Wrogowie od pierwszego wejrzenia [Tunu & Lyarra]

[Tunu]

Warknęła wściekle na parsknięcie lwicy, której zaraz potem nie powiodło się dobicie zwierza, więc parsknęła identycznie jak ona przed chwilą, przedrzeźniając ją - trzeba jej trochę zabrać tego ego.
Jeszcze dorzuciła do tego przesadzone przewrócenie oczami, perfekcyjnie.
A więc wszystko musiała zrobić sama, jak zwykle.

Tunu wyrzuca 3d100:
10, 56, 11

Puściła zwierzę i zanim te zdążyło się wyrwać, dobrała się do gardła i wbiła kły głęboko, zatrzymując dopływ krwi do mózgu. Teraz zostało tylko trzymać. Ruda mogła pomóc, ale w sumie już nie była jej potrzebna - szczególnie z tymi docinkami. Antylopa i tak już odlatywała.

- 10 HP antylopa
Pozostało 6 HP

[Lyarra]

Nie przejęła się zbytnio docinkiem lamparcicy, zwłaszcza, że zaraz potem okazało się, że ta nawet nie potrafi porządnie dobić ofiary. Obrzuciła ją pobłażliwym spojrzeniem po czym rzuciła się antylopie do gardła.

Lyarra wyrzuca 3d100:
33, 60, 98

Polała się krew, gdy lwica jednym zręcznym ruchem przerwała tętnicę antylopy. Nie było potrzeby jej dusić, życie uszło ze zwierzęcia razem z posoką. Lyarra oblizała powoli wargi, zadowolona z siebie. Następnie bez zbędnych ceregieli przysiadła się do brzucha zwierzyny i szarpnęła skórę, by dostać się do wnętrzności. Teraz nadeszła pora, by się najeść, a ona zamierzała skorzystać z należnych sobie najlepszych części.

[Tunu]

Lwica postanowiła się wtrącić, co mogło być spodziewane. Nie wiadomo tylko po co, bo taktyka Tunu wydawała jej się rozsądniejsza, nie robiła takiego bałaganu. Zapach krwi tylko szybko przyciągnie jakiś padlinożerców czy też kogoś kto zechce spróbować im odebrać zdobycz, widać było, że ruda nie ma zbyt wiele doświadczenia z takimi rzeczami, może miała za łatwo w życiu na szczycie łańcucha pokarmowego.
Najważniejszym pytaniem było co ona myśli, że robi w tym momencie? Lamparcica aż poczuła jak futro staje jej na karku.
- Z jakiej racji myślisz, że ty bierzesz te część? - Zdawała sobie sprawę z tego, że ruda zrobiła więcej, ale to dlatego, że była większa i silniejsza, nie powinna dostawać lepszej części tylko za to co przychodzi jej naturalnie, medyczka o wiele bardziej się do tego przyłożyła niż ona.
Ciekawe jak lwica by sobie poradziła z tym polowaniem bez niej?

[Lyarra]

Lyarra przerwała na chwilę posiłek, tylko po to, by spojrzeć na cętkowaną, unosząc przy tym wysoko jedną brew.
- Bo beze mnie dalej biegałabyś głodna? - odpowiedziała pytaniem na pytanie, po czym, nie czekając na reakcję drugiej samicy, odwróciła się z powrotem ku rozprutemu brzuchowi zwierzyny. Pozornie była równie spokojna i pewna siebie co chwilę wcześniej, ale w rzeczywistości zamiast na jedzeniu, skupiła się na obserwowaniu lamparcicy kątem oka. Lekko spięła mięśnie, gotowa błyskawicznie odpowiedzieć, gdyby ta postanowiła odebrać swoją część siłą. Właściwie mogłoby to być nawet zabawne...

[Tunu]

Wyszczerzyła kły ze wściekłości i położyła po sobie uszy, choć jeszcze nie ruszyła się z miejsca.
- Włożyłam w to więcej wysiłku niż ty, poza tym wyglądasz jakbyś już wczoraj sama zjadła całą antylopę. - Starała się mówić powoli i w miarę spokojnie, ale nie mogła ukryć poirytowania w głosie. Żyła na resztkach przez tak długi czas, żeby gdy w końcu upolowała coś zjadliwego, jakaś pazerna lwica zabrała najlepszą część? Dlatego właśnie ich tak wszystkich nienawidziła.
Rozumiała jednak, że kłócenie się z kimś takim za dużo sensu nie miało, choć miała wrażenie, że jeszcze słowo z ust rudej i w końcu zniży się do jej poziomu. Nie dało się jej ani przekonać, ani za bardzo pokonać w walce, więc po prostu wzięła głęboki oddech i odpuściła.
- Możesz wziąć całą i się nią wypchać, ja tylko zabiorę skórę. - Rzuciła po czym podeszła i zaczęła oddzielać skórę od reszty, o ile lwica nie zaprotestowała.

[Lyarra]

Im bardziej cętkowana się denerwowała, tym bardziej Lyarra była rozbawiona.
- Życie, przyzwyczajaj się. - Czy mogła po prostu się zamknąć? Oczywiście, że nie. A czy poczuła się jakkolwiek źle z faktem, że właśnie odbierała wygłodzonej od ust? No zgadliście, również oczywiście, że nie. Osobiście była zdania, że skoro lamparcicy nie pasowały gorsze partie zwierzyny, to albo nie była aż tak głodna, albo była nadmiernie wydelikacona. Obie opcje w mniemaniu lwicy uprawniały ją do zrobienia tego, co zrobiła. Przegryzając ostatnie kęsy, robiła sama ze sobą zakłady, czy bura będzie miała wystarczające jaja, żeby ją zaatakować. To by było jeszcze bardziej zabawne.
- Już widzę, jak się tym najadasz - prychnęła na kolejne słowa cętkowanej. Przez chwilę miała ochotę zaprotestować, ot, ze zwykłej złośliwości, ale szybko porzuciła ten pomysł. I tak nie miałaby co z tą skórą zrobić, a nieznajoma nie zaszła jej za skórę aż tak bardzo, żeby lwica miała odgrywać się bez własnej korzyści. W zasadzie można by nawet pokusić się o stwierdzenie, że nieznajoma wzbudziła w brązowej cień sympatii. Może dlatego Lyarra po przełknięciu ostatniego kęsa, odeszła kilka kroków, zostawiając tym samym resztę cętkowanej.
- A po co mam ją brać? Przecież jak będę potrzebowała to upoluję sobie drugą - rzuciła niby obojętnie, ale nawet pomimo odwrócenia głowy pod pretekstem wylizania rany, nie zdołała ukryć złośliwego uśmieszku. A może wcale nie chciała go ukrywać?

[Tunu]

Ignorowała ją przez chwile, nadal starając się utrzymać swoje postanowienie nie dania się wytrącić z równowagi, ale lwica jakby miała naturalne predyspozycje do wkurwiania.
Faktycznie, posunięcie się Tunu nie było zbyt mądre, lepiej byłoby przyjąć porażkę i zabrać gorsze części, a potem się zmyć. Jednak nie tylko ruda miała za dużo dumy i ego, lamparcicy trudno by było się przyznać do przegranej nawet jakby była na łożu śmierci.
Choć była pewna, że lwica nie zabiłaby jej gdyby ta ją zaatakowała, bo nie wyglądała na ten typ osoby, równie pewna była, że te walkę by przegrała. Nie dość, że potencjalna przeciwniczka jest duża nawet jak na lwa, to medyczka ma pełno słabych punktów po poprzednich walkach.
Przemknęło jej przez myśl, że ruda mogłaby nie dać jej też skóry po złości, ale ku jej zaskoczeniu nie zaprotestowała, co było wielką ulgą, bo jednak o te skórę to by poważnie przemyślała bicie się.
Gdy już miała odchodzić, fioletowooka niespodziewanie sama wstała i odsunęła się kawałek od reszty zdobyczy, zostawiając ją. A jednak może nie była zwykłym pajacem za jaką Tunu ją brała, potrafiła czasem zaskoczyć.
Po jej słowach mimo nie zmiennego neutralnego wyrazu pyska u lamparcicy można było zobaczyć wdzięczność w oczach, nawet jak starała się to równie dobrze ukryć co ruda swoje emocje.
Choć dała jej jakiś pretekst wymyślony na poczekaniu, Tunu zdawała sobie sprawę, że nie jest to prawdziwy powód czemu ta zdecydowała się jej odpuścić, mimo to podziękowania nie były w jej zasobie słownictwa, więc tamta ich nie usłyszy. Nie podeszła do mięsa na razie, wolała poczekać aż ta sobie pójdzie, żeby oszczędzić sobie docinek. Zdjętą skórę zawinęła w rulonik i położyła sobie przy łapach.

[Lyarra]

Lwica skrzywiła się lekko, gdy dojrzała w oczach lamparcicy coś, co prawdopodobnie było... wdzięcznością?
- Serio myślałaś, że sama całą zeżrę? - rzuciła, marszcząc przy tym lekko nos. Nie lubiła, gdy ktoś jej za cokolwiek dziękował. Czuła się wtedy taka... dobra. Fuj.
Dokończyła wylizywanie i obejrzała dokładnie wyczyszczoną przez siebie ranę. Tfu, jaką ranę, zwykłe zadrapanie. Za kilka dni nie powinno być po nim śladu. No, może kilkanaście.
Mlasnęła pod nosem, chyba tak o, żeby przerwać jakoś ciszę. Strasznie nudno się zrobiło, żadnych bójek, żadnych krzyków, spotkanie towarzyskie tak dwa na dziesięć. Może trzy, bo przynajmniej cętkowana jej nie wkurzała. W każdym razie siedzenie tu dalej wydawało się zwykłą stratą czasu.
- Spróbuj się nie udławić, szkoda mięsa - szczeknęła jeszcze na pożegnanie, wstając i zbierając się do odejścia. Może na pierwszy rzut ucha tak nie brzmiało, ale w zasadzie było to ze strony lwicy nawet sympatyczne życzenie - przecież zasugerowała, że nie życzy drugiej samicy śmierci, prawda? A przynajmniej nie tego dnia.
Zerknęła jeszcze ostatni raz na cętkowaną, po czym machnęła ogonem i nie odwracając się więcej ruszyła dziarsko w swoją stronę.

z.t.

[Tunu]

Przewróciła oczami gdy lwica się odezwała, bo trudno było tego nie robić na cokolwiek co ta mówiła.
Nie odpowiedziała na jej jakże przydatną radę, ale kiedy ruda już sobie poszła, pozwoliła sobie na delikatny uśmiech, choć tylko na chwilkę.
Zaraz potem zabrała się do zbierania wszystkich zasobów z antylopy, a potem do jedzenia. Gdy się najadła, zaczęła także oczyszczać swoje rany.

@Mistrz Gry ocena polowania?

[Mistrz Gry]

Polowanie zakończone sukcesem
PD zostało wpisane w profile

@Tunu
Rada od MG nr 1: Tunu zadaje 14 punktów obrażeń. To się liczy zawsze 5+ waleczność/5, czyli 5+45/5=14
Przyznane PD:
+10 PD do waleczności
+5 PD do zręczności
+10 PD do percepcji
-10 HP
+ mała skóra (wpisz ją sobie do ekwipunku, nie chcę ci mieszać w dzienniku)

@Lyarra
Rada od MG nr 2: Lyarra jako łowca może wykonać "dokładną obserwację". Polega to na poświęceniu posta na obserwowanie zwierzyny, żeby wypatrzeć jej słabe punkty. Wtedy otrzymujesz +10 waleczności i +5 zadawanych obrażeń.
Przyznane PD:
+15 PD do waleczności
+5 PD do zręczności
+5 PD do percepcji
+ 25 PD do łowcy
-10 HP
Wpisz polowanie do dziennika

Rada od MG nr 3: Antylopę można zabrać do rzemieślnika, żeby pozyskać więcej surowców
Rada od MG nr 4: Lekkie rany goją się same, wystarczy je oczyścić