Słuchaj, patrz, milcz. [Trening percepcji +2/3 Lyanna - Sigrun] udane

[Sigrun]

Lata wędrówki, życie bez pośpiechu i obserwacja przyczyniły się do tego, że szara zawsze zwracała uwagę na przeróżne drobiazgi. I choć chciała jej wiele opowiedzieć, to mogła jedynie w taki sposób pokazać to jak sama postrzega świat.
Machnęła ogonem i zastrzygła uszami słysząc nieopodal dziwny dźwięk. Wcisnęła Lyannie w łapę bursztyn, teraz samica miała już dwie pamiątki ze spotkania. A potem przylgnęła brzuchem, niemalże szorując po piasku. Zaczęła się skradać choć wydawać się mogło, że na horyzoncie nic nie ma. Tylko żółty piasek i palmy.

[Lyanna]

W porównaniu do szarej, Lyanna nic nie usłyszała i nadal stała na prostych łapach zerkając na zachowanie Sigrun. Najpierw machnęła ogonem, potem zastrzygła uszami. Jednak dopiero później zrobiła dziwną rzecz. Zaczęła się skradać? Kremowa nie do końca wiedziała o co jej chodzi. Odeszła kawałek na plażę, by odłożyć pamiątkowe przedmioty, po które później wróci i zaczęła naśladować towarzyszkę mimo iż nie widziała w tym zabiegu żadnego sensu.

[Sigrun]

Sigrun najwyraźniej coś słyszała prócz szumu morza i skrzeku mew, który to z każdą chwilą się w sumie nasilał. Przyczaiła się w pobliskich zaroślach, odwracając się w stronę Lyanny czy ta za nią podąża. dalej na piasku mewy zdawały się coś dziobać. Ciężko było jednak stwierdzić co to bo swoją liczebnością całkowicie zasłaniały to co atakowały.

[Lyanna]

Nieprzyjemny skrzek mew i szum morza były jedynymi słyszalnymi w tej chwili dla Szkarłatnej rzeczami, nic poza nimi nie potrafiła dostrzec, czy też usłyszeć. Podążała za Sigrun zdezorientowana po co to wszystko. Aczkolwiek nie sprzeciwiała się i robiła te dziwne rzeczy naśladując szarą. Początkowo widząc zbiorowisko pomyślała o (żółwiach) muszelkach. Może mewy też chcą sobie sprawić (obiad) ozdobę.

[Sigrun]

(Spryciarz)

Zerknęła na Lyanne nie bardzo wiedząc czy powinna się wtrącić w zbieraninę ptaków. W końcu ich dzioby potrafiły narobić kilka nieprzyjemnych ran a przed całą chmarą ciężko się opędzić. Szara była dość pasywną istotą, to od beżowej zależało jak sprawy się potoczą.

[Lyanna]

Cóż tym razem Sigrun nie prowadziła kolejnego kroku. Zerknęła na Lynn, która w sumie nie wiedziała co powinna począć. Zastanowiła się chwileczkę, po czym skinęła głową do szarej. Zaczęła skradać się na jednego z ptaków, będąc nisko na ugiętych nogach. Zamierzała jednego z nich złapać i podarować piórko albo dwa swojej nowej znajomej.

[Sigrun]

To co czyniła beżowa lwica spodobało się szarej. Zaczęła się również skradać tylko z drugiej strony tak by otoczyć ptaki i zacieśnić krąg. Będąc już blisko podskoczyła w miejscu chcąc je jakby nastraszyć a gdy te zerwą się do lotu była spora szansa, że wpadną na Lyanne czającą się z naprzeciwka.

[Lyanna]

Zupełnie nieświadomie dzięki niemowie udało się Szkarłatnej zdobyć kolejną cenną lekcję jaką było o dziwo polowanie, a konkretniej jego taktyka. Kremowa nie spodziewała się jak wiele można się dowiedzieć i nauczyć dzięki relacji z kotowatymi z zupełnie innych środowisk. Pomijając fakt iż ciężko się jej z Sigrun dogadać to uznała ją za swoją prawdziwą przyjaciółkę, jakże inną od tych jakie znała na Złej Ziemi.
Gdy ptaki wzbiły się w powietrze Lilka wyczekała odpowiedniego momentu i wyskoczyła w powietrze szybkim, mocnym wybiciem chwytając w paszczę ogon jednego z ptaków o biało szarych piórkach. Nie miała na zamiarze pochwycenia całego zwierzaka, a jedynie zyskanie piór, które swoją drogą się jej udało. Podeszła, więc do Sigi i włożyła jej dwa z zdobytych ptasich piór za ucho. Teraz wyglądała jeszcze bardziej tajemniczo i urokliwie zgodnie ze swoim wnętrzem.

[Sigrun]

Efekt osiągnięty choć Sigrun traktowała to jako zabawę niż polowanie. Widziała tylko jak wśród chmury białych piór samca wyskakuje do góry by pochwycić jednego z ptaków za lotki. Mewy z głośnym skrzekiem oddaliły się wystraszone obecnością dwóch dużych drapieżników. Kolejnym zaskoczeniem oraz miłym gestem było uzyskanie ozdoby. Dotknęła delikatnie wystających piórek i uśmiechnęła się zadowolona. Przy okazji mogły również zobaczyć puste skorupki po jajach oraz kilka wygrzebujących się z piasku małych żółwi. Pozostałe, które przetrwały ptasi nalot i mogły skierować się wprost do oceanu. Ocaliły przypadkiem kilka istnień.
Szara liznęła Lyannę w nos wyrażając tym samym swoją wdzięczność za tak dobre towarzystwo.

[Lyanna]

Dostrzegła w kocicy radość, więc zadowolona z siebie stadowiczka z dumą zerknęła teraz na żółwie, którym uratowały życie zupełnym przypadkiem. Mimo początkowej trudności w znajomości udało jej się nauczyć kilku rzeczy i dzięki nim dała radę porozumieć się z nową osóbką, doświadczyła wiele nowych rzeczy, o których istnieniu nie zdawała sobie sprawy.
Liźnięcie w nos było naprawdę bardzo przyjacielskim gestem. Lyanna zdawała sobie jednak sprawę, że spędziła tu z nową znajomą praktycznie cały dzień.
- Wiesz... ja będę musiała wracać. Mieszkam w pobliżu, południowe tereny krainy. Zawsze będziesz mogła wpaść jeśli będziesz chciała. - zamachała ogonem - Należę do stada Szkarłatnych Grzyw.
Ciężko było jej się pożegnać z niemą towarzyszką. Mimo to jednak zdawała sobie sprawę ze swoich stadnych obowiązków, jej życie było ich pełne jak każdej istoty żyjącej w zgranej ze sobą społeczności większej grupy zwierząt.