Strachy na lachy [Tendai]

[Mistrz Gry]

Szkarłaciątko ewidentnie próbowało dowieść swej zwinności i sprawności, tylko przed kim? Przed samym sobą? Próby wyswobodzenia się z dołka zakończyłyby się fiaskiem, gdyby nie zbieg okoliczności. Teraz wspinaczka po pniaku również spełza na niczym, gdyż wiśniowe ciałko runęło na dół z łoskotem. Na korze nie pozostało ani jedno wgłębienie po jego pazurach.

[Tendai]

Nie byłem zadowolony z niepowodzenia. potrząsnąłem lekko łebkiem. co miałem zrobić? Postanowiłem obejść te przeszkodę. Jestem jeszcze za mały aby dać radę. Zasmuciło to mnie, w końcu chciałbym aby mam i tata byli ze mnie w przyszłości dumni.

[Mistrz Gry]

Lwiątko nie chciało ani przesunąć pnia, ani go przeskoczyć, dlatego więc postanowiło je obejść. Przerwa była dość ciasna, mało brakowało, a Tendai utknąłby w niej tak jak poprzednim razem w wyrwie w ziemi. Samczyk kroczył wydeptaną ścieżką, gdy nagle ta skończyła się. Znajdował się właśnie pośrodku kniei, nie wiedząc, co dalej robić. Wtem poczuł przeraźliwe zimno, mrożące krew żyłach i stawiające sierść dęba. Za nim pojawiło się inne lwiątko, jednak to było całkiem przezroczyste i emanowało lekką poświatą. Zanim czarnooki zdążył się zorientować o obecności duszka, ten stanął na dwóch zadnich łapach i krzyknął.
- Bu! - po okrzyku jeszcze długo było słychać dziewczęcy i szczery chichot.

[Tendai]

Jakos przecisnąłem się ale i przez to kawałek poturlałem sie niczym kulka po tej drodze Potrząsnąłem lekko łebkiem i zacząłem iść. Było ciemno i zacząłem się bać ale nie mogę tego tak pokazywać. Łąka wydawał mi sie bardzo fajnym miejscem. Przysiadłem, bo i łapki mnie już trochę bolały od tego marszy i w ogóle. Nikogo nie widziałem i nie słyszałem aż do momentu. Podskoczyłem i od razu zjeżyłem sierść niczym mały kotek, widzący swe odbicie w lustrze.
-Kto to...

[Mistrz Gry]

- No jak kto to. Ja! - krzyknęła zbulwersowana i pomachała mu niematerialnymi łapkami przed pyskiem. W tej ciemnicy jej poświata była widoczna na tyle, że Tendai nie mógł jej przeoczyć.
- Jestem Ophra, a ty? - przedstawiła się i przekrzywiła łebek.
- Pobawisz się ze mną? W berka na przykład? - zapytała i przylgnęła do ziemi przednią częścią ciałka, czekając, aż czarnooki zacznie ją gonić. Nie mogła zmarnować takiej okazji i nie pobawić się z rówieśnikiem. Zwłaszcza jeśli ostatniego spotkała parędziesiąt lat temu.

[Tendai]

Byłem w lekkim szoku widząc taka jakby przezroczystą łapkę.
-Ja jestem Tendai- Przedstawiłem się zjawie i również przekrzywiłem łebek lekko w bok.
-A z chęcią!- Powiedziałem podskakując. Co prawda byłem już trochę zmęczony ale zabawa zawsze jest mile widziana! Nie do końca zdawałem sobie sprawę, że duch ma pewna przewagę...

[Mistrz Gry]

- Gonisz! - pacnęła go i zaczęła frunąć przed siebie.
- A tak w ogóle, to masz bardzo fajne futerko, wiesz? - rzuciła przez niewidzialne ramię, nadal lecąc między wystającymi korzeniami i innymi zaroślami. Ona manewrowała między nimi iście perfekcyjnie, jakby znała je na pamięć. Tendaiowi szło to zdecydowanie gorzej, nie mniej nie pogłębiał dzielącego ich dystansu i nadal miał Ophrę na oku. Zdawało się, że martwa lwiczka doskonale wie, gdzie leci. Jakby specjalnie prowadziła Szkarłaciątko w konkretne miejsce.