Początek przygody [Jojo i Ventruma]

[Jojo]

Ucieszyła się, że Ven się zgodziła. Do tej pory nie miała żadnych koleżanek poza swoimi siostrami.
- Ale fajnie! To może się w coś pobawimy? - zapytała uśmiechnięta od ucha do ucha.
- Znasz jakieś fajne zabawy? - skoro była starsza, na pewno wiedziała dużo więcej od Jojo a co za tym idzie mogła wymyślić ciekawą zabawę.

[Ventruma]

-Znasz zabawę w walkę? Jest bardzo fajna! Walczymy ze sobą, ale bez pazurów i bez gryzienia. Można też się pobawić w polowanie na zmianę, o to w tym chodzi, że najpierw ty próbujesz na mnie skoczyć z zaskoczenia, żebym cie nie zobaczyła a potem ja! Albo może ściganie? Co wybierasz?- Powiedziała szczęśliwa Ven. Jak dawno ona już się nie bawiła. Eh... czy ona kiedykolwiek się bawiła?

[Jojo]

Aż podskoczyła z radości słysząc tyle fajnych propozycji.
- Znam! Bawię się tak z braćmi. Ale oni zawsze wygrywają i mnie gryzą. I wtedy mama mówi, że mamy przestać. Jak już się wprowadzisz to ci przedstawię moje rodzeństwo. Polubisz ich na pewno. - mówiła z ożywieniem, nie mogąc się doczekać.
- Tak pobawmy się w polowanie. Ja zaczynam, zaklepane! - zawołała z zadowoleniem.

[Ventruma]

A więc Ven podskoczyła i szybko pobiegła się gdzieś ukryć. Miała dobry słuch i węch, więc wyczuje lwice, ale to tylko zabawa! usiadła między drzewami. Żeby było trudniej rozglądała się na boki.

[Jojo]

Zamknęła oczy i zaczęła wyliczankę. Nie potrafiła liczyć, więc sprawdzał się tutaj wierszyk.
-Lew zły humor dzisiaj ma,
Więc nie drażnij dzisiaj lwa,
Bo jak lew
Wpadnie w gniew
I nie zdążysz się stąd zmyć
To po tobie może być! - skończyła i rozejrzała się. Nie widziała nigdzie Ven. Rzeczywiście dobrze się schowała. Szła na zgiętych łapkach, żeby być bliżej ziemi i móc ukryć się w trawie.

[Ventruma]

Słyszała tupotanie małych stupek. Chciała, aby lwiczka wygrała i miała frajdę, więc udała, że nic nie słyszy i nadal stała odwrócona w przeciwnym kierunku do miejsca w którym słyszała wyliczankę.

[Jojo]

Przyczaiła się w wysokiej trawie, cały czas próbując wypatrzeć Ven. Wtem coś zobaczyła. Podniosła głowę, wyciągając ją wysoko żeby lepiej widzieć. Tak! To była ona. I wcale, a wcale się jej nie spodziewała. Starając się iść najciszej jak potrafiła, zaczęła skradać się w stronę siedzącej między drzewami koleżanki. Gdy już podkradła się wystarczająco blisko, wtedy hop! wybiła się z tylnych łapek i skoczyła na plecy Ven.
- Mam cię! - zawołała wesoło.

[Ventruma]

Ven wywaliła, się i potoczyła z Jojo z małej górki. Było śmiesznie.- To teraz ja czy chcesz pobawić się w coś innego?- Zapytała.

[Jojo]

Wybuchła śmiechem, kiedy jej atak się powiódł i razem z Ven przetoczyły się po trawie.
- Złapałam cię! Widziałaś! - była z siebie dumna i nawet nie podejrzewała, że koleżanka mogła dawać jej fory.
- Teraz ty. Zamknij oczy i nie podglądaj! - pobiegła ukryć się w trawie, żeby Ven nie mogła łatwo jej złapać.

[Ventruma]

Ven umiała liczyć. Więc liczyła.- Jedno lwiątko, drugie lwiątko, trzecie lwiątko... i duży lew! Szukam!- Powiedziała głośno i poszła poszukać Jojo. Nie pomyślałaby, że może się tak dobrze chować. Po długich poszukiwaniach zauważyła wystający ogon z trawy.- Jojo... gdzie jesteś?... hm... chyba cie nie znajdę...- I hyc! Skoczyła na Jojo, ale delikatnie, aby nic jej nie zrobić, po czym zaczeła się śmiać