Ashmedai

[Ashmedai]

Imię: Ashmedai, inaczej zwana Asmodeus.

Wiek: 28.10.2017.
Gatunek: Lew.

Charakter:
Nieobliczalna, zmienna, a zarazem mogąca się przystosować.

Mocne strony:
1. Udane Łowy: skradanie się, tropienie, następnie sprawne ''skrępowanie'' ofiary i ubicie jej. Doskonały z niej Łowca.
2. Bystre Oko/Patrol: jest w stanie szybciej wykryć wroga, niźli on się zorientuje, to samo tyczy się zwierzyny łownej. Dzięki temu Ashmedai często ma przewagę w walce/łowach.
3. Gracja i sprężystość: potrafi dobrze walczyć, stawia jednak częściej na zwinność i szybkość, niźli siłę.
4. Wytrzymałość/Pojemne płuca: można by ją nazwać ''sportsmenką'', lwica jest w stanie biec niemal na okrągło, bez odpoczynku - równym, tym samym tempem. Nurkowanie również się w to wlicza.
5. Urok osobisty: Dla swych przyjemności i korzyści? opłaca się troszkę pokręcić zadkiem, zmanipulować delikwenta. Dostanie czego chce, na pewno się uda!

Słabe strony:
1. Ufasz mi? bo ja tobie nie... - Ciężko zdobyć zaufanie Ashmedai, nawet gdybyś się starał, to istnieje niewielka szansa na przyjaźń. Nieważne, czy lew, hiena, fenek, a nawet zebra. Gatunek naprawdę nie gra roli.
2. Szaleństwo. Tak! ono krąży w żyłach lwicy i nie wiadomo kiedy, się ujawni. Bójcie się narody lwiej ziemi!
Będzie dodawane: MOŻE.

Wygląd:
Podpalana ''długowłosa'' czy też ''długo-grzywa'' lwica o krwisto-czerwonych ślepiach. Samica jest nad-wyraz zgrabna, o długich, pięknych łapach - przyciągająca męskie (i nie tylko) oko. Znacznie wyższa niźli typowa samica lwa, dorównuje wielkością średniej wielkości samcowi tegoż gatunku.

Cechy szczególne:
- Rzadkie podpalane umaszczenie.
- Długa grzywa zdobiąca czerep.
- Krwisto-czerwone gałki trzeszcze.
- Włos ''tzn'' grzywa Ashmedai stale rośnie.
- Lwica jest bezpłodna.

Historia:
W prastarej dżungli, gdzie słońce nie dochodziło, w cieniu żyło plemię lwów których agresja i drapieżność budziła strach. Nikt tam się nie zapuszczał, tylko bezwiedni pustelnicy przemierzający świat wkraczali w ich królestwo, po czym słuch o nich ginął. Drapieżcy nie posiadali sojuszników, nie odczuwali lęku, byli nerwowi i pozbawieni skrupułów. Gdy jedyna samica w stadzie zaszła w ciążę, zapuściła się w gęściejsze tereny dżungli, wręcz nieznane reszcie. Lwica zrodziła córkę i ją tam zostawiła na pastwę losu, by żaden z samców jej nie znalazł, ojcem mógł być każdy, jak i mordercą. Nim umknęła zatarła wszelkie ślady po sobie pozostawione i jak gdyby nigdy nic powróciła do kompanów by dalej wieść życie pozbawione skrupułów. Lwiątko mimo iż ledwo zrodzone, to już charakterne, odziedziczyła sporo cech po rodzicielach, wszak posiadała i własne. Ktoś okazał litość nad jej istnieniem i przygarnął pod swe skrzydła małą, bezbronną istotę, była to ogromna lwica która straciła młode, kierowana instynktem macierzyńskim. Niebywale delikatna i czuła dla małej, dla wrogób bezwzględna i sprawiedliwa, przybrana matka. Nazwała ją Ashmedai, dziecię nieświadome porzucenia, ufne i lgnące do nowej matki. Szybko rosła, z dnia na dzień szło ujrzeć w niej zmiany. Lwica nosiła miano Szahere, była samotnikiem. Młoda uczyła się wszystkiego od niej, jednak często ukazywała swój prawdziwy charakter, prawdziwe oblicze, coś co odziedziczyła po rodzicach, to wprawiało nową matkę-lwicę w osłupienie, i mogła podejrzewać czyje dziecko wychowuje. Wszystko znosiła, jej napady złości, jej szaleństwo które nią miotało, to było absurdalne, lecz milczała. Mimo, iż pokazywała, uczyła, to to co w niej siedziało, pomału wychodziło i nic nie mogła z tym zrobić. Była jej matką, tak ją traktowała, nie widziała nic dziwnego w różnicach które ją i matkę dzieliły. Z mordem w oczach pozbawiała życia ofiary i je zostawiałą, tak po prostu. Z lubością sączyła krew padłych. Dorastała, były momenty takie, że usiłowała flirtować z każdym stworzeniem które przypadło jej do gustu, szlifowała cechę która w przyszłości będzie jej przekleństwem, kokieteryjność. Zjawiskowa młoda panna, tak śmiercionośna.
Plemię ruszyło wgłąb lądu, na tereny gdzie lwica powiła lwiątko, choć nie zapomniała o wydarzeniu, to nie zbaczała z trasy którą chaotycznie wybierali. Natknęli się na ślady Szahere i Ashmedai, a ich oczy błysnęły złowrogo. Zapach młodej lwicy pobudzał samce. Ochoczo zaczęli penetrować terytorium, pustoszyć je, byli niedaleko od nich, wychowawczyni Ash to wyczuła, lecz było już za późno na ucieczkę, jej córka spała na drzewie poza zasięgiem plemienia, będzie jej stoczyć walkę. Serce drżało w piersi, ale nie pozostawi jej, odda własne życie, by ona mogła przeżyć. Lwy wypadły zza zarośli wporst na nią, szarpały, wbijały pazury i kły, porwały ją, a ślady krwi pozostawiały za sobą. Nim obudziła się młoda lwica, zaczęło mocno lać, i trop został urwany. Czuła, że coś jest nie tak, gdyż o tej porze zawsze matka była przy niej, teraz było inaczej. Pozostawiona sama sobie, kolejny raz. Bez zawiści, złości, ruszyła przed siebie tnąc liście i krzewy. Szukała jej, trwało to dosyć długo, straciłą rachubę, nieco schudła przez ten czas, choć jadła. Coś się wydarzyło, i ona to kiedyś odkryje. W jej sercu drzemie dzikość odziedziczona po Asmee, jej biologicznej matce, oraz ojcu którego imię można wymieniać bez końca, jednym z pięciu Szahir, Theor, Nirthem, Morthe i Jao. Szajka grasująca w tych lasach, siejąca zniszczenie, której każdy się obawia, a ona, Ashmedai, nie miała o nich pojęcia. Czas nauki matki wdrożyć w życie by móc ją kiedyś odnaleźć. Napędzana adrenaliną, przemierzała rozmaite biomy, aż osiadła w lwiej krainie.

[Ashmedai]

FABUŁY:
- Korzenna Grota. - ZAKOŃCZONE.
- Wszystko płynie [Taimi & Ashmedai]. - ZAKOŃCZONE.
- Leśne spotkanie [Ashmedai i Ganju]. - ZAKOŃCZONE.
- Podnóże Baobabu - Przyjęcie do stada. - ZAKOŃCZONE.
- Dno Wąwozu - Sprawdzenie umiejętności tropicielskich. - W TRAKCIE.

- Kamienisty Brzeg - z Dumatem. - ZAKOŃCZONE.

[Ashmedai]

Avatary:

[Ashmedai]

RELACJE:

Pozytywne:
-...

Neutralne:
-...

Negatywne:
-...