Tam, gdzie Ognia i Wiatru łączą się drogi... [Ignis, Furaha]

[Ignis]

Gdy skończyłem z czwartą gałęzią, wróciłem do skóry, gdzie jeszcze raz przymierzałem czy na pewno ich długość jest odpowiednia. W jednym jednak była trochę za długa, dlatego postanowiłem ją jeszcze trochę przyciąć. Gdy już się upewniłem, że te na pewno pasują, odłożyłem je na osobną kupkę. Następnie złożyłem skórę w pół, chciałem zgiąć ją idealnie po środku, aby dokładnie przyjrzeć się miejscu brzucha oraz góry torby. Nie były zbyt równe, przełożyłem na drugą stronę, przyjrzałem się oraz zrobiłem kolejne nacięcie, po czym znowu przewróciłem ją na drugą stronę i delikatnie zacząłem odcinać kawałek skóry. Znowu ją przełożyłem i teraz powiększyłem różnicę, następnie zacząłem nacinać skórę od mojej postawy torby. Zrobiłem kolejny teraz u krótszym końcu torby, wziąłem do łapy kolejną gałąź i starając się w tej samej odległości rozpocząć nacięcie. Teraz dla mnie były 3 prostokąty, z czego ten środkowy był najwęższy, a za prawym był jeszcze spory kawałem skóry. Tak więc, wróciłem do przymierzania odpowiednich gałęzi i wybrania najlepiej pasujących spośród nich. Po wybraniu odpowiednich z nich, zacząłem obrabiać je.
- Cóż... w moim stadzie był Król Klanu Ognia Isarus, pełnił on rolę władcy, był jeszcze Wielki Szaman Arden który był głosem naszego Ognistego Opiekuna. Zazwyczaj współpracowali ze sobą, Arden zwykle zajmował się uduchawianiem klanu, dyplomacją oraz utrzymywaniem przyjaznych stosunków z innymi klanami. Zajmował się również szukaniem "widzących" jak to nazywał. Zasiadał również w radzie szamanów oraz medyków, którzy zazwyczaj dbali o święta klanu, szkolenie uzdrowicieli oraz szamanów i mieli jeszcze parę innych zadań. A oj... król Isarus ogarnianiem tego wszystkiego, od wojowników klanu, przyjmowanie czasem audycji, byciem głosem ludu, prawem, oczywiście miał doradców, chociażby Przywódczynię Strażników Ilianne, Mistrzowów Płomieni, Głównego Tropiciela, a przede wszystkim Arden. A ochroną klanu zajmowali się głównie Strażnicy, najlepsi z najlepszych wojowników, najlepsi nauczyciele... oraz idealne miejsce, aby umieścić młodszych samców rodziny królewskiej i o dziwo działało to przez kilkanaście lat. Mistrzowie Płomieni zajmowali się wyławianiem takich jak ja, a potem szkoleniem jeśli przeszli próbę, kontrolowaniem ognia oraz wyrobami rzemieślniczymi typu: zbroje, bronie, przedmioty użytkowe, różne ozdoby oraz inne... - Przewałem gdy skończyłem obrabiać gałęzie, teraz wybrałem dwie i zacząłem robić wcięcia, które mogły przypominać ząbki.

[Furaha]

Patrzyłem co ten robi i słuchałem jego słów. Nie uszło mojej uwadze jak nazwał króla wym ojcem. Jednak nie widziałem potrzeby aby drążyć w tym kierunku. Tak samo nie uszło mej uwadze to, że ogień stanowił dla nich wazy element życia.
-Czym dla was był lub jest ogień i czemu w takim razie opuściłeś swój dom?- Po jego słowach wnioskowałem, ze wszystko bylo tam w porządku.

[Ignis]

Gdy już skończyłem obrabiać gałęzie na szkielet torby oraz robić w nich wgłębienia, wróciłem do skóry, przyjrzałem się jej bokom oraz oceniłem na ile muszę je wyrównać, aby bez problemu i z estetycznie szyć bok torby. O ile kiedyś tył zebry był w porządku, to jednak jej szyja była mocno poharatana, co wymagało podcięcia. Złożyłem jeszcze skórę w pół, aby równo odciąć uszkodzone elementy. Teraz zająłem się robieniem małych dziurek pazurem.
- Odpowiadając na twoje pierwsze pytanie: Tym co co Praojciec dla tej krainy, lecz jest to związane z legendami. Pierwsza opowiada o czterech mistycznych stworzeniach. Nad każdym z klanów czuwało jedno, a naszym opiekunem był Feniks - ogromnych rozmiarów ognisty ptak, który okiełznał ogień, podczas kataklizmu żywiołów, gdy walczyły ze sobą w wielkim ognisku chaosu. Następnie z pozostałymi istotami opanowali wielkie połacie błękitnej wody, uformowali ziemię, uspokoili wiatr oraz okiełznali gniew ziemi, jakim był płynny ogień. Nazywany często dzieckiem słońca, skrzydłami płomieni, nieśmiertelnym patronem... gdyż potrafi się odradzać w płomieniach i może komuś podarować ten dar. A natomiast druga i o wiele młodsza, mówi, że dawno temu szaman o imieniu Vitae zawarł pakt z duchem płomieni, ten przekazał mu całą swoją wiedzę, jednak nie wiem za co... a śród tego wszystkiego było panowanie nad ogniem, która zapoczątkowała istnienie naszego klanu - Przerwałem kiedy, zabrałem się za drugą stronę.
- Nie opuściłem... a przynajmniej z własnej woli. Pewnej nocy, pewna grupa z zdrajcą zaatakował najważniejsze płomienie mojego klanu, a pewien złol, stwierdził, że będzie zabawnie jak przeklnie moje wspomnienia oraz rannego zrzuci z klifu, do Leża Lewiatana - Powiedziałem krótko i bez emocji, nie chcą się rozwodzić nad tym wspomnieniem, jednak od razu poczułem napływający gniew na samą myśl o tym.
- A ty Furaho skąd pochodzisz ? - Zapytałem, w końcu na razie tylko ja gadałem, a w sumie byłem ciekawy gdzie się nauczył tego wszystkiego.

[Furaha]

To co mówił brzmiało interesujące. Lubię poznawać kultury innych stad. Zawsze to pozwala powiększyć spojrzenie na wiele aspektów. Patrzyłem an to co robi. Lekko zastrzygłem uchem.
-Bardzo interesujące, to ten duch jest przy tobie?- Wspomniał w końcu o nim wcześniej.
-Smutne a odzyskałeś już wszystkie wspomnienia?- Spoglądałem na niego z zainteresowaniem.
-Ja?- Zaśmiałem sie lekko- z daleka ale nie mam domu, jestem wędrowcem jak zawsze- Poczęstowałem go lekkim uśmiechem.
-Szkoliłem sie u szamanów ale od momentu zdania .. egzaminów zawsze tylko wędrowałem- Nie przeszkadzało mi to, zawsze jestem wolnym.

[Ignis]

Po skończeniu robienia dziurek przyszedł czas na ułożenie szkieletu torby. Tak więc zabrałem z pierwszej kupki 4 gałęzie i położyłem je obok skóry. Następnie zacząłem robić delikatnie głębsze nacięcia, z tą różnicą, że były one troszeczkę krótsze. Potem wybrałem krótszą gałąź, miała ona dwa delikatne ucięcia, włożyłem ją do rozcięcia jednym końcem, aby ładnie ją potem dopasować drugim. Ucięcia musiały być skierowane do góry, to samo zrobiłem z drugiej strony. Teraz nadszedł czas na dłuższe gałęzie, tą samą techniką włożyłem je tak aby nacięcia na tych gałęziach idealnie pokryły się z tymi od mniejszych gałęzi. Tak oto powstał szkielet podstawy tej torby.
- Duch Płomieni... tak, ale kiedy udałem się na polowanie stwierdził, że da mi trochę czasu, abym uporządkował wszystko, po odzyskaniu wspomnień, a to niestety nie jest już takie proste - Rzekłem, chociaż nie wiedziałem, czy zaakceptowanie tego wszystkiego było tego źródłem, czy może pewna niemoc, słabości które wtedy widziałem w sobie.
- Wędrowanie to piękna rzecz... jednak dom również bywa przydatny - Powiedziałem uśmiechając się na samą myśl co ukrywało się za wędrówką, a tym była wolność niczym nie ograniczona, lecz również wiedziałem, że kiedyś trzeba będzie wybrać jedno miejsce i tam założyć warsztat. W końcu nie będę wszystkiego targał ze sobą.
- A jak wyglądały te egzaminy szamańskie ? - Zapytałem z ciekawości, bo na pewno się różniły od tych rzemieślniczych

[Furaha]

Patrzyłem i słuchałem jednocześnie. Nie przypuszczałbym nawet, że z takich rzeczy można zrobić coś takiego ciekawego. Sam z cała pewnością nie umiałbym tego.
-Dość interesujące- Powiedziałem i dodałem jeszcze- Masz dość zręczne łapy- No i nie tylko ale należy mu sie szacunek za takie zdolności.
-Nie wiem jak było u innych ale jeden z etapów polegał na znajomości ziół, te są dość przydatnym a czasem wręcz potrzebnym składnikiem w leczeniu jak i klątw czy komunikacji z zaświatami- Mówiłem ze spokojem obserwując poczynania lwa.
-Kolejna próba nie była wyznaczona przez nauczycieli i radę ale sami przodkowi wyznaczali cel- Lekko uśmiechnąłem się na sama myśl- Haczykiem był fakt, że sami powinniśmy wezwać ów przodków lub przodka, a to nie jest dla zdającego takie proste, stres, czas... wszystko może wpłynąć negatywnie na efekt- no i zawsze może zjawić się źle życzący duch-Oni dają szamanowi zadanie, z tego co wiem każdy otrzymuje inne, przez co nie można od tak przygotować sie z góry na nie.

[Ignis]

Ułożenie podstawy było dopiero początkiem, teraz wziąłem dwa kawałki kory i ułożyłem je na podstawie z gałęzi. Mniej więcej rozmiarowo pasowały, lecz i tak wymagały obróbki, a ta wiedziałem, że będzie problematyczna ze względu na kruchość, bez odpowiedniego narzędzia typu nóż, ale nic straconego. Dlatego jeden bok kory przeciąłem powoli, z niezwykłą ostrożnością ostrą stroną kamienia, tak samo zrobiłem z drugą. Teraz gdy by były już równy i prosty, znowu przyłożyłem do podstawy, tak aby obcięte boki łączyły się idealnie na środku. Następnie odkroiłem pozostałe nierówności boków kory jednej i drugiej nie spiesząc się, zgodnie z rozmiarami szkieletu, tak aby położone następnie obok siebie kory pokrywały się z postawą. Gdy skończyłem, odłożyłem je na bok, teraz zacznie się zabawa. Naciąłem głębiej górne nacięcia, a następnie wziąłem dwie przygotowane gałęzie i tą samą metodą co wcześniejsze, włożyłem je u górnych nacięć. Potem zostały mi boki, więc również pogłębiłem nacięcie i włożyłem gałęzie odpowiednią stroną wgłębień tak, aby pasowały do pozostałych. To samo zrobiłem z drugiej strony. Teraz gdy szkielet torby był już gotowy, wziąłem ścięgno. Delikatnie wbiłem w nie pazur i naplotłem trochę wokół palca. Pomogłem sobie pyskiem przeciągnąć odpowiednią stroną końcówkę tworząc niewielki supeł. Teraz zostało mi zszycie boków torby i tym się niezwłocznie zacząłem zajmować, przeplatając ścięgno przez dziurki, które wcześniej zrobiłem. Na fakt białogrzywego, uśmiechnąłem się.
- Dzięki, ale jakbyś zobaczył co potrafił zrobić Magnus samymi łapami, to był dopiero prawdziwy pokaz sztuki rzemieślniczej - Powiedziałem, przypominając sobie pewne wspomnienie.
Następnie wysłuchałem jak Furaha opowiadał o egzaminie szamanów. Brzmiało to fajnie, coś zdecydowanie innego niż rzemieślnictwo, a przez to bardzo ciekawego.
- A jakie zadanie dał ci ten duch ? - Dopytałem, gdyż lew nie powiedział tego wprost, a byłem zbyt ciekawy, aby się nie zapytać. Bo w końcu, mógł zdejmować klątwy albo jakieś inne dolegliwości, może musiał coś pobłogosławić lub jakiś inne rzeczy które nie chodziły mi pogłowie.

[Furaha]

-w to nie wątpię- W końcu skoro ten potrafił takie rzeczy to ten, o którym wspomnął potrafił na pewno jeszcze bardziej zadziwiające.
-Otrzymałem od ducha zadanie aby uwolnić dusze, która został przykuta do jednego miejsca i jej dusza nie mogła zaznać spokoju. Była to gepardzica, która w bestialski sposób została zamordowana, wcześniej zaś jej młode również zginęły- Mówiłem ze spokojem ale i szacunkiem do istoty, o której opowiadałem.
-Nie było to proste i trwało, nie dało się tego wykonać w jeden dzień czy wieczór. Musiałem dowiedzieć się więcej o zamordowanej, zas ta nie była skoro do rozmów. Ostatecznie jednak jej duch dołączył do dzieci jak i ukochanego- Wszystko było dość drugie i męczące ale cieszyło mnie zawsze kiedy takie zakończenie było możliwe.

[Ignis]

Kiedy szyłem już pierwszy bok, zaprzestałem na chwilę, aby wykonać czynność którą Magnus nazywał "przypieczętowaniem". Może trochę mrocznie, ale w skrócie polegało to na usztywnieniu szkieletu, układając szkielet bocznych ścian w kątach szkieletu podstawy, który był prostym, lecz bardzo znaczący, gdyż potem usunięcie go będzie nie będzie możliwe, bez uszkodzenia skóry czy obrobionych gałęzi. Gdy usłyszałem charakterystyczne "cyknięcie", wiedziałem, że jeden bok już był gotowy, z drugim zrobiłem to samo. W ten właśnie sposób szkielet stał się niezwykle sztywny oraz na tyle elastyczny, że bez problemu można go przeciążyć, a nie powinien się załamać. No chyba, że ktoś na niej usiądzie... jednak ciężar będzie wtedy rozchodził się na całą torbę, a nie tylko jej spód. Następnie zabrałem się za dalsze zszywanie od skończonego boku ku górze, aby zrobić już pasek z jednej strony oraz zszyć drugi bok. Zaśmiałem się, na słowa Furahy.
- Posępny mistrzunio zawsze każdego zadziwiał, szczególnie swoimi zbrojami oraz kamiennymi ozdobami jakie wykonywał, nawet miałem okazję pomagać mu przy jednej kościanej zbroi... Ach! Ta dobra zabawa z wykorzystaniem ognia - Powiedziałem wspominając swojego nauczyciela.
- Brzmi to niezwykle, a ten duch któremu pomagałeś nie chciał twojej pomocy, skoro nie był chętny na rozmowę - Dopytałem, bo skoro miał problem i spotkał szamana, to chyba powinno być jej to na rękę, czy coś w tym stylu.
- Na szczęście rzemieślnicy nie muszą poznawać historii swoich składników z których robią wyroby - Stwierdziłem półżartem, bo prawda była taka, że nikogo to raczej nie interesowało, a przynajmniej jeszcze się z czymś takim nie spotkałem.

[Furaha]

-Z całą pewnością wiele się od niego nauczyłeś- niezaprzeczalnie musiało tak być, skoro ognisty potrafił robić takie rzeczy. Posłałem mu lekki uśmiech.
-Nie zawsze duch zdaje sobie sprawę, że już nie żyje- No moze to być trochę niezrozumiałe dla niektórych-Żyją w pewnej bańce, pętli i nie potrafią się uwolnić- Spojrzałem an moment w niebo.
-Ona zginęła straszną śmiercią, katusze sprowadził na nią ktoś kogo kochała, a kto znęcał się. Po śmierci wciąż się bała. Była... tak jakby przykuta do miejsca śmierci i nieświadoma tego co sie dzieje i ile minęło czasu atakował wszystkich widząc w nich tego tyrana. Dopiero po odpowiednim rytuale i pochówku resztek udało mi sie dotrzeć do niej i w końcu stała sie wolna odchodząc do swych dzieci, które czekały na nia stanowczo za długo w zaświatach- Skończyłem mówić z lekkim uśmiechem na pysku.