Serce Gór [Enasalin]

[Mistrz Gry]

W ślepiach Hirata błysnęły widoczne iskierki rozbawienia, tak jakby cała ta sytuacja sprawiała mu dużą przyjemność. Hiena kiwnęła łbem i lew podszedł jeszcze kilka kroków bliżej do Enasalin.
- Ależ oczywiście pomożemy, dal twojego nieszczęsnego synka. Wskaż nam tylko drogę -odezwał się Hirat i pokazał jej jasno, że to ona ma iść przodem. Z jego słowami idealnie zgrał się wzmagający się na sile deszcz, który stał się już dość mocny i dokuczliwy,

[Enasalin]

Enasalin łypnęła ukradkiem na hienę okiem. Czyżby łyknęli to co im powiedziała? Najwyraźniej powoli czekał ją szczęśliwy koniec tej bzdurnej akcji. Wystarczyło jedynie zaprowadzić ich do tej jaskini gdzie skierowała tamtą dwójkę i oczywiście, zatrzasnąć ich w pułapce. Ewentualnie zrzuci im cos na łeb, dla niej to było bez różnicy, aby tylko dotrwała jakoś do momentu, w którym będzie sam na sam z jednym, albo drugim.
Chociaż hienę by zatłukła osobiście, działała na nerwy, a przecież biała też musi się od czasu do czasu wyładować.
Przy okazji przyjrzała się lwu z bliska, skoro postanowił już tak ładnie się podstawić. Może jakieś cechy szczególne? Może kulał na którąś łapę, nie miał oka, albo coś w tym stylu? A może to ten gnój miał ten medalion i niepotrzebnie sobie dupę hieną zawracała.
Mimo wszystko poszła pierwsza. Nieładnie było się tyłem odwracać do nowych "kumpli", ale trzymała się tego, że nie będzie się otwarcie na nich rzucać. Nie teraz. Może w deszczu. Długo jej droga nie zajęła, a biała stanęła przed zapadliskiem z tym małym drzewkiem i obejrzała się, czy aby na pewno za nią idą. Przy okazji przeklęła parę razy pod nosem upierdliwą pogodę od której była mokrzusieńka.

[Mistrz Gry]

Mimo deszczu i ogólnie niezbyt przyjemnej aury, hiena wyglądała na całkiem zadowoloną z siebie, tak jakby zupełnie nie martwiła się czekającym ją spotkaniem ze swoimi padlinożernymi znajomkami, albo była głupia, albo zbytnio ufała w siłę swojego ochroniarza, albo to Enasalin czegoś nie dostrzegała. Niestety lew przez całą drogę nie tracił czujności i lwica wciąż czuła jego podejrzliwy wzrok na swoim grzbiecie. Wyglądało też na to, że przydupas hieny nie ma żadnych interesujących cech, drapieżnik jakich wielu z nieco przerzedzonym futrem na lewym boku, ale poza tym wyglądający na zdrowego i pełnego sił. W końcu wspólnie dotarli na miejsce i Hirat podszedł do niej nieco bliżej.
- Co teraz moja droga? -zapytał z tym swoim kpiącym uśmiechem, który tkwił jak przylepiony do jego pyska wbrew wszelkim okolicznościom.

[Enasalin]

Kiedy już wszyscy w trójkę wyszli na zewnątrz, Enasalin zaczęła się kręcić i wypatrywać czegoś na horyzoncie. Oczywiście zamiar był udawany, niemniej wyglądała jakby rzeczywiście się czymś przejmowała. W końcu, po kilku chwilach pełnych napięcia stanęła jak wryta, wpatrując się w jeden punkcik po drugiej stronie. Westchnęła ciężko i z zadowolonym spojrzeniem patrzyła się teraz na swoich kumpli.
- Jak się nie boisz, to możesz stanąć w tym samym miejscu co ja i zobaczyć jaskinię w której siedzą. Od biedy twój lwi kumpel może to zrobić.
Mówiąc to, odsunęła się "na bok" czekając, czy któryś z nich przypadkiem chwyci haczyk. Chyba wyglądała przekonująco?

[Mistrz Gry]

Hirat zmierzył ją podejrzliwym wzrokiem, ale w końcu skinął łbem i jego lwi towarzysz podszedł nieco bliżej. Nie dokładnie w to miejsce, które wskazała Enasalin, ale kilka kroków obok niego tak, że kątem oka był w stanie zobaczyć jej ruchy. Widać było, że nie łyknęli tej historii w pełni, albo wcale nie była aż tak przekonująca albo taką już mieli naturę.
- Zamiast oglądać tę jaskinię powiedz lepiej jak tam dotrzeć -mruknęła po chwili milczenia hiena.

[Enasalin]

Enasalin tyle wystarczało. Co prawda najlepiej jakby stanął tam gdzie ona chciała, mimo wszystko nie mogła czekać nie wiadomo ile. Wykorzystała to, że lało jak z cebra i widoczność grzywiastego samca mogła być bardziej ograniczona, chociażby przez sam deszcz i kłaki krzywy spadające mu na twarz. Najpierw dla niepoznaki ustąpiła jeszcze parę kroków w bok, a potem zaszarżowała i "z barana" uderzyła w lwa, chcąc go zrzucić po śliskich kamieniach w stronę rozpadliny z drzewkiem. Albo spadnie, albo się wywróci, w każdym razie wtedy będzie miała albo wolną stronę i w najlepszym wypadku wyłączy lwa z walki, albo chociaż zwiąże go walką w dogodniejszej dla siebie pozycji.

Krzepa vs Percepcja (próba przewrócenia z zaskoczenia):
Enasalin Krzepa 63 - 5 za śliskie kamienie na rozbieg:

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
6, 50, 1

Lew Percepcja 50 - 10 za deszcz:

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
29, 20, 22

[Mistrz Gry]

Na nieszczęście Enasalin ograniczona percepcja lwiego przydupasa nie wystarczyła. Grzywiasty ochroniarz w ostatniej chwili wiedziony jakimś bojowym instynktem bądź znakomitym słuchem uskoczył przed szarżą lwicy w bok, ślizgając się mocno po kamieniach. Potrząsnął łbem by przeczyścić sobie pole widzenia i ustawił się w pozycji obronnej, podczas gdy jego hieni przyjaciel i pracodawca rzucił się pędem schować za jego plecami. Teraz wszyscy stali bokiem do krawędzi przepaści, En po swojej lewej, lew po swojej prawej.
- A pomyśleć, że prawie Ci uwierzyłem -zarechotał Hirat.

[Enasalin]

Hiena interesowała ją w zasadzie tyle, czy aby czasem nie próbowała atakować i zmusić ją do przejścia w defensywę. Ale skoro postanowiła się schować, to już ją to nie interesowało co tam sobie gadała. Niech gada. Widocznie jedyne co potrafi to mielić jęzorem. A Enasalin potrafiła walczyć i najwyraźniej ten lew miał więcej też szczęścia niż faktycznej siły. Szkoda. Widok spadającego w dół ciała przynajmniej poprawiłby jej nastrój w tę paskudną pogodę.
Zrobiła szybką kalkulację. Wyciszyła rozum na padający deszcz, na gadanie hieny, skupiła się na sobie, na swoim oddechu. Wpadała w trans. A kiedy już była gotowa, bez ostrzeżenia wbiegła w lewą stronę lwa, ponieważ wiedziała, że na pewno będzie uskakiwał w tę stronę, nie w prawo, bo przepaść i nie w ty, bo raczej nie zamierzał zmiażdżyć swoją masą tamtej hieny. Zamierzała go najzwyczajniej w świecie związać walką, bo w tych warunkach innego wyjścia nie miała. Zresztą, znała siebie i swoje ciało w wystarczającym stopniu by stwierdzić, że siła to był jej największy atut.
A gdzie celowała zatem. Otóż gardła nie było sensu atakować, bo zasłaniała go grzywa, teraz mokra i jeszcze bardziej zbita. Wiedziała o tym. A gdzie najbardziej zaboli? W pysk. Toteż jej pazury z prawej łapy leciały prosto na jego nos.

Enasalin Zręczność 55 + 10 za atak na stronę w którą uskakuje

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
18, 5, 50

Lew Zręczność 60:

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
45, 29, 30

Rana dla En 8% na ciężką:

Mistrz Gry wyrzuca 1d100:
97

[Mistrz Gry]

Taktyka lwicy okazała się bez zarzutu, nieco gorzej poszło z wykonaniem gdyż lew okazał się jeszcze zwinniejszy niż się spodziewała i o dosłownie o włos uchylił się przed jej pędzącą łapą. Spróbował nawet oddać zadrapując lekko bok Enasalin, ale siły to biedak za dużo nie miał. Widać było, że większość treningu poszła w zwinność co oznaczało, że jeśli w końcu go dopadnie - będzie bolało. Póki jej przeciwnik próbował się przesunąć nieco do tyłu, jak najdalej od krawędzi wciąż czujnie ją obserwując. Gdzieś w tle hiena darła się wniebogłosy, ale lwica wiedziała, że nawet jej oponent nie słucha słów tego małego padlinożercy, lew był zbyt skupiony na walce jak prawdziwy wojownik, aż dziwne że dawał sobą pomiatać przez hieniego pokurcza. Cóż przynajmniej wreszcie coś się zaczynało dziać, w porównaniu do reszty tego ciągnącego się w nieskończoność ponurego i deszczowego dnia. Lew póki co chyba nie miał zamiaru atakować widać było, że nie czuje się pewnie na tej powierzchni i rozsądnie chce wyczuć przeciwnika.

[Enasalin]

Zaraz po tym jak już widziała że nie trafi, spięła się by szybko łapą stanąć znów na ziemię i nie zatracić cennej równowagi. Gdyby, nie dajcie niebiosa, się teraz wywróciła, walka byłaby jeszcze dłuższa, a no i istniało ryzyko, że dozna poważnych urazów. Np. coś sobie skręci. Enasalin cały czas trzymała się zasady, by stać na wszystkich trzech łapach za każdym razem by zaraz nie spaść, zresztą ten lew chyba wyznawał podobną zasadę, jeśli nie taką samą. Podobało się jej to, że nie trafiła na jakiegoś wymoczka, co to po prostu ładnie się prezentuje, tylko jak na jej gust za dużo się zastanawiał. Ale to nawet lepiej. Jak go zepchnie do obrony, to może nawet go jeszcze strąci w przepaść.
Także wracając do sytuacji, od razu jak tylko postawiła łapę na ziemi, po poprzednim ataku, zamachnęła się drugą łapą, celując w dosłownie to samo miejsce (w sensie w nos). Taktyka na razie nie była zbyt skomplikowana, ale wykorzystywała to, że ten na razie nie kwapił się do kontrataku i zamierzała go, przynajmniej póki jeszcze miała wszystkie siły, zasypać go ciosami i zmusić do defensywy. A nuż jej się uda trafić wcześniej.

Enasalin Zręczność 55 + 5 za szybki ponowny atak

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
17, 29, 47

Lew Zręczność 60:

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
6, 18, 3

rana dla lwa 43% ciężka:

Mistrz Gry wyrzuca 1d100:
65