiej. Mogła kontynuować tamtejsze tradycje ale wolała wyruszyć w podróż i zabłysnąć swoimi umiejętnościami odnośnie pielęgnacji cery w jakiejś odległej krainie.
Gadzina jest dość wygadana, prowadzenie rozmów przychodzi jej tak samo naturalnie jak

oddychanie. Uwielbia pływać, wspinać się po drzewach skąd może obserwować otoczenie i wylegiwać się w ciepłych promieniach słońca.
O swojej przeszłości natomiast wspomina niechętnie, jeśli może unika tego tematu. Wyznaje zasadę, że liczy się teraźniejszość i przyszłość niż to co było i nie wróci.
Q'kie jest dość energiczna i żwawa, ma dość miłe obycie i raczej nie sądzi by przysporzyła sobie jakichkolwiek wrogów. Świat widzi w kolorowych barwach a nie ponurych. Krzepa: 20
Zręczność: 70
Percepcja: 30 Akcept

[Venus]

VENUS zwana MERVEILLE.

Niegdyś zwana była władczynią ognia i szamanką (dawno, dawno temu). Tak jak inni szamani żyjący przed nią - malowane miała na swym ciele przeróżne znaki, świadczące o tym kim jest. Jej największą mocą był dar uzdrawiania innych - mówili, że za pomocą płomieni, ale samica miała swoje sposoby, których innym szamanom nie zdradzała. Działała poniekąd na własną łapę. W przeszłości była również zabójczynią na zlecenie, więc posiadła umiejętności ku temu potrzebne.

Można powiedzieć, że z charakteru jest zimnokrwista, nie łatwo ją sprowokować, co nie oznacza, że należy ją lekceważyć. Owszem, nie łatwo ale można ją sprowokować do agresji, wówczas staje się ona nieobliczalna i nie łatwo na powrót wprowadzić ja w ponowny spokój. Oczywiście jest to możliwe, ale musi sama tego chcieć, sama jest jedynie w stanie się wyciszyć. Posiada w sobie również cechy uwodzicielki, modliszki, która nie dając nic z siebie za pomocą swej przebiegłości - zdobywa wiele, zdobywa to czego chce. To czego pragnie.

Historia Merveille zaczyna się w nieznanym tutaj krainie, gdy rodzi się kolejna lwica, co jest wielce pożądane, już od maleńkości pilnowana jak oko w głowie. Wpajano jej zasady, którymi powinna się kierować gdy dorośnie, choć opornie, to przyjmowała je i każdego dnia musiała recytować przed zgromadzeniem, jako iż była w przyszłość następczynią tronu. Dawała dobry przykład oczom, wszak za plecami była zupełnie inna, była sobą. To zakrapiana smutkiem i wyrzeczeniami historia o młodej istocie, co urodziła się tam gdzie nie powinna, ze względu na ognisty temperament i dążenie do zupełnie innych celów niż siedzenie na tronie i wydawanie rozkazów. Jednak, mimo to, nim nie skończyła wieku dziecięcego bezwolnie poddawała się ''tymi nad nią'' ''ważniejszymi'' by sterowali jej życiem, wtedy kiedy ogień w sercu jeszcze nie drżał. Świat postrzegała jako pole wyzwań, przygód, choć nie ukazywała tego zewnętrznie, to pragnęła wtopić się w niego i zapomnieć o swoim obecnym życiu. Młodzieńczy zapał zbudził się wraz z przeciwstawieniem się opiekunom, stanowcze ,,nie'' i zniknięcie z ich pola widzenia, o był dla nich alarm. Za wszelką cenę próbowali ją nawrócić, choć nie używali siły, to wszelkie metody spełzły na niczym. To był czas by odejść i odnaleźć swoją ścieżkę, niż wieść życie tancerza na sznurkach. I któregoś dnia już nie wróciła do swego domu. Mimo wszelakich prób - nie udało jej się odszukać, zaszyła się gdzieś poza hrabstwem, w świecie nieznanym i pełnym niebezpieczeństw. Cios za ciosem przychodził, gdy przemierzała kolejne nieznane miejsca, przeganiana, traktowana z niższością - bo w końcu nie pochodziła stamtąd. Kiedy nadeszło zwątpienie, pojawił się on. Kim był młodzieniec o lśniących, brązowych oczach? Dla niej wybawieniem, dla świata wygnańcem, bo rzekomo dopuścił się czynu karalnego na służce przywódcy, kiedy to wszystko uknuł jego rywal, a on ducha winny, został wygnany i od paru lat żyje na obrzeżach świata. Zwą go Nerag, postawnej budowy, wymarzony wojownik i kompan do walk, czy bitew. Wziął ją ze sobą, choć z oporem, to przełożenie przez barki nie stanowiło problemu, ale przy takim świecie nie miałaby szans na cokolwiek. Gdy kres drogi nadszedł, puścił ją, a jej oczom ukazała się starsza samica lwa, Ailer, tak się zwała. Studiowała magię. Bez krępacji przyjęła nowy nabytek, który niby ochoczo podążał za nią. Wiele dni spędzili na rozmowach, a Merveille odkryła za pomocą staruszki, że jest jedną z lepszych medyczek w tamtych stronach, dlatego samica stała się cenna dla hrabstwa. Wykwalifikowana szamanka, medyczka, to marzenie podczas bitew i wojen, a ona, ona miała teraz własną drogę, mogła kierować życiem jak chciała, bez przymusu leczenia rannych na czyjś rozkaz. Dnie spędzali na doskonaleniu jej umiejętności, zaś wieczory, na czego dusza zapragnie. Młodzieniec z dumą obserwował ją, miała potencjał.
Pewnego dnia nie wróciła z patrolu, to zaniepokoiło głównie Neiraga, od razu wszczął poszukiwanie, trwało to godziny, dni, a jej nie było. Zrozpaczony podjął wędrówkę w dalsze rejony, nieznane i o nim słuch zaginął. Merveille zbudziła się w czerwono-czarnej grocie, otumaniona i z lekkimi brakami w pamięci, ci, co ją pojmali z pozoru chcieli dla niej dobrze, a intencje były inne. Był tam ten co wrobił Neiraga, Rad. Lew ten był złowieszczy z uwodzicielskim uśmiechem, ten który po niedługim czasie stworzył z Merveille wojownika, który walczył dla dobra złego państwa. Wykreowały się w niej cechy zabójczyni, czyli, zimnokrwistość, charakter modliszki, stałą się niezwykle przebiegła, a o dawnym życiu zapomniała, zapomniała, że ktoś tam poświęcał życie by jąo dnaleźć, że ktoś ją po prostu pokochał. Merveille bezdusznie walczyła, pokonywała zastępy wroga, odnosząc niemałe obrażenia, który szybko leczyła. Błędne koło życia się kręciło, miała być wolna, a stała się niewolnikiem, jak jej było pisane za lwiatka.
Pewnego razu zrezygnowała z poprzedniego życia. Nie wiedzieć czemu...
Postanowiła, że poszuka innego miejsca do życia. Szukała przygody... Wtem dotarła do kolejnej krainy, a jej dotychczas wyszkolone umiejętności magiczne przepadły. Pozostał jedynie weń duch wojownika i zabójcy.

Krzepa: 30
Zręczność: 70
Percepcja: 50

Akcept

[Arvo]

Poprawione wszystko

Imię: Arvo
Wiek: 1,5 lat
Ranga: brak
Rodzina: Ojciec - Ragir (dogadane)
Stado: Samotnik
Aparycja: Lew ten wciąż dość młodo wygląda. Grzywa dopiero zaczęła porastać jego klatkę czernią. Wydaje się też jakiś smukły i kościsty. Jakby założył na grzbiet skórę przynajmniej o kilka rozmiarów za dużą. Jest też nieco skudłaczony jakby długo nikt o niego nie dbał.
Charakter: Arvo nie odznacza się zbytnią tężyzną. Nauczono go jednak, że nie to jest najważniejsze. Takie myślenie nie zawsze popierał jego ojciec, który najbardziej cenił zaradność i siłę. Natomiast Arvo musiał uciekać się do podstępów, tajemnic i sekrertów. Zbyt wątły by wyzwać inne lwy czy wyrwać im zdobycz z pyska musiał szukać innych sposobów radzenia sobie. Ojciec trzymał go z dala od stada odwiedzając regularnie właśnie z tych powodów. Pomimo odizolowania lew wykształcił pewne oddanie i poszanowanie dla Ragira oraz stada któremu przewodził. Wierzy też głęboko, że cel uświęca środki i dla większego dobra stada dopuściłby się wszystkiego. Pomimo swej słabości jest ambitny i bezwzględny w swych poczynaniach. Zna też swoje miejsce i nie kwestionuje autorytetu bez powodu. Jednakże w stosunku do obcych ujawnia się jego sadystyczna natura. Wyraźnie czerpie radość z zadawania bólu i cierpienia innym istotom a możliwość dominacji i rządzenia napawa go prawdziwym uniesieniem.
Ozdoby i ich pochodzenie: brak
Historia: Arvo narodził się na Złej Ziemii. Jego ojcem jest Ragir i nieznana mu lwica. Ojciec zawsze uważał, że samicza łapa zmiękczy go. Nie sprawiło to jednak by Arvo wyrósł na podobnego ojcu. Był dość mały i kruchy co w stadzie tak bardzo promującym siłę i zaradczość nie dostarczyłoby mu sławy. Wychowywano go więc zdala od stada. Być może Ragir nie chciał się przyznać do takiego potomka a może nie chciał by młody lew padł ofiarą brutalnych pobratymców w stadzie. Faktem było koty spoza stada sprawiały nad nim piecze gdy Ragir zajęty był sprawowaniem władzy. Regularnie jednak odwiedzał on swego syna. Arvo wychowywano w duchu dyscypliny i oddania sprawie. Niestety jego miejscem nigdy nie był pierwszy szereg. Był natomiast wystarczająco sprytny i zwinny by przetrwać pomimo swych słabości. Ragir od dłuższego czasu nie pokazał się więc po raz pierwszy Arvo złamał zakaz nie opuszczania swojej "kryjówki" i wyruszył by sprawdzić czy z jego ojcem aby napewno wszystko było w porządku.

Krzepa:20
Zręczność: 70
Percepcja: 60

Akcept

[Dumat]

Póki co nie ma najmniejszego pojęcia, gdzie się znajduje. Ale jest tutaj (a będzie tylko gorzej!) ciasno! Nie wie jeszcze, jak liczną rodzinkę będzie miał ani jakie wymagania stawiać przed nim będą rodzice. Dumat przyjdzie na świat piątego kwietnia, zakładając, że po drodze nie zdarzą się jakieś nieszczęścia. Będzie członkiem Mrocznego Bractwa, pragnącym zapewne poszerzania jego potęgi.

Jaki będzie? Czas pokaże.
Niemniej pierwsze wizje, powstające na jego temat, dotyczą mocno spraw damsko-męskich. Będzie zbyt nieśmiały, aby po prostu zagadać do ładnej dziewczyny, więc wraz z braciszkiem - prawdopodobnie - będą od czasu do czasu jakieś ślicznoty brać w niewolę, tworząc coś na kształt haremu. Poza tym na innych płaszczyznach będzie lwem raczej pewnym siebie i honorowym, chociaż poczucie honoru i jego rozumienie zależeć już będzie od wychowania przez Enasalin oraz Bjorna. Raczej pogodny oraz wesoły, początkowo pewnie dość niesforny, łobuzerski i zadziorny.

Statystyki (15 pkt.)
Krzepa: 6
Zręczność: 6
Percepcja: 3 kolorek będzie jak się urodzisz

[Ignis]

Historia
Wszystko zaczęło się ponad 100 lat temu, kiedy szaman imieniem Vitae zawiązał pakt z duchem płomieni. Posiadł on tajemnicy potężny przedmiot oraz wiedzę o żywiole tak samo niebezpiecznym co zabójczym - Ogniu. Razem ze swoim uczniem założył klan ognia, aby nauczać i jednoczyć lwy jak ,i inne zwierzęta. W imię wdzięczności Vitae na patrona klanu wybrał ducha płomieni Feniksa. Klan choć napotykał różne problemy, zapoczątkował erę dostatku, spokoju oraz harmonii. Stado zjednoczone z klanem ognia miało dwóch przedstawicieli, rodzinę królewską reprezentującego stado oraz wielkiego szamana reprezentującego klan ognia. Po kilku latach stado oraz klan zjednoczyło się zacierając ślady nieporozumień przeszłości. W tym stadzie Ignis, najmłodszy z trójki rodzeństwa rodziny królewskiej dorastał oraz rozwijał się pod okiem Strażników do których został "włączony" w młodym wieku. Nigdy nie był grzecznym lwiątkiem, jednak odważnym oraz honorowym, w dniu kiedy mistrzowie płomieni wybierali z kandydatów uczniów, ten został przygarnięty przez szanowanego jak i znanego Magnus - wybitnego rzemieślnika, najlepszego w swoim fachu. Tego samego dnia odbyła się uroczystość odznaczenia kadetów, znakiem płomienia, symbolizującym zostaniem rzemieślnikiem płomieni, a to wiązało się z niemałym zaszczytem. Kilka dni później odbyła się ceremonia przepowiedni z której trójka królewskiego rodzeństwa spotkała się z wybranymi duchami przodków. Ignis miał okazję zobaczyć ducha płomieni. Po paru dniach do granicy ziem klanu ognia przybył majestatyczny orzeł z klanu którego tereny obejmowały łańcuch górski z pobliskimi lasami. Przyniósł on ostrzeżenie o nadchodzącym nowym oraz potężnym wrogu, które zostało zignorowane przez większość klanu. Tej samej nocy najwyższy szaman - Arden otrzymał wizję w której wszystkie płomienie zgasną przez nadchodzącą ciemność. Następnej nocy wróg przypuścił atak, doszło do rzezi, obecny król i królowa zostali zamordowani przez zdrajcę, wielki szaman został napadnięty, pomimo pomocy Strażników nie przeżył, ale oddał Ignisowi bezcenny naszyjnik, który w tajemnicy trzymała rodzina królewska. Dzięki bohaterskiej postawie liderki Strażników Ilianny oraz księcia, jego starsza siostra miała dość czasu aby uciec w eskorcie pozostałych Strażników z ziem klanów. Zostali rozdzieleni, Iliana skończyła swój żywot przez lidera wrogów, natomiast Ignis stoczył zażarty pojedynek z zdrajcą - bratem Thane. Wygrał go, ale nie umiał zabić brata, był również już porządnie ranny. Na miejsce pojedynku, dokładnie na klifie, dotarł wrogi lider którego nazywali Zwiastunem Nocy, a jego aura była również mroczna co on sam. Zabił Thana na oczach księcia, ten z furią rzucił się na niego, ale jego atak tylko delikatnie zranił wroga, natomiast on uziemił Ignisa i przeklął go klątwą zapomnienia, po czym ledwo żywego zrzucił z klifu. Spadł do wzburzonej wody, czuł, że zbliża się koniec. Nagle przed nim pojawił się duch Feniks, a naszyjnik który dał mu szaman, zaczął lśnić zielonym światłem, przywracając mu siły życiowe. Ignis wypłynął na powierzchnią zaczerpując powietrze, a duch w postaci ptaka kazał mu płynąć za nim… tak również zrobił. Po paru godzinach opadł z sił i zapadł objęcia morfeusza niesiony falami…

Znaki szczególne i ich pochodzenie Znak ognia na prawym ramieniu - otrzymane podczas Naznaczenia Płomienia
Blizna na lewym oku - rana zostawiona podczas pojedynku z zdrajcą

Aparycja Ignis swoim wyglądem bardzo przypomina swojego ojca Isara, jest solidnie zbudowany i wysportowany, z wydatną klatką piersiową. Posiada złotą sierść, jaśniejszą na pysku, łapach i podbrzuszu. Ma gęstą grzywę w kolorze jasno czerwonego. Tęczówki w barwie pomarańczowego, przechodzącego w czerwony. Na prawym prawym ramieniu ma znak ognia. Podczas swojego życia dorobił się również trochę blizn, ale najwidoczniejsza znajduje się na jego lewym oku.

Statystyki
Krzepa: 60
Zręczność: 60
Percepcja: 30


\\\ Historia jest streszczeniem pełnej historii która znajdzie się za niedługo w KP Ignisa, dodam tam również rozwinięcia poszczególnych tematów///
\\\ link do profilu autora obrazka - https://www.deviantart.com/blumalou ///

Dogadane, Akcept.

[Rodana]

Trochę o małej Rodzi:
- dopiero się urodzi (huehue) więc niewiele wiadomo na sto procent ale gdyby w świecie lwów były badania prenatalne i usg to zapewne lekarz doszedłby do wniosku, że Rodana jest jedną z tych najsłabszych w miocie (jeśli nie najsłabsza). Taka też w założeniu będzie - drobna, słaba i krucha a przez to cicha i trochę nerwowa. Będzie prawdopodobnie grzeczną młodą damą oddaną swojemu stadu (bo dlaczego by nie?).

Statystyki (15 pkt)
Krzepa: 3
Zręczność: 5
Percepcja: 7

Kolorek po narodzinach. Pamiętaj żeby wpisać datę urodzenia

[Banal]

Imię: Banal w języku elfickim oznacza dosłownie ,,nic''.

Wygląd: Jego ciemniejsze futro zawdzięcza genom matki która w rodzinie ma ciemniejsze osobniki (nie wykluczone, że w przyszłości jego kolor lekko się rozjaśni. Jedna z niewielu rzeczy które posiada od ojca to kolor nosa (oraz w przyszłości bujna, jasna grzywa). Jest też dość dobrze zbudowany.

Charakter: Jako tako to jeszcze dzieciak, więc nic nie wiadomo, ale mam mniej więcej rozplanowany. Jest troskliwy i uczuciowy, często wrażliwy. Wolałby być tym dobrym, ale słucha się mamy bezwarunkowo i zrobi wszystko to co mówi. Mimo swojej siły jest czasem strachliwy.

Statystyki:
Krzepa-7
Zręczność-4
Percepcja-4

kolorek po narodzinach

[Gerald]

"Bo w każdym z nas jest Chaos i Ład, Dobro i Zło. Ale nad tym można i trzeba zapanować.
Trzeba się tego nauczyć." -Yennefer
Imię: Gerald

Wygląd: Jasne kolory odziedziczył po rodzicach, puchatość i dwukolorowe źrenice po Bjørnie.


Charakter: Główny jego nurt oparty będzie na realistyczno-neutralnym podejściu do wszelakich spraw, niemniej znaczący wpływ na jego ukształtowanie wciąż mieć będzie rozgrywka, toteż jeszcze się okaże czy będzie prawym mężem, czy paskudnym draniem.

Stat:
Krzepa~ 6
Zręczność~ 3
Percepcja~ 6

Wpiszcie jeszcze sobie datę urodzenia