Wzniesienia

[Mistrz Gry]

► Pokaż Spoiler

Ragir atakuje z zaskoczenia. Zręczność Ragira vs percepcja Krona
Ragir(60)

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
38, 47, 1

Kron(45)

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
45, 26, 17

45% na ranę ciężką, 9% na krytyczną

Mistrz Gry wyrzuca 1d100:
88

obrażenia 2+

Mistrz Gry wyrzuca 1d6:
2

Orzeł rozejrzał się po jaskini, czekając aż jego oczy przyzwyczają się do mroku i będzie mógł dostrzec szczegóły.
- Jakże pięknie urządzonaAAA!!!! - nagle poczuł uderzenie od tyłu i ból na karku. Ragir przygniótł go do ziemi, zębami obejmując jego szyję. Orzeł, dopiero w tej chwili zorientował się, że wpadł w pułapkę. Zaczął wściekle trzepotać skrzydłami i machać dziobem, by spróbować ugodzić napastnika i uwolnić się spod jego łap.

Kron -8 HP

[Ragir]

Miałem zamiar go zabić, zawsze to jakieś żarcie ale pewna myśl spadła ode mnie od wielkiego.
Puściłem kły ale nadal go przygniatałem.
-Uspokój się mam dla ciebie ofertę życia- Wyszczerzyłem lekko kły-Nie zabiję cię ale będziesz moimi oczami i uszami tam gdzie ja nie jestem w stanie się dostać, będziesz także miał oko na moje córki kiedy ja będę polować- Mówiłem to spokojnie- W mojej łasce i dobroduszności także będziesz korzystał z tego co upoluje i będziesz pod moja ochroną- Oczywiście jeśli będzie grzecznie wykonywać swoja posługę- Jednak jeśli uciekniesz lub mnie zdradzisz- Zbliżyłem pysk i polizałem jego kark-Znajdę cie i zabiję ja albo ktoś ode mnie, nigdzie się nie schowasz i nikt cie nie ochroni- Taka oferta zobaczymy co na to ptak.

@Mistrz Gry

[Mistrz Gry]

Już żegnał się z życiem, pewien że wyląduje w żołądku Ragira, co było najbardziej poniżającą śmiercią dla drapieżnika. Nagle jednak poczuł, że zęby lwa oddaliły się od jego karku. Pomyślał, że za chwilę napastnik zada kolejny cios i zaczął szarpać się jeszcze mocniej, wtedy jednak niespodziewanie zwrócił się on z propozycją. Orzeł natychmiast przestał się wyrywać, by wysłuchać słów, które mogą ocalić jego życie.
- Tak! Zgadzam się! Na wszystko się zgadzam. - odpowiedział pospiesznie zanim lew zdąży zmienić zdanie. Taki układ nawet nie był wcale taki zły. Nie będzie musiał polować ani wystrzegać się innych kocich szaleńców.

[Ragir]

-Dobrze- Zszedłem z orła- Możesz latać czy niezbyt?- Zapytałem patrząc an niego. miałbym pierwsze zadanie la ptaka, którym mógłby zapoczątkować swoja lojalność względem mnie. Ja bym w tym czasie wyskoczył na szybkie polowanie i coś dla wszystkich przygotował. Planowałem przeniesienie do innej jaskini, bo ta szczelina to tylko chwilowa przystań.

@Mistrz Gry

[Mistrz Gry]

Pojawiła się w jego głowie iskierka nadziei, że być może Kisuli i Fatum zaniepokoją się jego nieobecnością i zaczną go szukać, ale szybko zgasła. Pewnie teraz razem taplali się w błocie albo robili inne bezsensowne kocie rzeczy. Odetchnął głęboko gdy wreszcie Ragir go uwolnił.
- Brałem udział w... bitwie i straciłem sporo piór ze skrzydeł. Dopóki nie odrosną nie wzlecę wysoko. - pominął fakt, że ową epickę walkę stoczył z bandą flamingów. - Napadła nas pewna biała lwica. Jakaś wariatka, która próbowała nas zamordować. - no cóż, to akurat była prawda. Nie musiał przecież wspominać, że kiedy lwica próbowała dorwać Kisuli on siedział bezpiecznie na drzewie.

[Ragir]

Cmoknąłem z niezadowolenia- Tak czy siak wynosimy się z tego miejsca, w nowym odpoczniemy i coś się zje- skierowałem te słowa to swoich córek jak i do ptaka. Wyszedłem z szczeliny, w pysku trzymałem Sarine, która położyłem na ziemi na moment- Wskakuj- Spojrzałem an orła. Będzie szybciej jak będzie na razie podróżował na moich plecach.
-Radi, kuleczko ruszamy- Chwyciłem Sarinę w pysk i ruszyłem w drogę.

zt x 3 z MG?

[Vespera]

Nie była pewna, jak długo już tak szły, lecz zdecydowanie wystarczająco długo, by rozbolały ją łapy. Od jakiegoś już czasu każdy dzień składał się głównie z wędrówki, pomijając oczywiście przerwy na jedzenie, picie, sen i całą resztą potrzeb. Znów robiło się całkiem nudno i powoli zaczynało ją to irytować. Musiały jak najszybciej to zmienić.
Xantria zapewne znosiła tę drogę lepiej, niż ona sama, lecz starała się nie narzekać. Jednakże stopniowo mimowolnie zaczęła iść coraz wolniej i wolniej, aż wreszcie, przechodząc obok jakiejś skały zatrzymała się i prychnęła, po czym na nią wlazła.
- Dobra, mam dość. Odpocznijmy chwilę tutaj - rzuciła do białej, układając się z ulgą na kamieniu. Poruszała lekko palcami u przednich łap, po czym liznęła je kilkukrotnie. A następnie uniosła wzrok, żeby rozejrzeć się dookoła. Skrzywiła się przy tym malowniczo.
- Paskudnie tu - orzekła z niesmakiem. W końcu co mogło być ciekawego w jakimś jałowym pustkowiu? Pewnie nawet trudno tu o zwierzynę. Ani o jakiegoś frajera, któremu można by tą zwierzynę ukraść. Nie mówiąc już o czymkolwiek użytecznym. Niemniej na horyzoncie przynajmniej widziała kilka rzeczy, które mogły być warte jej uwagi.

[Xantria]

Stawiała ciężko łapy, podróż dłużyła się niemiłosiernie przez tak niegościnny obszar. Słońce przypiekało, mało cienia, w którym można się schować i odsapnąć. Zieleniny tu brakowało a teraz znalazły się wśród jakiś gołych krzaków. Oczywistym było, że w takim krajobrazie ciężko o tłumy zwierząt a nawet jeśli jakieś się znalazły to zapewne na widok dwójki lwów się pochowały by nie zostać przypadkiem pożartym. Vespera pierwsza wymiękła i odmówiła dalszej podróży choć biała gotowa była zajść jeszcze dalej. Położyła się nieznacznie dalej od księżniczki przypatrując przez chwilę jej pielęgnacji łap a potem sama się rozejrzała.
- A no. -Wydukała na potwierdzenie jej słów. Ciężko było o bardziej elokwentne odpowiedzi a już jej mały móżdżek z pewnością nie wyłapałby tego, że niegościnne miejsca idealnie nadają się na kryjówki. W końcu to brązowa była mózgiem od większych operacji, ona była od działania.
Poruszyła wibrysami nadąsawszy się, przydałby jej się teraz masażysta. Odrobina luksusu i przyjemności ale wszelkie dobra zostały wydane. Przynajmniej nie miały pościgu na ogonach, najwidoczniej dobrze zatarły trop.

[Vespera]

Biała po chwili do niej dołączyła. Nawet i przesunęła się lekko, żeby zrobić jej nieco więcej miejsca, nie przerywając pielęgnacji łap. Xantria odpowiedziała na jej słowa w typowy dla siebie zwięzły sposób. I ona nie liczyła na nic więcej, doskonale bowiem znała przyjaciółkę. Z tej dwójki zdecydowanie to ona była bardziej od gadania.
- Wątpię, żebyśmy znalazły coś ciekawego, dlatego odsapnijmy trochę i ruszajmy dalej. W stronę tej góry tam na przykład? - tu wskazała ruchem pyska na majaczący na horyzoncie wulkan. - Może przynajmniej znajdziemy w tamtych okolicach jakąś kryjówkę. Przyda się gdzie mieć się przespać, jak i gdzie schować fanty - zastanawiała się na głos, marszcząc nieco czoło w zamyśleniu. Ile można w końcu tak wędrować? Zwłaszcza, że po drodze zdążyły roztrwonić wszystko to, co miały. Przydałoby się na nowo nieco się wzbogacić, nie wspominając już o ponownym nadaniu ich życiu tego przyjemnego dreszczyku.

[Xantria]

Przyjrzała się wspomnianej przez towarzyszkę górze. Nie wyglądała zachęcająco a do tego ciężko było oszacować w jakiej jest dokładnie odległości. Ziewnęła szeroko rozdziawiając paszczę a potem mlasnęła kilka razy.
- Dobra, tylko nie mamy co jeszcze chować. - Rozejrzała się ponownie po otaczających ich pustkowiach. -Jakiś zwiad? -Informacje by się przydały, na ślepo uderzanie donikąd nie prowadziły.