Podnóże

[Piegus]

Przechyliłem lekko łeb w bok.
-Wiesz... ja z chęcią posłucham i pouczę sie tez w praktykę- Miałem swoje proste marzenia, które miałem wątpliwości ale moze ciężką praca pozwoli mi to osiągnąć? Nawet nie będąc księciem czy kimś ważnym? Liczyłem an to. Elokwencją nic nei zdziałam, bo jestem butem w tym ale.. Ale lubię pomarzyć.

[Clay]

Trafił przez przypadek do podnóża po opuszczeniu mokradeł. Szedł przed siebie i ściągnęły go odgłosy rozmowy.
- Cześć. - Powiedział pewnie do obecnych. Spora tu gromada.- Co tu robicie? - Zagadał.

[Newton]

Nigdy nie był jeszcze dla nikogo najważniejszy. Kiedy był maluchem mama zajmowała się nimi wszystkimi, a potem się rozpłynęła. Ciocia Ven była tylko ciocią, a więc nie był dla niej kimś ważnym. Dla ojca jak widać też nie, skoro wybrał jasną lwicę. Newt zwiesił łeb.
- Ja zostanę. - odpowiedział smętnie bratu i usiadł w miejscu, czekając aż ktoś zwróci na niego uwagę. Obejrzał się na pozostałych, ale chyba jednak wszyscy byli zajęci sobą. Aż wtem pojawił się ktoś nowy. Nie widział jeszcze nigdy tutaj tego szarego lwa.
- Dzień dobry. - odpowiedział śmiało @Clayowi, zadowolony, że być może wreszcie będzie miał z kim porozmawiać. - Ja czekam tutaj na tatę. -- odpowiedział. Dopiero co mówił, że przydałby mu się ktoś dorosły.
- Znasz się na polowaniu? - zapytał szarego. Co prawda nie wiedział kim on jest, ale przecież nie znał jeszcze wszystkich Lwioziemców, więc pewnie był jednym z nich.

[Clay]

Młody zwrócił na niego uwagę. Reszta jest zajęta sobą to zadowoli się jednym rozmówcą.
- Oczywiście, że umiem polować! - Odpowiedział zdziwiony. Nie rozumiał pytania. Jak można zapytać lwa czy umie polować to przecież jak zapytać gnu czy umie jeść trawę. Młody czeka na tatę pewnie nauczy go polować, taka rola ojca. - A co? Jeszcze nie polowałeś? To nie jest trudne. Raz się robi, a potem do końca życia masz spokój z nauką.

[Newton]

Newt uśmiechnął się szeroko na tę wieść. Ojciec na pewno będzie z niego dumny jeśli jeszcze przed pierwszym polowaniem dowie się co i jak żeby móc się popisać wiedzą.
- Tata dopiero ma mnie zabrać na pierwsze polowanie, ale na razie jest jeszcze zajęty. Możesz mi opowiedzieć jak to się robi? - zapytał z podekscytowaniem.
- Opowiedz mi jakie największe zwierzę upolowałeś! - poprosił z zapałem. Zaraz jednak coś sobie przypomniał.
- Nazywam się Newt, a ty? - uśmiech wciąż nie schodził mu z pyska.

[Clay]

- Jestem Obersturmbannführer Baron Clay. - Przedstawił się Newtonowi. Młody zaciekawił się polowaniem to mu opowie co i jak przed pierwszym razem.
- Najpierw musisz wiedzieć na co polować. Jak jesteś sam to polujesz na mniejsze zwierzęta jak gnu albo antylopa a ze stadem możesz polować na dużo zwierząt albo jednego dużego skurwesyna. Nosorożca albo słonia. - Powiedział podstawy i tam szedł dalej. - Jak już wiesz na co będziesz polował to szukasz śladów zwierzęta. Zapach i odciski w błocie i na ziemi to one cię do niego zaprowadzą. Idziesz śladami i wtedy znajdujesz zwierzę. Najlepiej się do niego zakraść i wziąć je z zaskoczenia. - Opowiadał. - Musisz mierzyć siły na zamiary. Znajdziesz ślady młodego guźca a po wytropieniu widzisz lochę i samca z małymi to będziesz musiał walczyć z nimi wszystkimi. - Zwrócił uwagę na ważne wydarzenia. - Czasem nic nie upolujesz i po całym dniu tropienia wracasz głodny bo wszystkie tropy się urwały albo zwierzęta uciekły. Na polowaniu zdarzyć się może wszystko. Każde jest inne. - Dosyć nauki pora na osiągnięcia Barona Claya. - Największe zwierze to polowałem z innymi na... na... em... czarnego nosorożca dwugłowego i trzyrogowego! Duża bestia i niezwykle rzadka do spotkania. - Naściemniał młodemu on i tak tego nie ma jak sprawdzić. Nie powie że polował na byle nosorożca musi przyszpanić.

[Thanatos]

Trochę się zirytował tym jaki ruch tu panuje, a i tak już miał nienajlepszy humor. Rozejrzał się wzrokiem z lekkim zdenerwowaniem i rzekł do Piegusa:
-Dobra może lepiej zabierajmy się stąd, bo w takim tempie będziemy wybierać się do jutra.
Skinął Tibowi na pożegnanie, dał znać Piegusowi by podążał za nim i poszedł przyspieszonym krokiem w kierunku wodopoju.

ZT

[Piegus]

-Tak jest- Przytaknąłem Thanatosowi i ruszyłem za nim. Trochę sie tutaj ten no.. zatłoczyło. No nic, tonie moja sprawa. podreptałem za brązowym samcem. Może będzie ciekawie.

zt

[Rea]

Nie musiała długo czekać nim zjawił się Haki, który w pierwszej chwili nie zwrócił na nią uwagi. Rea wstała, by podejść do niego, jednak w tym samym momencie także i on dostrzegł ją i zaczął się zbliżać. Słysząc jego ostatnie słowa, zerknęła przelotnie na Tiba, a na jej licu wyrósł zgryźliwy uśmiech.
- Taa. Trudno, by coś mogło się mierzyć z podziwianiem tego piękna. - nie trzeba było być spostrzegawczym, by wyczuć w jej słowach dobitną ironię. Uśmiech jednak nie utrzymał się na jej pysku zbyt długo. Lwica zdawała się ignorować obecność Newtona i Nejlosa, ale niezupełnie tak było. Wiedziała, że są teraz zajęci sobą, a o czym tam dyskutują - na to już nie zwracała uwagi.
- Narie zniknęła mi z oczu na dobre parę miesięcy, a ledwo wraca… już jej nie ma. I zostawia tu czwórkę dzieciaków. Bez żadnych wyjaśnień - a miałaby mi dużo do wyjaśnienia. - mruknęła, sama nie wiedząc czy się złościć czy martwić. Bo co mogło być przyczyną? - Uroczo, że proponujesz, ale nie mogę udawać, że nic się nie stało. Stało się, i to więcej niż zdołałam od kogokolwiek usłyszeć. Więc nie, nie mam dziś głowy na żadne polowania. - dodała. Jakkolwiek by tego nie zinterpretował, nie chciała się na nim wyżywać, musiała zwyczajnie wyrzucić z siebie tę irytację. Przejdzie jej, tak samo jak przechodziło jej za każdym razem, gdy Narie coś odwalała. Ale teraz sprawy się nawarstwiły, a ona nawet nie znała ich kontekstu - bo nie była i nie mogła być przy niej.
- Haribu wspomniał mi o jakimś stadzie, do którego należeliście. Nie chce mi się wierzyć, że Narie po tym, jak opuściła Lwią Ziemię z powodu zmian w systemie, tak po prostu zgodziła się na bycie szarakiem w innym miejscu. Ktoś obiecał jej władzę, prawda? - rzuciła po chwili, patrząc prosto w ślepia Hakiego. To podejrzenie wkradło się w jej myśli niemalże od razu, gdy usłyszała od młodego wzmiankę o stadzie. Rea tłumaczyła sobie dążenie Narie do władzy w taki sposób, że do tego została “przeznaczona” - nie znała innej drogi, więc szukała miejsca, w którym spełni swoją rolę. Coraz bardziej jednak stawało się to niepokojące, tym bardziej, że młoda nie była zbyt rozważna. Trudno ją winić za to zagubienie, w końcu nie miała lekko - ale Rea czuła, że jest jedyną osobą, która to rozumie i która może cokolwiek zmienić. Przez to też brała na siebie część odpowiedzialności za jej głupie zachowania.

[Enasalin]

Jak powiedziała tak zrobiła, do Lwiej skały wyruszyła, a daleko to nie było, toteż nawet niespecjalnie się spieszyła. Poza tym latała za nią ta powsinoga, która zamiast zająć się czymś czym powinna, jak polowaniem chociażby, przykleiła się do niej jak rzep do psiego ogona. Nie miała za bardzo na co narzekać, ale ani tutaj pożartować z nią, ani nic, co stawało się z grubsza męczące. Żeby jeszcze stanowiła zagrożenie. Dotarły nawet do znanych mord, a ta dalej za nią łazi. Może się zakochała? Enka przepiękna nie była, ale wciąż była jeszcze młoda i całkiem urodziwa... Nah, pomyślała z niesmakiem.
Tak jak poprzednim razem, kiedy była już w zasięgu wzroku całego zgromadzenia pod skałą, a może nawet ciut bliżej, stanęła w miejscu jak jakieś widmo i w ten sposób kulturalnie dawała znak o swojej obecności. Nawet krótko chrząknęła. Ciekawe, czy ktokolwiek na nią zareaguje póki się nie wetnie w ten "rytuał" ta żółta klucha.