Dzieci z Lwiej Ziemi [dzieciaki Shani i Jasira]

[Jojo]

Skradanie się w stronę Tunu szło jej w najlepsze, kiedy usłyszała za sobą czyjeś szuranie.
- Mam cię! - krzyknęła nie wiedząc właściwie kto tam jest. Zawróciła natychmiast i popędziła w stronę tego kto ją śledził. Widząc ruch w trawie, wybiła się wszystkimi czterema łapkami, by na niego skoczyć, ale rozproszył ją głośny chichot. Potknęła się o własne łapy i wylądowała pyszczkiem na ziemi.

[Tunu]

Tunu chichotała patrząc na bawiące się rodzeństwo. Obróciła się słysząc hałas i ze śmiechem pognała za siostrą. Ona skoczyła na kogoś, a Tunu skończyła na nią. Zrobił się niezły raban. Chociaż podobno najlepiej w kupie nie?

[Malahir]

Skradający się lewek musiał mimo swych wysiłków narobić nieco hałasu, gdyż siostra najwyraźniej go usłyszała. Niemniej nie dane jej było go dopaść, bo po drodze potknęła się i padła na pysk. Malahir zachichotał, zerkając na chwilę w stronę, z której dobiegł śmiech Zafira, po czym skoczył w stronę Jojo. Najwyraźniej Tunu miała podobny pomysł, bo nagle wyskoczyła z pobliskich traw. Skończyło się na tym, że prawie zderzył się z cętkowaną samiczką.
- Mam was! - wykrzyknął z łobuzerskim uśmiechem, opierając się przednimi łapkami na grzbiecie Jojo, po czym podniósł jedną z nich i szturchnął w bok Tunu. - Jakoś wam nie idzie to chowanie - dorzucił, obdarzając siostry wyzywającym spojrzeniem.
Wtem do jego uszu dotarł głos Sheili i szuranie traw, które niewątpliwie wskazywały na to, że rzuciła się do ucieczki. Roześmiał się donośnie i zostawiwszy pozostałe samiczki w spokoju, rzucił się w pogoń, starając się jak tylko mógł, by krótkie łapki nie zaplątały się w okoliczną roślinność.
- Złapię cię! - wykrzyknął radośnie, pędząc w ślad za siostrą.

[Jojo]

Zrobiło jej się smutno, kiedy upadła na ziemię ale widok zderzających się Tunu i Malahira sprawił, że się roześmiała. Machnęła łapką chcąc zaczepić brata, ale ten już popędził dalej.
- Bo dajemy ci fory! - zawołała za nim, usprawiedliwiając swoją porażkę. Obok niej została tylko Tunu.
- Zróbmy mu jakiegoś psikusa, będzie śmiesznie - zaproponowała, licząc że siostra wpadnie na jakiś dobry pomysł.

[Sheila]

Gdy Sheila zdała sobie sprawę, że Malahir udał się w pogoń za nią, wydała z siebie podniecony pisk i zerwała się do biegu. O nie, nie może jej dogonić! Ona przecież jest szybsza, sprytniejsza i... W tym momencie aż wciągnęła z zaskoczenie powietrze, bo oto stoczyła się do jakiejś dziury w ziemi. Jednak nie była z rodzaju tych, które w takiej sytuacji siądą i się rozpłaczą, co to to nie! Szybko przyczaiła się w swojej dziurze, by poczekać tam na nadbiegającego Malahira.

[Zafir]

Zafir obserwował całą sytuację bezpiecznie zza kamienia. Malachir usłyszał jego śmiech, wtedy szybko powstrzymał się i siedział, wiedząc, że nigdy go nie złapią. Ale to całe czekanie było trochę nudne (nawet jeśli faktycznie nie zajmowało to długo), bardzo się niecierpliwił i widząc, jak Malachir gania Sheilę. Też chciałby wreszcie się poganiać. I zrobi to teraz.
Wyskoczył i właściwie nie wiedział co teraz zrobić. Ujawnił się. Zabawa chyba była już skończona, czas pobawić się w coś innego.
- Też chcę zrobić psikusa. - powiedział do sióstr, które może już o czymś myślały. - Ucieknijmy mu! - wykrzyknął szczęśliwy, ale nie czekając na opinię rodzeństwa, popędził gdzieś bez nich.

[Malahir]

Pognał za siostrą z łobuzerskim uśmiechem na pyszczku. Szybko okazało się, że bieganie wśród traw było trudniejsze, niż po kamiennym podłożu rodzinnej jaskini. Krótkie łapki kilkukrotnie zaplątały się w roślinność, skutkując potknięciem, lecz samczyk się nie poddawał. Biegł przed siebie, podążając za uciekającą siostrą... No, przynajmniej póki nagle nie zniknęła mu z oczu. Malahir wyhamował, prawie lądując pyskiem na glebie, i rozejrzał się dookoła, z zaskoczoną miną. Przecież Sheila nie mogła ot tak wyparować! Musiała gdzieś się tu schować. Lewek zmarszczył brwi i ruszył przed siebie, rozglądając się uważnie i wypatrując jakichkolwiek śladów siostry.

[Jojo]

Pomysł brata bardzo się jej spodobał. Ale Malahir będzie miał minę jak zobaczy, że został sam.
- Tak! Ale poczekaj na mnie! - zawołała i popędziła za Zafirem, nie zastanawiając się nawet dokąd biegną.