Przerwa w drodze [Lyanna, Ragir]

[Ragir]

Dla mnie było to również coś nowego ale nie przejmowałem się tym. Przynajmniej nie dawałem tego po sobie poznać. Przechodziły mnie dreszcze i zrobiło mi się cieplej ale nie z powodu słońca. Po tym jak lwica musnęła mnie otarłem lekko łeb o jej przyjemne futro. Lubiłem jej zapach był taki przyjemny i sprawiał, że ciężko było mi myśleć o czymś innym. Zamruczałem. Zjechałem niżej aby pieścić jej futerko tu i ówdzie delektując się obecnością samicy.

[Lyanna]

Nie mogła zapanować nad ogarniającą ją żądzą, która zawładnęła jej ciałem i umysłem, przyjemne fale ciepła obchodzące jej ciało tylko potęgowały ten boski stan. Nigdy nie przypuszczała, że takie intymne pieszczoty mogą być aż tak rozkoszne. Lyanna jęknęła głośniej i zaczęła sapać jeszcze głębiej, gdy Ragir zajął się futerkiem. Zarechotała raz na jakiś czas.
- No dalej.. - przecedziła przez zęby chcąc zachęcić samca do wiadomej czynności. W towarzystwie jego ciała czuła się naprawdę bezpiecznie. Nic więcej na tę chwilę nie było jej potrzebne do szczęścia już bardziej.

[Ragir]

Zachowanie lwicy tylko nakręcało mnie. Było jej dobrze a to dobra droga w tym wszystkim. W końcu sama zapragnęła czegoś więcej. Oblizałem swój pysk i spojrzałem na nią, a w mych szkarłatnych oczach pojawił się błysk. Skoro tak bardzo tego chce. Nie byłem doświadczony w tych sprawach, więc nie wszystko poszło jak powinno, od razu. Jednak zakrywałem swoje niewłaściwe podejścia pieszczotami językiem. W końcu jednak wszystko poszło jak trzeba. Wszystko nie trwało jakoś długo, na pewno z czasem będzie lepiej. Położyłem się obok lwicy i pieściłem ją językiem po szyjce i pyszczku. Wydawałem z siebie pomruki zadowolenia, które raczej brzmiały jaka jakaś zepsuta maszyna.

[Lyanna]

Doskonale wiedziała z czym mogą wiązać się takie zabawy, ale w tym momencie specjalnie się nimi nie przejmowała i brnęła w to dalej coraz bardziej ciekawa tego co może być dalej. Ona również nie miała żadnego doświadczenia w tej dziedzinie życia i sama nie wiedziała, czy robią coś odpowiednio czy też nie. Zdała się na wskazówki dawane przez organizm. Zabolało - jęknęła, było jej przyjemnie - mruczała, ale cały czas starając się zachować kontakt wzrokowy z towarzyszem zabaw. Łapami czule go obtulała raz po raz pocierając go o grzywę. Sam koniec nie był specjalnie przyjemny zresztą jak i początek, gdyż był równie bolesny i nieprzyjemny, ale nie było to winą Ragira, lecz biologi wielkich kotów i pierwszego razu lwicy.
Gdy zajął miejsce obok, zasapana i zmęczona pieszczotami kocica wtuliła się w jego bok, nurkując pyskiem w jego brązowej grzywie w poszukiwaniu ucha, za które za moment złapała go ząbkami w delikatny sposób i zaczęła przeżuwać.

[Ragir]

Lwica zdawała się usatysfakcjonowana. Zauważyłem, że były momenty, kiedy był bardziej spięta i najwyraźniej nie było jej przyjemnie. Jednak większość czasu było ok. Czując jak wtula się w bok na moim pysku pojawił się uśmiech. Przy niej czułem się dobrze i mogłem być sobą w całości. Pomyśleć, że lwice nie chodziły mi zbytnio po głowie. Zaśmiałem się kiedy ta zaczęła przeżuwać mojej ucho.
-nono- Zaśmiałem się ponownie- Tylko mi go nie odgryź- Rzekłem i lekko pacnąłem ją łapą w jej ucho.

[Lyanna]

Było naprawdę bardzo dobrze, a zadowolona lwica to potulna i poskromiona lwica, która pogromcy jest posłuszna. Jego śmiech bardzo się jej podobał, więc chwyciła nieco mocniej. Dopiero gdy kuzyn uprzedził ją przed odgryzieniem opamiętała się i zaprzestała czynności. Oparła się o niego i wzięła kilka spokojnych oddechów wpatrując się w kłębiaste, białe chmury.
- Myślisz, że powinniśmy? To zakazane... - westchnęła wyraźnie zasmucona.
Przejmowała się ich relacją po tym wszystkim jeszcze bardziej, nie chciała go tracić, ale nie wiedziała tak naprawdę co on czuje do niej. Z tego też powodu starała się odgonić myśli wybiegające wyraźnie wprzód. Być może za wiele sobie wyobrażała i dla Ragira była to tylko nieangażująca akcja. Cóż sama sobie na początku to wmawiała, ale nie potrafiłaby powiedzieć, że nie poczuła czegoś więcej już jakiś czas temu.

[Ragir]

Nie przeszkadzało mi to, że miętoliła mi ucho. Było to na swój sposób urocze z jej strony. Napawałem się tymi chwilami z lwicą. Po tym jak się oparła westchnąłem ciężej ale uśmiech nie schodził mi z pysku. Nie jest to częsty widok, nie uśmiecham się, jest to czynność bardzo rzadka. Moja morda zazwyczaj ma wyraz pogardy czy agresji, nawet jeśli ja sam nie czuje czegoś takiego do rozmówcy. Po jej pytaniu liznąłem ją w ucho.
-Dlaczego zakazane?- Zapytałem lwicy, nie ma nigdzie zakazu czegoś takiego. Z lwica od bardzo dawna miałem dobre relacje, dogadywałem się z nią niezwykle dobrze. Ufałem jej jak nikomu i jest dla mnie bardzo ważna. Czy to jest właśnie to uczucie? Nie wiem, nigdy nie odczuwałem czegokolwiek specjalnego do kogoś. Tak więc trudno było mi to określić. Jest dla mnie bardzo ważna. Lekko pomiziałem ją nosem w policzek.
Jest moją kuzynka, nie siostrą. Tak więc wszystko ok?
-Jeśli dwa lwy... znaczy lwica i lew dobrze czuja się ze sobą to coś złego?- Po tym pytaniu spojrzałem na mozolnie płynące chmury.

[Lyanna]

- Jesteśmy rodziną, a w dodatku dość bliską. - rzuciła zmieszana.
Ragir nie rozumiał o co jej chodziło? Była totalnie zszokowana, a to tylko dlatego iż uważała, że on uzna to również za coś nieczystego i niezgodnego z ich powiązaniami. W sumie to, że lew nie widział w tym nic złego tylko poprawiło Lynn nastrój, mogło to bowiem oznaczać, że mają jakąś szansę na przyszłość jeśli tylko ich relacja przetrwa i okaże się być prawdziwą.
- Nie, skądże. Ja po prostu pierwszy raz znajduję się w takiej sytuacji... jest mi trochę niezręcznie, ale i tak planowałam kiedyś przed śmiercią spróbować takich zabaw. - powiedziała liżąc go w polik.

[Ragir]

-Kuzynostwo to nie rodzeństwo- Może i mój światopogląd na te sprawy mógł wydawać się dziwny ale cóż. Jeśli będzie dalej stała przy tym, nie będę natrętny i tyle. Liznąłem ją w łebek.
-Do śmierci ci daleko- No o czym ona gada, samce raczej szybciej zdychają niż lwice- Dla mnie to też całkiem nowa sytuacja- Mój brat bardziej w te klocki był obeznany ale cóż...- No ale cieszę się, że te wyjątkowe chwilę spędziłem właśnie z tobą- Jest dla mnie ważna i nic tego tak szybko nie zmieni.

[Lyanna]

- No, masz rację. - powiedziała, a jej ton wyraził tylko to, że już sobie odpuszcza trucie mu głowy o tym jak bardzo zła może być ich relacja w odczuciach dla innych. Kto by się przejmował tym co ktoś inny powie lub pomyśli. Póki byli szczęśliwi i im to nie przeszkadzało mogli czuć się bezpieczni, a ich uczucie mogło rosnąć na sile dalej.
- Może i daleko, ale nigdy nie wiadomo co spotka nas jutro. - zaśmiała się .
Wyznanie Ragira tak ją bardzo uszczęśliwiło, że gdyby mogła zarumieniłaby się teraz pewnie od łap po czubek nosa. Przeszedł ją ciepły dreszcz, a w środku zrobiło się jej cieplej. Czy ich potencjalny związek miałby jakiekolwiek szanse? Lyanna była tego bardzo ciekawa, ale nie na dość śmiała, by wejść na ten temat. Póki co wystarczała jej jego bliskość i czułość jaką ją obdarowywał.