Cienisty zakątek

[Lorraine]

Lorraine. W skrócie Lorr.-Odparła i dziarskim krokiem ruszyła za Faraonem.


//sora, strasznie krótko, ale nigdy nie umiem na zt coś napisać :p

[Jasmin]

Wciąż nie odzyskała jeszcze pełni sił, więc szła powoli, po drodze oglądając każdy szczegół miejsca w którym się znalazła. Oddalili się nieco od jaskini gdzie zostali Ua i Moyo, lecz uważała by nie odejść za daleko.
- Tutaj jest ładnie. - stwierdziła, zadzierając głowę by przyjrzeć się czubkom palm. Po raz pierwszy widziała takie drzewa, podobnie jak wiele innych rzeczy, które poznała w czasie długiej wędrówki. Miała nadzieję, że Ukatiliemu też się spodoba. Odwróciła się do opiekuna i uśmiechnęła niemal z dumą, że znalazła takie przyjemne miejsce.

@Ukatili

[Ukatili]

Ukatili szedł po woli za młodą, nie chciał jej wymijać, aby poczuła się kierowniczką tej podróży. I rzeczywiście... znalazła bardzo fajny zakątek. Było tu palm, które dawały cień.
Zwrócił się do Jasmin. - Rzeczywiście bardzo tu przyjemnie. Poczekaj sprawdzę... - Po czym rozpędził się wymijając ja i skoczył do cienia obracając się na plecy. Chwile tak poleżał do góry nogami. - Hmmm, no trochę tu twardo na tej ziemi, ale w cieniu na pewno przyjemniej. - Po czym zaśmiał się.

[Ua]

Na szczęście nie oddalili się zbytnio. Wyprostowałam się dumnie i zbliżyłam do nich z poważnym wyrazem twarzy.
- Nie chcę się narzucać, lecz Królowa Nefthis przykazała mi opiekę nad państwem, a ja nie zamierzam owego przykazania łamać. Jeśli aż tak sprzykrzyło się państwu moje towarzystwo, proponuję udać się do Mojej Pani i zakomunikować jej, iż stan wasz poprawił się i przysposabia do dalszej wędrówki. - Oczywiście była też opcja, że zostaną, lecz miałam szczerą nadzieję, iż szary zrezygnował z tego pomysłu. Poza tym nie pasowało mi do tego jakże pięknego zdania.

[Jasmin]

Jej uśmiech stał się jeszcze szerszy kiedy opiekun pochwalił jej wybór. Ruszyła w pościg za Ukatilim i zaraz po nich wbiegła do cienia. Położyła się obok i wróciła do oglądania otaczających ich roślin.
- Może by zerwać kilka liści i się na nich położyć? Byłoby bardziej miękko. - zaproponowała. Chciała żeby opiekun był z niej zadowolony.
Mina jej zrzedła kiedy usłyszała głos białej. Znowu nieświadomie zrobiła coś nie tak, najpierw Moyo się na nią obraził a teraz jeszcze Ua. Opuściła smutno głowę. Dalsza wędrówka... czyli przez nią znowu będą musieli odejść. Tym razem pewnie już nie uniknie kary od Ukatiliego. Nie odezwała się ani słówkiem żeby nie palnąć głupoty, która jeszcze bardziej by mogła pogorszyć ich sytuację.

[Ukatili]

Czarnogrzywy podniósł się, kiedy zauważył, że obok nich pojawiła się znów Ua. Nawet nie zdążył odpowiedzieć młodej, bo ta się zjawiła.
Popatrzył lekko na Jasmin z łagodną miną, by pokazać jej, że nic złego nie zrobiła. Po czym odchrząknął i zwrócił się do Uy - Nie sprzykrzyło, ale miałem wrażenie, że jest pani bardziej zainteresowana... - Zastanowił się chwilę i potarł łapą o głowę. - ...chłopakiem...? Więc postanowiłem, że nie będziemy przeszkadzać. - Zrobił zdziwioną minę i podniósł się na równe nogi. Jakiej wędrówki do cholery? Mieli plan tutaj zostać. - yyyyy, dobrze, proszę o zaprowadzenie nas do królowej. Jeżeli da radę, to chciałbym z nią pomówić.

[Seth]

Powrót do Oazy zajął im mniej więcej tyle samo czasu co droga w przeciwną stronę. Wyprawa zakończyła się sukcesem, co więcej nic nie zakłóciło jej przebiegu, miał spore powody do zadowolenia. Bogowie im sprzyjają. Z tą myślą wkroczył w cień rzucany przez pierwsze palmy i zaraz jego oczom ukazała się postać znajomej białej lwicy, towarzyszyła jej też dwójka, którą widział na oczy po raz pierwszy. Nieprzerwając marszu kroczył pewnie dalej, aż wreszcie zatrzymał się bliżej białej, bacznie obserwując zgromadzenia, w którym panowało jakieś poruszenie.
- Witaj Ua. Czy jesteś w stanie wyjaśnić mi kim są nasi goście i cóż jest powodem zaistniałego larum?

[Ua]

Chłopakiem? Też coś! Damy nie mają „chłopaków”, one mają dostojnych mężów i rycerskich kochanków!
- Pan Moyo, podobnie jak państwo, jest zagubionym wędrowcem, który w łasce Ra trafił w nasze skromne progi. Na rozkaz mojej pani... - urwałam, bo wtem zdałam sobie sprawę, że dołączyła kolejna persona, i to jaka w dodatku.
- Panie - rzekłam na powitanie, skłaniając nisko głowę. Oby tamta dwójka podłapała mój gest, bo czy w innym razie nie znaczyłoby to źle o mnie?
- Niech Wasza Wysokość pozwoli, że przedstawię Wam pana Ukatiliego oraz panienkę Jasmin, córkę Shani i Jasira z odległej krainy Lwiej Ziemi. Zabłądzili na pustyni, lecz w opatrzności dobrego Ra odnaleźli Oazę. Jej Wysokość Nefthis przykazała mi sprawować nad nimi pieczę aż nie powrócą do sił. Właśnie planowaliśmy udać się na spotkanie z Jej Wysokością.

[Jasmin]

Trochę ją pocieszyło, że Ukatili nie wyglądał jakby się na nią gniewał. Mimo to wolała nie wtrącać się w rozmowę, bo od niej mogło zależeć czy Ua nie każe im odejść z powrotem na pustynię. Znów zaczęła wpatrywać się we własne łapy, udając że wcale jej tam nie ma. Pozwolił sobie tylko zerknąć na nowo przybyłego lwa i znów spuściła głowę, więc nie musiała nawet specjalnie się kłaniać.
Biała nazwała go Waszą Wysokością. Czyli tutejsza królowa miała swojego króla. Nie widziała nigdy jak może wyglądać król, bo na Lwiej Ziemi mieli księżniczkę a Berghi chyba nie miała męża. Nasunęło jej się mnóstwo pytań na ten temat i na pewno zada je Ukatiliemu kiedy będą sami. Miała zachowywać się jak dorosła, a dorośli przecież nie zadają głupich pytań i wiedzą wiele rzeczy, o których ona nie miała pojęcia. Na przykład nie wiedziała też kim jest Ra, może spotkali go wtedy kiedy była nieprzytomna. Albo to nie był lew, a jeden z Przodków, których już tyle czasu prosiła o pomoc, że wreszcie sobie o niej przypomniał.

[Moyo]

Moyo przybiegł od razu za Uą, ale nic nie powiedział nie chcąc przerywać białej. W chwili gdy przyszedł Władca Oazy Moyo skłonił się w ślad za Uą.