Polana przed skałą

[Gvalch'ca]

- Jeszcze nie. - odpowiedziała zaczepnie, już przestając go trącać łapą. Skoro to i tak nie przynosiło żadnego efektu, to na darmo się męczyć nie będzie, ot co.
- Już obejrzałam wasze ziemie po drodze. I nadal twierdzę, że jest tu nader ładnie. Ale czas wrócić do swoich obowiązków. Muszę pozbierać zioła, ponieważ moje zapasy świecą pustkami. Potowarzysz mi? - zapytała, choć wcale nie miała zamiaru czekać na odpowiedź. Podniosła się, przejechała ogonem wzdłuż jego grzbietu i lekkim truchtem ruszyła na południowy-zachód, z pałętającym się z tyłu brązowym samcem.

/zt + Lapis

[Furaha]

Co prawda zboczyłem z drogi, na północ ale warto podpytać się tej osobie, która ponoć tutaj zamieszkuje czy coś wie o tej pogodzie. Nie miałem zamiaru naciskać, nic na siłę. w razie czego wrócę i pójdę znowu do gejzerów. Imir tutaj się zatrzymał i nie prowadził mnie dalej. Na to wychodzi, że dalsze poszukiwanie muszę odbyć an własna łapę. Chciałem złapać woń, tej szamanki czy tam wróżki. Nie znałem jej zapachu ale może woń futra wraz z zapachem ziół jakoś zaprowadzi mnie do celu.

Test percepcji

Mistrz Gry wyrzuca 3d100:
77, 46, 23

[Mistrz Gry]

Lew zaczął węszyć i szybko wyczuł w powietrzu intrygujący zapach. Odurzająca woń palonych ziół zmieszana z zapachem małpiego futra. Zdawało się, że dolatuje on z góry skały, a gdyby Furaha wytężył wzrok, mógłby zauważyć w kamieniu otwory, z których wylatywały delikatne strużki dymu. Dość łatwo za to można było dostrzec ścieżkę prowadzącą w górę.

[Furaha]

Czując woń spojrzałem w kierunku z którego ona dochodziła. Dostrzegłem delikatny dym. Było to dość interesująca rzec, to tego ta woń ziół. Skierowałem swoje łapy drogą do, jak mi sie wydawało, mieszkańca tego miejsca. Stawiałem łapy spokojnie ale z pewnością zmierzając do swojego celu.

[Mistrz Gry]

W jednym z okienek pojawiła się na chwilę twarz małpy i zaraz zniknęła. Mieszkańcy groty na szczycie skały już spodziewali się gościa. Ścieżka wiodąca pod górę prowadziła do chatki w skale zamieszkanej przez dwójkę małp, a jej wystrój, pełen zarówno szamańskich specyfików, jak i kawałków wszelkiej maści drewna, skór i narzędzi wskazywały na zawody jakimi parali się gospodarze.

---> viewtopic.php?f=184&t=1115

[Hamza]

Opuściwszy Taimi skierował łapy przed siebie, jako szczyl zawsze chciał odwiedzić zielone tereny jawiące się na jednym z horyzontów domu, a teraz jako dorosły mógł robić to na co miał tylko ochotę, bo kto go powstrzyma?
Zatrzymał się u stóp wielkiej skały, kiedyś sądził że nie ma większej od tej na terenach Lwiej Ziemi, teraz wiedział że ta wcale nie była aż tak wyjątkowa i w okolicach jest co najmniej kilka równie wielkich formacji.
Zadarł łeb wciągając powietrze nosem, teren nie należał do lwów, wspaniale jedna niedogodność z głowy.

@Mistrz Gry
Czy jest opcja pouczyć się u rzemieślnika?

[Mistrz Gry]

/Dobra, już mam jak pisać więc nie będę mulić /

Kręcił się w pobliżu skały czekając aż szaman opuści chatkę. Nie chciał przeszkadzać Abidemi w pracy. Ostatnio coraz częściej myślał nad przeprowadzką. Co prawda połączone usługi rzemieślniczo-szamańskie pomagały im obojgu przyciągać klientelę, lecz czuł że w końcu te wszystkie kadziła wypalą mu płuca albo coś go opęta jeśli rytuał Abidemi się nie powiedzie. Ponadto od pewnego czasu brakowało chętnych na jego wyroby i z zazdrością spoglądał na kolejnych łaknących wróżb klientów napływających do szamanki. Być może zmiana otoczenia wyjdzie mu na dobre...
- A niech mnie, klient! - rzekł sam do siebie dostrzegając kręcącego się po polanie lwa. Zbliżył się z uśmiechem rasowego sprzedawcy.
- Witam, witam pana. Mafundi, najlepszy rzemieślnik w krainie się kłania. Niech zgadnę, pewno myśli pan nad nabyciem pancerza. Wygląda pan na woja, nie ma co. - rozpoczął do pochwały wskazując na umięśnioną sylwetkę lwa.

[Enasalin]

/ Wbijam do podwójnej nauki, lejdis >D

Enka nie szła długo, ale wyglądała na minimalnie zmęczoną. Cóż, spieszyło jej się, szczególnie jeśli tamten z długimi kłami miał się pojawić na jej terenie. Och Tunu, ile wygadałaś, a ile zdołał z ciebie odczytać? Mruknęła w myślach, szukając z uporem maniaka tej jakiejś skały, gdzie miał mieszkać jakiś rzemieślnik z szamanką. A ponieważ jej jedyny rzemieślnik dał nogę ze stada, za co nie mogła winić kalahari, to musiała poszukać jakiś innych alternatyw, a ten był najbliżej. Na lwiej ziemi nie było ani jednego i tego była pewna, bo w przeciwnym razie znalazłaby gdzieś świadczące o tym ślady. A dalej nie chciała się jeszcze zapuszczać, przynajmniej nie do czasu, aż nie będzie pewna, że może z paroma osobami wyruszyć wgłęb krainy, bez pozostawiania swoich terenów bezbronnych.
Skała jest? Jest. A pod nim małpa i... lew. No świetnie, ostatnie czego brakowało jej do szczęścia to jakiś obcy kotowaty. Samiec. Psia mać, już miała wystarczająco po ostatnim. Ale bądźmy dobrej myśli, w końcu przyszliśmy tu w innym celu, prawda białogłowa? Enasalin zmarszczyła brwi, ale z pozytywnym humorem, przynajmniej póki co, podeszła do tej dwójki.
- Który z was to ten mieszkający tu rzemieślnik? Czy może siedzi tam na tej skale?
Rzuciła ostro, oczekując rzeczowej odpowiedzi. Nie miała ochoty na przekomarzanie się, najwyżej wróci do domu z odmową.

[Hamza]

Już myślał że nikogo tu jednak nie będzie, ostatnio coś pustką wieje w krainie, czyżby jakie licho porwało wszystkie lwy z okolic?
Cudowną byłoby to nowiną, ale i zarazem potwornie... nudną. Jak się dobrze bawić, gdy nie bardzo jest z czyimi nerwami igrać?
I nagle, dość niespodziewanie do zajętego myślami lwa podszedł małpiszon, bez trudów dostrzec można było jego entuzjazm, który zaraził Hamze niemalże natychmiast.
- Na przodków wreszcie! Witaj, witaj o dostojny rzemieślniku Mafundi. Pozwól że od razu pochwale twe niesamowicie spostrzegawcze oczy, zaiste bowiem jestem wielkim wojem.- Ukłonił mu się płytko, wciąż pilnując wzrokiem postaci. - Niestety, chociaż zbroja faktycznie przydałoby mi się niesamowicie to nie stać mnie na jej kupno. Padłem ofiarą plugawego złodzieja, skradł mi cały majątek po tym jak zaufałem mu. Eh... - Teatralnie uronił krokodylą łzę, ledwie to nastąpiło, a na scenie pojawiła się kolejna postać. Biała lwica, od której to wręcz emanowała władcza siła. Nabrał powietrza w płuca i kiwnął łbem na małpe. - Ten tu o to mąż, ja jedynie pragnę zostać jego uczniem wasza majestatyczność. - I uśmiechnął się pod wąsem lekko kończąc swój wywód.

[Mistrz Gry]

Nie jeden klient, a dwóch! Szczęście się dziś do niego uśmiechnęło. Przywitał nadchodzącą lwicę fantazyjnym ukłonem, coby sprawić dobre pierwsze wrażenie. Jej ton co prawda nie zwiastował przyjemnej pogawędki, ale klient nasz pan i zdarzają się też ci niezadowoleni, z którymi także sobie radził.
- Pani to jakaś królowa czy inna władyka? Ten no, zaszczyt mi gościć. - wywnioskował tak ze słów jakie kierował do białej lew. Skoro taka szycha tu się pojawiła, to widać jego sława już go przerosła. Po okazaniu dobrych manier pani majestatycznej mógł znów zająć się Hamzą.
- Złodzieje to tylko czekają na okazję. Licho nie śpi jak mówią. No to skoro pan nie ma czym płacić, to co ja mogę. Nie ma pieniędzy, nie ma towaru. To nie są tanie rzeczy, drogi panie. - rozłożył ręce w geście bezradności. Przekalkulował jednak szybko ostatnie słowa czarnego. Uczeń... ano miał już kiedyś jednego ucznia ale go lwy zeżarły. I to zanim pomógł mu zbudować chatkę. Ten lew nie wyglądał jakby w najbliższym czasie coś miało go zjeść, ani nawet by się odważyło, więc sprawa wyglądała bardziej obiecująco.
- Co do tego uczniowania panie, to mam pewną propozycję jak się obejść bez pieniądza...