Jak ojciec z synem [Piegus i Tib]

[Tib]

-Cóż, jesteś jeszcze młody i dopiero dorastasz. Jak byłem w twoim wieku to też miewałem różne pomysły- odparł, jednocześnie uśmiechając się na wspomnienie starych, dobrych lat.
-Może z tego wyrośnie a może nie. Najważniejsze, żebyś sam ze sobą czuł się dobrze- dodał. W myślach Tib już zacierał łapki, widząc, że Piegus lada moment wyjawi mu prawdę.
Szkolenie, które przeszedł w młodości Tib obejmował zachowanie kamiennej twarzy nawet w najbardziej krytycznej sytuacji, jednak kiedy usłyszał odpowiedź Piegusa, nie był w stanie dłużej utrzymywać wesołego wyrazu pyska.
Przecież są rodziną, co prawda nie biologiczną, ale ciągle..., przeszło mu przez myśl.
Kanclerz sprawił wrażenie, jakby na moment się zawiesił, jednak szybko uśmiech powrócił na jego oblicze.
-Trochę mnie tym zaskoczyłeś Piegus...ale nie zmienia to faktu, że dalej będę cię w tym wspierać- odparł, po czym poklepał syna po ramieniu.