Zapisy

[Dhahabi]

Imię: Dhahabi (czyt. Dahabi)

Płeć: Samica

Wiek: Urodzi się za 19 dni od pisania kp (20.11.19)

Gatunek: Krokuta Cętkowana (Hiena Cętkowana)

Historia: Nie posiada historii, bo dopiero co się urodzi. Jej rodzicami są Alfajiri i Chester, oprócz tego najprawdopodobniej będzie miała trójkę, lub więcej rodzeństwa.

Charakter: Dhahabi nie jest wredna, ale lubi pokazywać swoją siłę. Jest stanowcza i lubi wygrywać. Jakbym miała opisać jej charakter w jednym słowie to by było ''Chłopczyca''. Lubi przepychanki i uważa, że zawsze ma racje, ale nie jest arogancka. Kocha rodzeństwo i na ogół jest miła. Nie boi się ubrudzić i jest dość ciekawska. Nie lubi jak ktoś jej przerywa gdy mówi, to ją tak irytuję, że chciałaby tej osobie przywalić. Kocha wyzwania i nie chce przesiedzieć całego życia w jednym miejscu. Jest przywiązana do domu i nie chce go opuszczać na dłużej, a zwłaszcza rodziny.

Statystyki:

Krzepa-5
Zręczność-4
Percepcja-4

kolorek będzie przy urodzinach

[Ilanga]

Imię: Ilanga
Płeć: Samica
Wiek: 4 lata
Gatunek: Crocuta crocuta

Historia:
Ilanga wyróżniała się od momentu narodzin, była bowiem dużo jaśniej umaszczona od innych młodych i miała różową skórę, a nie czarną. Hieny z klanu licznie przychodziły do nory jej matki, by zobaczyć tę ciekawostkę. Zastanawiały się, kim będzie hiena, która jako młode przybrała już barwy starszych.
Gdy Ilanga podrosła, odkryła, że woli towarzystwo starszych hien niż swoich rówieśników. Tamci zawsze chcieli w coś grać, a ona zawsze przegrywała: nie była dość szybka, żeby wygrać w berka, ani silna, żeby pokonać kogoś w zapasach, nie mówiąc już o zabawie w chowanego. Starsi tymczasem opowiadali między sobą różne ciekawe historie, a ona przysiadała się do nich i słuchała. Zadawała dużo pytań, próbując pojąć, jak działa ten świat.
Jednocześnie była szkolona do polowania jak wszystkie młode hieny. Radziła sobie jako tako, ale wolała ustępować szybszym i silniejszym hienom.
Okazało się, że jest bardziej przydatna poza samym polem walki: umiała idealnie wszystko zaplanować, każdą zasadzkę i pościg. Z czasem zyskała pewien szacunek w klanie. Po pewnej szczególnej akcji, gdy dzięki jej planowi hienom udało się oddzielić od stada i powalić bawoła, została doradczynią młodej królowej.
Następnego lata susza wyjątkowo się przedłużała. Zebry, gnu i wiele innych gatunków roślinożerców opuściło sawannę i drapieżniki były coraz bardziej głodne. W końcu hieny zarządziły klanowe polowanie na żyrafę, która próbowała pożywić się ostatnimi liśćmi z drzew. Ilandze nie podobał się ten pomysł, ale głód hien przysłonił im rozsądek. Finał polowania był tragiczny: królowa, która była na czele pościgu, za bardzo zbliżyła się do nóg żyrafy i została odrzucona silnym kopnięciem. Ze złamanym kręgosłupem nie miała szans przeżyć.
Po pogrzebie zmarłej królowej władzę w klanie przejęła jej starsza siostra. Była ona dużo agresywniejsza od poprzedniej władczyni, a fizyczna siła była dla niej najważniejszą wartością. Ilanga przestała być doradczynią, bo nowa królowa nie potrzebowała niczyich rad. Do tego głód i niedawna tragedia sprawiały, że atmosfera w klanie była napięta. W takiej sytuacji wszelkie radykalne pomysły padają na podatny grunt.
I nowa królowa to wykorzystała. Zarządziła niespodziewany atak na sąsiedni klan celem zabicia ich lub wygnania z tej ziemi. Skoro brakuje jedzenia, to trzeba wyeliminować tych, którzy o nie konkurują.
Ilanga natychmiast sprzeciwiła się temu rozkazowi. Dwa klany żyły w swoim sąsiedztwie od kilku pokoleń i od dawna nie było między nimi konfliktu – lecz najstarsze hieny pamiętały jeszcze czas wojny, a Ilanga znała ich opowieści. Tyle ciężkich mediacji i ugód, dzięki którym udało się wypracować obecny pokój, miałyby zostać zmarnowane przez ten jeden atak? Tamten klan był prawie tak samo liczny i podobnie silny, więc walka byłaby krwawa i mordercza dla obu stron.
Królowa była jednak nieustępliwa, a duża część głodnego klanu poparła ją. Ilanga tymczasem stanowczo odmawiała dołączenia się do ataku i w mocnych słowach zarzuciła królowej nierozsądek i bezmyślność. Wtedy władczyni wydała nowy rozkaz – wygnanie Ilangi z klanu za niesubordynację.
Tego Ilanga się nie spodziewała. Przegrała. Musiała uciekać, zwolennicy królowej byli gotowi ją zaatakować, gdyby się odwróciła. Nie mając szans na powrót, postanowiła odejść jak najdalej od tego miejsca.
Minęło sporo czasu od tamtych wydarzeń, a Ilanga wciąż wędruje samotnie.

Charakter:
Ilanga jest obserwatorką. Uważnie zbiera wszystkie fakty i na ich podstawie chętnie wygłasza swoje opinie. Do wszystkich problemów stara się podchodzić ze spokojem i rozsądkiem. Może jednak zostać wyprowadzona z równowagi, gdy ktoś uparcie ignoruje jej argumenty.
Czasem można odnieść wrażenie, że jest nieśmiała czy wycofana, bo nie potrafi rozmawiać „o niczym”. Rzadko kiedy rozpoczyna pogawędkę z nieznajomymi, a wodolejstwo i tanie podrywy ją odrzucają. Jednak w obecności znajomych staje się bardziej otwarta, a gdy pojawi się temat, który ją interesuje, potrafi mówić o tym długo i rzeczowo. Tak naprawdę lubi towarzystwo i źle się czuje w samotności.
W jej postawie życiowej przeważa humanitaryzm. Jest świadoma, że inne zwierzęta odczuwają ból i cierpienie tak samo, jak ona, dlatego nie chce robić nikomu niepotrzebnej krzywdy. Zabija tylko, żeby jeść, a nawet w tym przypadku stara się, żeby jej zdobycze cierpiały jak najkrócej. Chętnie zjada padlinę.
Wydarzenia związane z wygnaniem i samotna wędrówka sprawiły, że Ilanga stała się bardziej niepewna, rozgoryczona i nieufna. Jest niezadowolona z samotniczego życia. Uważa, że nie będąc ani szybka, ani silna, nie jest w stanie osiągnąć sama zbyt wiele.

Wygląd:
Ilanga ma znacznie mniej pigmentu w skórze i włosach niż inne hieny. Jej nos, dziąsła i opuszki łap są różowe, a sierść ma odcień jasnego blondu, przez co łatwo ją wypatrzyć nawet w dużej grupie. Jak na dorosłą samicę krokuty jest dość drobna, ale jej sylwetka wygląda zdrowo.

Ciekawostki:
– Fascynuje ją zdolność malowania, którą posiadają niektóre naczelne. W wolnym czasie lubi maczać łapy w kolorowych sokach czy glince i próbuje rysować po kamieniach. Ciężko jednak cokolwiek odczytać z takich „rysunków”.
– Pochodzi z daleka, a wiara, którą poznała w rodzinnym klanie, różni się nieco od wiary Lwiej Ziemi. Wierzy, że zmarli mieszkają w Królestwie Duchów, którym włada dobra Pramatka, pierwsza matriarchini. Nie wierzy w duchy chodzące po ziemi, bo zgodnie z jej wiarą nie istnieje drogą powrotna z Królestwa Duchów.

Statystyki:
Krzepa: 20
Zręczność: 37
Percepcja: 68

Akcept

[Taimi]

Taimi jest młodą samicą, która pomimo wieku wiele już przeżyła. Wychowywała się daleko stąd w całkiem szczęśliwej rodzinie składającej się z ojca (a raczej ojczyma, ale o tym dalej), matki, starszego brata, siostry bliżniaczki i dziadka przewodzącego stadu. Z czasem jednak dziadek podupadał na zdrowiu, bo wiadomo że nie młodniał i stawał się słabszy.
Młodą Taimi zawsze zastanawiało, dlaczego tak mocno różniła się od reszty rodziny. Ojciec był jasny, matka była jasna, brat ze starszego miotu był jasny. Tylko ona i jej bliźniaczka były znacznie ciemniejsze o wyjątkowo jasnych oczach. Jak się potem okazało, ojciec nie był ojcem biologicznym. Biologicznego poznała od nieładnej strony w momencie, kiedy sięgnął po władzę, zabijając najpierw ukochanego dziadka, potem ojca-nie-ojca, potem ruszającego na matkę. Typek zabił jej bliźniaczkę, potem podobno też i matkę, ale tego nie pamięta, bo straciła przytomność. Obudziła się w jakiejś norze, gdzie miała wychowywać się pod okiem brata. A że była mała i głupia, poszła pewnego dnia na wycieczkę i nie wróciła. Spadła ze zbocza i uderzyła łbem o kamień, na skutek czego straciła pamięć. Może to i lepiej? Nie pamięta jak jej biologiczny ojciec rozrywał na strzępy ojca, dziadka i siostrzyczkę Tabithę. Nie pamięta, jak brat płakał po kątach, bo nie mógł nic zrobić. Nie pamięta swoich domysłów, że jest dzieckiem z gwałtu. Nie pamięta jednak niczego dobrego, czyli opiekuńczości brata, jego ciepłych słów, jego wiary, że będzie dobrze.
Spotkała inne stado, które przyjęło zagubione lwiątko i wychowało jak swoje. Jednak czuła, że to nie jej miejsce i ruszyła w podróż, licząc że dzięki niej odzyska choć część wspomnień.

Taimi stanowi przeciwieństwo starszego brata. Jest uśmiechnięta, wesoła i optymistycznie nastawiona. Nie wydaje się przejmować ani amnezją, ani tym, że nie pamięta tak naprawdę kim jest. Nie wie, jak wcześniej miała na imię, dzisiaj nazywa siebie Taimi.


W lewych uchu posiada kolczyk z nieznanego jej materiału, znak stadny grupy która ja przygarnęła.


STATYSTYKI:
Krzepa - 35
Zręczność- 50
Percepcja - 65

Akcept

[Newton]

Przyszedł (a właściwie przyjdzie jutro) na świat jako najmłodszy syn Narie i Hakiego. Wygląd odziedziczył głównie po ojcu, z czego jest bardzo zadowolony, ponieważ chciałby pójść kiedyś w ślady taty i być tak dużym i dzielnym lwem jak on. Od małego lubi być w centrum uwagi, więc zawsze wszędzie jest go pełno. Trudno powiedzieć więcej o jego charakterze, który dopiero się kształtuje czy historii, która jeszcze nie została napisana.

Staty
Krzepa: 5
Zręczność: 5
Percepcja: 5

Akcept

[Nejlos]

Przyjdzie na świat jako jeden z starszych dzieci Narie i Hakiego. Ma trójkę rodzeństwa. Wygląd głównie odziedziczył po dziadku Tibie i trochę po ojcu. Jego największym marzeniem jest pójść w ślady dziadka Tiba i taty Hakiego. Na pewno w przyszłości ukształtuje się na dobrotliwego, kochanego i sprawiedliwego księcia, a może kiedyś władcę stada? Każdy może mieć marzenia.

Statystyki:
Krzepa: 5
Zręczność: 5
Percepcja: 5

[Khalie]

Pojawi się na świecie jako pierwsza z gromadki bąbelków Narie i Hakiego. Wygląd zdecydowanie odziedziczyła po dziadku Kovu,bowiem kolor sierści ma brązowy i jaśniejsze podbrzusze dokładnie jak u niego, nie mówiąc o obwódce wokół oczu. Gdyby nie fakt, że lewe ślepie jest szare, można by powiedzieć że kopia jeden do jednego, bowiem prawe ma dokładnie jak jego - zielone. Co do charakteru, kto wie, jak ukształtuje ją świat. Zdecydowanie nie będzie potulna i milusia niczym niektóre słodziaki, pokaże pazur i nie da sobie wejść na głowę swym braciom, gdy jednak potrzeba potrafi się skoncentrować i uspokoić.

Statystyki:
Krzepa: 5
Zręczność: 5
Percepcja: 5

[Ujasiri]

Urodził się w odległym miejscu, na dalekim zachodzie, w stadzie Ostrych Szponów. Stado nie należało do miluśińskich, wręcz przeciwnie. Prowadziło ciągłe wojny. Stadem rządziło czwórka rodzeństwa i nikt im się nie sprzeciwiał, inaczej czekałaby ich surowa i bolesna kara. Jeden z braci był ojcem lwiątka. Jednak jego matka, nie była wybranką lwa, a jedynie przygodą. Matka, zbuntowana lwica, niezadowolona z czynów jakie popełniali członkowie stada, nie chciała by jej syn wychowywał się w takich warunkach, w takim stadzie. Zabrała więc swoje dziecko i uciekła pod osłoną nocy. Jeden z lwów, ruszył za nią. Liwca w porę wyczuła obecność wroga i kazała lwiątku się schować. Wywiązała się walka, którą z ukrycia obserwował Ujasiri. Lwica została ranna, i zostawiona na pastwę losu. Czuła, że długo nie pociągnie. Poprosiła więc syna by ten uciekał i znalazł inne stado, które się nim zaopiekuje. Lwiątko nie chciało porzucać matki, płakało i błagało by nie kazała mu tego robić, by przy nim została. Lwica traciła cierpliwość i siły, nie chciała by jej syn widział jak umiera, nie mogła znieść jego płaczu i błagań. Ostatkiem sił zamachnęła się łapą na lwiątko, zostawiając na jego oku bliznę. Warknęła by uciekał, i zostawił ja w spokoju. Przerażone młode, uciekło w popłochu, zostawiając rodzicielkę w oddali za sobą. Łzy spływały mu po policzkach, a on biegł przed siebie.

[Historia będzie uzupełniana]

Statystyka:

Krzepa - 30
Zręczność - 30
Percepcja - 30

Akcept

[Gamba]

Siła: 25
Zręczność: 50
Percepcja: 70
Zdobycie umiejętności szamańskich: Lekcje u innych szamanów, które zaskutkowały stanie się szamanem.
Nietypowe ozdoby: laska, którą się podpiera, aby łatwiej było iść z ciężarem (pochodzi z lasu); broda jest obwiązana sznurkiem, który został zakupiony od rzemieślnika.
Historia: Pochodzi z północnych terenów, które znajdują się poza mapą. Od urodzenia był wrażliwy na magię oraz interesował się szamanizmem. Miał dwóch nauczycieli: szympansa który uczył głównie rozmów z duchami i serwalicę, która zazwyczaj uczyła odprawiania rytuałów. Czasami był wysyłany na lekcje poza granicą stada, tak poznał Rafikiego, który uzupełniał jego wiedzę oraz brał sobie Gambę za pomocnika. Nauka nie sprawiała mu problemów dlatego postanowił, że będzie jeszcze uczyć się znachorstwa, którym też był zainteresowany, lub jakiegoś języka. Uznał, że lepiej będzie poznać języki jak najwcześniej, gdyż później nauka ich przychodziłaby trudniej oraz bardzo by było to dla niego przydatne. Dlatego postanowił uczyć się języka. Wybrał ten, którym posługiwał się Rafiki (Gamba jako ojczysty miał inny), lecz nie mógł pozbyć się akcentu, przez co jak mówi, łudząco jego akcent przypomina gwarę góralską. Wybrał ten, gdyż był bardzo powszechny na sąsiadujących terenach.
Po zakończeniu wszystkich nauk stał się zastępcą uczącego go wcześniej szympansa oraz pomocnikiem jego, lecz nie potrwało to długo, gdyż jego nauczyciel umarł i Gamba musiał wejść na jego miejsce. Musiał więc złożyć śluby, że będzie służyć stadu, oraz miał jedno do wyboru. Więc wybrał takie, że nie będzie się z nikim wiązać.
Po jakimś czasie sprawowania urzędu głównego szamana robiło się w stadzie nieciekawie. W końcu wybuchła wojna domowa, w wyniku której zginęło wiele zwierząt. Sam uszedł z życiem, gdyż każdemu zależało na tym, by Gamba przeżył, ze względu na jego wiedzę. Po zakończeniu jej stado się rozpadło i wszyscy chcący przeżyć musieli opuścić ten teren, gdyż nie było pożywienia. Wyruszył więc w wędrówkę.

ok

[Tendai]

rodzice: Nuzira i Uharibifu

Historia: Dobiero niedługo zacznie pchać się na świat.
charakter: czas pokaże
Wygląd: Wiśniowy z podwójnym ogonem jak mama ale prawie od nasady z biaława końcówką. Oczy ma jak tatuś - niebieskie i czarne białka.

Siła: 7
Zręczność:5
Percepcja: 3

Akcept

[Namora]

Rodzice: Nuzira, Uharibifu
Historia: Aktualnie bez, gdyż lwiątko dopiero się urodzi.
Charakter: W przyszłości

Siła: 6
Zręczność:6
Percepcja: 3


Akcept